បន្ទាប់ពីនិយាយជាមួយម៉ែដោះហើយថេយ៉ុងក៏ត្រូវមកលួងលោនក្មេងទាំងពីរនាក់នេះម្ដង។ទម្រាំតែលួងបានយូរខ្លាំងណាស់ពួកនាងទាមទារនៅជាមួយប៉ាៗរហូតថេយ៉ុងក៏ស្ម័គ្រចិត្តសន្យានឹងក្មេងៗម្ដងទៀតដើម្បីអោយពួកនាងទៅញុាំបាយ។ពេលនេះនៅសល់តែថេយ៉ុងអង្គុយមើលនាយដែលគេងខ្លួនពោរពេញដោយស្នាមរបួស។ថេយ៉ុងចាំមើលសឺរ៉ូមថាវាអស់ពេលណាពេលដែលវាអស់នាយនឹងដឹងខ្លួនវិញ
"តើគេកើតអី?ហេតុអីដល់ថ្នាក់ធ្វើបាបខ្លួនឯងបែបនេះ!"ថេយ៉ុងសម្លឹងមុខនាយផងរអ៊ូតែឯងផងអាងថាគ្មានមនុស្សនៅនាងនៅតែជាមួយមនុស្សសន្លប់
"មិនចេះគិតពីកូនទាល់តែសោះ!!តែថាមុខនេះដូចជាប្រហែលៗ"ថេយ៉ុងរអ៊ូញេញដាក់មនុស្សកំពុងសន្លប់បាត់ស្មារតីសឹងតែចង់ច្របាច់កនាយទៅហើយធ្វើអីអត់ចេះគិតថានៅមានកូនស្រីពីរនាក់ចាំនាយអត់គិតសោះ។ថេយ៉ុងញេញដាក់នាយសុខៗក៏សម្លឹងមុខនាយមិនព្រិចគេដូចជាធ្លាប់ឃើញមុខរបស់នាយពីមុនមក(ចង់ប្រាប់ថាជុងហ្គុកគេងដោះអាវ)។
"អ៎ា....សឺត"សុខៗជុងហ្គុកក៏កម្រើកខ្លួនបើកភ្នែកមកតិចៗនាយឈឺពេញខ្លួនអស់ទៅហើយបើកមកស្រាប់តែឃើញមុខថេយ៉ុងកំពុងសម្លឹងមកនាយទើបធ្វើអោយនាយយល់ថាខ្លួនកំពុងយល់សិប្ត។ឯថេយ៉ុងវិញប្រញាប់ងាកមើលសេរ៉ូមឃើញថាជិតអស់តែនាយបែរជាដឹងខ្លួនមុន
"លោកក្រោកហើយមែនទេ?ម៉ោះខ្ញុំជួយ"ថេយ៉ុងឃើញថានាយសម្លឹងមកគេមិនព្រិចទើបសួរបន្លប់ចង់ចូលទៅជួយគ្រាតែជុងហ្គុកថយគេចទាំងឈឺតែមិនមាត់។នាយភ្លេចទៅថានាងមកបង្រៀនកូននាយតែថានាងចូលមកបន្ទប់នាយយ៉ាងមិច?មើលទៅមេឃក៏រាងថ្ងៃហើយហេតុអីក៏នាងមកនៅទីនេះ
"ខ្ញុំឈ្មោះថាគីម ថេយ៉ុងគ្រូបង្រៀនរបស់កូនស្រីលោកម៉ែដោះបានសុំអោយខ្ញុំជួយមើលថែលោកគាត់និយាយថាមិនទុកចិត្តនរណា"ថេយ៉ុងរៀបរាប់មួយៗច្បាស់ៗព្រោះឃើញថាជុងហ្គុកហួងហែងខ្លួនសម្បើមណាស់នៅសម្លឹងមុខគេមិនព្រិចទៀតគំរិសធ្វើដូចគេចង់ប៉ះណាស់ចឹង
"នាងចេញទៅវិញទៅ"ជុងហ្គុកនិយាយខ្សាវៗព្រោះមិនទាន់មានកម្លាំងឡើងវិញមិនអីទេនាយរឹងមាំប៉ុននឹងមិនមែនជាបញ្ហានោះទេបញ្ហានោះគឺមនុស្សស្រីចំពោះមុខនឹងឯងនាយកំពុងមានអារម្មណ៍ខុសលើនាងតែនាងក៏បង្ហាញមុខអោយនាយឃើញកាន់តែមានអារម្មណ៍ថារអៀសខ្លួនសម្តីអែលវិនបូករួមទាំងឈូអុឺមកពន្យល់សិប្តធ្វើអោយនាយបាត់បង់សតិធ្វើបាបខ្លួនឯង។បើនៅជិតនាងទៀតគេខ្លាចថានឹងគិតច្រើនធ្វើបាបដោយទាំងនាងទៀតមាត់ពិតជាចង់សុំទោសតែខ្លាចថានាងនឹងទទួលយកមិនបានចាំនាយជាស្រួលបួលសិន។
"ខ្ញុំគ្រាន់តែបំពេញតួនាទីលោកមិនបាច់គិតច្រើនទេ"ដេញ??ថេយ៉ុងព្យាយាមសម្រួលអារម្មណ៍មិនអោយខឹងមនុស្សស្អីគេចេះមុខងាប់សម្តីចេញមកគួរអោយចាប់បោក។ពាក្យសម្តីថេយ៉ុងដូចជាចាក់ដោតពេកហើយតួនាទីហេសនាយមិនបានប្រើនាងទេគេគ្រាន់តែមិនចង់ឃើញមុខថេយ៉ុងពេលនេះ។មិនអោយនាយគិតច្រើនយ៉ាងមិចបើនាយជាអ្នកខុសហើយមនុស្សដែលនិយាយជាមួយនាយគឺជាមនុស្សដែលនាយធ្វើមិនគប្បីដាក់អោយនាយនៅស្ងៀមៗអោយនាងមើលថែប្រុសដែលបំពានរាងកាយនាងនឹងឬ?សារភាពតាមត្រង់នាយមិនដែលគិតថាទង្វើនាយធ្វើកន្លងមកវាខុសនោះទេតែហេតុអីនាយមានអារម្មណ៍ថាទង្វើនាយប្រព្រឹត្តលើកស្រីចំពោះមុខគឺខុសទៅវិញនាយមិនយល់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងនោះទេ!កាន់តែរអៀសចិត្តពេលឃើញនាងមានទឹកចិត្តជួយខ្លួនបែបនេះទៀត។នាយមិនចង់អោយនាងនៅជិតនាយនាំអោយនាយមានអារម្មណ៍ថាខុសខ្លាំងជាងនេះ
"ខ្ញុំមិនបានប្រើនាងទេ!ទៅហៅម៉ែដោះមក"នាយនិយាយទាំងទឹកមុខរាបស្មើរមិនបង្ហាញអាកប្បកិរិយាអ្វីទាំងអស់ហើយក៏មិនបានសម្លឹងនាយដែរ
"ខ្ញុំដោះសេរ៉ូមអោយលោក"ក្បាលរឹងមកក៏ក្បាលរឹងទៅវិញកុំចង់ខ្លាំងប៉ះនរណាមិនប៉ះមកប៉ះកាថេយ៍ ឆឹស។ថេយ៉ុងមិនខ្វល់ពីសម្តីនាយទើបសម្រួលអារម្មណ៍ដកដង្ហើមវែងៗញញឹមក្រោកដោះសេរ៉ូមដែលអស់អោយនាយ
"ដោះហើយក៏ចេញទៅ"នាយនៅតែរក្សាគោលជំហរដដែលធ្វើថេយ៉ុងដឹងថាចរិកនាយគឺទន់តែមាត់វារឹងសម្បើមណាស់មើលខាងក្រៅចរិកប្រុសស្អាតសុំខ្មាស់
"បាន!លោកត្រូវការអីអាចហៅខ្ញុំបានខ្ញុំនៅអង្គុយសាឡុងនេះទេ"ថេយ៉ុងឆ្លើយដំបូងគឺអេមខ្លាំងណាស់តែពេលបញ្ចប់កន្ទុយជុងហ្គុកក៏ងាកមកមើលទឹកមុខញញឹមដែលអ្នកខាងនោះញញឹមមិនរលុបនាយមើលមួយភ្លេតក៏គេចខ្សែភ្នែកទៅម្ខាងវិញ។នាងនេះក៏ក្បាលរឹងមិនណយដែរបើនាយមិនឈឺវិញលែងខ្វល់ខុសមិនខុសអីហើយរំលោភបូកតែម្ដងនាយមិនស្មានថានាងមិនត្រឹមតែឆ្នាស់ទេនៅសម្តីចាក់ទឹកមិនលេចទៀត។ថេយ៉ុងដោះសេរ៉ូមរួចក៏ដើរទៅអង្គុយលើសាឡុងធ្វើមិនដឹង។ជុងហ្គុកក៏ព្យាយាមក្រោកទាំងឈឺពេញខ្លួនដើរទៅរកទូរខោអាវទាញអាវមកពាក់រួចក៏ដើរទៅទ្វាឯថេយ៉ុងបានតែតាមមើលគេចង់ជួយតែនាយនេអហួងហែងខ្លួនណាស់ខ្ពើមជួយ។
+1ខែក្រោយ
រយៈពេលមួយខែពិតជាលឿនខ្លាំងណាស់ហើយថេយ៉ុងក៏បាននៅផ្ទះនេះមួយខែផងដែរគឺម៉ែដោះសុំជុងហ្គុកអោយនាងមើលថែរឈូអុីឈូអុីនដោយគេងជាមួយពួកនាងរាល់យប់នាយក៏ស្របតាមព្រោះមើលទៅកូនស្រលាញ់នាងណាស។ព្រឹកនាងក៏ជួយធ្វើម្ហូបរួចក៏បង្រៀនពួកនាងនិងនាំពួកនាងដើរលេង។មួយខែមកនេះអ្នកទាំងបីត្រូវគ្នាយល់ចិត្តគ្នាខ្លាំងណាស់សឹងតែបាត់បន្តិចមិនបានចំឡែកតែជុងហ្គុកចេញពីព្រឹកចូលយប់ជ្រៅហាក់គេចមុខថេយ៉ុងយ៉ាងចឹងមួយខែនេះពួកគេសឹងតែមិនឃើញមុខគ្នាផង ជុងហ្គុកនាយមកពីធ្វើការក៏ឡើងទៅបន្ទប់ធ្វើការបាត់ៗបាយទឹកក៏មិនសូវញុាំដែរវាដូចពីកាលលើកមុនចឹងធ្វើការរហូតភ្លេចបាយភ្លេចទឹកនាយធ្វើព្រោះមិនចង់ធ្វើខ្លួនអោយទំនេរនាំគិតរឿងនោះទៀត។កាលពីមុននាយធ្លាប់ធ្វើបែបនោះគឺចងើផ្តាច់ខ្លួនពីមនុស្សស្រីរួចគិតតែពីធ្វើការរនាយធ្វើមិនញុាំបាយក៏ឈឺម្ដងពេលជាក៏ទៅរកសុីដដែលបញ្ជាក់ថានាយធ្វើមិនបាន។ឥឡូវ1ខែហើយដែលនាយមិនដែលទៅរកស្រីទាល់តែសោះអាចថាជោគជ័យមួយដែរដែលនាយលែងទៅរកមនុស្សស្រីតែមិនបានបញ្ជាក់ថានាយឈប់នោះទេ។
+យប់
ពេលនេះជាពេលមនុស្សគ្រប់គ្នាគេងហើយតែថេយ៉ុងបែរជាកំពុងរៀបបាយម្ហូបដាក់ក្នុថាស់រួចឡើងទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់ជុងហ្គុក។ឃើញបែបនេះមិនមែនបារម្ភទេរាល់ដងខ្ពើមយកអោយមានតែអែលវិនទេដែលយកអោយញុាំ គេមានរឿងខ្លះចង់សួរនិងបញ្ជាក់ទើបធ្វើល្អមួយគ្រាទៅ
*តុ តុ
ថេយ៉ុងគោះទ្វារួចក៏មួលចូលតែម្ដងចូលទៅដល់ឃើញជុងហ្គុកគេងក្រាបនឹងតុគេក៏លើកម្ហូបដាក់លើតុរួចក៏អោនមើលថានាយគេងលក់ហើយឬនៅ
"ចេះមកសង្ងំគេងបែបនេះកើត"ថេយ៉ុអោនមើលមុខនាយគេងហើយទើនិយាយឡើង ថេយ៉ុងដូចជាក្លាហានពេកហើយហ៊ានចូលបន្ទប់ធ្វើការរបស់នាយថែមទាំងមកលួចមើលមុខនាយថែមទៀត
"នរណាអោយនាងចូលមក?"ជុងហ្គុកនាយមិនទាន់ងងុយគេងខ្លាំងនោះទេមុននឹងមើលឯកសារក៏ជ្រុលគេងលក់ទៅពេលបើកភ្នែកចង់បង្ហើយការងារក៏ឃើញមុខថេយ៉ុងភ្លាម ជុងហ្គុកក៏សួរទាំងបង្ហាញកាយវិការមិនពេញតែក្នុងចិត្តរអៀសខ្លួនទៅវិញទេ
"គឺ...ខ្ញុំយកបាយមកអោយ"ថេយ៉ុងញញឹមមិនសូវសមដាក់នាយមុននឹងទាញថាសអោយនាយមើល
"ខ្ញុំមិនញុាំទេយកទៅវិញទៅ"នាយនិយាយទាំងបើកឯកសារមកមើលបន្តតែថេយ៉ុងឃាត់ធ្ចើអោយជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើមមិនពេញចិត្តកាន់តែខ្លាំងរំលោភឆុយមាយឡូវ
"លោកនៅមើលអីទៀតម៉ោង10ហើយណាញុាំបាយសិនទៅខ្ញុំមិនឃើញថាថ្ងៃនេះលោកញុាំនោះទេ"
"កុំមកខ្វល់លែងដៃ"
"ខ្ញុំចាំលោកបានហើយ!!"ថេយ៉ុងបិទភ្នែកនិយាយទាំងភ័យៗពាក្យរបស់ថេយ៉ុងពិតជាមានឥទ្ធិពលដល់ជុងហ្គុកអោយងាកមើលមុខថេយ៉ុងទាំងមានអារម្មណ៍ខ្លាចៗទាំងដែលនាយមិនដែលធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះពីមុនមក
"លោកជាមនុស្សប្រុសដែលបានជួយខ្ញុំនៅស្វីសមែនទេ?!ខ្ញុំចាំបាន"ថេយ៉ុងសម្តៅដល់មុខរបស់ជុងហ្គុកគេធ្លាប់បានជួយនាយម្ដងពេលដែលនាងទៅទស្សនកិច្ចរបស់នៅទីនោះមានចោរឆក់កាបូបចៃដន្យជុងហ្គុកចេញមកដែរទើបជួយចាប់ចោអោយនាងវាមានរយៈពេល5ឆ្នាំហើយទើបគេភ្លេចមិនស្មានថាបែកគ្នា5ឆ្នាំនាយកូនពីរទៅហើយគេរកតែមួយមិនបាន
"បានហើយ!ចេញទៅ"ជុងហ្គុកមិនតបក៏ធ្វើជាមិនដឹងមិនឮកាន់តែធ្វើអោយថេយ៉ុងចាប់ផ្តើមខឹង
"លោកពីមុនមិនមែនបែបនឹងទេដំបូងខ្ញុំគិតថាមិនមែនតែវាជាការពិតលោកប្លែកខ្លាំងណាស់ប្លែកដល់ថ្នាក់ខ្ញុំមើលមិនដឹង"ថេយ៉ុងនិយាយសារភាពទាំងអន់ចិត្តហេតុអីនាយមិនទទួលទាំងដែលវាជាការពិត។ទីបំផុតជុងហ្គុកក៏ព្រមក្រោកពីកៅអីឈរតទល់ជាមួយថេយ៉ុង
"នាងនៅអោយឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅជៀសវាងមានគ្រោះថ្នាក់"ជុងហ្គុកអោនមកខ្សឹបដាក់ត្រចៀកថេយ៉ុងថ្នមៗនាយមិនចង់អោយនាងនៅជិតនាយព្រោះកត្តាមកពីមនុស្សជុំវិញផង(នាយជាម៉ាហ្វៀសត្រូវគ្រប់ទិសទី)កត្តាខ្លួនឯងផង(នាយជាមនុស្សរោគចិត្ត)
"ហេតុអី?ខ្ញុំព្យាយាមសង្កេតមើលលោករហូតមកនៅមុខខ្ញុំលោកគ្រាន់តែសម្តែងហេតុអីក៏លោកធ្វើដូចមិនស្គាល់ខ្ញុំ"
"នាងមិនគួរមកស្គាល់មនុស្សដូចខ្ញុំទេ"
"ខ្ញុំសួរថាហេតុអី?មានឮទេ?បើលោកមិននិយាយខ្ញុំនៅតែគិតថាលោកជាមនុស្សល្អ"
"បើនាងស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់នាងប្រាកដជាស្អប់ខ្ញុំខ្លាំងមិនខានដូច្នេះឆាប់ចេញទៅទាន់ខ្ញុំមិនទាន់ធ្វើអីនាង"
"ទេ!ខ្ញុំមិនជឿថាលោកនឹងធ្វើបាបខ្ញុំហើយខ្ញុំក៏មិនបានស្អប់លោកដែរ"
"នាងកុំនិយាយធ្វើអោយខ្ញុំគិតថាខ្លួនឯងខុសខ្លាំងជាងនេះបានទេ?ចេញទៅ"
"លោកចេះតែពាក្យចេញៗៗនឹងទេហ្ហេស?ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បានចម្លើយមួយដែលសមរម្យ"ថេយ៉ុងសឹងតែស្រក់ទឹកភ្នែកចេញមក!និយាយជាមួយនាយដូចមិនចូលគ្នាគេគ្រាន់តែចង់បានចម្លើយចេញពីមាត់នាយប៉ុណ្ណោះ។ជុងហ្គុកបើកទូរយករបាំងមុខមកចងរួចក៏ងើបមុខមើលនាងឯថេយ៉ុងហាក់អស់កម្លាំងពេលឃើញរបាំងមុខពណ៌ស្វាយបិទបាំងត្រឹមភ្នែកដែលចូលមកចាប់រំលោភគេថ្ងៃនោះនិងនៅសណ្ឋាគារទៀត
"យ៉ាងមិច?នាងនៅគិតថាខ្ញុំល្អទៀតទេ?បានហើយនាងដឹងការពិតហើយចេញពីទីនេះទៅហើយក៏សុំទោសដែលធ្វើបែបនោះលើនាងៗចង់បានអ្វីក៏និយាយមកភាពទទួលខុសត្រូវឬក៏អ្វីផ្សេងនាងអាចសុំបាន"នាយដឹងថាថេយ៉ុងតក់ស្លុតតែនាយនៅតែបន្តនិយាយបើជ្រុលជាបង្ហាញហើយនិយាយអោយអស់តែម្ដង
"អរគុណនាងដែលកន្លងមកបង្រៀនកូនរបស់ខ្ញុំបានយ៉ាងល្អ......"
ថេយ៉ុងក៏រត់ចេញពីបន្ទប់ធ្វើការរបស់ជុងហ្គុកទាំងយំអស់សង្ឃឹមគេបានដឹងការពិតហើយតែគេគិតអ្វីមិនចេញនោះទេពេលនេះ។ជុងហ្គុកនាយដោះរបាំងមុខចេញមុននឹងសម្លឹងមើលអាហារដែលថេយ៉ុងយកមកអោយនាយអង្គុយញុាំទាំងអួលដើម កហេតុអី?នាយមិនយល់នោះទេនាយបានប្រាប់ការពិតអស់ហើយនាយគួរតែធូរទ្រូងតែវាបែរជាឈឺខ្ទោកៗអួលៗទៅវិញ។
ដាក់អោយសមចិត្តអ្នកអានហើយ🗿
To be continued.....
និពន្ធដោយ:ជេក៍ ថេហ្គុក>.<