*Selamun Aleyküüüümm. Benim canım okurlarım nasılmış?
Vizeler, finaller, yazılılar, sözlüler sağlı sollu geliyor.
Ama siz yaparsınıııızzz çünküüüü sizler zeki ve mükemmel insanlarsınızzz. 💖
Ay ay neyse ben bölümü yazayım barikk
Sormayı unutuyordummm bakk hele
Bazı yerlerde Önceki bölümün okuma sayısı daha azken sonraki bölümün ki daha fazla. Neden böyle oluyor biliyor musunuz🍃*
Parmak uçlarımda hissettiğim keskin acıyla gözlerimi açmaya çalıştım.
Gözkapaklarımın üzerindeki ağırlık kalkmıyordu.
Duyduğum uğultuların arasında yalnızca bir sesi aradı kulaklarım.
Gideceğini söylemişti. Veda edememiştim. Gerçi görüşüz demişti bana değil mi?
Seni bırakmayacağım demişti. Bana anne ve babasından bahsetmişti.
Gitmek ne demekti ki zaten?
Bir şeylerden, bir yerlerden, birilerinden gitmek...
İnsan sevdiğinden gider miydi.
Sanmam..
Duyduğum uğultular hafif netlik kazanırken, bundan sonra olacakları kafamda tartmaya başladım.
Başım çatlayacak gibi ağrıyordu. Bu sefer duyumsadığım koku midemi kaldırırken genzimi yakan sıvı yavaşça geri aktı.
Adım sesleri artarken gözlerimdeki ağırlık yine çöktü.
Parmaklarımı hareket ettirmek istiyordum. Duyduğum çığlık sesi uyuduğum uykudan uyandırmak istercesine artıyordu.
Kulaklarım çınlıyordu, kalbimde hissettiğim acı yine peyda oldu.
Dudaklarım alev alev yanarken gözlerimi açtım.
Uyandı acaba söylesek mi?
Hayır sakın! daha yeni kendine geliyor şimdiden kendine yüklenmemeli.
Acaba gözlerimi açtığımı görmüyorlar mıydı?
Genzimdeki acı tadı yok etmek için sesimi zorladım.
Su
Sanki yıllardır uyuyormuşum gibi yorgun hissediyordum. Dudaklarıma yaklaştırılan bardakla yavaşça suyu içtim.
İçtiğim su bedenime yetersiz geliyordu. Zerda'nın sesiyle bedenime gelen titreme yerini huzura bıraktı.
Cennet Kuşum iyi misin dedi yumuşacık sesiyle
İçimden ağlamak geçerken dudaklarımdan dökülen kelimeye bunu yansıtmamaya çalıştım.
"Ne zamandır buradayım?"Dedim ışığa alıştırmaya çalıştığım gözlerimle
Dudaklarından dökülen kelimeyle bastırdığım duygularım gizlediğim sandıktan fırladılar.
İki aydır buradasın.. Yanlış duydum değil mi? Mümkünatı yoktu.
Böyle birşey olamazdı B-ben en son eve gelmiştim o da buradaydı.
Sonra mutfağa gittim, olacakları hissettim.
Birilerine seslendim. sesimi ilk o duydu.
Sonra birşeyler konuştuk gerisi yok.
Zerda dedim sesim titrerken O gitmedi değil mi? Nerede neyi bana söylemeyeceksiniz? Yalvarırım Konuşun?
"Hüma sakin ol kendini yormamalısın o burada."
Birkaç dakikanın ardından Zerdanın eşarbımı koyup üzerimi örtmesiyle kapı açıldı.
İçeriye giren timle gözlerim doldu.
Selahattin abi yoktu eşinin yanındadır diyerek devam ettim.
Ama.. Ama o yoktu. Gözlerim mavi karışmış yeşillerini ararken.
Kulaklarım postallarının sesini aradı.
Gözleri kızaran Tim yerinde kıvranırken Konuştum.
Söz vermiştin Fahir abi dedim gözümden akan yaşla. Söz vermiştin
Onun geri döneceğini söylemiştin.
B-ben geldim ama o yok. Nerede!?
Bana söz vermiştiniz hepiniz sağlam gelecektiniz.
Hemşirenin yanıma gelmesiyle spikerin sesi yankılanarak kulağıma geldi.
*Irak'ın kuzeyinde yürütülen Pençe-Kilit operasyonunda şehit düşen Piyade Uzman Çavuş Selahattin Taşkın ve Piyade Uzman Çavuş Reşat Ergin son yolculuğuna uğurlandı.
Bayramdan sonra babalarının izne geleceğini bekleyen çocukları ve eşi gelen askerlerle gözyaşlarına boğuldu.
Gelen haberlere göre bir ağır yaralı askerimiz hala ... Hastanesinde yaşam mücadelesi veriyor. *
Defalarca yediğim sakinleştiricinin etkisi sona ererken, elimdeki serumun kelebeğini kanatarak çıkardım.
Onun bana ihtiyacı vardı..
Koridorda bilinçsizce koşarken gelen hemşireyle yere eğildim. Beni görmemeliydi. Neticede sakinleştiriciyi yapan hemşire dışında büyük bir kısmı beni tanımıyordu.
Yanımda ağlayan erkek çocuğuna dolu gözlerle baktım. Ne kadar da güzel bir yüzü vardı.
Abla dedi gözyaşlarını silerken annemi bulamıyorum. Gel bakalım küçük beyefendi diyerek nereden geldiğini sordum.
Fotografik hafızası sandığımdan daha güçlüydü sanırım.
Koridorda arayan annesine teslim ettikten sonra nereye gitmem gerektiğini bilemiyordum.
-Duydun mu yan tarafta kaslı bir afet kalıyormuş
- Asker diyorlar, niye burada acaba
- Bize ne mesleğinden, tüm hastane kendisini konuşuyor.
-Bak ne duydum haberlere çıkan asker buymuş hemşirelerden duydum
İyi bakın ona diyorlardı.
Duyduğum şeyler gözlerimden alev fışkırmasına sebep olurken onu bulduğum için sevinmiştim.
Asıl mesele kapının önündeki çam yarmasını atlatmaktı.
Zerdanın ismimi seslenmesiyle korkuyla ona döndüm.
"Nerdesin sen doktor defalarca kalkmamanı söyledi değil mi? Neden inatla sözlerini çiğniyorsun! Ben kaç aydır sensizim haberin var mı?
Saçlarımı okşayan birini daha kaybedemem kendine gel! "
Haklıydı, yerden göğe kadar haklıydı.
Ben Adin Çayan'a giderken onu hiç düşünmemiştim.
Bana olan özlemini farketmemiştim.
Zerdayla tanıştığımızda ilkokukdaydık...
FLASH BACK
Küçük kız kumral örgülü saçlarıyla koşarak sınıfa girdi.
Gözleri küçük arkadaşını ararken gördüğü boş sırayla suratını astı.
Küçük arkadaşıyla aralarında iki yaş vardı Hümanın okula erken başlaması ve Zerdanın babasını kaybetmesiyle okula gelmediği koca bir yıl sebebiyle aynı sınıfa gelmişlerdi.
Nisa'nın yanına gelmesiyle kötü birşeyler olduğunu hisseden Hüma kulaklarını kapadı.
"Seninle konuşmayacağım çok kötü kelimeler kullanıyorsun hem sen geldiğinde hep kötü olayları anlatıyorsun. Neden benden nefret ediyorsun bu kadar? Sana ne yaptım ki ben?"
Sevmiyorum seni işte esmer surat hiç güzel değilsin! Zaten Zerda gibi güzel bir kız neden seninle arkadaş oldu bilmiyorum çirkin şey
"Senden tiksiniyorum Nisa. B-ben En azından çirkinim. Senin gibi insanların güzel kalplerini kırmıyorum." dedi gözleri dolarken
Of çirkin çok sıkıcısın, Zerdanın annesi ölmüş. Her ne kadar seni sevmesem de bilmeni istedim.
Küçük kız duyduğu cümleyle koşarak okuldan çıktı.
Zerda kim bilir ne kadar üzülmüştü.
Onun yanında babasından bahsetmezdi. Çünkü Zerda babasının melek olduğunu söylediğinde hep ağlardı. Hüma kimsenin ağlamasına dayanamazdı.
Evinin önüne geldiğinde sildiği gözyaşlarıyla annesine not yazdı ve koşarak Zerdanın evine gitti.
Bahçede ağlayan arkadaşını dolu gözlerle seyretti. Yalnız kalmıştı şimdi değil mi?
İnsan sevdiğinden uzaklaşınca canı yanardı.
Bir kere annesine ölmek ne demek diye sormuştu.
Annesi "ölmek güzel kızım uzaklaşmak demek. sevgililerden uzağa en sevgiliye yaklaşmak demek.
Kısaca melek olmak demek"
Yavaşça arkadaşının yanına gitti.
Minik eli onun gözyaşlarını silerken, Zerda başını onun omzuna koydu.
"Ben çok yalnızım Umay biliyor musun? "Diyerek saatlerce ağlamış, annesinden başka kimseye okşatmadığı saçlarını Hüma'ya okşatmıştı.
İşte ilk defa dostluk mührü, o zaman silinmemek üzere kazınmıştı.
GÜNÜMÜZ
Sessizce bana kollarını açan arkadaşıma ilerledim. Geçmişte limanıma sığınan küçük gemi yine buradaydı..
Konuşmadan izah ettim kendimi.
Toparlandı..
Elimden tutarak beni Üsteğmenin odasına sürükledi.
Çam yarmasının Sait olduğunu farketmemle kendime güldüm.
Aşkından o kadar mı kör olmuştum.
Tanıdığım adamı tanıyamayacak kadar..
Beni odaya geçiren Zerda gerisin geri odadan çıktı.
Yalnız bırakmak istemişti belli ki.
Korkak fakat hızlı adımlarla yatağının yanına geldim.
Dudağı patlamış, elmacık kemiklerinin üzerinde birkaç morluk oluşmuştu.
Çenesinde gördüğüm dikişle oranın kesildiğini farkettim.
Gözlerim boynuna doğru inerken, omzunda gördüğüm kanlı sargı bezi düğümlenen boğazımdan nefes geçirmemek için adeta mücadele ediyordu.
Titreyen sesimle konuşmaya başladım.
Uyandım Üsteğmen, kalktım.
Söz verdiğim gibi dayandım. Peki ya sen?
Neden verdiğin sözü tutmadın?
S-Selahattin abi şehit oldu. Reşat Çavuş şehit oldu.
Sözünü neden tutmadın. Hani tam gelecektiniz!
Şimdi sen kalkmak zorundasın. Çünkü ben geldim, sen neredesin?
Zerda seni kıskanıyor biliyor musun?
Ben sanırım sana pek birşey anlatamayacağım.
Ama Bir rüya gördüm üsteğmen biliyor musun..
Eğer öğrenmek istiyorsan elini çabuk tutmalısın.
Uyanıkken izleyemediğim çehresini doyasıya seyrettim.
Uzayan sakalları, güneşten esmerleşen teni.. her ayrıntısını Zihnime kazımak istercesine seyrettim
Zerdanın sesiyle kendisine veda edip odadan çıktım.
*Taksimde yaşananlar, Şehit olan ufaklıklar... boğazım düğümleniyor.
Şerefsizin teki yüzünden masumların ölmesi canımı yakıyor.
Geçen hafta tanıdığım üç insanın şehadet haberini aldım.
İki gün önce hatim duasını yaparken onun ismini söylediğimde ruhum bedenimden çıkacak gibi hissettim.
Sanırım hiçbirşeyi değiştiremiyorum.
Kimsenin hayatına en ufak bir ışığım yok.. Ve bu beni bitiriyor.
Bu dünyada bir başkasından ziyade kendime dahi bir faydam yok.
Ne eğitim yönünden, ne İman yönünden, ne estetik(güzellik kavramı olan) yönünden iyi ve yeterli değilim. Onlar orada benim için şehit olurken! Benim hiçbir halta yaramayışım canımı yakıyor! *