Class Picture Series 5 - Finding Treasure... Finding Love

Finding Treasure... Finding Love - Part 13

MATAAS na ang sikat ng araw nang magising si Elisa kinabukasan. Hindi siya makapaniwala na mahimbing siyang nakatulog. Sanay siyang gumising nang maaga kahit na puyat nang nagdaang gabi. Pero hindi nagsisinungaling ang kanyang relo, alas-diyes na ng umaga.

Nahagip ng mga mata niya ang damit-pambabae at tuwalyang nakapatong sa mesita. Mayroon ding bagong toothbrush at underwear doon. Parang gusto niyang mapahiya pero mas hinahatak siya ng katawan na magpunta sa banyo. Kahapon pa nakadikit sa balat niya ang damit na pinawisan at napuno ng alikabok.

Hindi na gaanong makirot ang kanyang paa. Lumipas na rin ang pamamaga niyon. Narating niya ang banyo sa palapag na iyon nang bahagya na lang umiika. Sinauna ang banyo pero ang mahalaga ay malinis iyon at may tumutulong tubig mula sa gripo. Nang masimulan niyang maligo at maginhawahan ang katawan, pakiramdam niya ay ayaw na niyang lumabas doon. Halos isang oras siyang nagbabad sa banyo.

"Akala ko, nalunod ka na sa loob," nakangiting bati ni Art sa kanya. Nasa sala ito ng palapag na iyon, halatang hinihintay siya. "Malapit na ang tanghalian."

"Napasarap ang tulog ko," aniya.

"I can't blame you. Iba ang hangin dito. Para kang ipinaghehele kapag natutulog. Kumusta ang paa mo? Naitatapak mo na pala."

"Medyo makirot pa pero okay na rin. Ayoko lang puwersahin sa pagtapak kaya paika akong lumakad."

"Gusto mong buhatin uli kita papunta sa komedor?"

Mabilis siyang umiling. "Kaya ko na, Art."

Lumapit sa kanya ang binata. "Baka delikadong mapuwersa nang husto ang paa mo."

"Pero—"

Wala nang nagawa ang "pero" ni Elisa dahil pinangko na siya nito. Pagdating nila sa komedor ay nakahanda na ang pagkain—almusal at tanghalian.

"Take your choice," anito. "Nagluto ako ng almusal para sa dalawa kanina. Kaya lang, hindi naman kita magising dahil parang ang sarap ng tulog mo."

"Don't tell me, nakanganga pa ako?" biro niya.

Lumuwang ang ngiti nito. "Medyo."

"Hindi nga?" biglang na-conscious na tanong ni Elisa.

Natawa si Art. "No, I was just kidding. Kain na tayo. Mamasyal tayo sa paligid pagkatapos."

"Art, salamat nga pala dito sa damit. Saan mo kinuha ito?"

"Sumaglit ako sa Magno kanina, namalengke at bumili na rin niyan. Tinantiya ko na lang ang sukat mo."

"Magkano ito?"

"Babayaran mo? Huwag na. Sabihin na lang natin na bahagi iyan ng pagiging hospitable ko bilang host mo."

"Sobra-sobra na ito, Art. Pagkakain, puwede bang ihatid mo ako sa Magno? Babalik na ako sa Claveria."

Gumuhit ang pagtutol sa hitsura nito. "Aalis ka na?"

"Dapat lang, hindi ba? Kahit itinatanggi mo, alam kong nakakaabala ako sa iyo."

"Sinabi ko na sa iyong hindi, eh. Medyo makulit ka rin, 'no," nakangiting sabi ni Art pero agad ding sumeryoso. "Well, kung talagang gusto mo nang umalis, hindi kita pipigilan. Pero sa Claveria na kita ihahatid, sa resort na tinutuluyan mo."

"Malayo iyon at—"

"At nakakahiya na naman? Elsie, forget it, okay? We're friends now, aren't we?"

Friends. Hindi kaya puwedeng higit pa roon? Tuwing nagtatama ang kanilang mga mata, tuwing nababasa niya ang pagdurusa sa mga matang iyon ay may isang bahagi sa puso ni Elisa na parang gustong gamutin iyon. At hindi niya matukoy kung simpleng atraksiyon lang ba rito ang dahilan niyon.