Unicode
"အဆင်..သင့်ဖြစ်ပါပြီ အရှင်။ ဒီဘက်မှာပါ..."
အစေခံက အရှေ့ကနေဦးဆောင်ခေါ်သွား၏။ လိုင်လ်က ရှက်နေတဲ့ မယ်ဒီရာကို ဖက်ရင်း အနောက်က လိုက်လာသည်။
"ကျွန်..ကျွန်မ၊ အရှင်မင်းကြီး!!"
"တိတ်တိတ်နေ"
အေးစက်စက်လေသံနဲ့ အမိန့်ပေးရင်း လိုင်လ်က သူခံစားနေရတဲ့ ခံစားမှုပေါ် အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ သူမတကယ်လို့များ ကလေးရသွားခဲ့ရင် သူနောက်ဆို ဒီမလိုအပ်တဲ့ ထုံးထမ်းစဉ်လာကို လုပ်စရာမလိုတော့ဘူးမလား။
အစေခံက အနီးဆုံး အိပ်ခန်းဆောင်ဆီ သူတို့ကို ခေါ်လာသည်။ ခန်းဆောင်တံခါးကို အဆင်သင့်ဖွင့်ထားပြီး အပျိုတော်တွေနဲ့ ရံရွှေတော်တွေက တံခါးရှေ့တွင် အသင့်စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ မယ်ဒီရာ သူတို့ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲပဲ မျက်နှာဝှက်လိုက်သည်။
ထွက်ပြေးတဲ့ အခြေအနေက မဆိုးသေးလို့လားမသိ၊ လိုင်လ် ဖက်ထားတာ ခံနေရတာကပင် သူမကို ရှက်လို့ သေချင်စိတ်ပေါက်လာသည်အထိ။
လိုင်လ်က သူမကို ဖက်လျက်ပင် အစေခံတွေကို တချက်ပင် စောင်းငဲ့မကြည့်ပဲ အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။
"ဟင်"
အခန်းတံခါးပိတ်သွားသည်ကို ကြည့်ရင်း မယ်ဒီရာ့မျက်နှာ ဖြူဖျော့သွားသည်။ သူမကို တရွတ်တိုက်ဆွဲရင်း လိုင်လ်က သလွန်တော်ဆီ လျှောက်သွားသည်။
"အ..အရှင်မင်းကြီး"
လိုင်လ်က မယ်ဒီရာ့ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်ရင်း သူမကို အိပ်ရာပေါ်ပွေ့တင်လိုက်၏။
အိပ်ရာပေါ် ပစ်အတင်မခံရတာမို့ သက်ပြင်းချမိပေမဲ့ လိုင်လ့်မျက်နှာ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာတာကို ကြောင်ကြည့်နေမိလေသည်။
သူမ သူ့မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အလိုအလျှောက်လှမ်းကိုင်လိုက်မိသည်။
နီရဲနေတဲ့ လိုင်လ်ါမျက်လုံးထဲ မီးတောက်သွားသလို။
"ဘုရင်မ.... မင်းအခုဘာလုပ်နေတာလဲ"
"အိုး၊အမ်.. အရှင်မင်းကြီးက ဒီနေ့လဲ ထပ်ကြည့်ကောင်းနေတာပဲ"
ဝေခွဲရခက်တဲ့ ခံစားချက်က တဖြည်းဖြည်းတိုးလာတာမို့ သူ သူမကို မနမ်းနိုင်အောင် မယ်ဒီရာက လိုင်လ့်လည်ပင်းကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။
"...ဘုရင်မက အနမ်းထက် အဖက်ခံရတာကို ပိုသဘောကျတာလား"
သူက သူမကို တင်းကျပ်စွာဖက်ထားလိုက်သည်။ သူရဲ့လက်မောင်းတွေက သူမရဲ့ပခုံးတွေ၊ ခါးတွေကိုဖက်ရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်က သူမနဲ့ ကြားလေမသွေးနိုင်အောင်ပင်။
"အင့်..."
မယ်ဒီရာ ရှက်ရှက်ဖြင့် လိုင်လ့်လက်ထဲ တွန်းထိုးပြီး ရုန်းလာပြန်သည်။
"ကျေး...ကျေးဇူးပြုပြီး"
"မင်းက အခု ကိုယ့်ကို ထွက်သွားခိုင်းနေတာလား"
လိုင်လ် ခပ်တိုးတိုး မေးသည်။
မယ်ဒီရာ တွန်းထိုးနေတာတွေကို ရပ်ပြီး သူမကို ကုတင်ပေါ်ချပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းက ရပ်ကြည့်နေတဲ့ လိုင်လ့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူမကို ငုံကြည့်နေတဲ့ ဘုရင်ကို မယ်ဒီရာ မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးကြည့်နေမိ၏။ နက်မှောင်တဲ့ ဆံကေသာနဲ့ ဘုရင်က မယ်ဒီရာလို ချောမောပြီး ယောကျာ်းပီသသူပင်။
သူ့ရဲ့ မဟာနဖူး၊ စင်းနေတဲ့ နှာတံ၊ ခပ်ရဲရဲနှုတ်ခမ်းတွေက မိန်းကလေးတွေပင် မနာလိုရလောက်အောင်ပင်။ ထပ်ပြောရရင် သူ့ရဲ့ ယောကျာ်းပီသမှုကို ဦးဆောင်နိုင်စွမ်းကို ခံစားမိစေသည်။
"ဝိုး... ဝိုး"
လိုင်လ်ရဲ့ ချောမောမှုကို မပြတ်ငေးနေရင်း အန္တရာယ်များတဲ့ အခြေအနေမှာတောင် မယ်ဒီရာတစ်ယောက် အသက်ရှုမမှန်ဖြစ်လာသည်။
လိုင်လ်က တည်ငြိမ်နေတဲ့ မယ်ဒီရာ့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း သူမ မေးစေ့ကို ဆွဲယူကာ သူ့လက်မနဲ့ သူနှုတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်သပ်နေမိသည်။ "သူမ အိပ်ပျော်သွားပြီလား"
သူမနှုတ်ခမ်းလွှာတွေထဲ လျှာဖျား တိုးဝင်လာသည်။
*********
Note:
၂၂ရက်နေ့ အကြွေး ပထမပိုင်း
*************
Zawgyi
"အဆင္..သင့္ျဖစ္ပါၿပီ အရွင္။ ဒီဘက္မွာပါ..."
အေစခံက အေရွ႕ကေနဦးေဆာင္ေခၚသြား၏။ လိုင္လ္က ရွက္ေနတဲ့ မယ္ဒီရာကို ဖက္ရင္း အေနာက္က လိုက္လာသည္။
"ကၽြန္..ကၽြန္မ၊ အရွင္မင္းႀကီး!!"
"တိတ္တိတ္ေန"
ေအးစက္စက္ေလသံနဲ႔ အမိန့္ေပးရင္း လိုင္လ္က သူခံစားေနရတဲ့ ခံစားမွုေပၚ အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။ သူမတကယ္လို႔မ်ား ကေလးရသြားခဲ့ရင္ သူေနာက္ဆို ဒီမလိုအပ္တဲ့ ထုံးထမ္းစဥ္လာကို လုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူးမလား။
အေစခံက အနီးဆုံး အိပ္ခန္းေဆာင္ဆီ သူတို႔ကို ေခၚလာသည္။ ခန္းေဆာင္တံခါးကို အဆင္သင့္ဖြင့္ထားၿပီး အပ်ိဳေတာ္ေတြနဲ႔ ရံေရႊေတာ္ေတြက တံခါးေရွ႕တြင္ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ မယ္ဒီရာ သူတို႔ကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲပဲ မ်က္ႏွာဝွက္လိုက္သည္။
ထြက္ေျပးတဲ့ အေျခအေနက မဆိုးေသးလို႔လားမသိ၊ လိုင္လ္ ဖက္ထားတာ ခံေနရတာကပင္ သူမကို ရွက္လို႔ ေသခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္အထိ။
လိုင္လ္က သူမကို ဖက္လ်က္ပင္ အေစခံေတြကို တခ်က္ပင္ ေစာင္းငဲ့မၾကည့္ပဲ အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။
"ဟင္"
အခန္းတံခါးပိတ္သြားသည္ကို ၾကည့္ရင္း မယ္ဒီရာ့မ်က္ႏွာ ျဖဴေဖ်ာ့သြားသည္။ သူမကို တရြတ္တိုက္ဆြဲရင္း လိုင္လ္က သလြန္ေတာ္ဆီ ေလၽွာက္သြားသည္။
"အ..အရွင္မင္းႀကီး"
လိုင္လ္က မယ္ဒီရာ့ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္ရင္း သူမကို အိပ္ရာေပၚေပြ႕တင္လိုက္၏။
အိပ္ရာေပၚ ပစ္အတင္မခံရတာမို႔ သက္ျပင္းခ်မိေပမဲ့ လိုင္လ့္မ်က္ႏွာ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတာကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိေလသည္။
သူမ သူ႔မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အလိုအေလၽွာက္လွမ္းကိုင္လိုက္မိသည္။
နီရဲေနတဲ့ လိုင္လ္ါမ်က္လုံးထဲ မီးေတာက္သြားသလို။
"ဘုရင္မ.... မင္းအခုဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"အိုး၊အမ္.. အရွင္မင္းႀကီးက ဒီေန႔လဲ ထပ္ၾကည့္ေကာင္းေနတာပဲ"
ေဝခြဲရခက္တဲ့ ခံစားခ်က္က တျဖည္းျဖည္းတိုးလာတာမို႔ သူ သူမကို မနမ္းနိုင္ေအာင္ မယ္ဒီရာက လိုင္လ့္လည္ပင္းကို လွမ္းဖက္လိုက္သည္။
"...ဘုရင္မက အနမ္းထက္ အဖက္ခံရတာကို ပိုသေဘာက်တာလား"
သူက သူမကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားလိုက္သည္။ သူရဲ့လက္ေမာင္းေတြက သူမရဲ့ပခုံးေတြ၊ ခါးေတြကိုဖက္ရင္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္က သူမနဲ႔ ၾကားေလမေသြးနိုင္ေအာင္ပင္။
"အင့္..."
မယ္ဒီရာ ရွက္ရွက္ျဖင့္ လိုင္လ့္လက္ထဲ တြန္းထိုးၿပီး ႐ုန္းလာျပန္သည္။
"ေက်း...ေက်းဇူးျပဳၿပီး"
"မင္းက အခု ကိုယ့္ကို ထြက္သြားခိုင္းေနတာလား"
လိုင္လ္ ခပ္တိုးတိုး ေမးသည္။
မယ္ဒီရာ တြန္းထိုးေနတာေတြကို ရပ္ၿပီး သူမကို ကုတင္ေပၚခ်ၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လိုင္လ့္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
သူမကို ငုံၾကည့္ေနတဲ့ ဘုရင္ကို မယ္ဒီရာ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ေငးၾကည့္ေနမိ၏။ နက္ေမွာင္တဲ့ ဆံေကသာနဲ႔ ဘုရင္က မယ္ဒီရာလို ေခ်ာေမာၿပီး ေယာက်ာ္းပီသသူပင္။
သူ႔ရဲ့ မဟာနဖူး၊ စင္းေနတဲ့ ႏွာတံ၊ ခပ္ရဲရဲႏွုတ္ခမ္းေတြက မိန္းကေလးေတြပင္ မနာလိုရေလာက္ေအာင္ပင္။ ထပ္ေျပာရရင္ သူ႔ရဲ့ ေယာက်ာ္းပီသမွုကို ဦးေဆာင္နိုင္စြမ္းကို ခံစားမိေစသည္။
"ဝိုး... ဝိုး"
လိုင္လ္ရဲ့ ေခ်ာေမာမွုကို မျပတ္ေငးေနရင္း အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အေျခအေနမွာေတာင္ မယ္ဒီရာတစ္ေယာက္ အသက္ရွုမမွန္ျဖစ္လာသည္။
လိုင္လ္က တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ မယ္ဒီရာ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း သူမ ေမးေစ့ကို ဆြဲယူကာ သူ႔လက္မနဲ႔ သူႏွုတ္ခမ္းေတြကို ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ "သူမ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီလား"
သူမႏွုတ္ခမ္းလႊာေတြထဲ လၽွာဖ်ား တိုးဝင္လာသည္။
*********
Note:
၂၂ရက္ေန႔ အေႂကြး ပထမပိုင္း