.[ U ]
ရှန်တုန်,ပန်လိုင်,ညအချိန်...
တိုင်ဖုန်းမုန်တိုင်းကအလွန်ပြင်းထန်စွာတိုက်ခတ်နေသဖြင့် ကောင်းကင်ပြင်တခွင်
လုံးပြိုကျလုမတတ်ရှိနေတယ်။
လုကျိုးနဲ့ ရှောင်ရီတို့ တကိုယ်လုံးစိုရွဲနေကြပြီး လုကျိုးကလေသမိုးသံံကိုအန်တုကာ
ထအော်လာတယ်၊
" ဒါက မင်းရဲ့ suprise လား!မင်းအမပဲ
Suprise...အာ..!"
ရှောင်ရီ: "......"
ရှောင်ရီပြန်လည်မအော်ရဲဘူး၊လုကျိုးက
ခရီးဆောင်အိတ်နှစ်လုံးကိုဆွဲကာလမ်းမ
ပေါ်လျှောက်သွားလေတယ်၊ညဆယ်တစ်နာရီရှိနေပြီမို့ ကားလည်းမရှိတော့ဘူး၊သူတို့
လမ်းဘေးတွင်ဘတ်စ်ကားပေါ်မှဆင်းလာရပြီးလုကျိုးရင်းနှီူမြုပ်နှံထားသည့်ဝိုင်စက်ရုံ
ကို သွားရန်ဖြစ်တယ်။
ဒါကဒီလိုပါ,လုကျိုးအကောင်းဆုံးအမျိုး သားဇာတ်ဆောင်ဆုရပြီး{Marriage Proposal}ပြီးသွားတဲ့အချိန်နဲ့တိုက်ဆိုင်
နေခဲ့တယ်။ရန်သူတွေကိုလည်းရှင်းလိုက်နိုင်တယ်၊လုကျိုးစိတ်ဓာတ်တွေတက်ကြွနေတာ မို့တကယ့်ကိုသတို့သမီးညပဲ၊သူကချက်ခြင်းဟန်နီးမွန်းထွက်ဖို့ဒါကြောင့်ရှောင်ရီကပြောလာတယ်၊ရှောင်ရီကလည်းသဘောတူလိုက်တယ်၊တရုတ်နိုင်ငံနဲ့ အနည်းငယ်ကင်းလွတ်
မည့်နေရာတွေကို တွေးတဲ့အခါ ရှောင်ရီက
သူ့အား အံ့အားသင့်စရာနေရာတစ်ခုကစောင့်
ကြိုနေတယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ထို့နောက်
ရှောင်ရီကယန်ထိုက်သို့လေယာဥ်လက်မှတ်
ဝယ်ပြီးဝိုင်စက်ရုံသို့ဆက်သွယ်ခဲ့တယ်။ အသေအချာပဲ,လုကျိုးအားခရီးစဥ်အ ကြောင်းမပြောခဲ့ဘူး၊သူကဖြန့်ဖြူးရေး သမားဟန်ဆောင်ကာယန်ထိုက်သို့ ရောက်လာပြီး နောက် 'Cloud Walkဝိုင်စက်ရုံသို့သွားကာ အခြေအနေကြည့်မည်ပင်။
သူတို့မည်သူမည်ဝါဖြစ်ကြောင်းမဖော်ပြ သည်ကဝိုင်စက်ရုံဖွင့်သည်မှာနှစ်အတော်ကြာနေပြီဖြစ်တယ်၊အရင်းအနှီးတွေပြန်ဖော်နိုင်ဖို့
ဆယ်နှစ်လောက်အချိန်ယူရဦးမယ်လို့လည်း
ဆိုတယ်၊စပျစ်ခြံနဲ့ စက်ရုံကနှစ်စဥ်ဒေါ်လာသန်းပေါင်းများစွာကုန်ကျတယ်၊သူဌေးရောက်သွားတဲ့အခါဝိုင်စက်ရုံကဘယ်လိုအနေအထားရှိလဲ?ရှယ်ယာရှင်တွေကရော
လိမ်နေကြတာလားဆိုတာကိုရှောင်ရီသိချင်တယ်။လုကျိုးကလည်းသီးသန့်သွားဖို့
တောင်ယခင်ပြောဖူးသေးတယ်လေ။
ဤသို့ဖြင့် သူတို့ခရီးဆောင်အိတ်ကြီး
နှစ်လုံးဖြင့်ထွက်ခွာလာခဲ့ကြတယ်၊လေဆိပ်သို့ ရောက်တဲ့အခါ,သူတို့ကားငှားလို့မရနိုင်ဘူး, ဝိုင်စက်ရုံကလည်းသူတို့ကို လာကြိုဖို့
က အခက်အခဲရှိတယ်၊ရှောင်ရီယုံကြည်ချက်မြင့်မားစွာပင်GPSဖြင့်တည်နေရာကိုရှာဖွေခဲ့တယ်။မည်သို့ပင်ဆိုစေ,ကားဂိတ်ရောက်ပြီးနောက်ဝိုင်စက်ရုံဆီသွားရန်နှစ်ကီလိုမျှ
ဝေးနေသေးတယ်။လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သလိုလည်းဖြစ်သလိုလမ်းဘေးတွင်နေဝင်ချိန်လည်းကြည့်ရတယ်လေ။
သို့သော်,ခရီးစဥ်တွင်ပြသနာအနည်းငယ်ရှိသွားတယ်၊ပထမဆုံး,လေယာဥ်ကသုံးနာရီ
မျှနှောင့်နှေးခဲ့တယ်ပြီးနောက် နှစ်ငါးဆယ်အတွင်းတကြိမ်သာဖြစ်ပွားသည့်တိုင်ဖုန်းက
ထဖြစ်ပြီးအငှားကားပင် ငှားလို့မရနိုင်တော့။
ထို့ကြောင့်လုကျိုး တစ်ယောက်မသက်မသာဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေဖြင့် သူနဲ့ ရှောင်ရီအိတ်ကို ဆွဲကာ သူတို့ရဲ့ ဦးတည်ရာအားမှောင်မှောင်မည်းမည်းမုန်တိုင်းကြားရှာဖွေလျက်
ရှိနေတယ်။
ရှောင်ရီ: "....."
လုကျိုး:"......"
လုကျိုး : "ငါလေမင်းတစ်ယောက်နဲ့တော့
သေချင်တာပဲ......!"
"အိုး...!"
ရှောင်ရီ အနည်းငယ်ထိတ်လန့်စွာပင်မျက်နှာ ငယ်လေး ဖြင့်လုကျိုးကို ကြည့်လိုက်တယ်။
လုကျိုးထအော်လာတယ်,
" ဒီကိုလာ!မင်းကလေအရူးလေး!"
ရှောင်ရီလေတိုက်နေသည့်ကြားရပ်နေ
လျက် 'ကျွန်တော်မလာဘူး! ကော
ကျွန်တော့်ကို ရိုက်မှာ!"
" မင်းဒီကိုလာပါဆို! ကိုယ်မင်းကိုမရိုက်ဘူးလို့ကတိပေးတယ်!"
လုကျိုးက လေထန်နေသည့်ကြားလှမ်းအော်ပြောလာတယ်..
ရှောင်ရီ: " ထားလိုက်ပါတော့!"
အရမ်းမှောင်နေတာမို့ လုကျိုးပင်သူ့မျက်နှာကို မမြင်နိုင်လျက် ကြောက်လန့်ဖွယ်ရာ သတိပေးချက် တစ်ခုဖြင့် ရှောင်ရီရှိနေချိန်
လုကျိုး ထအော်လာလေတယ်။
" မင်းမလာဘူးဆိုရင်, ငါမင်းကို ထားခဲ့မယ်!"
ရှောင်ရီလန့်သွားပြီးလုကျိုးပြောလာတယ်,
"တိုင်ဖုန်းကျနေရင်လမ်းဘေးမှာလမ်းမလျှောက်ရဘူး!"
လုကျိုးကပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်ရှောင်ရီအား ပွေ့ဖက်ကာနှစ်ယောက်သားအမှီသဟဲပြုကာ
နေကြရင်းမျက်နှာတွေလည်းအလွန်နီးကပ်နေသလို လမ်းအလယ်သို့ခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာခဲ့ကြတယ်၊လေတိုက်နှုန်းအ
လွန် ပြင်းတာမို့ လဲကျလုမတတ်ဖြစ်နေတယ်။လုကျိုး မျက်နှာတစ်ခုလုံးရေတွေ
စိုရွဲနေလျက် ရှောင်ရီကို ငုံ့ပြီးနမ်းလိုက်
သေးတယ်။
သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်ကမိုးရေစက်တွေနဲ့,ကမ္ဘာကြီး ပြိုကွဲနေချိန် ဒီညမိုးရေတွေထဲကအနမ်းက
အရမ်းကိုလှတယ်။
လုကျိုး နမ်းပြီးရင်း နမ်းချင်နေသည်မို့
ရှောင်ရီအား လမ်းဘေးသို့ ဆွဲယူကာ
အပြင်းအထန်နမ်းလာတယ်။
ရှောင်ရီ: "ဒီမှာများလုပ်မလို့လား... အရှင်မင်းကြီး!"
လုကျိုး : "......"
လုကျိုးထပ်မနမ်းတော့ဘူး။
လုကျိုး သူ့ရဲ့ လေကာအကျီကိုမြှောက်ပြီး
လေပြင်းတွေကြား ရှောင်ရီ ပခုံးတွေကို ပွေ့ဖက်ကာလမ်းအတိုင်းလျှောက်လာ
ကြတယ်၊တစ်နာရီကြာပြီးနောက်, နောက်
ဆုံးတွင် သူတို့ရဲ့ဝိုင်စက်ရုံကို တွေ့ခဲ့ရပြီး ,ရှောင်ရီလည်း အတော်ပင်ပန်းနေပြီ။
အပြင်ဘက်တွင် လေပြင်းတွေတိုက်ခတ်နေလျက် အထီးကျန်စွာရှိနေတဲ့ရှေးဟောင်းရဲတိုက်ကြီးတစ်ခုရှိနေပြီးဘေးပတ်လည်၌
စပျစ်သီးခင်းတွေနဲ့ပိတ်ဆို့ထားလျက် မှောင်မည်းနေသည့်ကောင်းကင်ပြင်ကြီးအောက်ရဲတိုက်ဟောင်းရဲ့အပြင်ဘက်၌
အလင်းရောင်တွေ ဖြိုးဖြိုးဖျတ်ဖျတ်
တောက် ပနေခဲ့တယ်။
ရှောင်ရီ စပျစ်ခြံရှေ့ ခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်လိုက်ချိန် သက်ပြင်းချလိုက်မိရင်းနောက်
ဆုံးတော့ ရောက်လာခဲ့ပြီ။
'Cloud Walk Club'ဟူ၍ ဆိုင်းပုတ်တွင်ရေးထားတယ်၊လုကျိုးတံခါးခေါက်လိုက်တော့ တာဝန်ကျအစောင့်တစ်ယောက်
ရောက်လာတယ်။
လုကျိုးက 'ဝမ်ဟယ်ရှိလား?"ဟုမေးလိုက်တယ်။
အစောင့်ကပြောလာတယ်,
"မစ္စတာရှောင်လား? ကျွန်တော်ဒီနေ့
ခင်ဗျားဆီ ဖုန်းဆက်သေးတယ်,နှစ်
ယောက်ခန်းလဲစီစဥ်ထားတယ်,ဒီနေ့မှ
တိုင်ဖုန်းကကျလာတယ်"
"ငါက မင်းသူဌေး လုကျိုး"
လုကျိုးက ပြောရင်းဆိုရင်း အထဲဝင်ပြီး
သူ့လက်ဆွဲအိတ်တွေကိုချတယ်။
ရှောင်ရီလည်း အထဲဝင်လာရင်း
'ကျေးဇူးတင်ပါတယ်'လို့ပြောရတယ်။
ရှောင်ရီ ဝင်လာလာခြင်းအတော်လေး
အံ့သြနေတယ်။
အစောင့်လည်းအံ့သြနေပုံရတယ်။
လုကျိုးက သူ့ရဲ့လေကာအကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ရေတွေလည်းရွဲနေတယ်၊ဖုန်းကို ထုတ်ကာမန်နေဂျာဆီဖုန်းဆက်တယ်၊မန်နေဂျာကလည်း ကြောက်အားလန့်အားနဲ့လာချင်တယ်၊
ဒါပေမဲ့လုကျိုးက မုန်တိုင်းကြောင့် အလော တကြီးလာဖို့မလိုကြောင်းပြောလိုက်တယ်။
အသေအချာပင်ရှောင်ရီတစ်ယောက်ပြင်
ဆင်မှု မပြီးသေးတဲ့ဝိုင်စက်ရုံကသူ့စိတ်အ ခြေအနေကို မဆိုးရွားစေဘူး၊ဤနေရာတွင်
ရင်းနှီးမြုပ်နှံခြင်းက လုံးဝတန်ဖိုးရှိတယ်။
ရဲတိုက်ကြီးရဲ့ ဝင်ပေါက်ကြီးကအလွန်ကြီးမားပြီး ဥရောပဒီဇိုင်းပုံစံ ဖြင့်ရှိတယ်။
အတွင်းနံရံ နဲ့ မီးတွေက အနည်းငယ်ဟောင်းနေပေမဲ့ ပရိဘောဂများ,မီးချောင်းများ,ဆိုဖာတွေ,ကော်ဇော တွေကတော့အမှန်တကယ်
တန်ဖိုးကြီးပုံရတယ်။
မန်နေဂျာနဲ့ ဖုန်းပြောပြီးနောက်,အစောင့်ကို
ခေါ်ပြီးသူတို့နှစ်ယောက်အတွက်ပြင်ဆင်ထားတဲ့အခန်းဆီ ပြောင်းရွေ့စေတယ်။
အစောင့်က တံခါးလိုက်ဖွင့်ပေးလာတယ်၊
လုကျိုး : " မင်းငါတို့အတွက်မစိုးရိမ်နဲ့,
မင်းကို အလုပ်များစေမိပြီ"
အစောင့်က ကျန်သော့တွေကိုပါ ရှောင်ရီ့
ကိုပေးလာပြီး သူတို့ရဲ့ ခရီးဆောင်အိတ်တွေကိုဒုတိယထပ်ဆီ သယ်ပေးလာတယ်၊အနီရောင်ဝိုင်ဗီလာက clubhouseတစ်ခုရယ်လို့တော့မဟုတ်သေးဘူး၊ဒုတိယနဲ့ တတိယထပ်ရှိ အခန်းများစွာက အလှဆင်ထားခြင်းမရှိ
သေးဘဲ ဗလာဖြစ်နေသေးတယ်၊သူဌေးနေထိုင် မည့်အခန်းကိုတော့ အသေအချာ
သန့်ရှင်းထားလောက်တယ်။
ရှောင်ရီ: "ဘုရားရေ!ဒီရဲတိုက်ကအရမ်း
စတိုင်ကျတာပဲ"
လုကျိုး ကော်ရစ်တာ၌ အဝတ်တွေချွတ်ပြီး,
" လွန်ခဲ့တဲ့လေးနှစ်လောက်ကကိုယ်ဒီကိုတစ်ခေါက်ရောက်တယ်, ဒီလိုမှမဟုတ်ရင်ဘာလို့
ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှာလဲ? ကိုယ်အရူးမှမဟုတ်တာ'
လုကျိုးက ဒီဝိုင်စက်ရုံရဲ့ အကြီးဆုံးရှယ်ယာရှင်တွေထဲမှတစ်ဦးဖြစ်တယ်၊ဒီစက်ရုံအတွက်
သန်းပေါင်းထောင်ချီပြီး ရင်းနှီးမြုပ်နှံထားတယ်၊သူက အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့်ဒုတိယထပ်ကို ကြည့်ရင်း မကျေမနပ်ဖြစ်နေသေးတယ်။
ရှောင်ရီ ခရီးဆောင်အိတ်တွေကိုခွဲထုတ်ကာ
လုကျိုး ရေချိုးဖို့အဝတ်အစားတွေထုတ်မလို့ လုပ်နေချိန်လုကျိုးက'ကိုယ့်နောက်လိုက်ခဲ့"ဟု ပြောလာတယ်။
ရှောင်ရီ: "အဝတ်ရေစိုတွေအရင်လဲလိုက်ဦးလေ...."
လုကျိုး : " မင်းတနေလုံးနာနီတစ်ယောက်
လိုလုပ်မနေနဲ့!မင်းကိုကိုယ်ကလက်ထောက်အနေနဲ့ငှားလာတာမို့လား?"
ရှောင်ရီ:"......"
လုကျိုး ရှောင်ရီကို ဆွဲယူကာ တံခါးဆီသို့လျှောက်လာလိုက်တယ်။
ရှောင်ရီ:"ဟမ်?"
နှစ်ယောက်သားတံခါးရှေ့တွင်ရှိနေတယ်။
လုကျိုး : တံခါးဖွင့်လေ! မင်းကခေါင်းနဲ့တိုက်ဖွင့်မို့လား?"
ရှောင်ရီ တံခါးဖွင့်ဖို့လွဲ၍ ရွေးချယ်စရာမရှိ၊ရယ်စရာကောင်းတယ်လို့တောင်သူတွေးမိတယ်၊လုကျိုးက သူ့ကို ပွေ့ဖက်ပြီးလေထန်နေတဲ့ ကော်ရစ်ကာကိုဖြတ်ကာတံခါးကိုကန်ဖွင့်ပြီးဝင်လိုက်ရာအထဲကမှောင်နေတယ်။
လုကျိုး : "မီးတွေဖွင့်လေ"
"ဝိုး...အားးးးး!"
မီးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ချက်ခြင်း ရှောင်ရီ
ထအော်လိုက်မိတယ်။
အိပ်ခန်းကြီးကကြီးမားလွန်းလှပြီးအိပ်ရာကြီး တခုလည်းပါတယ်၊
"ဒါက ကလပ်ရဲ့ ဝန်ဆောင်မှုပဲလား?"
"သူဌေးကိုယ်တိုင်သုံးဖို့ပဲလေ,အလှဆင်ဖို့
အတွက်ကိုယ်တောင်းထားတာ,လာသွားစို့"
ရှောင်ရီ အခန်းထဲမှအဝတ်အစားတွေယူလိုက်တယ်၊လုကျိုးက တချက်ကြည့်ပြီး,
"လျှော်ပြီးသားပဲ..မဆိုးဘူး"
လုကျိုးက ခြေဗလာဖြင့်အပေါ်ပိုင်း၌
လည်း ဘာမှဝတ်မထားဘူး၊ထို့နောက်
ဖိနပ်အပါး တစ်ရံဝတ်ကာ ပိုးသတ်ဆေးအချို့ဖြန်းနေတယ်၊ရှောင်ရီကဗီရိုထဲမှ
ဆပ်ပြာဂျယ်ယူရန် လာလိုက်တယ်၊ခဏ
အကြာရေပူလည်းရလာပြီးလေဝင်လေ
ထွက်လည်းကောင်းလာတယ်။
ရှောင်ရီ: "အရမ်းသက်တောင့်သက်သာရှိတယ်,ဒီလို ဇိမ်ခံရဲတိုက်ကြီးထဲမှာ ကျွန်တော်နေဖူးတာက ခုတကြိမ်က ပထမဆုံးပဲ"
လုကျိုးဆံပင်တွေက နည်းနည်းရှည်နေတာ
မို့ နဖူးရှေ့ထိ ဖုံးလွှမ်းနေပြီး တကိုယ်လုံးက စိုစွတ်နေတယ်၊ ရှောင်ရီ လည်း သူ့ ရဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ ရှပ်အကျီကို ချွတ်ပြီး တဖက်သို့ လှည့်
မေးလိုက်တယ်။
" ကျွန်တော်ဒီမှာကြာကြာနေလို့ရလား?"
"မင်းသဘောပဲ"
လုကျိုးကသစ်သားဗီရိုတံခါးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်ဖက်ဆီ ဖိလိုက်ရင်းရှောင်ရီအားနံရံကြား ဖိကပ်ကာ မျက်လုံးတွေကိုစေ့စေ့ကြည့် ရင်းပြောလာတယ်,
" မင်းသာဧကရာဇ်ကိုကောင်းကောင်းခစားရင်,ကိုယ်မင်းကိုဒီမှာရက်ကြာကြာနေခိုင်း
မှာပေါ့"
ရှောင်ရီ ရယ်လိုက်မိတယ်, လုကျိုးကသူ့ပခုံးပေါ်မေးစေ့ဖြင့်ဖိကပ်ပြီးလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာစတင်ထိတွေ့လာတယ်။
ရှောင်ရီ ရဲ့ အသက်ရူသံတွေ မြန်ဆန်လာပြီး,
" ရေချိုးခန်းထဲ..."
"အင်း...ကိုယ်မင်းကိုကူချွတ်ပေးရမလား?"
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးစိုစွတ်နေကြဆဲ၊အရေပြားချင်းထိတွေ့မိချိန်၌လည်းအေး
စက်နေကြဆဲ။ရှောင်ရီကရေချိုးခန်းထဲ
သွားဖို့ပြောရန်ပြင်နေပေမဲ့လုကျိုးကစိတ်အားထက်သန်စွာသူ့အားဖိကပ်ကာနမ်းရှိုက်
လာတယ်။
ရှောင်ရီ: "ဟမ်း...ဒီလိုချည်းကချော်လဲဖို့
လွယ်တယ်.."
လုကျိုး ရှောင်ရီ ဘောင်းဘီမချွတ်ရသေး
ခင် သူ့ဘောင်းဘီကို အရင်ချွတ်လိုက်တယ်၊ရှောင်ရီ သူ့ဘောင်းဘီကို အကြိမ်အနည်း
ငယ်မျှနင်းမိနေရင်းက လုကျိုးက ရှောင်ရီဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးရင်းပြောလာတယ်,
"ကိုယ်မလုပ်ရတာသုံးရက်တောင်ရှိနေပြီ,
ဒီနေ့လည်း လေယာဥ်ပေါ်မှပဲတနေကုန်သွားတယ်, ကိုယ်မင်းကို အရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ"
ရှောင်ရီ ရှက်ရွံ့နေလျက် လုကျိုးရဲ့ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ပွတ်သပ်မှုတွေကို ခံနေရတယ်၊မနေ့
ကသူရုပ်ရှင်ရိုက်လို့ပြီးသွားပြီးဘေဂျင်းကလည်း အရမ်းပူနေတာမို့ ဘေဂျင်းကိုလည်း
သူမပြန်ချင်ဘူး၊ရုပ်ရှင်ရိုက်လို့ပြီးတဲ့နောက်
လုကျိုး ဆယ်နာရီလောက်အိပ်ပစ်လိုက်တယ်၊ခြောက်နာရီလောက်မှာ လေယာဥ်
ပေါ်တက်ခဲ့တယ်၊အခုလောလောဆယ်သူ
ကရေငတ်နေတဲ့ခွေးရူးတစ်ကောင်လိုပဲ၊
မိုးရွာထဲမှလုကျိုးရဲ့ ပုံ သဏ္ဌာန်ကို မြင်ခဲ့
ရပြီးသူ့ကို ပိုမိုအရိုင်းဆန်နေစေတယ်။
"ဝူး..ဝူး..."
ရှောင်ရီ လုကျိုးဘက်ကို လှည့်ပြီး သူ့ခြေထောက်တွေချော်ကျမည်အားစိုးရိမ်
တာမို့ နောက်သို့အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်တယ်၊သူနံရံနှင့် ထိကပ်မိသွားချိန်ခြေ ထောက်တွေပျော့ခွေလာသလိုခံစား
လာရတယ်။
" ကြည့်"
လုကျိုး ဗီရိုတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တယ်,ရှောင်ရီ
ဘေးဘက်သို့ ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ဗီရိုကြီးထဲမှ မှန်အကြီးကြီးတစ်ခုရှိနေတာကို
တွေ့လိုက်ရတယ်၊လုကျိုးက ကိုယ်လုံးတီး
ဖြင့် သူ့ရဲ့ရှည်လျားပြီး တုတ်ခိုင်သည့်လိင်
တံအား ဆွဲကိုင်ကာရှောင်ရီ အထဲသို့ထိုး
သွင်းလာတယ်၊လိင်တံက အရည်တွေနဲ့ရွဲစို
နေတယ်၊ရှောင်ရီက ရေစိုနေတဲ့ အကျီအား
ဝတ်ဆင်ထားမြဲရှိနေလျက် ရင်ဘတ်အား
ဖွင့်ဟထားတာမို့ ရင်ဘတ်ကြွက်သားတွေနဲ့
အချိုးကျတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားတွေပါမြင်
တွေ့နေရတယ်။ လည်စည်းကရင်ဘတ်ရှေ့တွင်ကျနေလျက်သူ့လိင်တံကတော့ခြောက်
သွေ့စွာလေထဲ၌ တွဲလျားကျနေတယ်။
"အာ့..အာ့..အာ့...!!"
ရှောင်ရီ တစ်ယောက် သူ့ကိုယ်သူပင်,
မင်းအမေတဲ့မှ...လက်ရှိသူပဲအောက်ပုဂ္ဂိုလ်
ဖြစ်နေတာ ...ဘယ်လိုတောင်ခုလိုအနေအ ထားကြီးကို သဘောကျနေရတာလဲ...!!
ရှောင်ရီ လုကျိုးကို ပြန်ကြည့်လိုက်ချိန်
လုကျိုး က သူ့ကိုတဖန်နမ်းဖို့ ရှေ့သို့
ငုံ့ကိုင်းလာရင်း ပြောလာတယ်။
" မင်းက လူဆိုးလေးလား? ဒီဝန်ဆောင်မှုက မကောင်းသေးဘူး,လက်ထောက်လေး,ဘာလို့လောင်ဇီက မင်းကို အကြိမ်တိုင်းလှည့်စား
လို့ရနေရတာလဲ,မင်း အဆင်မပြေဘူးလား?"
ရှောင်ရီ ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့်မှန်ကို
ကြည့်လိုက်ပြီး လှပသောကျောပြင်အားလှစ်ဟပြရန် သူ့အကျီအား နောက်သို့ဆွဲထုတ်ကာ
ပြောလိုက်တယ်,
" ကောက ဘယ်လို ဆိုးစေချင်တာလဲ?"
ရှောင်ရီသူ့လိင်တံအားလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်
ဆုပ်ကိုင်ပြီး အနည်းငယ်လှုပ်ရမ်းလိုက်
တယ်၊လုကျိုးရဲ့တုံ့ပြန်မှုကြောင့်ချွေးတို့စိုရွှဲလာပြီး သူ့အရှေ့ဘက်မှလိင်တံသည်လည်း
ကြီးမားကာ အရည်တွေယိုစိမ့်လာတယ်။
လုကျိုးရဲ့အသက်ရူသံတို့ကရုတ်ခြည်းမြန်လာပြီးရှောင်ရီအားအငမ်းမရနမ်းရှိုက်လာတယ်။ရှောင်ရီသူ့ခြေထောက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီးမှန်ထဲမှတဆင့် နှစ်ယောက်ကြာချိတ်ဆက် နေတဲ့ နေရာကို ဖော်ထုတ်ပြီးလက်ဆန့်ကာ
ထိုနေရာအားထိကိုင်လိုက်ရာသူ့လက်ချောင်းတွေ၌လုကျိုးရဲ့မျိုးမျက်ရည်တွေစွန်းထင်းကုန်တယ်။ထို့နောက် ခေါင်းကိုတဖက်လှည့်ပြီး လုကျိုးကိုနမ်းကာသူ့လက်ချောင်းတွေ
ကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။
"ဒီလိုလား?"
ရှောင်ရီ အပြုံးလေးဖြင့် ပြောလိုက်တဲ့အခါ
လုကျိုးက သူ့ကိုနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းပိုထိုးသွင်းလိုက်တာမို့ ရှောင်ရီ ငြီးငြူနေမိရင်းလှုပ်ခါမှု တို့သည်လည်း မရပ်တန့်နိုင်ခဲ့။
"အရမ်းနက်လွန်းတယ်...."
ရှောင်ရီ မျက်မှောင်ကြုံ့ကာပြောလိုက်တယ်၊
" ဖြေးဖြေး...ခဏ..."
လုကျိုးကစိတ်အားထက်သန်နေပုံရပြီး ပို၍ပင်ဂုဏ်ယူစွာပဲအသံတွေထွက်အောင်
ထိုးသွင်းနေတယ်, ကြီးမားတဲ့ကပ္ပယ်အိတ််
ကရှောင်ရီပေါင်ကိုပင်လာရိုက်ခတ်နေလျက်
ရှောင်ရီထအော်လိုက်မိတယ်။
"မဟုတ်ဘူး....အင်း...ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်.....အာ့~~!!"
လုကျိုးသူ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကိုအရှိန်လျော့လိုက်ပြီး သွားမယ်ဟု ပြောကာရေချိုးခန်း
ဆီ သွားလေတယ်။
ရေချိုးကန်ထဲမှာရေတွေလည်းပြည့်နေပြီ၊
လုကျိုးကတော့ရှောင်ရီခါးကိုလက်နှစ်ဖက်
ဖြင့် ကိုင်ထားလျက် ရှောင်ရီ ခန္ဓာကိုယ်အား
တွယ်ကပ်ကာ ရေချိုးကန်ဆီလျှောက်လာတယ်၊လမ်းလျှောက်နေရင်းပင် ရှောင်ရီကိုလည်း ထိုးသွင်းမှုတို့ မပြတ်လပ်စေခဲ့ဘူး။
ရေနွေးကန်ထဲနှစ်မြုပ်ခံလိုက်ရတဲ့အချိန်
သူချက်ခြင်း အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတယ်၊သူ့ ခန္ဓာကိုယ်တကိုယ်လုံးရှိအရေပြားတွေကရေနွေးငွေ့ရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစား
လိုက်ရတယ်၊သူကရေချိုးကန်ရဲ့အစွန်းမှ
လဲချလိုက်ပြီးနောက်သူတကိုယ်လုံးနှစ်ဝင်သွားတယ်။
"ရပ်..ရပ်..ရပ်..အာ့?"
ရှောင်ရီအော်ဟစ်လိုက်မိတယ်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
လုကျိုး ထိတ်လန့်စွာမေးလာတယ်။
" ကျွန်တော်ပြီးသွားတာ...ကျွန်တော်မနည်း
ထိန်းလိုက်ရတယ်"
လုကျိုး အောင့်သက်သက်ဖြစ်သွားတယ်၊
သူတို့နှစ်ယောက် မလွတ်ထွက်သွားမီအချိန်
အတော်ကြာဆက်လုပ်နေရင်းက ထပ်မေးလာတယ်။
" မင်း ဆက်လုပ်နိုင်သေးလား?"
"ရပါတယ်."
ရှောင်ရီ တုန်ယင်နေရင်း ,
" ကျွန်တော်သုတ်မထုတ်နိုင်သေးဘူး,
ခဏလေး...ခဏလေးအနားယူရအောင်"
လုကျိုးက သူ့အရာကို ဆွဲထုတ်ပြီး ရှောင်ရီကို
အနေအထားပြောင်းစေကာရေထဲတွင်ထိုင်စေလိုက်တယ်၊ထို့နောက်နှစ်ယောက်သား
မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ဖက်လိုက်ကြတယ်။
"ပြီးတော့"
ရှောင်ရီ ရှက်ရွံ့နေလျက်လုကျိုးရဲ့အလွန် အမင်းမာကျောနေတဲ့လိင်တံအားကိုင်ထားလိုက်တယ်၊ခါးမတ်မတ်ထိုင်ချပြီးလုကျိုးရဲ့
လိင်တံကလည်း ပြောင်ချောနေလျက်သူ့
ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းဆီသို့လည်းပူနွေးတဲ့
ရေတွေဖြတ်သန်းနေတယ်၊
"မင်းဘာလို့ရယ်နေတာလဲ?"
လုကျိုးရဲ့ မျက်နှာလေးလည်းအနည်းငယ်နီရဲ
လာပြီး ရှောင်ရီကို မော့ကြည့်လာတယ်။
"ကောကို ချစ်တယ်"
"ကိုယ်လည်း မင်းကိုချစ်တယ်"
လုကျိုး ရှောင်ရီကို ပွေ့ဖက်ထားပြီး
နှစ်ယောက်သား ရေနွေးကန်ထဲ စိမ်နေကြတယ်၊အရေပြားခြင်းထိတွေ့ပွတ်သပ်နေကြပြီးသူတို့ရဲ့လိင်တံတွေခြင်းကိုပါ ပွတ်တိုက်ကာတင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ရင်းလှပသောအနမ်းတို့အား ဖန်တီးမိကြတယ်။
ရေချိုးခန်းအပြင်ဘက်ရှိတံခါးကို တွန်းဖွင့်လာပြီး အစောင့်က ပြောလာတယ်၊
"မစ္စတာလု...."
အစောင့်ကရေချိုးကန်ထဲ၌ လုကျိုးရှောင်ရီအား ပွေ့ဖက်ထားသည်ကို မြင်တွေ့တဲ့အခါ
ချက်ခြင်း နောက်ပြန်ဆုတ်သွားတယ်။
ရှောင်ရီ နှလုံးသားတို့က မြက်ခင်းများထက်မြင်းရိုင်းပေါင်းများစွာပြေးလွှားသွားသကဲ့
သို့ရှိနေလျက်အလွန်အမင်းရှက်ရွံ့နေပေမဲ့
လုကျိုးကတော့ ဘာကိုမှဂရုမစိုက်ဘဲ ပြောလာတယ်,
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ?"
"မန်နေဂျာဝမ်ရောက်ပါပြီ,ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခင်ဗျားကို စောင့်နေပါတယ်"
"ရေချိုးပြီးရင် အောက်ဆင်းလာပြီး
သူနဲ့ တွေ့မယ်"
အစောင့်က အမြန်အဆန်ပဲပြန်ထွက်သွားရာလုကျိုး ရယ်လိုက်မိတယ်၊သူတို့ အတူရေစိမ်နေတာကိုသာအစောင့်ကမြင်တွေ့သွားပြီး ကျန်တာ ဘာမှမမြင်တွေ့သွားလို့တော်သေးပါရဲ့လို့ရှောင်ရီတွေးလိုက်မိတယ်။
လုကျိုး : " နာလို့လား?"
ရှောင်ရီ : "ဟင့်အင်း...အရမ်းသက်တောင့်သက်သာရှိတယ်"
လုကျိုးက ရှောင်ရီအား ရေထဲ၌ဆက်၍စိမ်နေစေလျက် ပွေ့ဖက်ထားပြီးသူ့အပေါ်သို့ဖိကာဆွဲတင်လိုက်တယ်၊ရေဖိအားကနည်းတပြီးရွေ့လျားမှု အကွာအဝေးကလည်းသိပ်မကြီးတာမို့ အထဲသို့မဝင်ဘဲချော်ထွက်သွား
နိုင်ပေမဲ့လုကျိုး သူ့အထဲသို့ထပ်မံဝင်ရောက်
လာချိန်သက်တောင့်သက်သာရှိနေဆဲပင်၊
ရေနွေးနွေးကသူတို့အားစိတ်လှုပ်ရှားစေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ခြင်းထိတွေ့ကာပွတ်တိုက်နေရ
ခြင်းကသူတို့အားပို၍ပင်စိတ်အားထက်သန်စေတယ်။
ရှောင်ရီ ထုတ်လွှတ်မိမတတ်ဖြစ်နေပြီ၊ ကြည်နူးမှုက ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ စိမ့်ဝင်နေတဲ့ ခံစားချက်ကပိုမိုကြာရှည်ပုံ
ရတယ်၊လုကျိုးကပြီးမြောက်ချင်သည့်စိတ်အားတားဆီးကာ ရပ်တန့်လိုက်ပြီးပြောလာတယ်၊
"အခုမင်း မျက်နှာလေးကိုမြင်နေရလို့
ကိုယ်ဘယ်လိုစိတ်တွေကြွနေလဲဆိုတာ
မင်းသိလား?"
"တခါတလေ ကျွန်တော်လည်း အဲ့လိုပဲ...ကောလက်လေးကို ထိလိုက်တာနဲ့တောင်
ကျွန်တော်အတူနေချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်"
"မင်း ဒီမှာ သုံးရက်သုံးညလောက်နေချင်လား?"
ရှောင်ရီ ပြုံးပြလိုက်ရင်း'ပြသနာမရှိဘူး'
ဟု ဖြေလိုက်တယ်။
ရှောင်ရီ ရေနွေးအရှိန်ကြောင့် အနည်းငယ်မူးဝေနေပြီး လုကျိုးကတော့ ရှောင်ရီရဲ့အဓိက နေရာလေးသို့ အချိန်တိုင်းထိခတ်နေဆဲ၊သူတို့ စိတ်တူကိုယ်တူ ခရီးနှင်နေကြတယ်၊သူမထိန်းနိုင်တော့တာကို သိတဲ့အခါလုကျိုးက အရှိန်မြင့်ပြီး ထိုးသွင်းကာသူ့ကို နမ်းရှုံ့လာတယ်။
မပြီးမြောက်မီလျှာကို စုပ်ယူလိုက်ခြင်းက
ရှောင်ရီရဲ့ စအိုကို ကျုံ့သွားစေပြီး လုကျိုးနဲ့
ရှောင်ရီတို့ အမြဲတမ်း တချိန်တည်းမှာပဲ
အတူ တူ ပြီးမြောက်သွားစေတယ်။
"ကျွန်တော်...."
ရှောင်ရီ လုကျိုးရဲ့ မောဟိုက်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်လဲလျောင်းလိုက်ရင်း အနည်းငယ်လည်း
မူးဝေနေပြီ။
"ရေမချိုးတော့နဲ့"
လုကျိုး သက်ပြင်းချပြီး ပြောလိုက်တယ်၊
"ထတော့..လာ"
လုကျိုး ရှောင်ရီ ကို ပွေ့ချီလိုက်တယ်။ ရှောင်ရီ မူးဝေနေပေမဲ့ ခံစားချက်တွေကောင်းမွန်နေတယ်၊ လုကျိုးရဲ့ ရင်ဘတ်ကိုမှီကာနို့သီးတွေကို နမ်းလိုက်တယ်၊လုကျိုးက ရယ်ပြီး ပြောလာတယ်။
"ညကျမှ ထပ်လုပ်မယ်...ခုတော့ အနားပေးထားမယ်"
"ကျွန်တော်ဗိုက်အရမ်း ဆာနေပြီ...အရင်ဆုံးစားဖို့ တစ်ခုခုရှာ ရမယ်"
လုကျိုး ညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ပြီးအောက်ထပ်သို့
ဆင်းလာလိုက်တယ်၊ရှောင်ရီက အားကစားဝတ်စုံလေး လဲလိုက်တယ်၊ကလပ်မန်နေဂျာက အောက်ထပ်တွင်စောင့်နေပြီး အိမ်အကူကိုပါ တခါထဲခေါ်ပေးလာတယ်၊ညကြီးသန်း ခေါင်လုကျိုးဆီလာဖို့အလုပ်များသွားတယ်။
လုကျိုး : "အလောတကြီးလာဖို့မလိုပါဘူးလို့ပြောထားသားနဲ့"
"ရပါတယ်...ကျွန်တော့်အိမ်က ဒီနေရာနဲ့
မဝေးဘူး၊ မစ္စတာလု စားပြီးပြီလား?"
"နောက်မှကျွန်တော့ဘာသာချက်လိုက်ပါ့မယ်,ရေခဲသေတ္တာထဲမှာပစ္စည်းလေးဘာ
လေးရှိတယ်မလား?"
ရှောင်ရီ : "ကျွန်တော်ချက်မယ်"
လုကျိုး : "ကိုယ်လုပ်ပါ့မယ်...မင်းသွားအနားယူ"
ရှောင်ရီ အနားသို့ရောက်လာတာမို့လုကျိုး
ပြောလာတယ်၊
" ငွေစာရင်း သွားကြည့်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ရှောင်ရီ ထိုင်ပြီး ငွေစာရင်းစာအုပ်ကို အသေအချာဖတ်လိုက်တယ်၊ ဝမ်ဟယ်က
အလွန်အကင်းပါးသူမို့ ရှောင်ရီကို အသေ အချာ အစီရင်ခံတယ်၊တကယ်တော့ ရှောင်ရီကဒီအလုပ်အကြောင်း သိပ်မသိဘူး၊လုကျိုးအတွက်သာဖိုင်တွေကိုအရန်ကူးဖို့လုပ်တယ်။
လုကျိုးကအစားအသောက်ပြင်ဆင်ဖို့ သွားတဲ့အခါ အိမ်အကူကအပြင်မှဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို လက်ကမ်းပေးလာတယ်။
ခုရဲတိုက်က အရမ်းနာမည်ကြီးတယ်ဆိုတာကိုရှောင်ရီသိတယ်၊ပိုက်ဆံအမြောက်အမြား ထည့်သွင်းရတာကိုလည်းဝမ်ဟယ်က
ရှောင်ရီကို ပြန်ရှင်းပြတယ်၊ပိုက်ဆံအတွက်
စာရင်းတွေကစာအုပ်ထဲမှာအကုန်ရှိနေတယ်။
ဝမ်ဟယ်: " ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက်လာမယ်ဆိုတာကိုသာသိရင်ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်
လာကြိုပါတယ်"
ရှောင်ရီ: " ကိစ္စမရှိဘူး...ဒါက လမ်းလည်းကြုံရင်းဝင်လိုက်တာပါ"
လုကျိုး :" အင်း...ဝိုင်ခန်းထဲကသောက်ဖို့
တစ်ခုခု ယူခဲ့မယ်,လာလေ...ဝမ်ဟယ်မင်းလည်းတခါထဲအတူစားလို့ရတယ်"
ဝမ်ဟယ်ပျာပျာသလဲ ပြောလာတယ်,
"ကျွန်တော်စားပြီးခဲ့ပါပြီ, မစ္စတာလု, ဥက္ကဋ္ဌရှောင် ,နှစ်ယောက်အချိန် ကောင်းလေးတွေ
ရကြပါစေ, တစ်ခုခုလိုအပ်တာရှိရင်ကျွန်တော့်ကို အချိန်မရွေးခေါ်နိုင်ပါတယ်"
ရှောင်ရီ ပြုံးပြလိုက်ပြီး ဝမ်ဟယ်အားပြန်ခိုင်းလိုက်တယ်၊စားသောက်ပြီးတဲ့နောက်,
ရှောင်ရီ ပထမထပ်ရှိဆိုဖာပေါ်ပျင်းရိစွာ
အိပ်နေခဲ့ပြီး လုကျိုးဘယ်သွားလဲဆိုတာ
ကို ပင်သူမသိဘူး။
ရှောင်ရီ မီးအိမ်လေး ယူကာ ရဲတိုက်အတွင်း
ပတ်ကြည့်နေမိတယ်၊နောက်ဆုံးတွင်လုကျိုး
အား အောက်ထပ်ရှိဝိုင်ခန်းတွင် တွေ့ရတယ်။
" ကောဘာလုပ်နေတာလဲ?"
ရှောင်ရီ DVကိုယူလာပြီးလုကျိုးအားမှတ်တမ်းတင်နေတယ်၊လုကျိုးကစာရင်း
ကိုကြည့်ရင်း ဝက်သစ်ချသားစည်တွေပေါ် ဘောပင်နဲ့ အမှတ်အသားတွေလိုက်ဆွဲနေတယ်။
လုကျိုး : " အမှတ်အသားလုပ်နေတာ "
ရှောင်ရီ ထပ်မေးတယ်,
"ဘာအတွက်သုံးတာလဲ?"
"ကိုယ်တို့ မဂ်လာပွဲမှာသုံးဖို့အတွက်
ဝိုင်စည်တွေကိုအမှတ်အသားလုပ်နေတာ,တချို့ကျ သောက်လို့ရနေပြီ,
နောင်အနာဂတ်မှာကိုယ်တို့ သမီးလေး
လက်ထပ်ရင်ဧည့်ခံဖို့တောင်ရနေပြီ"
လုကျိုးက စပျစ်စည်တွေကို ကြည့်ပြီး
အသေအချာ အမှတ်အသားလုပ်နေတယ်၊
ရှောင်ရီ ရယ်ပြီးပြောလာတယ်,
" သမီးလေးလိုချင်နေပြန်ပြီလား?"
"သားဆိုလည်းအဆင်ပြေတာပဲ"
လုကျိုးရှောင်ရီကို ဘေးစောင်းလေးကြည့်လာပြီး ချောမောတဲ့မျက်နှာပေါ် နွေးထွေးတဲ့
အလင်းတန်းတို့ ဖြာကျနေတယ်။
ရှောင်ရီ စားပွဲငယ်လေးပေါ်တွင်တင်ထားတဲ့
ဝိုင်အနည်းငယ်ကိုမြည်းစမ်းလိုက်တယ်၊အရသာကို ဘယ်လိုခွဲခြားရလဲဆိုတာကို
သူမသိပေမဲ့အရသာကောင်းတယ်လို့ခံစား
မိနေတယ်၊သူက ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချပြီး
DVကို ကြည့်ကာရယ်နေလိုက်တယ်။
"မင်းကဘာတွေရိုက်နေတာလဲ?"
လုကျိုး ရှောင်ရီအနီးသို့ရောက်လာပြီး
ရှောင်ရီကို ပွေ့ဖက်ကာနှစ်ယောက်သား
ဝိုင်စည်ကို မှီလိုက်တယ်၊ရှောင်ရီကသူ့ပခုံးပေါ်မှစောင်လေးကို လုကျိုးကိုပါခြုံပေးလိုက်တယ်၊လုကျိုးက ပတ်ချာလည်မှမီးတွေကို
ရီမုနဲ့ ပိတ်လိုက်ပြီးသူ့တို့ခေါင်းထက်က
မီးတပွင့်သာကျန်လေတယ်။
ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးမှာမီးအလင်းရောင်လေး
တစ်ခုသာကျန်နေတယ်၊ကလေးလေးနှစ်ယောက်လို စောင်လေးခြုံထားရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ကာ ရိုက်ကူးထားတဲ့ဗီဒီယိုလေးကို
ပြန်ကြည့်နေကြတယ်။
လေဆိပ်မှာလည်း ဗီဒီယိုရိုက်တယ်,
ရှောင်ရီက ရှေ့ကလျှောက်တယ်,လုကျိုးက အနောက်ကနေ ဗီဒီယိုရိုက်တယ်,ရှောင်ရီက
မကြာခဏနောက်သို့လှည့်ကြည့်ပြီးရယ်မောနေတယ်, ရိုက်ကူးခဲ့ရတဲ့မှတ်တမ်းလေးတွေ
ဓာတ်ပုံလေးတွေကသူတို့ဘဝတစ်ခုလုံးရဲ့
အမှတ်တရလေးတွေပေါ့....။
W4862
24.9.2022❤❤❤
.....................................................................
.[ Z ]
ရွန္တုန္,ပန္လိုင္,ညအခ်ိန္...
တိုင္ဖုန္းမုန္တိုင္းကအလြန္ျပင္းထန္စြာ
တိုက္ခတ္ေနသျဖင့္ ေကာင္းကင္ျပင္တခြင္
လုံးၿပိဳက်လဳမတတ္ရွိေနတယ္။
လုက်ိဳးနဲ႕ ေရွာင္ရီတို႔ တကိုယ္လုံးစို႐ြဲေနၾကၿပီး
လုက်ိဳးကေလသမိုးသံံကိုအန္တုကာ
ထေအာ္လာတယ္၊
" ဒါက မင္းရဲ႕ suprise လား!မင္းအမပဲ
Suprise...အာ..!"
ေရွာင္ရီ: "......"
ေရွာင္ရီျပန္လည္မေအာ္ရဲဘူး၊လုက်ိဳးက
ခရီးေဆာင္အိတ္ႏွစ္လုံးကိုဆြဲကာလမ္းမ
ေပၚေလွ်ာက္သြားေလတယ္၊ညဆယ္တစ္
နာရီရွိေနၿပီမို႔ ကားလည္းမရွိေတာ့ဘူး၊သူတို႔
လမ္းေဘးတြင္ဘတ္စ္ကားေပၚမွဆင္းလာ
ရၿပီးလုက်ိဳးရင္းႏွွီးျမဳပ္ႏွံထားသည့္ဝိုင္စက္႐ုံ
ကို သြားရန္ျဖစ္တယ္။
ဒါကဒီလိုပါ,လုက်ိဳးအေကာင္းဆုံးအမ်ိဳး သားဇာတ္ေဆာင္ဆုရၿပီး{Marriage Proposal}ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္နဲ႕တိုက္ဆိုင္ေနခဲ့တယ္။ရန္သူေတြကိုလည္းရွင္းလိုက္နိုင္တယ္၊လုက်ိဳးစိတ္ဓာတ္ေတြတက္ႂကြေနတာ မို႔တကယ့္ကိုသတို႔သမီးညပဲ၊သူကခ်က္ျခင္းဟန္နီးမြန္းထြက္ဖို႔
ဒါေၾကာင့္ေရွာင္ရီကေျပာလာတယ္၊ေရွာင္ရီကလည္း
သေဘာတူလိုက္တယ္၊တ႐ုတ္နိုင္ငံနဲ႕ အနည္းငယ္ကင္းလြတ္မည့္ေနရာေတြကို ေတြးတဲ့အခါ ေရွာင္ရီက သူ႕အား အံ့အားသင့္စရာေနရာတစ္ခုကေစာင့္ႀကိဳေနတယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ထို႔ေနာက္ ေရွာင္ရီကယန္ထိုက္သို႔ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီးဝိုင္စက္႐ုံသို႔ဆက္သြယ္ခဲ့တယ္။အေသအခ်ာပဲ,လုက်ိဳးအားခရီးစဥ္အ ေၾကာင္းမေျပာခဲ့ဘူး၊သူကျဖန့္ျဖဴးေရး သမားဟန္ေဆာင္ကာယန္ထိုက္သို႔ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ 'Cloud Walkဝိုင္စက္႐ုံသို႔သြားကာ အေျခအေနၾကည့္မည္ပင္။
သူတို႔မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္းမေဖာ္ျပ သည္ကဝိုင္စက္႐ုံဖြင့္သည္မွာႏွစ္အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္တယ္၊အရင္းအႏွီးေတြျပန္ေဖာ္နိုင္ဖို႔ဆယ္ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူရဦးမယ္လို႔
လည္းဆိုတယ္၊စပ်စ္ၿခံနဲ႕ စက္႐ုံကႏွစ္စဥ္ေဒၚလာသန္း
ေပါင္းမ်ားစြာကုန္က်တယ္၊သူေဌးေရာက္သြားတဲ့အခါဝိုင္
စက္႐ုံကဘယ္လိုအေနအထားရွိလဲ?ရွယ္ယာရွင္ေတြ
ကေရာ လိမ္ေနၾကတာလားဆိုတာကိုေရွာင္ရီသိခ်င္
တယ္။လုက်ိဳးကလည္းသီးသန့္သြားဖို႔ေတာင္ယခင္ေျပာဖူးေသးတယ္ေလ။
ဤသို႔ျဖင့္ သူတို႔ခရီးေဆာင္အိတ္ႀကီး
ႏွစ္လုံးျဖင့္ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကတယ္၊ေလဆိပ္သို႔ ေရာက္တဲ့အခါ,သူတို႔ကားငွားလို႔မရနိုင္ဘူး, ဝိုင္စက္႐ုံကလည္းသူတို႔ကို လာႀကိဳဖို႔က အခက္အခဲရွိတယ္၊ေရွာင္ရီယုံၾကည္
ခ်က္ျမင့္မားစြာပင္GPSျဖင့္တည္ေနရာကိုရွာေဖြခဲ့တယ္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ,ကားဂိတ္ေရာက္ၿပီးေနာက္ဝိုင္စက္႐ုံဆီသြားရန္ႏွစ္ကီလိုမွ်ေဝးေနေသးတယ္။ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သလိုလည္းျဖစ္သလိုလမ္းေဘးတြင္ေနဝင္ခ်ိန္လည္းၾကည့္ရတယ္ေလ။
သို႔ေသာ္,ခရီးစဥ္တြင္ျပသနာအနည္းငယ္ရွိ
သြားတယ္၊ပထမဆုံး,ေလယာဥ္ကသုံးနာရီ
မွ်ႏွောင့္ႏွေးခဲ့တယ္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ငါးဆယ္
အတြင္းတႀကိမ္သာျဖစ္ပြားသည့္တိုင္ဖုန္းက
ထျဖစ္ၿပီးအငွားကားပင္ ငွားလို႔မရနိုင္ေတာ့။
ထို႔ေၾကာင့္လုက်ိဳး တစ္ေယာက္မသက္မသာျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနျဖင့္ သူနဲ႕ ေရွာင္ရီအိတ္ကို ဆြဲကာ သူတို႔ရဲ႕
ဦးတည္ရာအားေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းမုန္တိုင္းၾကားရွာေဖြလ်က္ရွိေနတယ္။
ေရွာင္ရီ: "....."
လုက်ိဳး:"......"
လုက်ိဳး : "ငါေလမင္းတစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ့
ေသခ်င္တာပဲ......!"
"အိုး...!"
ေရွာင္ရီ အနည္းငယ္ထိတ္လန့္စြာပင္မ်က္ႏွာငယ္ေလး
ျဖင့္လုက်ိဳးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။
လုက်ိဳးထေအာ္လာတယ္,
" ဒီကိုလာ!မင္းကေလအ႐ူးေလး!"
ေရွာင္ရီေလတိုက္ေနသည့္ၾကားရပ္ေန
လ်က္ 'ကြၽန္ေတာ္မလာဘူး! ေကာ
ကြၽန္ေတာ့္ကို ရိုက္မွာ!"
" မင္းဒီကိုလာပါဆို! ကိုယ္မင္းကိုမရိုက္ဘူးလို႔ကတိေပးတယ္!"
လုက်ိဳးက ေလထန္ေနသည့္ၾကားလွမ္းေအာ္ေျပာလာ
တယ္..
ေရွာင္ရီ: " ထားလိုက္ပါေတာ့!"
အရမ္းေမွာင္ေနတာမို႔ လုက်ိဳးပင္သူ႕မ်က္ႏွာကို
မျမင္နိုင္လ်က္ ေၾကာက္လန့္ဖြယ္ရာ သတိေပးခ်က္
တစ္ခုျဖင့္ ေရွာင္ရီရွိေနခ်ိန္လုက်ိဳး ထေအာ္လာေလတယ္။
" မင္းမလာဘူးဆိုရင္, ငါမင္းကို ထားခဲ့မယ္!"
ေရွာင္ရီလန့္သြားၿပီးလုက်ိဳးေျပာလာတယ္,
"တိုင္ဖုန္းက်ေနရင္လမ္းေဘးမွာလမ္းမေလွ်ာက္ရဘူး!"
လုက်ိဳးကေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ေရွာင္ရီအား ေပြ႕ဖက္ကာ
ႏွစ္ေယာက္သားအမွီသဟဲျပဳကာေနၾကရင္းမ်က္ႏွာေတြ
လည္းအလြန္နီးကပ္ေနသလို လမ္းအလယ္သို႔ခပ္သြက္
သြက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္၊ေလတိုက္ႏႈန္းအလြန္ ျပင္းတာမို႔ လဲက်လဳမတတ္ျဖစ္ေနတယ္။လုက်ိဳး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေရေတြစို႐ြဲေနလ်က္ ေရွာင္ရီကို ငုံ႕ၿပီးနမ္းလိုက္ေသး
တယ္။
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚကမိုးေရစက္ေတြနဲ႕,ကမၻာႀကီး ၿပိဳကြဲေနခ်ိန္ ဒီညမိုးေရေတြထဲကအနမ္းက အရမ္းကိုလွတယ္။
လုက်ိဳး နမ္းၿပီးရင္း နမ္းခ်င္ေနသည္မို႔
ေရွာင္ရီအား လမ္းေဘးသို႔ ဆြဲယူကာ
အျပင္းအထန္နမ္းလာတယ္။
ေရွာင္ရီ: "ဒီမွာမ်ားလုပ္မလို႔လား... အရွင္မင္းႀကီး!"
လုက်ိဳး : "......"
လုက်ိဳးထပ္မနမ္းေတာ့ဘူး။
လုက်ိဳး သူ႕ရဲ႕ ေလကာအက်ီကိုျမႇောက္ၿပီး
ေလျပင္းေတြၾကား ေရွာင္ရီ ပခုံးေတြကို
ေပြ႕ဖက္ကာလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာ
ၾကတယ္၊တစ္နာရီၾကာၿပီးေနာက္, ေနာက္
ဆုံးတြင္ သူတို႔ရဲ႕ဝိုင္စက္႐ုံကို ေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ,
ေရွာင္ရီလည္း အေတာ္ပင္ပန္းေနၿပီ။
အျပင္ဘက္တြင္ ေလျပင္းေတြတိုက္ခတ္ေနလ်က္အထီးက်န္စြာရွိေနတဲ့ေရွးေဟာင္းရဲတိုက္ႀကီးတစ္ခုရွိေနၿပီးေဘးပတ္လည္၌စပ်စ္သီးခင္းေတြနဲ႕ပိတ္ဆို႔ထားလ်က္ ေမွာင္
မည္းေနသည့္ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးေအာက္ရဲတိုက္ေဟာင္းရဲ႕အျပင္ဘက္၌အလင္းေရာင္ေတြၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ ပေနခဲ့တယ္။
ေရွာင္ရီ စပ်စ္ၿခံေရွ႕ ေျခလွမ္းေတြရပ္တန့္လိုက္ခ်ိန္
သက္ျပင္းခ်လိဳက္မိရင္းေနာက္ဆုံးေတာ့ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။
'Cloud Walk Club'ဟူ၍ ဆိုင္းပုတ္တြင္ေရးထား
တယ္၊လုက်ိဳးတံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့ တာဝန္က်အေစာင့္တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။
လုက်ိဳးက 'ဝမ္ဟယ္ရွိလား?"ဟုေမးလိုက္တယ္။
အေစာင့္ကေျပာလာတယ္,
"မစၥတာေရွာင္လား? ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႕
ခင္ဗ်ားဆီ ဖုန္းဆက္ေသးတယ္,ႏွစ္
ေယာက္ခန္းလဲစီစဥ္ထားတယ္,ဒီေန႕မွ
တိုင္ဖုန္းကက်လာတယ္"
"ငါက မင္းသူေဌး လုက်ိဳး"
လုက်ိဳးက ေျပာရင္းဆိုရင္း အထဲဝင္ၿပီး
သူ႕လက္ဆြဲအိတ္ေတြကိုခ်တယ္။
ေရွာင္ရီလည္း အထဲဝင္လာရင္း
'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္'လို႔ေျပာရတယ္။
ေရွာင္ရီ ဝင္လာလာျခင္းအေတာ္ေလး
အံ့ၾသေနတယ္။
အေစာင့္လည္းအံ့ၾသေနပုံရတယ္။
လုက်ိဳးက သူ႕ရဲ႕ေလကာအက်ီကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေရေတြ
လည္း႐ြဲေနတယ္၊ဖုန္းကို ထုတ္ကာမန္ေနဂ်ာဆီဖုန္းဆက္တယ္၊မန္ေနဂ်ာကလည္း ေၾကာက္အားလန့္အားနဲ႕လာခ်င္တယ္၊ဒါေပမဲ့လုက်ိဳးက မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အေလာ တႀကီးလာဖို႔မလိုေၾကာင္းေျပာလိုက္တယ္။
အေသအခ်ာပင္ေရွာင္ရီတစ္ေယာက္ျပင္
ဆင္မႈ မၿပီးေသးတဲ့ဝိုင္စက္႐ုံကသူ႕စိတ္အ
ေျခအေနကို မဆိုး႐ြားေစဘူး၊ဤေနရာတြင္
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံျခင္းက လုံးဝတန္ဖိုးရွိတယ္။
ရဲတိုက္ႀကီးရဲ႕ ဝင္ေပါက္ႀကီးကအလြန္ႀကီးမားၿပီး ဥေရာပဒီဇိုင္းပုံစံ ျဖင့္ရွိတယ္။အတြင္းနံရံ နဲ႕ မီးေတြက အနည္း
ငယ္ေဟာင္းေနေပမဲ့ ပရိေဘာဂမ်ား,မီးေခ်ာင္းမ်ား,
ဆိုဖာေတြ,ေကာ္ေဇာ ေတြကေတာ့အမွန္တကယ္
တန္ဖိုးႀကီးပုံရတယ္။
မန္ေနဂ်ာနဲ႕ ဖုန္းေျပာၿပီးေနာက္,အေစာင့္ကို
ေခၚၿပီးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ျပင္ဆင္ထား
တဲ့အခန္းဆီ ေျပာင္းေ႐ြ႕ေစတယ္။
အေစာင့္က တံခါးလိုက္ဖြင့္ေပးလာတယ္၊
လုက်ိဳး : " မင္းငါတို႔အတြက္မစိုးရိမ္နဲ႕,
မင္းကို အလုပ္မ်ားေစမိၿပီ"
အေစာင့္က က်န္ေသာ့ေတြကိုပါ ေရွာင္ရီ႕
ကိုေပးလာၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြကို
ဒုတိယထပ္ဆီ သယ္ေပးလာတယ္၊အနီေရာင္ဝိုင္ဗီလာ
က clubhouseတစ္ခုရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး၊ဒုတိယနဲ႕ တတိယထပ္ရွိ အခန္းမ်ားစြာက အလွဆင္ထားျခင္းမရွိေသးဘဲ ဗလာျဖစ္ေနေသးတယ္၊သူေဌးေန
ထိုင္ မည့္အခန္းကိုေတာ့ အေသအခ်ာသန့္ရွင္းထား
ေလာက္တယ္။
ေရွာင္ရီ: "ဘုရားေရ!ဒီရဲတိုက္ကအရမ္း
စတိုင္က်တာပဲ"
လုက်ိဳး ေကာ္ရစ္တာ၌ အဝတ္ေတြခြၽတ္ၿပီး,
" လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ေလာက္ကကိုယ္ဒီကိုတစ္ေခါက္
ေရာက္တယ္, ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ဘာလို႔
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွာလဲ? ကိုယ္အ႐ူးမွမဟုတ္တာ'
လုက်ိဳးက ဒီဝိုင္စက္႐ုံရဲ႕ အႀကီးဆုံးရွယ္ယာရွင္ေတြ
ထဲမွတစ္ဦးျဖစ္တယ္၊ဒီစက္႐ုံအတြက္သန္းေပါင္းေထာင္ခ်ီၿပီး ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံထားတယ္၊သူက အေပၚပိုင္းဗလာျဖင့္ဒုတိယထပ္ကို ၾကည့္ရင္း မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသးတယ္။
ေရွာင္ရီ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြကိုခြဲထုတ္ကာ
လုက်ိဳး ေရခ်ိဳးဖို႔အဝတ္အစားေတြထုတ္မလို႔ လုပ္ေနခ်ိန္လုက်ိဳးက'ကိုယ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့"ဟု ေျပာလာတယ္။
ေရွာင္ရီ: "အဝတ္ေရစိုေတြအရင္လဲလိုက္ဦးေလ...."
လုက်ိဳး : " မင္းတေနလုံးနာနီတစ္ေယာက္
လိုလုပ္မေနနဲ႕!မင္းကိုကိုယ္ကလက္ေထာက္
အေနနဲ႕ငွားလာတာမို႔လား?"
ေရွာင္ရီ:"......"
လုက်ိဳး ေရွာင္ရီကို ဆြဲယူကာ တံခါးဆီသို႔ေလွ်ာက္လာ
လိုက္တယ္။
ေရွာင္ရီ:"ဟမ္?"
ႏွစ္ေယာက္သားတံခါးေရွ႕တြင္ရွိေနတယ္။
လုက်ိဳး : တံခါးဖြင့္ေလ! မင္းကေခါင္းနဲ႕တိုက္ဖြင့္မို႔လား?"
ေရွာင္ရီ တံခါးဖြင့္ဖို႔လြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိ၊ရယ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ေတာင္သူေတြးမိတယ္၊လုက်ိဳးကသူ႕ကိုေပြ႔
ဖက္ၿပီးေလထန္ေနတဲ့ ေကာ္ရစ္ကာကိုျဖတ္ကာတံခါးကိုကန္ဖြင့္ၿပီးဝင္လိုက္ရာအထဲကေမွာင္ေနတယ္။
လုက်ိဳး : "မီးေတြဖြင့္ေလ"
"ဝိုး...အားးးးး!"
မီးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ခ်က္ျခင္း ေရွာင္ရီ
ထေအာ္လိုက္မိတယ္။
အိပ္ခန္းႀကီးကႀကီးမားလြန္းလွၿပီးအိပ္ရာႀကီး
တခုလည္းပါတယ္၊
"ဒါက ကလပ္ရဲ႕ ဝန္ေဆာင္မႈပဲလား?"
"သူေဌးကိုယ္တိုင္သုံးဖို႔ပဲေလ,အလွဆင္ဖို႔
အတြက္ကိုယ္ေတာင္းထားတာ,လာသြားစို႔"
ေရွာင္ရီ အခန္းထဲမွအဝတ္အစားေတြယူလိုက္
တယ္၊လုက်ိဳးက တခ်က္ၾကည့္ၿပီး,
"ေလွ်ာ္ၿပီးသားပဲ..မဆိုးဘူး"
လုက်ိဳးက ေျခဗလာျဖင့္အေပၚပိုင္း၌
လည္း ဘာမွဝတ္မထားဘူး၊ထို႔ေနာက္
ဖိနပ္အပါး တစ္ရံဝတ္ကာ ပိုးသတ္ေဆး
အခ်ိဳ႕ျဖန္းေနတယ္၊ေရွာင္ရီကဗီရိုထဲမွ
ဆပ္ျပာဂ်ယ္ယူရန္ လာလိုက္တယ္၊ခဏ
အၾကာေရပူလည္းရလာၿပီးေလဝင္ေလ
ထြက္လည္းေကာင္းလာတယ္။
ေရွာင္ရီ: "အရမ္းသက္ေတာင့္သက္သာရွိတယ္,
ဒီလို ဇိမ္ခံရဲတိုက္ႀကီးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ေနဖူး
တာက ခုတႀကိမ္က ပထမဆုံးပဲ"
လုက်ိဳးဆံပင္ေတြက နည္းနည္းရွည္ေနတာ
မို႔ နဖူးေရွ႕ထိ ဖုံးလႊမ္းေနၿပီး တကိုယ္လုံးက
စိုစြတ္ေနတယ္၊ ေရွာင္ရီ လည္း သူ႕ ရဲ႕ စိုစြတ္
ေနတဲ့ ရွပ္အက်ီကို ခြၽတ္ၿပီး တဖက္သို႔ လွည့္
ေမးလိုက္တယ္။
" ကြၽန္ေတာ္ဒီမွာၾကာၾကာေနလို႔ရလား?"
"မင္းသေဘာပဲ"
လုက်ိဳးကသစ္သားဗီရိုတံခါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
တစ္ဖက္ဆီ ဖိလိုက္ရင္းေရွာင္ရီအားနံရံၾကား ဖိကပ္
ကာ မ်က္လုံးေတြကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ ရင္းေျပာလာတယ္,
" မင္းသာဧကရာဇ္ကိုေကာင္းေကာင္းခစားရင္,
ကိုယ္မင္းကိုဒီမွာရက္ၾကာၾကာေနခိုင္းမွာေပါ့"
ေရွာင္ရီ ရယ္လိုက္မိတယ္, လုက်ိဳးကသူ႕ပခုံးေပၚေမးေစ့
ျဖင့္ဖိကပ္ၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာစတင္ထိေတြ႕လာတယ္။ေရွာင္ရီ ရဲ႕ အသက္႐ူသံေတြ ျမန္ဆန္လာၿပီး,
" ေရခ်ိဳးခန္းထဲ..."
"အင္း...ကိုယ္မင္းကိုကူခြၽတ္ေပးရမလား?"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးစိုစြတ္ေနၾကဆဲ၊အေရျပားခ်င္း
ထိေတြ႕မိခ်ိန္၌လည္းေအးစက္ေနၾကဆဲ။ေရွာင္ရီကေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားဖို႔ေျပာရန္ျပင္ေနေပမဲ့လုက်ိဳးကစိတ္အားထက္သန္စြာသူ႕အားဖိကပ္ကာနမ္းရွိုက္လာတယ္။
ေရွာင္ရီ: "ဟမ္း...ဒီလိုခ်ည္းကေခ်ာ္လဲဖို႔
လြယ္တယ္.."
လုက်ိဳး ေရွာင္ရီ ေဘာင္းဘီမခြၽတ္ရေသး
ခင္ သူ႕ေဘာင္းဘီကို အရင္ခြၽတ္လိုက္တယ္
၊ေရွာင္ရီ သူ႕ေဘာင္းဘီကို အႀကိမ္အနည္း
ငယ္မွ်နင္းမိေနရင္းက လုက်ိဳးက ေရွာင္ရီ
ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ေပးရင္းေျပာလာတယ္,
"ကိုယ္မလုပ္ရတာသုံးရက္ေတာင္ရွိေနၿပီ,
ဒီေန႕လည္း ေလယာဥ္ေပၚမွပဲတေနကုန္သြား
တယ္, ကိုယ္မင္းကို အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ"
ေရွာင္ရီ ရွက္႐ြံ႕ေနလ်က္ လုက်ိဳးရဲ႕ေပြ႕ဖက္
နမ္းရႈံ႕ပြတ္သပ္မႈေတြကို ခံေနရတယ္၊မေန႕
ကသူ႐ုပ္ရွင္ရိုက္လို႔ၿပီးသြားၿပီးေဘဂ်င္းက
လည္း အရမ္းပူေနတာမို႔ ေဘဂ်င္းကိုလည္း
သူမျပန္ခ်င္ဘူး၊႐ုပ္ရွင္ရိုက္လို႔ၿပီးတဲ့ေနာက္
လုက်ိဳး ဆယ္နာရီေလာက္အိပ္ပစ္လိုက္တယ္
၊ေျခာက္နာရီေလာက္မွာ ေလယာဥ္ေပၚတက္
ခဲ့တယ္၊အခုေလာေလာဆယ္သူကေရငတ္ေန
တဲ့ေခြး႐ူးတစ္ေကာင္လိုပဲ၊ မိုး႐ြာထဲမွလုက်ိဳးရဲ႕
ပုံ သဏၭာန္ကို ျမင္ခဲ့ရၿပီးသူ႕ကို ပိုမိုအရိုင္းဆန္
ေနေစတယ္။
"ဝူး..ဝူး..."
ေရွာင္ရီ လုက်ိဳးဘက္ကို လွည့္ၿပီးသူ႕ေျခေထာက္ေတြေခ်ာ္က်မည္အားစိုးရိမ္တာမို႔ ေနာက္သို႔အနည္းငယ္ဆုတ္လိုက္တယ္၊သူနံရံႏွင့္ ထိကပ္မိသြားခ်ိန္ေျခ ေထာက္ေတြ
ေပ်ာ့ေခြလာသလိုခံစားလာရတယ္။
" ၾကည့္"
လုက်ိဳး ဗီရိုတံခါးကို ဖြင့္လိုက္တယ္,ေရွာင္ရီ
ေဘးဘက္သို႔ ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ
ဗီရိုႀကီးထဲမွ မွန္အႀကီးႀကီးတစ္ခုရွိေနတာကို
ေတြ႕လိုက္ရတယ္၊လုက်ိဳးက ကိုယ္လုံးတီး
ျဖင့္ သူ႕ရဲ႕ရွည္လ်ားၿပီး တုတ္ခိုင္သည့္လိင္
တံအား ဆြဲကိုင္ကာေရွာင္ရီ အထဲသို႔ထိုး
သြင္းလာတယ္၊လိင္တံက အရည္ေတြနဲ႕႐ြဲစို
ေနတယ္၊ေရွာင္ရီက ေရစိုေနတဲ့ အက်ီအား
ဝတ္ဆင္ထားၿမဲရွိေနလ်က္ ရင္ဘတ္အား
ဖြင့္ဟထားတာမို႔ ရင္ဘတ္ႂကြက္သားေတြနဲ႕
အခ်ိဳးက်တဲ့ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားေတြပါျမင္
ေတြ႕ေနရတယ္။ လည္စည္းကရင္ဘတ္ေရွ႕
တြင္က်ေနလ်က္သူ႕လိင္တံကေတာ့ေျခာက္
ေသြ႕စြာေလထဲ၌ တြဲလ်ားက်ေနတယ္။
"အာ့..အာ့..အာ့...!!"
ေရွာင္ရီ တစ္ေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူပင္,
မင္းအေမတဲ့မွ...လက္ရွိသူပဲေအာက္ပုဂၢိုလ္
ျဖစ္ေနတာ ...ဘယ္လိုေတာင္ခုလိုအေနအထား
ႀကီးကို သေဘာက်ေနရတာလဲ...!!
ေရွာင္ရီ လုက်ိဳးကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္
လုက်ိဳး က သူ႕ကိုတဖန္နမ္းဖို႔ ေရွ႕သို႔
ငုံ႕ကိုင္းလာရင္း ေျပာလာတယ္။
" မင္းက လူဆိုးေလးလား? ဒီဝန္ေဆာင္မႈက
မေကာင္းေသးဘူး,လက္ေထာက္ေလး,ဘာလို
႔ေလာင္ဇီက မင္းကို အႀကိမ္တိုင္းလွည့္စား
လို႔ရေနရတာလဲ,မင္း အဆင္မေျပဘူးလား?"
ေရွာင္ရီ ေဘးတိုက္အေနအထားျဖင့္မွန္ကို
ၾကည့္လိုက္ၿပီး လွပေသာေက်ာျပင္အားလွစ္ဟျပရန္ သူ႕အက်ီအား ေနာက္သို႔ဆြဲထုတ္ကာေျပာလိုက္တယ္,
" ေကာက ဘယ္လို ဆိုးေစခ်င္တာလဲ?"
ေရွာင္ရီသူ႕လိင္တံအားလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အနည္းငယ္လႈပ္ရမ္းလိုက္
တယ္၊လုက်ိဳးရဲ႕တုံ႕ျပန္မႈေၾကာင့္ေခြၽးတို႔
စို႐ႊဲလာၿပီး သူ႕အေရွ႕ဘက္မွလိင္တံသည္လည္း
ႀကီးမားကာ အရည္ေတြယိုစိမ့္လာတယ္။
လုက်ိဳးရဲ႕အသက္႐ူသံတို႔က႐ုတ္ျခည္းျမန္လာၿပီး
ေရွာင္ရီအားအငမ္းမရနမ္းရွိုက္လာတယ္။ေရွာင္ရီ
သူ႕ေျခေထာက္ကိုျမႇောက္လိုက္ၿပီးမွန္ထဲမွတဆင့္
ႏွစ္ေယာက္ၾကာခ်ိတ္ဆက္ ေနတဲ့ ေနရာကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီးလက္ဆန့္ကာ ထိုေနရာအားထိကိုင္လိုက္ရာသူ႕လက္
ေခ်ာင္းေတြ၌လုက်ိဳးရဲ႕မ်ိဳးမ်က္ရည္ေတြစြန္းထင္းကုန္
တယ္။ထို႔ေနာက္ ေခါင္းကိုတဖက္လွည့္ၿပီး လုက်ိဳးကိုနမ္းကာသူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္တယ္။
"ဒီလိုလား?"
ေရွာင္ရီ အၿပဳံးေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ
လုက်ိဳးက သူ႕ကိုနက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းပိုထိုးသြင္း
လိုက္တာမို႔ ေရွာင္ရီ ၿငီးျငဴေနမိရင္းလႈပ္ခါမႈ
တို႔သည္လည္း မရပ္တန့္နိုင္ခဲ့။
"အရမ္းနက္လြန္းတယ္...."
ေရွာင္ရီ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာေျပာလိုက္တယ္၊
" ေျဖးေျဖး...ခဏ..."
လုက်ိဳးကစိတ္အားထက္သန္ေနပုံရၿပီး
ပို၍ပင္ဂုဏ္ယူစြာပဲအသံေတြထြက္ေအာင္
ထိုးသြင္းေနတယ္, ႀကီးမားတဲ့ကပၸယ္အိတ္္
ကေရွာင္ရီေပါင္ကိုပင္လာရိုက္ခတ္ေနလ်က္
ေရွာင္ရီထေအာ္လိုက္မိတယ္။
"မဟုတ္ဘူး....အင္း...ကြၽန္ေတာ္ၿပီးေတာ့မယ္.....အာ့~~!!"
လုက်ိဳးသူ႕ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကိုအရွိန္ေလ်ာ့
လိုက္ၿပီး သြားမယ္ဟု ေျပာကာေရခ်ိဳးခန္း
ဆီ သြားေလတယ္။
ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာေရေတြလည္းျပည့္ေနၿပီ၊
လုက်ိဳးကေတာ့ေရွာင္ရီခါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္
ျဖင့္ ကိုင္ထားလ်က္ ေရွာင္ရီ ခႏၶာကိုယ္အား
တြယ္ကပ္ကာ ေရခ်ိဳးကန္ဆီေလွ်ာက္လာ
တယ္၊လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းပင္ ေရွာင္ရီကို
လည္း ထိုးသြင္းမႈတို႔ မျပတ္လပ္ေစခဲ့ဘူး။
ေရႏြေးကန္ထဲႏွစ္ျမဳပ္ခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္
သူခ်က္ျခင္း အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားတယ္၊
သူ႕ ခႏၶာကိုယ္တကိုယ္လုံးရွိအေရျပားေတြက
ေရေႏြးေငြ႕ရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို ခံစားလိုက္ရတယ္၊
သူကေရခ်ိဳးကန္ရဲ႕အစြန္းမွလဲခ်လိဳက္ၿပီးေနာက္
သူတကိုယ္လုံးႏွစ္ဝင္သြားတယ္။
"ရပ္..ရပ္..ရပ္..အာ့?"
ေရွာင္ရီေအာ္ဟစ္လိုက္မိတယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
လုက်ိဳး ထိတ္လန့္စြာေမးလာတယ္။
" ကြၽန္ေတာ္ၿပီးသြားတာ...ကြၽန္ေတာ္မနည္း
ထိန္းလိုက္ရတယ္"
လုက်ိဳး ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားတယ္၊
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မလြတ္ထြက္သြားမီအခ်ိန္
အေတာ္ၾကာဆက္လုပ္ေနရင္းက ထပ္ေမးလာတယ္။
" မင္း ဆက္လုပ္နိုင္ေသးလား?"
"ရပါတယ္."
ေရွာင္ရီ တုန္ယင္ေနရင္း ,
" ကြၽန္ေတာ္သုတ္မထုတ္နိုင္ေသးဘူး,
ခဏေလး...ခဏေလးအနားယူရေအာင္"
လုက်ိဳးက သူ႕အရာကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ေရွာင္ရီကို
အေနအထားေျပာင္းေစကာေရထဲတြင္ထိုင္ေစ
လိုက္တယ္၊ထို႔ေနာက္ႏွစ္ေယာက္သား
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေပြ႕ဖက္လိုက္ၾကတယ္။
"ၿပီးေတာ့"
ေရွာင္ရီ ရွက္႐ြံ႕ေနလ်က္လုက်ိဳးရဲ႕အလြန္
အမင္းမာေက်ာေနတဲ့လိင္တံအားကိုင္ထား
လိုက္တယ္၊ခါးမတ္မတ္ထိုင္ခ်ၿပီးလုက်ိဳးရဲ႕
လိင္တံကလည္း ေျပာင္ေခ်ာေနလ်က္သူ႕
ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းဆီသို႔လည္းပူႏြေးတဲ့
ေရေတြျဖတ္သန္းေနတယ္၊
"မင္းဘာလို႔ရယ္ေနတာလဲ?"
လုက်ိဳးရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးလည္းအနည္းငယ္နီရဲ
လာၿပီး ေရွာင္ရီကို ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။
"ေကာကို ခ်စ္တယ္"
"ကိုယ္လည္း မင္းကိုခ်စ္တယ္"
လုက်ိဳး ေရွာင္ရီကို ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး
ႏွစ္ေယာက္သား ေရႏြေးကန္ထဲ စိမ္ေနၾကတယ္
၊အေရျပားျခင္းထိေတြ႕ပြတ္သပ္ေနၾကၿပီးသူတို႔ရဲ႕
လိင္တံေတြျခင္းကိုပါ ပြတ္တိုက္ကာတင္းၾကပ္စြာ
ေပြ႕ဖက္ရင္းလွပေသာအနမ္းတို႔အား ဖန္တီးမိၾကတယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းအျပင္ဘက္ရွိတံခါးကို တြန္းဖြင့္လာၿပီး
အေစာင့္က ေျပာလာတယ္၊
"မစၥတာလု...."
အေစာင့္ကေရခ်ိဳးကန္ထဲ၌ လုက်ိဳးေရွာင္ရီ
အား ေပြ႕ဖက္ထားသည္ကို ျမင္ေတြ႕တဲ့အခါ
ခ်က္ျခင္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတယ္။
ေရွာင္ရီ ႏွလုံးသားတို႔က ျမက္ခင္းမ်ား
ထက္ျမင္းရိုင္းေပါင္းမ်ားစြာေျပးလႊားသြားသကဲ့
သို႔ရွိေနလ်က္အလြန္အမင္းရွက္႐ြံ႕ေနေပမဲ့
လုက်ိဳးကေတာ့ ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေျပာလာတယ္,
"ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ?"
"မန္ေနဂ်ာဝမ္ေရာက္ပါၿပီ,ဧည့္ခန္းထဲမွာ
ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေနပါတယ္"
"ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ေအာက္ဆင္းလာၿပီး
သူနဲ႕ ေတြ႕မယ္"
အေစာင့္က အျမန္အဆန္ပဲျပန္ထြက္သြားရာလုက်ိဳး ရယ္လိုက္မိတယ္၊သူတို႔ အတူေရစိမ္ေနတာကိုသာအေစာင့္ကျမင္ေတြ႕သြားၿပီး က်န္တာ ဘာမွမျမင္ေတြ႕သြား
လို႔ေတာ္ေသးပါရဲ႕လို႔ေရွာင္ရီေတြးလိုက္မိတယ္။
လုက်ိဳး : " နာလို႔လား?"
ေရွာင္ရီ : "ဟင့္အင္း...အရမ္းသက္ေတာင့္သက္သာ
ရွိတယ္"
လုက်ိဳးက ေရွာင္ရီအား ေရထဲ၌ဆက္၍စိမ္ေနေစလ်က္ ေပြ႕ဖက္ထားၿပီးသူ႕အေပၚသို႔ဖိကာဆြဲတင္လိုက္တယ္၊ေရဖိအားကနည္းတၿပီးေ႐ြ႕လ်ားမႈ အကြာအေဝးကလည္း
သိပ္မႀကီးတာမို႔ အထဲသို႔မဝင္ဘဲေခ်ာ္ထြက္သြားနိုင္ေပမဲ့လုက်ိဳး သူ႕အထဲသို႔ထပ္မံဝင္ေရာက္ လာခ်ိန္သက္ေတာင့္သက္သာရွိေနဆဲပင္၊ေရေႏြးေႏြးကသူတို႔အားစိတ္လႈပ္ရွားေစၿပီး ခႏၶာကိုယ္ျခင္းထိေတြ႕ကာပြတ္တိုက္ေနရ
ျခင္းကသူတို႔အားပို၍ပင္စိတ္အားထက္သန္ေစတယ္။
ေရွာင္ရီ ထုတ္လႊတ္မိမတတ္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ၾကည္ႏူးမႈက
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲသို႔ စိမ့္ဝင္ေနတဲ့
ခံစားခ်က္ကပိုမိုၾကာရွည္ပုံရတယ္၊လုက်ိဳးကၿပီးေျမာက္
ခ်င္သည့္စိတ္အားတားဆီးကာ ရပ္တန့္လိုက္ၿပီးေျပာ
လာတယ္၊
"အခုမင္း မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေနရလို႔
ကိုယ္ဘယ္လိုစိတ္ေတြႂကြေနလဲဆိုတာ
မင္းသိလား?"
"တခါတေလ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲ့လိုပဲ...
ေကာလက္ေလးကို ထိလိုက္တာနဲ႕ေတာင္
ကြၽန္ေတာ္အတူေနခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္"
"မင္း ဒီမွာ သုံးရက္သုံးညေလာက္ေနခ်င္လား?"
ေရွာင္ရီ ၿပဳံးျပလိုက္ရင္း'ျပသနာမရွိဘူး'
ဟု ေျဖလိုက္တယ္။
ေရွာင္ရီ ေရႏြေးအရွိန္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္မူးေဝေနၿပီး
လုက်ိဳးကေတာ့ ေရွာင္ရီရဲ႕အဓိက ေနရာေလးသို႔ အခ်ိန္
တိုင္းထိခတ္ေနဆဲ၊သူတို႔ စိတ္တူကိုယ္တူ ခရီးႏွင္ေနၾကတယ္၊သူမထိန္းနိုင္ေတာ့တာကို သိတဲ့အခါလုက်ိဳးက
အရွိန္ျမင့္ၿပီး ထိုးသြင္းကာသူ႕ကို နမ္းရႈံ႕လာတယ္။
မၿပီးေျမာက္မီလွ်ာကို စုပ္ယူလိုက္ျခင္းက
ေရွာင္ရီရဲ႕ စအိုကို က်ဳံ႕သြားေစၿပီး လုက်ိဳးနဲ႕
ေရွာင္ရီတို႔ အၿမဲတမ္း တခ်ိန္တည္းမွာပဲ
အတူ တူ ၿပီးေျမာက္သြားေစတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္...."
ေရွာင္ရီ လုက်ိဳးရဲ႕ ေမာဟိုက္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ
လဲေလ်ာင္းလိုက္ရင္း အနည္းငယ္လည္းမူးေဝေနၿပီ။
"ေရမခ်ိဳးေတာ့နဲ႕"
လုက်ိဳး သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္၊
"ထေတာ့..လာ"
လုက်ိဳး ေရွာင္ရီ ကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္တယ္။ ေရွာင္ရီ မူးေဝ
ေနေပမဲ့ ခံစားခ်က္ေတြေကာင္းမြန္ေနတယ္၊ လုက်ိဳးရဲ႕
ရင္ဘတ္ကိုမွီကာနို႔သီးေတြကို နမ္းလိုက္တယ္၊လုက်ိဳး
က ရယ္ၿပီး ေျပာလာတယ္။
"ညက်မွ ထပ္လုပ္မယ္...ခုေတာ့ အနားေပးထားမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္အရမ္း ဆာေနၿပီ...အရင္ဆုံးစားဖို႔
တစ္ခုခုရွာ ရမယ္"
လုက်ိဳး ညအိပ္ဝတ္စုံဝတ္ၿပီးေအာက္ထပ္သို႔
ဆင္းလာလိုက္တယ္၊ေရွာင္ရီက အားကစားဝတ္စုံေလး လဲလိုက္တယ္၊ကလပ္မန္ေနဂ်ာက ေအာက္ထပ္တြင္ေစာင့္ေနၿပီး အိမ္အကူကိုပါ တခါထဲေခၚေပးလာတယ္၊ညႀကီးသန္း ေခါင္လုက်ိဳးဆီလာဖို႔အလုပ္မ်ားသြားတယ္။
လုက်ိဳး : "အေလာတႀကီးလာဖို႔မလိုပါဘူးလို႔ေျပာထားသားနဲ႕"
"ရပါတယ္...ကြၽန္ေတာ့္အိမ္က ဒီေနရာနဲ႕
မေဝးဘူး၊ မစၥတာလု စားၿပီးၿပီလား?"
"ေနာက္မွကြၽန္ေတာ့ဘာသာခ်က္လိုက္ပါ့မယ္
,ေရခဲေသတၱာထဲမွာပစၥည္းေလးဘာေလးရွိတယ္မလား?"
ေရွာင္ရီ : "ကြၽန္ေတာ္ခ်က္မယ္"
လုက်ိဳး : "ကိုယ္လုပ္ပါ့မယ္...မင္းသြားအနားယူ"
ေရွာင္ရီ အနားသို႔ေရာက္လာတာမို႔လုက်ိဳး
ေျပာလာတယ္၊
" ေငြစာရင္း သြားၾကည့္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေရွာင္ရီ ထိုင္ၿပီး ေငြစာရင္းစာအုပ္ကို အေသအခ်ာဖတ္
လိုက္တယ္၊ ဝမ္ဟယ္က အလြန္အကင္းပါးသူမို႔ ေရွာင္ရီကို အေသ အခ်ာ အစီရင္ခံတယ္၊တကယ္ေတာ့ ေရွာင္ရီကဒီအလုပ္အေၾကာင္း သိပ္မသိဘူး၊လုက်ိဳးအတြက္သာ
ဖိုင္ေတြကိုအရန္ကူးဖို႔လုပ္တယ္။
လုက်ိဳးကအစားအေသာက္ျပင္ဆင္ဖို႔ သြားတဲ့အခါ
အိမ္အကူကအျပင္မွဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို
လက္ကမ္းေပးလာတယ္။
ခုရဲတိုက္က အရမ္းနာမည္ႀကီးတယ္ဆိုတာကိုေရွာင္ရီ
သိတယ္၊ပိုက္ဆံအေျမာက္အျမား ထည့္သြင္းရတာ
ကိုလည္းဝမ္ဟယ္ကေရွာင္ရီကို ျပန္ရွင္းျပတယ္၊ပိုက္ဆံ
အတြက္ စာရင္းေတြကစာအုပ္ထဲမွာအကုန္ရွိေနတယ္။
ဝမ္ဟယ္: " ခင္ဗ်ားတို႔ ႏွစ္ေယာက္လာမယ္ဆိုတာကိုသာသိရင္ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လာႀကိဳပါတယ္"
ေရွာင္ရီ: " ကိစၥမရွိဘူး...ဒါက လမ္းလည္းႀကဳံရင္း
ဝင္လိုက္တာပါ"
လုက်ိဳး :" အင္း...ဝိုင္ခန္းထဲကေသာက္ဖို႔
တစ္ခုခု ယူခဲ့မယ္,လာေလ...ဝမ္ဟယ္မင္း
လည္းတခါထဲအတူစားလို႔ရတယ္"
ဝမ္ဟယ္ပ်ာပ်ာသလဲ ေျပာလာတယ္,
"ကြၽန္ေတာ္စားၿပီးခဲ့ပါၿပီ, မစၥတာလု, ဥကၠ႒ေရွာင္ ,
ႏွစ္ေယာက္အခ်ိန္ ေကာင္းေလးေတြရၾကပါေစ, တစ္ခုခုလိုအပ္တာရွိရင္ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္မေ႐ြးေခၚနိုင္ပါတယ္"
ေရွာင္ရီ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ဝမ္ဟယ္အားျပန္
ခိုင္းလိုက္တယ္၊စားေသာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္,
ေရွာင္ရီ ပထမထပ္ရွိဆိုဖာေပၚပ်င္းရိစြာ
အိပ္ေနခဲ့ၿပီး လုက်ိဳးဘယ္သြားလဲဆိုတာ
ကို ပင္သူမသိဘူး။
ေရွာင္ရီ မီးအိမ္ေလး ယူကာ ရဲတိုက္အတြင္း
ပတ္ၾကည့္ေနမိတယ္၊ေနာက္ဆုံးတြင္လုက်ိဳး
အား ေအာက္ထပ္ရွိဝိုင္ခန္းတြင္ ေတြ႕ရတယ္။
" ေကာဘာလုပ္ေနတာလဲ?"
ေရွာင္ရီ DVကိုယူလာၿပီးလုက်ိဳးအားမွတ္
တမ္းတင္ေနတယ္၊လုက်ိဳးကစာရင္း
ကိုၾကည့္ရင္း ဝက္သစ္ခ်သားစည္ေတြေပၚ
ေဘာပင္နဲ႕ အမွတ္အသားေတြလိုက္ဆြဲေနတယ္။
လုက်ိဳး : " အမွတ္အသားလုပ္ေနတာ "
ေရွာင္ရီ ထပ္ေမးတယ္,
"ဘာအတြက္သုံးတာလဲ?"
"ကိုယ္တို႔ မဂ္လာပြဲမွာသုံးဖို႔အတြက္ဝိုင္စည္ေတြကိုအမွတ္အသားလုပ္ေနတာ,တခ်ိဳ႕က် ေသာက္လို႔ရေနၿပီ,ေနာင္အနာဂတ္မွာကိုယ္တို႔ သမီးေလးလက္ထပ္ရင္ဧည့္ခံ
ဖို႔ေတာင္ရေနၿပီ"
လုက်ိဳးက စပ်စ္စည္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး
အေသအခ်ာ အမွတ္အသားလုပ္ေနတယ္၊
ေရွာင္ရီ ရယ္ၿပီးေျပာလာတယ္,
" သမီးေလးလိုခ်င္ေနျပန္ၿပီလား?"
"သားဆိုလည္းအဆင္ေျပတာပဲ"
လုက်ိဳးေရွာင္ရီကို ေဘးေစာင္းေလးၾကည့္
လာၿပီး ေခ်ာေမာတဲ့မ်က္ႏွာေပၚ ေႏြးေထြးတဲ့
အလင္းတန္းတို႔ ျဖာက်ေနတယ္။
ေရွာင္ရီ စားပြဲငယ္ေလးေပၚတြင္တင္ထားတဲ့
ဝိုင္အနည္းငယ္ကိုျမည္းစမ္းလိုက္တယ္၊
အရသာကို ဘယ္လိုခြဲျခားရလဲဆိုတာကို
သူမသိေပမဲ့အရသာေကာင္းတယ္လို႔ခံစား
မိေနတယ္၊သူက ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်ၿပီး
DVကို ၾကည့္ကာရယ္ေနလိုက္တယ္။
"မင္းကဘာေတြရိုက္ေနတာလဲ?"
လုက်ိဳး ေရွာင္ရီအနီးသို႔ေရာက္လာၿပီး
ေရွာင္ရီကို ေပြ႕ဖက္ကာႏွစ္ေယာက္သား
ဝိုင္စည္ကို မွီလိုက္တယ္၊ေရွာင္ရီကသူ႕ပခုံးေပၚမွ
ေစာင္ေလးကို လုက်ိဳးကိုပါၿခဳံေပးလိုက္တယ္၊
လုက်ိဳးက ပတ္ခ်ာလည္မွမီးေတြကို ရီမုနဲ႕ ပိတ္လိုက္ၿပီးသူ႕တို႔ေခါင္းထက္ကမီးတပြင့္သာက်န္ေလတယ္။
ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံးမွာမီးအလင္းေရာင္ေလး
တစ္ခုသာက်န္ေနတယ္၊ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္လို
ေစာင္ေလးၿခဳံထားရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ကာ ရိုက္ကူးထားတဲ့ဗီဒီယိုေလးကို ျပန္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ေလဆိပ္မွာလည္း ဗီဒီယိုရိုက္တယ္,
ေရွာင္ရီက ေရွ႕ကေလွ်ာက္တယ္,လုက်ိဳးက
အေနာက္ကေန ဗီဒီယိုရိုက္တယ္,ေရွာင္ရီက
မၾကာခဏေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ၿပီးရယ္ေမာ
ေနတယ္, ရိုက္ကူးခဲ့ရတဲ့မွတ္တမ္းေလးေတြ
ဓာတ္ပုံေလးေတြကသူတို႔ဘဝတစ္ခုလုံးရဲ႕
အမွတ္တရေလးေတြေပါ့....။
W4862❤❤❤
24.9.2022
.....................................................................