<Unicode>
"ဟိတ်လူ!"
ရော်မန် ဟင်နရီကျောင်းရှေ့မှာရှိုးအပြည့်ရဲ့ဆိုင်ကယ်ကိုရပ်ကာရပ်စောင့်နေသည်။ခနနေတော့ထိုလူကြီးထွက်လာတာကြောင့်လှမ်းအော်လိုက်တော့လှည့်ကြည့်လာသည်။ရော်မန်သွားတန်းလေးတေပေါ်သည်အထိပြုံးပြကာလက်ယက်ခေါ်လိုက်သည်။
"ခဗျား ကျောင်းဆင်းပီလား"
"ဆင်းပီ ချာတိတ်ရဲ့"
"ဟိဟိ ဒါဆိုကျနော့်ကိုမုန့်လိုက်ကျွေး"
"ဟင်?"
"ခဗျားပဲမနေ့ကအကူညီတွက်ပြန်ကျေးဇူးဆပ်မယ်ဆို မာမီနဲ့ဒယ်ဒီကမအားဘူး အဲ့တော့ကျနော့်ကိုပဲလိုက်ကျွေး ဘာလဲ ခဗျားကမကျွေးချင်ဘူးလား"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ကျွေးပါ့မယ် ဘယ်ဆိုင်သွားမလဲ ကိုယ်ကားသွားယူလိုက်မယ်"
"မယူနဲ့ကျနော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားမယ်"
"ဖြစ်ပါ့မလား"
"ဖြစ်ပါတယ် မျက်စိမှတ်ပီးတောင်မောင်းနိုင်တယ် လာတက်"
"ဟုတ်ပါပီကွာ"
ဟင်နရီဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ရန်အလုပ်...
"ပရော်ဖက်ဆာ!!"
အသံဆာဆာနဲ့ဂျနီဖာကသူတို့နားပြေးလာကာလက်ထဲမှာလဲဗူးကြီးနဲ့။
"ပရော်ဖက်ဆာ ဒီမှာသမီးကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ကွတ်ကီး ပရော်ဖက်တာအတွက်"
ဗူးကိုဟင်နရီထံကမ်းပေးနေတဲ့ဂျနီဖာကအခုမှရော်မန်ကိုမြင်သွားပီးမျက်နှာကချက်ခြင်းပြောင်းသွားတော့သည်။
"နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ!ငါ့ကိုလိုက်မနှောက်ယှက်နဲ့လို့ပြောပီးပီလေ!"
"မင်းဆီလာတယ် ဘယ်သူပြောလဲ ငါကပရော်ဖက်ဆာဆီလာတာ"
"အပိုတေလာမပြောနဲ့ နင့်လိုကောင်နဲ့ပရော်ဖက်ဆာကသိတယ်ဆိုတာဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး!"
"အဲ့တာမင်းအပိုင်း အခုတော့လစ်လိုက်တော့ငါနဲ့သူကနေ့လယ်စာသွားစားမလို့"
"ဘာ!မရပါဘူး ပရော်ဖက်ဆာ ဒီနေ့ကသမီးရဲ့မွေးနေ့လေ ပရော်ဖက်ဆာကိုအပြင်မှာလိုက်ကျွေးချင်လို့"
"sryပဲ သူကငါနဲ့လိုက်မှာ ဟုတ်တယ်မလား ခဗျား"
ဟင်နရီမှာကြားထဲကကြောင်တောင်တောင်ကြီးဖြစ်နေသည်။
"ပရော်ဖက်ဆာကနင်နဲ့လိုက်မှာမဟုဘူး နင်ပြန်လိုက်တော့!"
"ပြန်ရမှာမင်း!!"
"နေကြအုံး!မင်းတို့နှစ်ယောက်ကအသိလား"
ဟင်နရီမေးလိုက်တော့...
"အဲ့ကောင်ကသမီးကိုအတင်းလိုက်နှောက်ယှက်နေတာ ပရော်ဖက်ဆာကိုသမီးသဘောကျမှန်းသိလို့တမင်ဒုက္ခပေးချင်နေတာ သမီးကိုစေတနာနဲ့ဝင်ပြောနေတာပါ"
"သမီး သမီးနဲ့ ဘာသမီးလဲ လူကြည့်တော့စီလီကွန်အပြည့်နဲ့ ကလေးအကွက်တေသုံးမယ်ဆိုရှေ့ကဖယ်ပါသမီးလေး မင်းအဖေနှစ်ယောက်သွားစရာရှိသေးတယ် ဟိုလူ ခဗျားတက်မှာလား မတက်ဘူးလား!"
"တက်မယ်"
"လာ မြန်မြန်"
ဟင်နရီဆိုင်ကယ်ပေါ်ရောက်တော့မှဂျနီဖာအားအောင်နိုင်သူအပြုံးကြီးနဲ့လျှာထုတ်ပြကာမောင်းထွက်သွားတော့သည်။ကျန်ခဲ့တဲ့ဂျနီဖာမှာဒေါသထွက်ကာဆွေ့ဆွေ့ခုန်နေသည်။
"ခဗျား!"
"ဟင် ချာတိတ်"
"ခါးကိုဖက်ထား ပြုတ်ကျရင်တာဝန်မယူဘူးနော်"
"ဖက်လို့ရလား"
"ဖက်လို့လဲရတယ် ကိုင်လို့လဲရတယ်ကြိုက်တာလုပ်"
ဟင်နရီရဲ့သန်မာတဲ့လက်တစ်စုံကသူ့ခါးပေါ်ရောက်လာကာခပ်တင်းတင်းဖက်လာသည်။ထို့နောက်လူသိပ်မရှိတဲ့ကော်ဖီဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်ရှေ့တွင်ရပ်လိုက်သည်။ဆိုင်လေးကတစ်နိုင်တစ်ပိုင်လေးဖွင့်ထားတာဖြစ်ပီးအပြင်အဆင်ကသပ်ရပ်လှသည်။
"ချောကလပ်မစ်ရှိတ်နဲ့ခရင်ကိတ်တစ်ပွဲ!ခဗျားရောတစ်ခုခုမှာလေ"
"အမေရိကာနိုတစ်ခွက်"
"ခဗျားကဂျနီဖာနဲ့အရမ်းရင်နီးတာလား"
"သူကကိုယ့်တပည့်ပါပဲ"
"ခဗျားသူ့အပေါ်ဘယ်လိုမြင်လဲ"
"တပည့်တစ်ယောက်လို့ပဲမြင်တယ် သူ့ဘက်ကဘယ်လိုရှိရှိကိုယ့်အတွက်ကတော့သူကတပည့်တစ်ယောက်ထက်မပိုဘူး"
*ချစ်စရာကြီး ခဗျားကြီးက*
"ကျနော့်ကိုရော"
"လွတ်လပ်ပီးပျော်တတ်တဲ့လူငယ်တစ်ယောက်"
"ခဗျား"
"ဟင်"
"မြင်မြင်ချင်းအချစ်ဆိုတာကိုယုံလား"
"ကိုယ်ယုံတယ်"
<Zawgyi>
"ဟိတ္လူ!"
ေရာ္မန္ ဟင္နရီေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာ႐ိႈးအျပည့္ရဲ႕ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္ကာရပ္ေစာင့္ေနသည္။ခနေနေတာ့ထိုလူႀကီးထြက္လာတာေၾကာင့္လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ့လွည့္ၾကည့္လာသည္။ေရာ္မန္သြားတန္းေလးေတေပၚသည္အထိျပံဳးျပကာလက္ယက္ေခၚလိုက္သည္။
"ခဗ်ား ေက်ာင္းဆင္းပီလား"
"ဆင္းပီ ခ်ာတိတ္ရဲ႕"
"ဟိဟိ ဒါဆိုက်ေနာ့္ကိုမုန္႔လိုက္ေကြၽး"
"ဟင္?"
"ခဗ်ားပဲမေန့ကအကူညီတြက္ျပန္ေက်းဇူးဆပ္မယ္ဆို မာမီနဲ႔ဒယ္ဒီကမအားဘူး အဲ့ေတာ့က်ေနာ့္ကိုပဲလိုက္ေကြၽး ဘာလဲ ခဗ်ားကမေကြၽးခ်င္ဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ေကြၽးပါ့မယ္ ဘယ္ဆိုင္သြားမလဲ ကိုယ္ကားသြားယူလိုက္မယ္"
"မယူနဲ႔က်ေနာ့္ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားမယ္"
"ျဖစ္ပါ့မလား"
"ျဖစ္ပါတယ္ မ်က္စိမွတ္ပီးေတာင္ေမာင္းႏိုင္တယ္ လာတက္"
"ဟုတ္ပါပီကြာ"
ဟင္နရီဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ရန္အလုပ္...
"ပေရာ္ဖက္ဆာ!!"
အသံဆာဆာနဲ႔ဂ်နီဖာကသူတို႔နားေျပးလာကာလက္ထဲမွာလဲဗူးႀကီးနဲ႔။
"ပေရာ္ဖက္ဆာ ဒီမွာသမီးကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ကြတ္ကီး ပေရာ္ဖက္တာအတြက္"
ဗူးကိုဟင္နရီထံကမ္းေပးေနတဲ့ဂ်နီဖာကအခုမွေရာ္မန္ကိုျမင္သြားပီးမ်က္ႏွာကခ်က္ျခင္းေျပာင္းသြားေတာ့သည္။
"နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ!ငါ့ကိုလိုက္မေႏွာက္ယွက္နဲ႔လို႔ေျပာပီးပီေလ!"
"မင္းဆီလာတယ္ ဘယ္သူေျပာလဲ ငါကပေရာ္ဖက္ဆာဆီလာတာ"
"အပိုေတလာမေျပာနဲ႔ နင့္လိုေကာင္နဲ႔ပေရာ္ဖက္ဆာကသိတယ္ဆိုတာဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး!"
"အဲ့တာမင္းအပိုင္း အခုေတာ့လစ္လိုက္ေတာ့ငါနဲ႔သူကေန႔လယ္စာသြားစားမလို႔"
"ဘာ!မရပါဘူး ပေရာ္ဖက္ဆာ ဒီေန႔ကသမီးရဲ႕ေမြးေန႔ေလ ပေရာ္ဖက္ဆာကိုအျပင္မွာလိုက္ေကြၽးခ်င္လို႔"
"sryပဲ သူကငါနဲ႔လိုက္မွာ ဟုတ္တယ္မလား ခဗ်ား"
ဟင္နရီမွာၾကားထဲကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။
"ပေရာ္ဖက္ဆာကနင္နဲ႔လိုက္မွာမဟုဘူး နင္ျပန္လိုက္ေတာ့!"
"ျပန္ရမွာမင္း!!"
"ေနၾကအံုး!မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအသိလား"
ဟင္နရီေမးလိုက္ေတာ့...
"အဲ့ေကာင္ကသမီးကိုအတင္းလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတာ ပေရာ္ဖက္ဆာကိုသမီးသေဘာက်မွန္းသိလို႔တမင္ဒုကၡေပးခ်င္ေနတာ သမီးကိုေစတနာနဲ႔ဝင္ေျပာေနတာပါ"
"သမီး သမီးနဲ႔ ဘာသမီးလဲ လူၾကည့္ေတာ့စီလီကြန္အျပည့္နဲ႔ ကေလးအကြက္ေတသံုးမယ္ဆိုေ႐ွ႕ကဖယ္ပါသမီးေလး မင္းအေဖႏွစ္ေယာက္သြားစရာ႐ွိေသးတယ္ ဟိုလူ ခဗ်ားတက္မွာလား မတက္ဘူးလား!"
"တက္မယ္"
"လာ ျမန္ျမန္"
ဟင္နရီဆိုင္ကယ္ေပၚေရာက္ေတာ့မွဂ်နီဖာအားေအာင္ႏိုင္သူအျပံဳးႀကီးနဲ႔လ်ွာထုတ္ျပကာေမာင္းထြက္သြားေတာ့သည္။က်န္ခဲ့တဲ့ဂ်နီဖာမွာေဒါသထြက္ကာေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေနသည္။
"ခဗ်ား!"
"ဟင္ ခ်ာတိတ္"
"ခါးကိုဖက္ထား ျပဳတ္က်ရင္တာဝန္မယူဘူးေနာ္"
"ဖက္လို႔ရလား"
"ဖက္လို႔လဲရတယ္ ကိုင္လို႔လဲရတယ္ႀကိဳက္တာလုပ္"
ဟင္နရီရဲ႕သန္မာတဲ့လက္တစ္စံုကသူ႔ခါးေပၚေရာက္လာကာခပ္တင္းတင္းဖက္လာသည္။ထို႔ေနာက္လူသိပ္မ႐ွိတဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေ႐ွ႕တြင္ရပ္လိုက္သည္။ဆိုင္ေလးကတစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ေလးဖြင့္ထားတာျဖစ္ပီးအျပင္အဆင္ကသပ္ရပ္လွသည္။
"ေခ်ာကလပ္မစ္႐ွိတ္နဲ႔ခရင္ကိတ္တစ္ပြဲ!ခဗ်ားေရာတစ္ခုခုမွာေလ"
"အေမရိကာႏိုတစ္ခြက္"
"ခဗ်ားကဂ်နီဖာနဲ႔အရမ္းရင္နီးတာလား"
"သူကကိုယ့္တပည့္ပါပဲ"
"ခဗ်ားသူ႔အေပၚဘယ္လိုျမင္လဲ"
"တပည့္တစ္ေယာက္လို႔ပဲျမင္တယ္ သူ႔ဘက္ကဘယ္လို႐ွိ႐ွိကိုယ့္အတြက္ကေတာ့သူကတပည့္တစ္ေယာက္ထက္မပိုဘူး"
*ခ်စ္စရာႀကီး ခဗ်ားႀကီးက*
"က်ေနာ့္ကိုေရာ"
"လြတ္လပ္ပီးေပ်ာ္တတ္တဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္"
"ခဗ်ား"
"ဟင္"
"ျမင္ျမင္ခ်င္းအခ်စ္ဆိုတာကိုယံုလား"
"ကိုယ္ယံုတယ္"