"Let's ditch?" anyaya ni Archie sa akin isang araw.
Si Archie lang ang baklang kaibigan ko sa school.
"Steno na naman kasi." Lumabi pa siya kaya napangisi ako at binigyan siya ng thumb sign.
Luminga ako sa paligid. As usual, halos lahat ng mga school mates namin ay nakatingin sa aming direksyon ngunit kaagad na nagsi-iwas nang dumapo ang aking tingin sa kanila. Lumawak ang ngisi ko at hinarap muli ang kaibigan kong hinihintay na rumisponde ako.
"Sino ba'ng hihindi sa 'yo? Hali ka na!"
Kumapit ako sa braso ni Archie at akmang hahatakin siya nang may narinig akong baritonong boses mula sa kung saan.
"Planning to ditch my class again, huh?" I was cut off guard because of that familiar baritone voice. "Miss Clarkson, in my office... now!"
Humugot ako ng malalim na hininga at napairap sa hangin nang banggitin niya ang apelyedo ko. Binitiwan ko si Archie dahil sa inis 'tsaka hinarap si Sir Evans. Naiinis na talaga ako dahil bakit sa dinami-rami ng guro sa unibersidad ay ang pinaka-terror pa ang naging Steno teacher namin!
I really hate Steno talaga! Hindi naman sa pagiging judgemental pero feeling ko ay noodles lang ang sinusulat ko! Ang hirap intindihin!
"Let's talk in my office, Miss Clarkson."
Iyon ang huling sinabi ni Professor Evans bago kami tinalikuran ni Archie. Pinukol ko ng masamang tingin ang likod niya dahil sa matinding pagkairita. Hindi naman nakakapanibago ito. Mabuti na lang talaga ay hanggang office niya lang ang bagsak ko, hindi na umabot sa Dean's office.
"Ikaw na naman ang pinatawag ni Sir?" natatawang saad ni Archie.
"Hindi na nakakapanibago iyon," tanging sabi ko lang.
"Pansin ko talaga... bakit ikaw ang pinapatawag niya sa office palagi kahit dapat ay kami rin? Oh gosh! Don't tell me... may namamagitan sa inyo?!"
Binatukan ko si Archie dahil sa sinabi niya. "Gaga ka talagang bakla ka! Hindi ako papatol do'n, 'no! Parang may regla araw-araw! At ayoko rin naman sa kaniya, ang tanda na kaya niya!"
"Age doesn't matter, Ellai! Siyam na taon lang din naman ang gap ninyo! Ikaw talaga! Guwapo rin kaya si Sir! Parang si Lucky Blue Smith! Mala-American Model! Bagay na bagay sa kaniya ang pagiging seryoso niya! Kung ako sa 'yo, Ellai, susunggaban ko si Sir! Bakit 'di mo subukang akitin siya? Baka tumaas pa ang grades mo sa Steno! Matalino ka pa naman sa ibang sub natin pero pagdating sa Steno ay lagi kang bagsak!" Tumawa pa siya.
"Duh! Ano 'yan? Student-teacher? Kadiri oy! Ayoko sa mga ganiyan! Asa namang papatol ako sa gurong katulad niya!" Umiling kaagad ako.
"Aywan ko sa 'yo!" Archie hissed and rolled his eyes to me. "Sige na! Umalis ka na! Baka mas bumaba pa ang grades mo sa Steno 'pag hindi mo sisiputin si Sir sa opisina niya!"
"Ikaw kasi, eh!" paninising sabi ko sa kaniya.
Humalakhak siya. "Hindi ko na problema 'yan! Ikaw lang ang pinapapunta ni Sir sa opisina niya kasi crush ka niyon! Naku, ah! Huwag mong ilihim sa akin kung sakaling magkaroon kayo ng relasyon!"
"Gaga! Hindi, 'no!" Nanlaki ang mga mata ko. "Bawal 'yan!" singhal ko sa kaibigan. "Sige na, alis na ako!"
Ngumisi siya. "Good luck, Mrs. Nephele Rai Clarkson-Evans!"
Hindi na talaga ako nilubayan sa pang-aasar!
"Ang pangit pakinggan! Halatang hindi bagay!"
Tinalikuran ko na ang kaibigan at hindi na pinansin ang pang-aasar niya sa akin. Kumaway pa ako pero binehlatan niya lang ako. Parang gaga talaga 'tong bakla na 'to. Sa halip na pansinin pa siya ay tinahak ko na lang ang opisina ni Sir na hindi naman malayo galing sa kinatatayuan namin ni Archie kanina.
Professor Clarence Jayv M. Evans
Iyon ang kumpletong pangalan ni Sir na nakasulat sa pintuan ng kaniyang opisina.
Kumatok muna ako ng tatlong beses. Subukan muna natin maging responsable kahit papaano! Ha-ha! Pumasok lang ako sa silid nang marinig ang boses ni Sir na sinabing pasok lang daw. Pinihit ko ang doorknob at pumasok nang tuluyan sa silid. His perfume filled my nostrils as I finally stepped in.
Napataas lang ang kilay ko nang makitang nandito rin pala sa loob si Miss Deizel, ang guro namin sa Human Anatomy and Psychology. Based on what I heard, she had a big crush on Professor Evans.
Well, hindi naman nakakapanibago iyon dahil mapaguro o estudyante man ay nagkakagusto kay Sir. Mabuti na lang talaga, naiiba ako sa kanila!
"Oh? Ikaw na naman, Miss Clarkson?" Nilingon ako ni Miss Deizel at tinaasan ng kilay. "Mukhang napadalas ang punta mo sa opisina ni Sir Evans, ah?" mapanuyang saad pa niya at mapanuring sinuri ako ng tingin. "Siguro, kaya ka nagiging ganiyan kasi gusto mo palaging pinapatawag ka sa opisina ni Sir para masilayan mo siya kahit papaano, ganoon ba?"
Palihim akong umirap sa narinig. Gusto? Ako? May gusto sa guro naming halos araw-araw may dalaw?! Asa naman! Pangit na nga ng ugali, feeling istrikto pa!
"Miss Deizel, leave us for minutes. I need to talk to Miss Clarkson privately," Mr. Evans ignored Professor Deizel said and just demanded.
Padabog na tumayo si Professor Deizel sa kaniyang kinauupuan at kaagad na nilagpasan ako para makalabas na ng silid. Napairap lang ako sa hangin 'tsaka naglakad papalapit sa silyang nasa harapan ni Professor Evans na pinanggalingan ni Professor Deizel.
"Miss Clarkson," Mr. Evans uttered my name when I finally sat on the seat.
Namumungay pa ang kaniyang mga mata, kahit hindi ako nakatingin sa kaniya ay ramdam ko pa rin ang titig niya. I really can feel his God-damned stare but fuck! Who cares? I just keep on looking away from him. Bakit kailangan pang titigan ako?! Puwede namang hindi, eh! Nakakailang kaya!
"Kapag hindi ka pa titigil sa kabulastugan mo, hindi na ako magdadalawang-isip na papuntahin ang mga magulang mo rito," he said warningly, couldn't take his eyes off me.
Well, kabisado ko na 'yan. Tuwing pinapapunta niya ako rito, 'yan palagi ang sinasabi niya. Hindi rin naman pupunta sina Mommy at Daddy rito, eh. Kung sakaling ma-kick out man ako sa unibersidad na ito, eh 'di mas mabuti! Sa girls school na lang ako, wala pang problema. Kaysa mag-homeschooling ako or what.
"Bakit ang hilig mong takasan ang klase ko?" May bahid pang pagkairita ang kaniyang boses nang tanungin niya ako. "You hate me? Or you hate Stenography?"
"I hate both," I muttered and straightened on my seat. "Ang boring kasi ng klase mo, Sir, hindi ko talaga---"
"Pinili mo ang kursong ito, face the consequences, Miss Clarkson. For Pete's sake, sa susunod ay magfo-fourth year ka na. Hindi ka man lang ba nahiya?"
Hinawi ko ang buhok ko. Hanggang ngayon ay hindi niya pa rin inaalis ang titig niya sa akin. I am not really that affected when it comes to this pero hindi ko alam kung bakit nanghihina ako sa kaniyang mainit na titig sa akin.
"Wala akong dapat ikahiya, Sir, and I didn't choose this course. I just don't have a choice," I corrected him. "Sina Mommy at Daddy ang nagpapili sa akin nito. I want to be a nurse. Napilitan lang ako nito. Kung may kalayaan sana ako, hindi sana ito ang pinili ko."
He bit his lower lip. "So... should I be thankful to your parents for forcing and making you choose this course?"
"W-What?" I blinked.
Tumawa siya. "Magpapasalamat ako sa mga magulang mo, kasi... kung hindi ito ang kursong pinili nila para sa 'yo, hindi tayo magkakalapit sa isa't-isa."
I was taken aback and couldn't utter a word. No! He didn't meant it! Damn! Hindi ko dapat bini-big deal ito! Wala namang meaning ang ibig niyang sabihin! Of course, Nephele Rai! He was thankful to have you as his student! Common sense, Clarkson!
"Miss Clarkson?" he called my attention with a hint of concern. Maybe, he was concerned because I became silent.
"Oh! Sorry!" I just chuckled awkwardly. "Bakit po sana? Lutang ako, eh! Ha-ha!" Tumawa pa ako kunwari.
Napailing lang siya. "You can leave now. Come to my office tomorrow, let's talk again."
"Wow naman, Sir, ah! Parang araw-araw na tayong nag-uusap nito. Hindi ka man lang ba nagsasawa sa pagmumukha ko?" natatawang saad ko lang para maibsan din ang nararamdaman.
"It's better to waste your time with me than to waste your time with some other guys," he said coldly. "Hmm? Come to my office tomorrow, okay? Kung hindi ka pupunta bukas, pupuntahan kita sa bahay ninyo," he blackmailed me.
"What? Sir, naman! Hindi puwedeng pumunta ka sa bahay! Baka ano pa ang sasabihin nina Mommy!"
Hindi naman talaga nakakapanibago na may lalaking pumupunta sa bahay namin kaso nga lang... mga ka-batch mate ko o 'di kaya schoolmates ko. Iba naman kasi ngayon kung si Sir Evans ang pupunta sa bahay! Baka ano ang sasabihin nina Mommy! Baka sasabihin pa nila na pati guro ko ay pinapatulan ko na!
Asa naman, 'no! Hindi ko kayang pumatol sa sarili kong guro!
"Ano sa tingin mo ang iisipin nila sa 'tin? Na may relasyon tayo? Is that what you've been thinking, Miss Clarkson?" he asked calmly. "I think, that would be okay with them---"
"W-What?!" Napatunganga ako at nalaglagan ng panga nang putulin siya.
Humalakhak siya. "Oh? Why? Is there something wrong with that? You can also tell them that I am your taste for this month."
"S-Sir naman... You are my professor and I am your student. Mali kaya 'yon," I said without any hesitation.
Umarko ang kilay niya. "How can you say that? Rai, nakikipagrelasyon ka nga sa kung sinu-sino at pagdating naman sa akin ay ganiyan ka?"
"You are too old for me, Sir," naiilang kong sabi at umiwas ng tingin kahit ramdam ko nang humahuramentado na ang buong sistema ko.
I felt a quite ticklish sensation inside my stomach because of his fucking stare. Kanina pa talaga 'yan, ah!
"I am not, I am just older than you for nine years," he argued.
"W-What? S-So... Ayos lang kung magkaroon tayo ng relasyon?" Napatayo ako sa aking kinauupuan. I can feel my knees are trembling like shit!
He smirked. "Uh-huh? Why not?"
Holy crap!
Dahil sa kaba ay mabilis akong pumihit patalikod sa kaniya at lumabas sa opisina niya 'tsaka kumaripas ng takbo. Shit! Damn! I think, I asked the wrong question! Tang ina, Nephele Rai! Ang landi mo! Pati guro ba naman!
Nang makabalik na sa pinanggalingan ko kanina ay humihinhal-hingal pa ako. Habol ko ang aking hininga at sumulyap sa likuran ko. Nakahinga ako nang maluwag dahil mabuti na lang ay hindi ako sinundan ni Sir! Sobrang nahiya ako sa kaniya! Ano ba 'yong tinamo ko?! Ako ang nahihiya para sa sarili ko!
"Oh? What's with your face, Ellai?" tanong ng kabarkada kong si Marco nang makita akong habol na habol ang aking hininga. "May naghahabol ba sa 'yo?" nagtataka niya pang dugtong.
"W-Wala!" angil ko kaagad. "A-Ano... parang may nakasunod kasi sa akin! Ang creepy!" pagsisinungaling ko lang.
"Sabi na kasi sa 'yo, tama na 'yang panlalaki mo. Naghahanap ka pa ng iba kung nandito naman akong seryoso sa 'yo."
"Manahimik ka nga! Hayan ka na naman!" singhal ko sa kaniya.
Sanay na 'ko sa kaniya. Ganiyan talaga si Marco. He is my boy friend, kaibigang lalaki ba. Well, hindi lang naman siya ang kaibigan kong lalaki, kun'di marami pa sila. Hindi na counted si Archie dahil hindi naman siya literal na lalaki talaga, he is a gay. Actually, I am one of the boys. Lalaki lahat ng kaibigan ko sa school dahil kung counted pa ang kaibigan sa labas ng unibersidad, mayroon akong dalawang kaibigan na babae. Sina Zani at Steris lang naman.
Kinabukasan ay hindi ako pumasok nang mabalitaan ko kay Manang Emily, ang matandang katulong nina Steris, na babalik daw sa trabaho ang kaibigan ko. She's working at her own coffeeshop. She once told us that she'll take a leave for three months. Sa dalawang buwan ay nagpakita siya sa amin at sa panghuling buwan naman ay hindi na siya nagpakita sa amin. Great!
Masyado rin kaming busy ni Zani kaya hindi siya namin nabisita sa mansyon nila ni Tita Stacey, ang ina ni Steris. I spent my extra time with them. Hindi ako pumasok sa morning classes ko dahil tamad din naman ako kaya hapon na nang pumasok ako.
I found out that Professor Evans is my best friend, Alizeh Noelani's older brother! Sa dinami-rami ba naman ng tao sa mundo! 'Kay liit-liit kasi ng mundo, dagdag pang magkapareho sila ng apelyedo at mga mata! Hindi talaga pumasok sa isipan ko ang ganito! Ang tanga-tanga ko sa puntong iyon!
"Hindi ka naman pumasok kaninang umaga."
Iyon ang bumungad sa akin nang pumasok ako kinahapunan. Napairap ako sa kawalan. Paano ba naman kasi... si Sir Evans na naman ang bumungad sa akin! Kabanas naman! Hindi pa nga ako naka-get over kahapon! Dadag pa sa napag-alaman kong kapatid niya ang kaibigan ko!
"May importanteng ginawa lang, Sir," tipid kong sabi.
"Tsk!" he tsk-ed. "May ginawa ba talaga? O nanlalaki ka na naman?"
What? Why does he sounds jealous?! Oh shit! Heto na naman tayo! Kailan ka pa naging asyumera, Nephele Rai?! Malandi ka talagang gaga ka! Naku, Ellai! Kasing-kapal na ng libro ang pagmumukha mo!
"Hmm..." Sumandal siya sa kaniyang swiveling chair at nilagay ang kaniyang kamay sa kaniyang baba habang tinitigan ako. "I talked to your boy friends." He even empathized the word 'friends'. "Hindi raw nila alam kung nasaan ka, so... tell me, where have you been?"
"Do I need to explain, Sir? Sir naman, eh!" maarte kong saad.
Nagpadyak ako at inismaran ang guro. Nasa loob kami ngayon ng opisina niya dahil sabi ng mga kaklase ko ay didiretso raw ako rito kaya wala akong nagawa.
"Sir, may ginawa lang talaga ako. Importante pa sa importante."
"Oh? Really?"
"Fine!" I surrendered. "I spent my morning with my two best friends! I was with Stella Maris and with your sister." Ngumisi ako.
"S-Sister?" Napatuwid siya ng upo nang marinig ang pagbanggit ko sa kaniyang kapatid. "You mean... you're friends with Alizeh Noelani?"
Sinasabi na nga ba! Tama nga talaga! They're siblings! Hindi na ako magtataka dahil halata sa kanilang mga mata! Well, Alizeh Noelani is a girl version of her two brothers, Treice Von and Clarence Jayv!
"Yup!" I snapped. "She is my best friend. Hindi ko talaga alam na magkapatid kayo, hindi niya kasi nabanggit iyon noon," maiksing paliwanag ko.
"Sorry about her," he instantly apologized. "Alam niya naman siguro na estudyante kita, hindi niya lang sinasabi," he added.
Tumango lang ako at binaba ang tingin sa aking pambisig na relo. I need to talk to my friends here and I shouldn't wasting my time! Binanggit din pala nila sa akin kahapon na magba-bar kami bukas ng gabi! Minsan lang mag-anyaya ang mga 'yon kaya pagbibigyan ko na!
"Sir... I need to leave---"
"Wait... There's something on your face."
"P-Po?"
Napatayo rin ako sa aking kinauupuan nang tumayo si Sir at umikot sa kaniyang lamesa upang malapitan niya ako. Bahagyang napaatras ako nang lumapit siya sa akin at hinawi ang takas ng aking buhok. Bumaba ang kaniyang tingin sa aking labi kaya napalunok ako. Kumalabog nang malakas ang dibdib ko, hindi ko alam kung dahil sa kaba ba o ano. Tang ina lang!
"S-Sir..." nauutal kong sambit at halos mawalan na ng boses.
"Hmm?" he hummed huskily. He rubbed something on the side of my lips using his thumb. "Did you eat chocolates? May kumalat sa gilid ng labi mo."
Dammit! I can feel his breath on my face!
Naiilang na umiwas lang ako ng tingin at unti-unting tumango sa kaniya. "Y-Yeah, I bought and I ate chocolates earlier."
"Sa susunod na may dumi pa akong makita sa mga labi mo." He paused and pressed his lips. "Hindi na daliri ang gagamitin kong pang-alis diyan."
What?!
What the hell?!