បន្ទាប់ពីអ្នកគ្រប់គ្នាចេញបន្ទប់អស់ហេរ៉ាក៏ញញឹមសមចិត្តព្រោះផែនការនាងជោគជ័យហើយបែបនោះនាងអាទៅផ្ទះវិញហើយ។
"ហឹស!យើងពូកែដែរតើ!ចំណេញលើសពីចំណេញ"នាងនិយាយសរសើរខ្លួនឯងទាំងគ្មានកេរិ៍្តឈ្មោះខ្មាស់ចូលមកបំបែកគេហើយនៅមកសរសើរខ្លួនឯងទៀតអត់មាយាទមែន។នាងចុះទៅស្លៀកពាក់រួចក៏ខលទៅអ្នកនៅពីក្រោយរឿងនេះ
"ផែនការយើងជោគជ័យហើយ!មើលទៅស្រីនោះមិនទ្រាំទៀតទេឮថាលែងលះទៀតផង"នាងនិយាយរៀបរាប់ហេតុការណ៍ដែលនាងបានធ្វើឡើងមុននេះប្រាប់អ្នកខាងនោះអោយដឹងឯអ្នកខាងនោះញោចញញឹមចុងមាត់ត្រេកអរទីបំផុតក៏គ្មាននរណានៅជាមួយនាយ។នាងនិយាយហើយថាបើនាងមិនបាននរណាក៏គ្មានសិទ្ធបាន(ចែនុងរោគចិត្តជាងប្រូហ្គុកទៀត🗿)
"ល្អណាស់!ចាំខ្ញុំបន្ថែមលុយអោយនាង មួយអាទិត្យទៀតឡើងទៅចិនវិញនាងនៅដើរលេងអោយសប្បាយសិនចុះទម្រាំយើងបានដំណឹងថាពួកគេពិតជាលែងលះគ្នាមែន"លីងអុីនិយាយជាមួយហេរ៉ាពីគម្រោងដែលនាងបានរៀបចំមក2ឆ្នាំនេះវាក៏បឆនបញ្ចប់នាងក៏អស់ការងារត្រឡប់ទៅចិនផ្ទះនាងវិញប៉ុន្តែមុននឹងទៅនាងត្រូវប្រាកដចិត្តសិនថាពួកគេពិតជាបានបែកគ្នាពិតមែន
"ច៎ាសអ្នកនាង!"នាងតបទាំងសប្បាយចិត្តព្រោះតែមួយអាទិត្យទៀតនាងបានទៅចិនវិញហើយនាងនឹងប្រើមុខនេះដើរទាក់ប្រុសអ្នកមានយកលុយចាយ។បន្ទាប់ពីនិយាយហើយនាងក៏បិទទូរស័ព្ទរយចទម្លាក់ខ្លួនគេងលើពូកទាំងអារម្មណ៍ល្អប៉ុន្តែពេលងាកមកទ្វារដែលនាងប្រុងងើបទៅធ្វើអីញុាំយប់នេះនាងចង់ទៅក្លឹបស្រាប់តែប្រទះឃើញប្រុសស្អាតកំពុងឈរខ្វែងជើងក្រពាត់ដៃមើលមកនាងយ៉ាងគួរអោយខ្លាច
"ឯ....ឯងជានរណា?!!ហេតុអីចូលខុនដូរយើងបាន?"នាងចាប់ផ្តើមភ័យញ័រមាត់ទោះមិនស្គាល់តែក៏ភិតភ័យដែរមុននេះនាងនិយាយអីនាយមានស្តាប់ឮឬអត់ទេ
"សប្បាយណាស់មែនទេពេលដែលបានបំបែកគ្រួសាររបស់គេកញ្ញាជុងហេរ៉ាពាក់មុខអ្នកនាងឈូអុឺ?!"អែលវិនដើរចូលយកដៃស៊កចូលហោប៉ៅយ៉ាងឡូយដើរមករកនាងដែលលេបទឹកមាត់ក្អឹកក្រោយស្តាប់នាយនិយាយហើយតើនាយជានរណា?ហេតុអីដឹងពីនាងគោលបំណងនាងថែមទាំងស្គាល់ឈ្មោះនាងទៀត
"ឯ..ឯងនិយាយស្អី?!ឆាប់ចេញពីខុនដូរយើងភ្លាមប្រយ័ត្នយើងហៅសន្តិសុខអោយអូសឯងចេញ!!"នាងរញាក់រញ័រឆ្លើយធ្វើមិនដឹងមិនឮថែមទាំងគម្រាមនាយថែមទៀត!គិតថាមនុស្សដូចអែលវិនខ្លាចមែនទេ?
"មុននេះឃើញថាញញឹមសប្បាយណាស់ហេតុអីពេលនេះក៏ញ័រដូចជាកូនសត្វទៅវិញ?ក្រែងមិនដឹងមិនចឹង?ហេតុអីចាំបាច់ធ្វើខ្លួនដូចគេចាប់បាន?"អែលវិននិយាយចាប់ចំណុចហេរ៉ាដោយអោនទៅជិតនាងរបៀបតាមទាន់នាងធ្វើខុសនាំអោយហេរ៉ាភ័យកាន់តែខ្លាំង!ប្រុសម្នាក់នេះជានរណាហេតុអីក៏ហ៊ានមកធ្វើបែបនេះដាក់នាង
"ឯងមានសិទ្ធិអីមកចោទយើង?!ឯងជានរណាថ្លើមធំម្ល៉េះហ៊ានចង់ប៉ះពាល់មនុស្សរបស់លោកចនផង"នាងចាប់ផ្តើមសម្រួលអារម្មណ៍កុំអោយភ័យខ្លាចប្រុសម្នាក់នេះចាប់បាន នាទីបន្ទាប់នាងក៏ធ្វើជាស្រែកសម្លុតតបតនាយវិញសឹងតែធ្វើអោយអែលវិនសើចខ្លាំងៗ
"ហឹសៗៗ!មនុស្សរបស់លោកចន?នាងត្រូវជាអ្វីនឹងគាត់ខ្ញុំដូចជាមិនដែលដឹង?ស្រីកំដរ?បើនាងមុខផ្សេងពីនេះធានាថាគាត់ទាត់ក្បាលនាងចោលតាំងពីយប់ដំបូងម្ល៉េះ"អែលវិនដាក់ចំៗអោយនាងខឹងស្ទើរប្រះទ្រូងប្រុសម្នាក់នេះកាន់តែខ្លាំងហើយតើមកថានាងជាស្រីកំដរផង?!ជុងហ្គុកដេកជាមួយនាងរាល់ថ្ងៃមិចក៏និយាយបែបនេះ?ត្រូវហៅនាងថាប្រពន្ធទើបត្រូវ!
"ឯង!!!!លែងយើង!!"នាងក្តាប់ដៃចង់ហក់ទៅវាយអែលវិនតែនាយក៏ចាប់ជាប់
"ចាំខ្ញុំអ្នកបកស្បែកមុខនាងចុះ" *អ៎ាក់*អែលវិននិយាយចប់ហើយវាយកញ្ចឹងករនាងអោយសន្លប់រួចនាយក៏យកនាងចេញទៅ។
ងាកមកមើលថេយ៉ុងវិញនាងចេញពីទីនោះក៏បើកឡានទៅខុនដូរបងប្រុសព្រោះមានតែទីនោះទេទើបមានសុវិត្ថភាពនិងកក់ក្តៅសម្រាប់នាង។ហូបប៊ីតាមនាងមិនទាន់នោះទេសូម្បីតែជុងហ្គុកទោះនាយខលទៅក៏នាងមិនលើកផ្ញើរសារក៏មិនតបនាយបើកឡានតាបក៏តាមមិនទាន់នាយក្តាប់ចង្កូតបើកទៅជារឿយៗក្នុងចិត្តបន់អោយតែបានជួបថេយ៉ុងចង់បកស្រាយរឿងគ្រប់យ៉ាង។
+YG Condo
ថេយ៉ុងបើកឡានចូលខុនដូរបងប្រុសមុននឹងចេញមករត់ចូលទៅខាងក្នុង
"បងប្រុស.......ហឹកៗៗ"ថេយ៉ុងរត់ចូលមកក៏ឃើញបងប្រុសកំពុងនិយាយទូរស័ព្ទនៅយ៉របន្ទប់នាងយំឡើងហើមភ្នែកតាំងពីនៅបន្ទប់ជាមួយហូបប៊ីម្ល៉េះ
"ប៉ុននឹងចុះ!ថេយ៍?!"នាងរត់ចូលទៅអោបបងប្រុសយំយ៉ាងខ្លាំងឯយ៉ុនហ្គីស្លន់ការងារនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ចុចបិទរួចទើបអោបតបអង្អែលក្បាលនាងថើរៗនេះមានរឿងអី?ហេតុអីក៏យំរត់មករកនាយទាំងថ្ងៃបែបនេះ?នាយអត់នឹងបារម្ភមិនបាន
"ហ្ហឹកៗៗ!!បងប្រុសខ្ញុំឈឺ"ថេយ៉ិងសង្ងំយំមួយសន្ទុះទើបសសឹកខ្លាំងៗនិយាយអោយអ្នកជាបងឮហើយអាណិតសង្វេគយ៉ាងខ្លាំងត្បិតមិនដែលឃើញប្អូនយំដល់ថ្នាក់នេះ
"ប្រាប់បងមកមានរឿងអី?ហេតុអីយំថ្នាក់នេះ?"យ៉ុនហ្គីមិនទាន់ហា៊ននិយាយថាសំដៅលើនរណាទេទើបនាយសួរប្អូនតាមសម្រួលអាវនាយឡើងជោគទៅដោយទឹកភ្នែកប្អូនស្រីទៅហើយនាងគិតតែពីយំ។យ៉ុនហ្គីទ្រាំមិនបានក៏ទាញប្អូនចេញពីការអោបឃើញថាភ្នែកនាងឡើងក្រហមហើមធ្វើអោយយ៉ុនហ្គីទ្រាំមិនបានលើកដៃជូតទឹកភ្នែកអោយប្អូន។នាយជាបងមិនដែលស្គាល់រសជាតិអោយធ្វើប្អូនយំផងហើយនរណាអីក៏ថ្លើមធំម្ល៉េះធ្វើអោយប្អូននាយយំដល់ហើមភ្នែក!!
"និយាយប្រាប់បងសិនកុំមកចង់សង្ងំយំបន្តទៀត!ឃើញទេភ្នែកហើមចង់ប៉ុនពងទាហើយមិចក៏បណ្តោចខ្លួនអោយយំខ្លាំងម្ល៉េះ!បើឈឺគិតយ៉ាងមិច?ឈប់យំហើយប្រាប់ហេតុផលបងម៉ោះទៅអង្គុយ"យ៉ុនហ្គីជូតទឹកភ្នែកអោយប្អូនអីក៏សម្បូរម្ល៉ះទឹកភ្នែកនឹងហូរនោះហូរ!នាយស្តីបន្ទោសអោយនាងបន្តិចព្រោះបារម្ភទើបដឹកដៃនាយទៅអង្គុយលើពូកវៀចសក់នាងទៅម្ខាងៗព្រោះតែនាងយំឡើងសក់រញ៉េរញ៉ៃអស់ហើយ។ថេយ៉ុងស្ងាត់មិនហ៊ាននិយាយខ្លាចបងប្រុសនាងខឹងទៅសម្លាប់ជុងហ្គុកចោលទេ
"ឆាប់និយាយមកថាមានរឿងអី?បើប្រាប់ថាអត់ជឿថាបងវាយឯងទេ?"យ៉ុនហ្គីជំរិតប្អូនទាំងមុខមាំនាំអោយថេយ៉ុងរកយំទៀតហើយនាងមិនចង់រំលឹកពីវាទេបើនាងឆ្លើយថាអត់បងនាយនឹងវាយនាងទោះគាត់មិនដែលវាយតែនាងក៏ខ្លាច
"សន្យានឹងអូនមកថាពេលអូននិយាយមិនខឹង"ថេយ៉ុងអណ្តើតអណ្តក់សួរបងប្រុសទាំងមុខខ្ជូតៗ
"រឿងធ្វើអោយប្អូនបងយំថ្នាក់នេះហើយមិនអោយបងខឹង?"យ៉ុនហ្គីសួរបកវិញនាំអោយថេយ៉ុងពេបបែបនោះហើយបាននាងមិនចង់និយាយប្រាប់បងប្រុសព្រោះខ្លាចថាគាត់នឹងទៅធ្វើបាបជុងហ្គុកទោះនាងខឹងស្អប់តែនាងមិនចង់អោយបងនាងជាប់ឈ្មោះថាវាយស្វាមីនាងទេបើចប់ក៏នៅរៀងខ្លួនទៅកុំពាក់ព័ន្ធគ្នាអី
"បើបងមិនសន្យាអូនមិននិយាយទេ"
"រឿងប្តីឯងមែនទេ?បានបងសន្យា"យ៉ុនហ្គីធ្វើអោយប្អូនស្រីស្ងប់ចិត្តអោយនាងនិយាយប្រាប់សិនសន្យាមិនខឹងមិនមែនសន្យាថាមិនវាយឯណា
"ហាមកុហកណ៎ា!"
"បាទ.....ប្អូនជើងល្អ"
"គឺ.....គេ....គេៗក្បត់អូនគេមានស្រីហឺៗ!!"ថេយ៉ុងនិយាយដល់ត្រឹមនោះក៏យំចេញមកទៀតហើយចំណែកយ៉ុនហ្គីឮហើយខឹងខ្លាំងណាស់នាយថាហើយពេលដែលយូជីននិយាយប្រាប់នាយៗដឹងបាត់ហើយគ្រាន់តែនាយចង់មកនិយាយជាមួយប្អូនអោយច្បាស់មិនស្មានថាយឺតពេលសោះយ៉ុនហ្គីខឹងឡើងញ័រដៃសុខចិត្តរំងាប់អារម្មណ៍អោបប្អូនស្រីណែនដៃសឹងតែយំតាមនាងទៅហើយ
"អូនចង់លែងលះហឹកៗបងប្រុសធ្វើអោយអូនបានទេ?ហ្ហឹក"ថេយ៉ុងលែងចេញពីដៃបងប្រុសនិយាយទល់មុខនាយទាំងយំដដែល
"បាន!!"យ៉ុនហ្គីឆ្លើយយ៉ាងរហ័ស(YG be like:អញរកតែពាក្យនឹងតើ🗿)វាជាពាក្យនាយចង់បានពីប្អូនស្រីម្នាក់នេះពេលនេះបើទោះជាថេយ៉ុងមិននិយាយក៏នាយនឹងបញ្ចុះបញ្ចូលអោយលែងដែរនាយមិនចង់ឃើញនាងឈឺចាប់នាយទ្រាំមិនបានអោយតែប្អូនហាមាត់នាយធ្វើអោយបានគ្រប់យ៉ាងសូម្បីនាងហាមមិនអោយវាគេក៏នាយតាមព្រោះនាយដឹងថាប្អូននាយស្លូតបូតតែងតែចង់អោយនាយល្អ
"ស្អែកព្រឹកបានទេ?"
"ឥឡូវក៏បាន"នាយញញឹមស្រាលដាក់នាងតែនាងក៏តវ៉ាថាចាំស្អែកនាងមិនចង់ជួបមុខនាងពេលនេះទេ។ថេយ៉ុងនៅគេងខុនដូរបងប្រុសគ្មានអារម្មណ៍ទៅណានោះទេឯយ៉ុនហ្គីក៏ចេញទៅទិញរបស់សម្រាប់ធ្វើអោយប្អូននាយញុាំពេលក្រោកពីគេង។
+យប់
ថេយ៉ុងនាងសង្ងំនៅខុនដូរបងប្រុសដល់យប់នាងញុាំអាហារជាមួយអ្នកជាបងហើយទើបសង្ងំអង្គុយលេងតែមិនមែនទូរស័ព្ទទេនាងបិទចោលតាំងពីថ្ងៃម្ល៉េះព្រោះជុងហ្គុកខលមកច្រើនដងនាងធុញ។យ៉ុនហ្គីចេះតែនិយាយបន្លប់អោយនាងសើចព្រោះមើលទៅនាងក្រៀមក្រំណាស់មិនដឹងប៉ាម៉ាក់ដឹងរឿងឬនៅទេបើដឹងគាត់នឹងបារម្ភយ៉ាងណា?ពួកគាត់ចិញ្ចឹមថេយ៉ុងមកបានយ៉ាងល្អមិនដែលសម្តីធំតូចមិនដែលវាយថ្នមនាងដូចពេជ្រទើបច្នៃតែមើលចុះនាងយំនាងខូចចិត្តប៉ុន្តែពួកគាត់មិនបានដឹងសុខទុក។នាងជាមនុស្សរីករាយរួសរាយសុភាពទន់ភ្លន់ទៅណាក៏មានតែអ្នកស្រលាញ់ប៉ុន្តែពេលនេះនាងស្ងៀមស្ងាត់សោះកក្រោះមិននិយាយសូម្បីមួយម៉ាត់វាមិនមែនជាចរិករបស់នាងទេយ៉ុនហ្គីព្យាយាមនាំនិយាយក៏នាងគ្រាន់តែញញឹមស្រាលហាក់មានទុកកង្វល់ជាច្រើន។
"បងប្រុសខ្ញុំទៅវិញហើយ"ថេយ៉ុងក៏សម្រេចចិត្តទៅជាន់ផ្ទះនោះម្តងទៀតណាមួយរបស់របរនាងក៏នៅទីនោះមិនអាចមិនទៅនោះទេ
"សម្រេចចិត្តច្បាស់ហើយមែនទេ?អោយបងជូនទៅទេ?"យ៉ុនហ្គីឃើញប្អូនស្រីមុខស្លេកៗហាក់មិនទុកចិត្តចង់ជូនទៅតែនាងក៏ញញឹមគ្រវីក្បាលបញ្ជាក់ថាអាចទៅបាន
"អូនគ្រាន់តែទៅយករបស់ប៉ុណ្ណោះ ជួបគ្នាថ្ងៃស្អែក"និយាយហើយនាងក៏ចេញទៅឯយ៉ុនហ្គីដកដង្ហើមធំបញ្ជាកូនចៅអោយតាមមើលប្អូនស្រីជិះឡានយប់គ្រោះថ្នាក់ណាស់មិនអាចបណ្តោយបានទេ
+ភូមិគ្រឹះចន
ថេយ៉ុងបើកទូរស័ព្ទខ្លាចយូជីនខលមកប៉ុន្តែមិនឃើញទេឃើញតែជុងហ្គុកសុទ្ធតែម្ដង។មិនប៉ុន្មាននាទីនាងក៏មកដល់ផ្ទះនាងចុះមកទាំងគ្មានកម្លាំងទោះញុាំបាយហើយក៏ដោយនាងហត់ចិត្តបណ្តាលអោយអារម្មណ៍មិនមូលគ្មានកម្លាំងដើរទៅមុខបន្ត។ថេយ៉ុងនាងមកដល់ផ្ទះម៉ោង10ហើយប្រហែលគ្រប់គ្នាគេងអស់ហើយជុងហ្គុកក៏ប្រហែលមិនមកផ្ទះវិញដែរបើបែបនោះនាងស្រួលក្នុងការប្រមូលខោអាវហើយ។
*ក្រាក
"ទើបតែមកពីណា?"សំណួរដំបូងដែលថេយ៉ុងទទួលគិតថាមិនមានមនុស្សមានឯណាជុងហ្គុកអង្គុយលើពូកចាំនាងមកមិនដឹងតាំងពីពេលណាបោះសំណួរសួរទៅនាងតែនាងក៏មិនឆ្លើយដើរទៅទុកកាបូបរួចក៏បើកទូរទាញវ៉ាលីចេញមក
"អូនឮបងសួរដែរ?អូនទើបតែមកពីណា?ហេតុអីបងខលទៅមិនទទួល?"នាយនៅមានមុខមកសួរមកនិយាយបែបនឹងទៀតមិនចេះខ្មាស់សោះឬយ៉ាងមិច?ខ្លួនធ្វើអីខ្លះដាក់គេចង់អោយគេនិយាយរក?ក្រែងនិយាយគ្នាហើយមិនចឹងថាចប់ហេតុអីក៏នាយធ្វើដូចកំពុងTake careប្រពន្ធបែបនេះ?
"ចន ថេយ៉ុង!!"ជុងហ្គុកកន្រ្តាក់ដៃនាងដែលកំពុងរៀបចំឥវ៉ាន់នោះមកជិតខ្លួនទាំងខឹងដែលនាងមិនតបនាយ
"លោកចង់បានស្អីទៀត?ពីពេលនេះទៅលោកចង់ធ្វើអីក៏គ្មានពាក់ព័ន្ធនឹងខ្ញុំដែរហើយរឿងរបស់ខ្ញុំលោកគ្មានសិទ្ធសួរ!!"ថេយ៉ុងតបវិញទាំងខឹងមនុស្សមិនចង់និយាយចង់អោយតែគេតបត
"គ្មានសិទ្ធ?!"ជុងហ្គុកផ្ទួនពាក្យងក់ក្បាលយកអណ្តាតទល់ថ្ពាល់គ្រឺតយ៉ាងខ្លាំង
"អ៎ូយ!!អ៎ាយ!!លែង!!ឆាប់ឈប់ភ្លាម!!ហឹកៗ"ជុងហ្គុកច្រាននាងទៅលើពូកមួយកម្លាំងដៃនាំអោយនាងស្រែកឈឺហើយនាយក៏ឡើងទៅទ្រោបពីលើញីញក់ទៅមកនាំអោយថេយ៉ុងរើផងយំផងនាយចាប់ផ្តើមឃោរឃៅរោគចិត្តហើយ
"បងនឹងបង្ហាញសិទ្ធដល់អូននៅពេលនេះ!!ត្រៀមទទួលទោសរបស់អូនទៅ!!"ជុងហ្គុកក្រោកពីកញ្ចឹងកនាងហើយទើបតបទាំងចិត្តក្តៅ
"ចេញ!!ចេញទៅកុំយកខ្លួនស្មោគគ្រោករបស់លោកប៉ះខ្ញុំហឹកៗៗ"ថេយ៉ុងព្យាយាមយកដៃរុញនាយចេញគេចផងថាអោយផងតែនាយមិនខ្វល់ថេយ៉ុងខឹងនឹងនាយខ្លាំងណាស់តែមិនអាចធ្វើអ្វីបានព្រោះនាយចាប់ដៃនាងជាប់មិនអោយរើ
"អូនកុំគិតថាចេញពីបងបានអោយសោះ!!"ជុងហ្គុកបញ្ចប់ប្រយោគក៏ទាញសម្លៀកបំពាក់ថេយ៉ុងចេញហែកដាច់ចេញពីគ្នាគ្មានស្តាយស្រណោះឯថេយ៉ុងបានតែយំអោយនាយធ្វើតាមចិត្តព្រោះនាងគ្មានកម្លាំងតបតនាយអាក្រក់ខ្លាំងណាស់!!
"អ៎ាស!!អឹសៗៗ"ថេយ៉ុងខាំមាត់ថ្ងូរទាំងទឹកភ្នែកនាយមិនត្រឹមមិនថ្នមទេនាយនៅអុកយកមិនឈប់ទោះនាងស្រែកជេរនាយឬក៏ខ្ញាំនាយក៏ដោយវាជាទោសទើបនាយចង់បង្រៀនអោយថេយ៉ុងថាបើចង់ចេញពីនាយវាទទួលបានលទ្ធផលបែបនេះចាំទុក!!ថេយ៉ុងលើកដៃបិទមាត់មិនចង់ថ្ងូរអោយនាយឮនោះទេតែជុងហ្គុកក៏លេងក្បាច់អង្អែលអោយនាងថ្ងូរទាល់តែបានមិនថាទ្រូងកឬក៏កន្លែងណាសុទ្ធតែមានស្នាមទាំងអស់បបូរមាត់នាងក៏ហើមស្ពេសព្រោះជុងហ្គុកជញ្ជក់ខ្លាំងៗ។ជុងហ្គុកធ្វើទាល់តែថេយ៉ុងសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងលែហយំលែងស្រែកលែងជេរទើបនាយឈប់សម្លឹងមើលស្រទាប់ផ្កានាងមានឈាមនាយក៏អាណិតដែរតែធ្វើយ៉ាងមិចវាជាទោសដែលនាងហ៊ានឌឺដាក់នាយនៅចង់ចាកចេញពីនាយដោយការរៀបចំឥវ៉ាន់ទៀតនាយធ្វើបែបនេះព្រោះមិនចង់អោយនាងចាកចេញពីនាយប៉ុន្តែនាយមិនដឹងឡើយថាទង្វើរឃុំឃាំងនាងបែបនេះនាងកាន់តែរក្សាគម្លាតពីនាយ។ជុងហ្គុកថើបថ្ងាស់នាងមួយខ្សឺតរួចទើបបីនាងទៅសម្អាតខ្លួនរួចក៏ប្តូរកម្រាលពូកចេញពាក់អាវសឺមីនាយអោយនាងហើយទើបឡើងគេងអោបនាងយ៉ាងណែន។
#ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ពន្លឺថ្ងៃថ្មីជះចូលក្នុងបន្ទប់ប្តីប្រពន្ធដែលកំពុងគេងអោបគ្នាយ៉ាងតឹងទ្រូងព្រោះតែជុងហ្គុកគេងអោបនាងតែម្ខាង។
"សឺត! Morning ប្រពន្ធសម្លាញ់"ពាក្យដែលប្តីប្រពន្ធផ្អែមល្ហែមនិយាយទៅកាន់គ្នាពេលក្រោកពីគេងព្រមជាមួយស្នាមថើបបានបន្លឺឡើងចេញពីមាត់របស់ជុងហ្គុកដែលខាននិយាយចេញមក3ខែមកនេះពេលនេះនាយទើបតែនឹកឃើញមែនទេ?ពេលដែលជិតបាត់បង់នឹងឬ?មើលមុខនាយចុះស្លេកក៏ស្លេកបបូរមាត់រីកហើមនាយនៅមិនដឹងខ្លួនថាខុសទៀតឬ?នៅនិយាយពាក្យនោះចេញទៀត!!នាយគិតថារំលោភនាងដើរមិនរួចហើយឃុំនាងជាប់មែនទេ?ល្ងង់បំផុតតែថានាយប្រហែលមិនគិតបែបនឹងទេ។
ជុងហ្គុកក្រោកទៅងូតទឹកដោយដាក់អោយនាងគេងស្រួលបួលហើយទើបចូលទៅងូត។ងូតទឹករួចនាយចេញមកឃើញថាប្រពន្ធមិនទាន់ក្រោកទើបដើរទៅបើកទូរយកសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកហើយក៏ចុះទៅខាងក្រោមអោយម៉ែដោះធ្វើស៊ុបអោយថេយ៉ុងញុាំ។
"ហ៊ឹម...."បានបន្តិចថេយ៉ុងក៏ក្រហឹមដើម.កមានអារម្មណ៍កម្រើកមិនរួចសោះមិនទាន់បើកភ្នែកផងទឹកភ្នែកក៏ហៀរចេញមកមុនបាត់ទៅហើយ
"ហឹកៗ"នឹកដល់ទង្វើព្រៃផ្សៃរបស់ជុងហ្គុកធ្វើដាក់នាងយប់មិញវាធ្វើអោយនាងឈឺលើសដើមនាយអាក្រក់ជាងការគិតរបស់នាងទៅទៀត!កុំថាឡើងខ្លួនសូម្បីភ្នែកមាត់នាងក៏ឈឺសឹងតែកម្រើកមិនរួចដែរនិយយារួមនាងលើសមនុស្សពិការទៀតនាងត្រូវទៅយកលិខិតលែងលះផងតែមើលសភាពនាងពេលនេះចុះបងប្រុសមិនដឹងបារម្ភពីនាងយ៉ាងណាទេ
"ខ្ញុំមើលលោកខុសហើយ"ថេយ៉ុងពោលឡើងទាំងអារម្មណ៍ស្រាលស្កើកវាល្ហល្ហេវលែងសល់ក្តីស្រលាញ់អ្វីទាំងអស់ឈឺឡើងស្ពឹកវាចាលែងចេញចេញតែទឹកភ្នែកអាណិតខ្លួនឯង
+ក្រាក
"អូនក្រោកហើយមែនទេ?បងយកស៊ុបមកអោយ"ជុងហ្គុកលើកស៊ុបដែលនាយបានអោយម៉ែដោះធ្វើសម្រាប់ថេយ៉ុងដាក់លើតុទើបនិយាយទៅកាន់នាង។ថេយ៉ុងងាកមុខចេញមិនចង់និយាយមិនចង់ឃើញមុខទង្វើនាយធ្វើអោយនាងឆ្អែតតែនាយធ្វើដូចមិនមានរឿងអ្វីកើតឡើងយ៉ាងចឹងទាំងដែលយប់មិញនាយប្រៀបដូចជាបីសាចតែព្រឹកឡើងក៏ក្លាយជាទេវបុត្រនាយអស្ចារ្យពេកហើយ។
"សុំទោស"ជុងហ្គុកនាយដឹងថាទង្វើនាយវាហួសហេតុតែដោយសារភាពភ័យខ្លាចបាត់បង់នាងទើបនាងធ្វើមិនបានគិត។ថេយ៉ុងមិនតបបានតែយំទាំងគ្មានសម្លេងនាយអាចធ្វើបានគ្រប់យ៉ាងចាំបាច់អីសុំទោស?
"បងដឹងថាអូនស្អប់បងណាស់ពេលនេះអូនក៏ដឹងថាបងជាមនុស្សបែបណាបងមិនសុំអោយអូនលើកទោសអោយបងទេបងគ្រាន់តែមិនចង់អោយអូនចាកចេញពីបង"ហឹស!ស្តាប់នាយនិយាយចុះអាត្មានិយមខ្លាំងណាស់នាយយល់តែអារម្មណ៍ខ្លួនឯង!
"រឿងស្រីម្នាក់នោះដំបូងបងគិតថានាងជាឈូអុឺទើបប្រព្រឹតរឿងបែបនេះគ្រប់ពេលដែលបងឃើញនាងបងនឹកឃើញឈូអុឺព្រោះកាលដែលនាងនៅរស់បងមិនដែលបានថ្នាក់ថ្នមនាងនោះទេបែបនោះទើបបង....."ជុងហ្គុករៀបរាប់រឿងគ្រប់យ៉ាងទោះថេយ៉ុងនាងមិនស្តាប់ក៏នាយចង់និយាយ
"ថ្នាក់ថ្នមអ្នកមានមុខដូចនាងគ្រាន់តែចង់ប៉ះប៉ូវរាងកាយ?"ថេយ៉ុងកាត់សម្តីនាយនាំអោយជុងហ្គុកស្ងៀមព្រោះវាបែបនោះមែននាយធ្វើបែបនោះដោយមិនសួរនាងហើយធ្វើវាដល់ថ្នាក់ភ្លេចមនុស្សដែលស្រលាញ់នាយមនុស្សដែលនៅជុំវិញខ្លួននាយសួរថាគប្បីធ្វើទេ?មកពីនាយខ្លួនឯង!!
"ថេយ៍....."
"បានហើយ!ខ្ញុំគ្មានអ្វីនិយាយជាមួយលោកទេចេញទៅ!!"ថេយ៉ុងជូតទឹកភ្នែកហើយទើបនិយាយដេញនាយនាំអោយជុងហ្គុកតឹងទ្រូងយ៉ាងខ្លាំងស្តាប់ទៅវាជាកំហុសនាយពិតៗជុងហ្គុកសម្រេចចិត្តចេញព្រោះតែមិនចង់អោយនាងយំបន្តដោយសារឃើញមុខមនុស្សក្បត់ដូចនាយ។ជុងហ្គុកនាយមិនបានទៅណាទេគឺទៅសង្ងំនៅខុនដូរដែលនាយបានទិញទុកយូរហើយនាយទៅដាក់ទោសខ្លួនឯងបើគ្មានអ្នកនិយាយក៏នាយមិនដឹងខ្លួនពិតជាឆ្គួតពិតមែន!!នាយផឹកស្រាអស់ទាំងដបៗទាំងខូចចិត្តពេលនេះប្រពន្ធនាយស្អប់នាយខ្លាំងណាស់ធ្វើយ៉ាងមិច?
To be continued.....
និពន្ធដោយ:ជេក៍ ថេហ្គុកಥ‿ಥ