« បងជុងវ៉ុន!!! »ខណ:ជុងវ៉ុនឈប់ទ្រឹងឈរអះអុញលើកដៃមកអេះក្បាលនោះសម្លេងមនុស្សស្រីម្នាក់ក៏បន្លឺឡើង ដែលជាសម្លេងមួយដែលនាយខានឮជាយូរហើយភ្លាមនោះនាងក៏ស្រាប់តែរត់មកអោបនាយតែម្ដង ធ្វើឲនាយរៀបរឹកសឹងមិនទាន់ហើយនាងក៏មិនមានអ្នកណាក្រៅពី ជីយ៉ុន នោះទេនាងបានត្រឡប់មកពីប្រទេសក្រៅហើយក៏សម្ដៅមកទីនេះតែម្ដងដោយមានលីយ៉ុននិងសូជីមកជាមួយដែរ។ ហើយរូបភាពដែលនាងរត់ទៅអោនជុងវ៉ុនមុននេះហានហ្យុងក៏ចុះមកឃើញល្មម ព្រោះមុននេះដោយសារតែចាំយូរពេកទើបគេគិតថា និងចុះមកញាុំនៅក្រោមតែម្ដងកុំឲពិបាកហើយ ពេលចុះមកក៏ឃើញបែបនេះឯង ទើបគេបានត្រឹមតែខាំមាត់លេបទឹកភ្នែកឈានជើងចុះមកបន្តរហូតដល់ជាន់ក្រោមមុននិងបង្វែរខ្លួនប្រុងនិងដើរទៅរកបន្ទប់គេវិញដោយពោលក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងទាំងទ្រូងអួលណែន*នាងមកហើយ នាងកំពុងតែមករកលោកវិញហើយ វាអស់តួនាទីរបស់ខ្ញុំដែលនៅក្បែរលោកហើយមែនទេវ៉ុន?។
« ហានហ្យុង!!/ហ្យុងនី!!! »គ្រប់គ្នាហៅហានហ្យុងទាំងភ្ញាក់ផ្អើល ឯជុងវ៉ុនគ្រាន់តែឮឈ្មោះហានហ្យុងភ្លាមនាយក៏រហ័សលើកដៃមកទាញជីយ៉ុនចេញមុននិងរត់ទៅអោបចង្កេះហានហ្យុងពីក្រោយយ៉ាងណែនទោះបីគេខំរើឬខំបេះដៃចេញក៏មិនបានដែរ។
« លោកប្រុសលែងដៃចេញពីចង្កេះខ្ញុំបានហើយ »ហានហ្យុង គេព្យាយាមទាញដៃនាយឲចេញពីចង្កេះតែក៏មិនរបេះសោះមិនថាគេខំក្ដិចខ្ញាំយ៉ាងណាក៏នាយមិនប្រលែងដែរ។
« ទេDaddyមិនលែង!! »ជុងវ៉ុន និយាយក៏ចាប់បីហានហ្យុងឡើងទៅខាងលើវិញដាច់ខាតគឺមិនត្រូវឲក្មេងនេះយល់ច្រឡំមកលើនាយនិងជីយ៉ុននោះទេ។
« អ៊ុំជួយឲអ្នកបម្រើយកអាហារទៅខាងលើផង »ជុងវ៉ុន នាយបញ្ឈប់ដំណើរបែរមកប្រាប់មេដោះឲចាត់ចែងលើកអាហារឲនាយ រួចនិងបន្តឡើងទៅខាងលើដោយមានហានហ្យុងកំពុងតែរើបម្រាសនៅក្នុងដៃមិនឈប់ធ្វើឲនាយពិបាកបីជាខ្លាំង។
« លែង!! ឆាប់ដាក់ខ្ញុំចុះភ្លាម!!!»ហានហ្យុង ប្រឹងរើបម្រាស់ថ្នាក់បែកញើសទៅហើយនៅតែដដែល។
« ស្ងៀម!!!បើអូនមិនចង់ធ្លាក់បាក់ចង្កេះទេឈប់រើហើយលើកដៃមកអោប.កDaddy!! »ជុងវ៉ុន នាយអោនមកនិយាយជាមួយក្មេងក្បាលរឹងមិនស្ងៀម រួចទើបប្រើពាក្យគំរាមទៅកាន់គេ ហើយវាក៏បានផលពិតមែនហានហ្យុងក៏លើកដៃមកស្រាក.កនាយជាប់ព្រោះខ្លាចធ្លាក់បាក់ចង្កេះមនុស្សកំពុងតែឈឺស្រាប់ផងបើធ្លាក់ទៀតមានតែជម្រើស2ទេគឺ 1គេងនៅលើគ្រែពេទ្យ 2អង្គុយលើរទះរុញ។
« និយាយស្ដាប់គ្នាបែបនេះទើបល្អ សឺត!!»ជុងវ៉ុន នាយញញឹមចេញមកបន្តិចទើបអោនមកថើបថ្ពាល់ទន់ៗរបស់គេទាំងគ្រឺតខ្នាញ់នៅពេលគេបែរមុខចេញមិនខ្ចីមើលមុខនាយបែបនេះ។ឯជុងហ្គុក ថេយ៉ុងរួមទាំងកូនៗ5នាក់ទៀតក៏សម្លឹងទៅពួកគេទាំងហួសចិត្តបើឡើងទៅហេតុអីមិនឡើងទៅឲផុតទៅនៅឈរ Sweet នៅហ្នឹង។
ចំណែកឯជីយ៉ុនវិញនាងពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់ដែលឮនាយហៅខ្លួនឯងថា" Daddy "ហើយនិយាយជាមួយគេថា" អូន "ឬជាមនុស្សដែលជុងវ៉ុនបានស្រឡាញ់បន្ទាប់ពីបែកជាមួយនាង?។
« អឺ..អ៊ុំគិតថាពួកយើងទៅញាុំបាយវិញល្អជាង តោះលោកប្ដី ជីយ៉ុន លីយ៉ុន សូជី »ថេយ៉ុង បន្ទាប់ពីសម្លឹងទៅមើលជុងវ៉ុនឡើងទៅខាងលើហើយគេក៏បែមកនិយាយបង្វែរសាច់រឿងវិញព្រោះមើលទៅទឹកមុខរបស់ជីយ៉ុនដូចជាមិនស្រួលទេ។
« ចាស៎ មិនអីទេAppaថេយ៍កូនថា កូនគួរតែត្រឡប់ទៅវិញហើយព្រោះនេះក៏យប់ហើយដែរខ្លាចថាលោកប៉ានិងAppaមីនចាំកូនយូរ ហើយចំណែករឿងដែលកូនចង់និយាយជាមួយបងជុងវ៉ុននោះចាំថ្ងៃស្អែកទៅចុះ »ជីយ៉ុន នាងញញឹមដាក់ថេយ៍មុននិងសុំខ្លួនត្រឡប់ទៅវិញព្រោះនេះក៏យប់ហើយដែរ នាងមកនេះចង់មកនិយាយជាមួយជុងវ៉ុនរឿងម្យ៉ាងតែបើនាយមិនរវល់ជាមួយនាងផងចាំមកស្អែកទៀតក៏បាន ហើយចំណែកពាក្យដែលនាងហៅថេយ៍ថាAppa នាងបានហៅយូរហើយៗពួកគេក៏តែងតែហៅបែបនេះគ្រប់តែគ្នាហ្នឹង។
« កូនក៏ថាចឹងដែរAppa »លីយ៉ុន / សូជី
« ហឹុម តាមចិត្តពួកកូនចុះចឹង »ថេយ៉ុង ញញឹមបន្តិចមុនបញ្ដើរពួកគេចេញទៅមុខភូមិគ្រឹះ។
« បើកបរឲស្រួលបួលណាកូនប្រសារ »ជុងហ្គុក នាយលើកដៃមកវ៉ៃស្មាលីយ៉ុនតិចៗព្រមទាំងហៅសព្វនាមកូនប្រសារពេញៗមាត់ធ្វើឲលីយ៉ុននិងជូយ៉ុននៅក្បែរអៀនឡើងក្រហមមុខ។និយាយទៅឲតែកូនប្រសារនាយមានចរិកឃោឃៅដឹងតែនាយពេញចិត្តតែម្ដង។
« បា.បាទប៉ា »លីយ៉ុន
« កូនទៅសិនហើយប៉ាៗថេយ៍ប៉ាៗជុង »សូជី នាងអោនគោរពលាលោកប៉ាទាំងពីររួចក៏ឡើងទៅអង្គុយលើឡានសម្លឹងសម្លក់ជុងយ៉ុងបន្ត តាំងពីមកដល់ទីនេះជុងយ៉ុងគិតតែពីរញ៉ោះនាងមិនឈប់។
« កូនលាហើយ »ថារួចបងប្អូនទាំងបីក៏ឡើងឡានចេញទៅបន្ទាប់ពីជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងងក់ក្បាល។
« ពួកកូនចូលទៅញាុំបាយមុនចុះ »ថេយ៉ុង
« បាទ/ចាស៎Appa »ពួកគេថារួចក៏នាំគ្នាដើរចូលមកខាងក្នុងវិញ ឯថេហ្គុកក៏ដើរបណ្ដើរគ្នាចេញមកសួរផ្កា ជុងហ្គុកដាក់ខ្លួនអង្គុយលើកៅអីមុននិងទាញឲប្រពន្ធមកអង្គុយទៅភ្លៅនាយប្រើកម្លាំងដៃអោបរឹតចង្កេះតូចយ៉ាងណែន ឯមុខក៏ចេះតែសសៀៗមកថើបលើកញ្ជឹង.កនិងសក់គេបែបលួងព្រោះដឹងថាគេកំពុងតែខ្វល់ចិត្តរឿងកូនៗ។
« លោកប្ដីថាទៅអាចនិងមានរឿងអីកើតឡើងទេ »ថេយ៉ុង បែរខ្លួនមកអង្គុយទល់មុខប្ដីយកថ្ងាសទលគ្នាគេពិតជាកង្វល់ចិត្តណាស់ នៅពេលដែលសុខៗជីយ៉ុនក៏បង្ហាញខ្លួនមកស្របនិងជុងវ៉ុននិងហានហ្យុងកំពុងតែល្អនិងគ្នា ។
« អូនកុំពិបាកចិត្តអីប្រពន្ធបង រឿងអ្វីដែលត្រូវកើតវានិងកើត ហើយវាក៏អាស្រ័យទៅលើជុងវ៉ុនថាគេនិងធ្វើយ៉ាងមិចបន្តដើម្បីនៅក្បែរមនុស្សដែរគេស្រឡាញ់ »នាយនិយាយប្រាប់ទៅប្រពន្ធបណ្ដើរនិងអង្អែលក្បាលគេបណ្ដើរ ពិតណាស់រឿងអ្វីដែរវាប្រុងនិងកើតវាកើតជៀសមិនផុតនោះទេ ពេលនោះមានតែរំពឹងលើជុងវ៉ុនថាគេនិងជ្រើសរើអ្នកណា ។
+ថ្ងៃបន្ទាប់
ឈានមកដល់ព្រឹកថ្ងៃថ្មី គឺពេលវេលាសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារនីមួយៗចេញទៅបំពេញកិច្ចការងាររៀងៗតែដោយឡែកយើងក្រឡេកមកមើលក្នុងបន្ទប់នាយកម្លោះម៉ាហ្វៀជុងវ៉ុនវិញវាមិនមែនជាពេលវេលារីករាយឬអស្ចារ្យនោះទេ តែវាជាពេលវេលាដ៏តឹងទ្រូងច្រើនជាងព្រោះតាំងពីឡើងមកដល់បន្ទប់ភ្លាមនាយក៏ចង់និយាយបកស្រាយប្រាប់ថា នាយមិនដឹងថាជីយ៉ុនមកនោះទេហើយក៏រឹតតែមិនដឹងថាភ្លាមៗនាងស្រាប់តែរត់មកអោបនាយ តែហានហ្យុងមានទៅបានស្ដាប់ឯណាផ្ទុយទៅវិញគេព្យាយាមរត់ចេញពីបន្ទប់និងស្រែកសម្លុតមិនឲជុងវ៉ុននិយាយចូលគេទៀតផងទើបធ្វើឲនាយម៉ាហ្វៀចិត្តក្ដៅមួយនេះអត់និងចាប់រំលោភគេម្ដងទៀតមិនបាន។
« នៅក្នុងបន្ទប់នេះហាមចេញទៅណា បើអូនហ៊ានឈានជើងដើរចេញសូម្បីមួយជំហ៊ានយើងនិងកាត់ជើងអូនហើយ រំលោភអូនឲស្លាប់តែម្ដង!!! »ជុងវ៉ុន នាយកិបលេវអាវបណ្ដើរនិយាយគំរាមទៅអ្នកដែលកំពុងគេងលើគ្រែបែរខ្នងទៅយំខ្សិបខ្សួលបណ្ដើរ ក្នុងចិត្តក៏ចង់និយាយសំទោសដែលលេងដៃធ្ងន់ហើយក៏ចង់និយាយពន្យល់គេម្ដងទៀតតែដោយសារមុននេះនាយមានទទួលការហៅពីជីយ៉ុនប្រាប់ថានាងមានរឿងចង់និយាយមួយ ហើយថាជារឿងសំខាន់ទៀតផង ទើបនាយសម្រេចចិត្តថានិងទៅ តែរឿងនេះនាយមិនបានប្រាប់ហាងហ្យុងនោះទេ។
« ហើយបើរំលោភថ្នាក់អង្គុយមិនចង់រួចផងចង់ឲខ្ញុំវាចេញទៅឬយ៉ាងមិច!!!!ហឹុកៗ!!!»ហានហ្យុង គេបែរមកតបទាំងយំសស្រាក ឈប់ខ្លាចនាយស្អីទៀតហើយ អាងអីគំរាមៗមិនមើលថាគេងើបរួចឬអត់ទេ។
« ហឹុសៗ ប្ដីសុំទោសប្រពន្ធសម្លាញ់ មកពីអូនខ្លួនឯងដែលមិនចេះស្ដាប់ហេតុផលរបស់បង សឺត!!! »ជុងវ៉ុន នាយសើចបន្តិចមុននិងដើរមកទាញគេឲងើបឡើងរួចទើបអោនមកថើបលើបបូរមាត់គេមួយដង្ហើមមុននិងដាក់ឲគេគេងវិញ។ឯហានហ្យុងវិញគេក៏ក្រឡាស់ខ្លួនគេងបែរខ្នងដាក់នាយឃ្លុំភួយជិតឈឹងមុននិងញញឹមអឹមអៀនជាមួយនិងសព្វនាមដែលនាយហៅគេថា " ប្រពន្ធ " មនុស្សឆ្កួតចូលចិត្តតែធ្វើឲគេខឹងនិងអៀន។
« ប្ដីទៅសិនហើយ បន្តិចទៀតប្ដីមកវិញ និងអាលបន្តរឿងយើងទៀត »ជុងវ៉ុន អោនមកខ្សិបតិចៗក្បែរត្រចៀកគេមុននិងប្រញាប់ចាកចេញទៅទុកឲហានហ្យុងនៅក្ដៅក្រហាយម្នាក់ឯងខឹងផងអៀនផងមនុស្សឆ្កួត អូ..មិនមែនទេមនុស្សល្មោភទើបត្រូវ។
+ហាងកាហ្វេ
បន្ទាប់ពីចេញពីភូមិគ្រឹះជុងវ៉ុនក៏បើកសម្ដៅមកហាងកាហ្វេមួយកន្លែងដែលនៅក្បែរក្រុមហ៊ុនគេ បន្ទាប់ពីចតឡានទុករួចរាល់នាយក៏ដើរចូលមកខាងក្នុងក៏ឃើញថាជីយ៉ុននាងមកអង្គុយចាំរួចជាស្រេច។
« បងជុងវ៉ុន »ជីយ៉ុន នាងក្រោកឈរបក់ដៃហៅនាយទាំងញញឹមនៅពេលឃើញនាយដើរមករកនាង មើលចុះបែកគ្នាយូរឲនាយសង្ហារនិងប្លែកច្រើនណាស់។
« ហឹុម!!! »ជុងវ៉ុន ក្រហឹមរួចទើបដាក់ខ្លួនអង្គុយទល់មុខនាង។
« ជីយ៉ុនមានអីនិយាយជាមួយបងហេស៎? »ជុងវ៉ុន ដោយមិនចង់សាុំញាុំច្រើននាយក៏សួរសាច់ការយកតែម្ដងព្រោះមិនចង់ឲហានហ្យុងរងចាំយូរ។ឯជីយ៉ុនដែលញញឹមមុននេះក៏ទម្លាក់ទឹកមុខចុះមកធម្មតាវិញ *ប្រហែលជាបងប្រញាប់ទៅជួបគេវិញហើយត្រូវទេ។
« គឺខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ប្រាប់បងថាខ្ញុំនិងត្រឡប់មករស់នៅទីនេះវិញមិនទៅណាទៀតទេ »នាងនិយាយទាំងញញឹមព្រោះគិងថាជុងវ៉ុនឮហើយនាយនិងសប្បាយចិត្តតែនាយបែរជាជ្រួញចិញ្ចើមទៅវិញ។
« តែប៉ុណ្ណឹងមែនទេជី? » តែប៉ុណ្ណឹងឯងដែលនាងថារឿងសំខាន់?។
« គឺនៅមួយទៀត »នាងនិយាយហើយក៏ស្ងាត់បន្តិច
« រឿងអីនិយាយមក »ជុងវ៉ុន នាយកាន់តែចង់ដឹងក៏ព្រោះតែនាងស្ងាត់មិនព្រមនិយាយ។
« គឺ..គឺខ្ញុំគ្មានអ្នកទេពេលនេះ..តើ.តើពួកយើងអាចដូចដើមវិញបានទេបងជុងវ៉ុន »ជីយ៉ុន នាងងើបមកអង្គុងកៅអីក្បែរនាយព្រមទាំងកាន់ដៃនាយជាប់។ត្រូវហើយនាងគ្មានអ្នកណានោះទេ ពេលនេះនាងបានបែកគ្នាជាមួយសង្សាររបស់នាងរួចហើយគឺដើម្បីមករកជុងវ៉ុនវិញទាំងដែលដឹងថានាយមានអ្នកថ្មីហើយក៏ដោយ។
« គឺបាន.... »
[ To Becontinue 🐾✨💫] ខ្វះតែ10 followទៀតទេគ្រប់1Kហៃជួយអូនតិចទៅហី🥺យ័ត្នអូនរត់ចោលទៅ🤭🥺
#ស្រឡាញ់អ្នកអាន💫💜