PAGKATAPOS ng kanta ni January ay saka pa lang nakuha ni Elisa na batiin si Lyndon Toledano. Kanina pa niya natanaw na dumating ito. Nakasanayan na nila noon na kapag nasa paligid ito, siguradong naroon din si Princess Grace. Mag-high school sweethearts din ang mga ito at nabalitaan nilang nagpakasal noong college.
Pero nang mga sandaling iyon ay wala si Princess Grace. Nag-iisang dumating si Lyndon. Ayon sa mga naunang bumati rito, ang laki raw ng ipinagbago nito, parang naging suplado at parang ayaw na tinatanong ng tungkol kay Princess Grace.
Tinandaan iyon ni Elisa. Kaya nang lumapit siya ay kinumusta lang niya ito. Sumagot naman nang maayos ang lalaki.
"Okay lang. Mag-isa lang ako, eh. Masama kasi ang pakiramdam ni Princess. Gusto nga sana niyang sumama," sabi nito sa kaswal na tono.
"Oo nga. Minsan-minsan na nga lang tayong magkita-kita," aniya, natutuwa na hindi na niya kailangang magtanong pa tungkol sa asawa nito.
"Nanghihinayang nga rin siya na hindi makasama."
"Sabihin mo sa kanya na kinukumusta ko siya, ha?"
"Of course."
"Sige, doon na ako." Lumayo na siya dahil wala na siyang maisip na iba pang sasabihin. Isa pa, ang pakay lang naman niya ay batiin at kumustahin ito.
Pabalik na si Elisa sa mesa nila nina Bebeth nang pumailanlang ang isang tugtog na nagpaalala sa kanya ng isang importanteng nakaraan sa kanyang buhay. Memorable din iyon sa kanilang batch. Katunayan ang biglang pag-apaw ng mga pareha sa dance floor.
Bakante ang mesa nila nang makalapit siya roon. Nakita niya sina Bebeth at Kiko sa dance floor. Ang ibang naroroon ay mga mag-asawa. Ang iba naman, gusto lang sigurong sariwain ang nakaraan kaya nagsayaw na rin.
"First dance kita, Elsie."
Kay linaw pa ng pangungusap na iyon sa kanyang alaala. Pero natanawan niya si Miguel at ang asawa nito sa dance floor.
Ibinaling niya sa iba ang tingin. Masasaktan lang siya kapag tumingin siya kina Miguel. Mahigpit nitong kayakap ang asawa kaya mas masakit iyon sa kanya.
Umagaw sa makasaysayang kanta ng batch nila ang isang tili.
"Manganganak na ako!" malakas na daing ni Amor habang halos mabuwal sa pagsapo sa tiyan.
Parang tumigil ang pag-inog ng mundo at nabaling dito ang atensiyon ng lahat. Nang parang mahimasmasan si Joel ay mabilis nitong dinaluhan ang asawa. Maagap naman si Alejo sa pagsasabing ituloy pa rin nila ang party.
Ang lahat ay nag-alala sa biglang pagle-labor ni Amor pero mga ayaw ring mabitin sa reunion kaya nang dalhin ni Joel si Amor sa ospital, itinuloy na nga nila ang party. Sinamahan naman ni Lyndon si Joel patungo sa ospital.
"Elsie," tawag sa kanya ng boses ng isang babae.
Nagulat siya nang lumingon. "Lea?"
"Sino pa ba?" sabi nito. "Kanina pa kita tinitingnan, hindi mo ako pinapansin. Malalim yata ang iniisip mo."
"Hindi naman. Ikaw, kumusta ka na? Kanina ka pa ba?"
"Oo. Nakigrupo ako kina Rusty, saka nagkuwentuhan kami ni Bianca kaya ngayon lang ako nakalapit. Ikaw, kumusta na rin? Bakit hindi ka pa nag-aasawa?"
"Nag-asawa ka na ba?" ganting-tanong niya.
"Hindi."
"Bakit?"
"Ine-enjoy ko pa ang single life!" exaggerated na sagot nito.
"Puwes, ganoon din ang sagot ko."
Nagkatawanan sila.
"Uy, revelation 'yong kanina, ah."
"Alin?"
"Hmm, kunwari ka pa! Iyong sa inyo ni Miguel. Si Bianca lang yata ang nakakaalam n'on. Kung hindi pa kayo ibinisto kanina..."
"Wala iyon. Ang tagal na n'on."
"May chika ako sa iyo," sabi ni Lea sa pabulong na paraan, inilapit pa ang bibig sa tainga niya. "Mukhang naapektuhan ang misis niya, ayaw lang magpahalata kaya kunwari game pa rin. Nag-iba ang hitsura kanina habang ibinibisto kayo ni Bianca. Kung nakita mo lang, ang sama ng tingin sa iyo kanina habang naglalaro kayo ni Miguel. Nakabantay nga ako sa kanya. Nag-alala akong biglang gumawa ng eksena, eh, katuwaan lang naman ang lahat."
Nag-alala si Elisa pero hindi siya nagpahalata. "Baka naman guniguni mo lang iyon."
"Guniguni ka diyan. Hindi ako puwedeng magkamali sa nakita ko. Kaya ikaw, medyo mag-ingat ka. Mukhang selosa ang misis ni Miguel, hindi lang ipinapahalata. Co-teachers pa naman kayo ni Miguel. Naku, ang hirap maeskandalo ng isang teacher. Mamaya, bigla ka pang mawalan ng trabaho."
Pabirong hinampas ni Elisa ang babae. "Tumigil ka nga diyan. Kung saan-saan na napunta 'yang sinasabi mo. Exaggerated na iyan."
"Exaggerated na kung exaggerated. Basta mag-iingat ka. Baka mamaya, mauwi sa issue ang tungkol sa inyo ni Miguel. Ikaw ang talo. Siya, lalaki. Okay lang ang ganoon sa mga lalaki. Eh, ikaw? Single ka pa naman. At teacher! Alam mo naman, kapag teacher, binabantayan ang moral. Kaya nga hindi ako nag-teacher, eh. Baka mamaya, maeskandalo ang buhay ko."
"Bakit ka naman maeeskandalo?"
Ngumisi ito. "Ang luka-lukang katulad ko, hindi na nakakapagtakang maeskandalo."
Natawa siya. "Luka-luka ka nga."
*****
BANDANG alas-tres ng madaling-araw ay nagsimula nang mag-uwian ang lahat. May dalang sasakyan si Kiko kaya nagsabi siya na dito na magpapahatid, lalo at madadaanan nito ang bahay nila. Si Bebeth ay kanina pa sinundo ng asawa na nag-aalalang mapuyat ito nang husto. Aminado man na naging killjoy ito sa okasyon ay nagpaalam na ito para maunang umuwi.
"Bakit hindi mo isinama ang misis mo, Kiko?" tanong niya habang papunta sila sa kinapaparadahan ng sasakyan nito.
"Isinasama ko, kaso ayaw, eh. Wala talagang hilig sa sosyalan iyon. Isa pa, nagbakasyon ang yaya ng mga bata. Wala silang makakasama."
"Grabe, Kiko, maglilima na ang anak mo. Kaya mo bang buhayin lahat iyon?" nag-aalalang tanong niya.
"Kakayanin. Kaya nga sabi ko, magpa-ligate na pagkatapos niyang manganak. Ayoko nang umabot pa sa kalahating dosena." Una nitong binuksan ang pinto sa gawi ng passenger seat ng owner-type jeep nito. "Sakay na."
"Thanks."
Lumigid si Kiko sa kabila at sumakay na rin. Nang buhayin nito ang makina ay pumugak lang iyon.
"Naloko na. Umatake na naman ang sakit nito," umiiling na sabi nito, saka bumaba uli. "Sandali lang, ha?"
Ang sinasabing sandali ni Kiko ay inabot ng halos kalahating oras. Hindi naman siya nakakaintindi ng problema sa makina ng sasakyan kaya tahimik lang siyang naghintay.
"Matatagalan pa ito, Elsie. Mabuti pa siguro, makisabay ka na sa iba," sabi nito kapagkuwan.
"Kanino naman? Okay lang, tatawag na lang ako sa amin. Magpapasundo ako sa daddy ko."
"Manggigising ka pa sa inyo? May iba namang may dala ring sasakyan. Ipapakisakay na lang kita sa iba." Luminga-linga ito sa paligid. "Pare!"
Bumaba siya ng jeep. Nakalapit na ang tinawag ni Kiko na "pare" nang ma-realize niya kung sino iyon.
Si Miguel.
"May problema ang jeep ko, eh. Baka puwedeng pakidaan na si Elsie sa kanila? Malapit lang naman iyon. Madadaanan ninyo. Okay lang ba sa iyo, Precy?"
"Huwag na lang," mabilis na sagot niya. "Nakakahiya sa kanila."
"Of course not!" maagap namang sabi ni Miguel. "Doon pa rin ba kayo sa dati? Madadaanan namin iyon. Halika, sumabay ka na sa amin."
Tiningnan niya ang asawa nito. Nakangiti ito pero sa tingin niya ay hindi umabot sa mga mata ang ngiting iyon.
"Okay lang," kaswal na sabi ni Precy.
"Tara na," yaya ni Miguel sa kanya. "Ikaw, pare, okay ka lang diyan?"
"Oo, magagawa ko ito kaya lang medyo matatagalan. Eh, maiinip si Elsie kaya mas mabuting mauna na siya. Salamat, ha?"
Ngumisi si Miguel. "May salamat ka pang nalalaman. Loko!"
"Kiko..." Hindi alam ni Elisa kung ano ang kahulugan ng pagtawag niyang iyon dito. Hindi naman niya nararamdamang kailangan niyang magpasaklolo, pero parang wala rin siyang lakas na makisakay kina Miguel.
"Sige na, para makauwi ka na," banayad na taboy nito sa kanya.
"Doon nakaparada ang kotse," sabi ni Precy at nagpatiuna na.
"Let's go," ani Miguel.
Mabibigat ang mga hakbang na tumalima si Elisa. Gusto sana niyang tumanggi pero baka siya ang malagay sa kahiya-hiyang sitwasyon kung tatanggi pa siyang makisabay sa mga ito. Isa pa, malapit lang naman ang bahay nila. Baka nga wala pang sampung minuto ay naroon na sila.
"Salamat sa inyo, ha?" sabi niya nang makasakay sa backseat.
"Okay lang, don't worry," ani Miguel.
Tahimik lang si Elisa habang biyahe. Hindi rin naman kumikibo ang asawa ni Miguel.
"Inaantok ka na, darling?" tanong ni Miguel sa asawa.
Iling lang ang isinagot ni Precy.
"Muntik na tayong sikatan ng araw sa reunion," ani Miguel na sumulyap sa kanya sa rearview mirror.
"Matagal na kasi mula nang huling nagkita-kita ang lahat," kaswal na sagot niya. "High school graduation pa yata ang huling tuntong ng iba rito sa Sierra Carmela."
Tumawa ito nang mahina. "Tayo lang ang mapagmahal sa sariling bayan. Dito na tayo nagsitanda sa Sierra. Anyway, masaya naman ang naging reunion, 'di ba?"
"Oo nga. Enjoy na enjoy kayo," biglang sabad ni Precy.
Natigilan si Elisa. Seryoso ang boses nito, parang nagpapasaring na kung ano. Bigla ay parang gusto na niyang bumaba.
Ilang sandaling naghari ang katahimikan. Dama niya ang tensiyon sa paligid. Nakita niyang ilang beses na sumulyap si Miguel sa asawa.
"Iba talaga sina Amor at Joel," sabi ni Miguel mayamaya, parang walang anuman ang katahimikang nagdaan. "Si Amor ang talagang may gusto na magkaroon tayo ng reunion. Since, magkaibigan 'yong dalawa dati pa, habang kinukulit daw ni Amor na mag-materialize ang pangarap niyang class reunion natin, hayun, na-develop sila ni Joel sa isa't isa. Nauna nang nagpakasal at saka na lang pinlano uli ang reunion."
"Paano mo nalaman iyan?" tanong ni Elisa, kunwari ay bale-wala rin sa kanya ang sinabi ni Precy.
"Dito kay Misis," sagot nito, parang sadyang nilakipan ng lambing ang boses. "Naging magkaibigan sila ni Amor mula nang maging mag-asawa sina Amor at Joel. Siyempre, napirmi na dito at sa San Esteban si Amor. Business, you know."
"Ah," sabi lang niya. Tumingin siya sa labas ng sasakyan. "Diyan lang ako sa susunod na kanto. Iyan na ang amin. Salamat sa inyo, ha."
Nang ihinto ni Miguel ang sasakyan ay muli siyang nagpasalamat bago tuluyang bumaba. Hindi agad siya pumasok sa gate. Hinintay muna niyang makaalis ang sasakyan ng mga ito.
--- i t u t u l o y ---
If you want to buy this book, available ito sa Shopee shop : MicaMixOnlineDeals
Facebook Page : JasmineEsperanzaAuthor
Booklat | Dreame : Jasmine Esperanza
Instagram | Twitter | Tumblr : jasmineeauthor