Japan expedition part 2 :)
Yes nakikita na sa mobile ang word count na nagagamit at baka mahabaan ko na ang UD kapag nagkataon xD
Uso magcomment 0[=(3)=]0
***
[[[POV Angel]]]
Binayaran na ni Damon ang entrance sa Tokyo Tower at pinasakay na kami ng elevator. Dahil nga gabi at isa ito sa mga popular tourist spot around Tokyo ay marami kaming kasabay na foreigner na nagbabakasyon din.
Habang umaangat kami ay hindi maiwasan mamangha ng lola niyo sa ganda ng view. Ang mga ilaw ng street lights, buildings, Houses, Car lights ay kumikinang kapag nasa itaas kana. Para lang akong nagi-star gazing pero sa baba nga lang. Kitang kita rin halos ang kabuuan ng Tokyo!
Puro picture lang ang ginawa ko habang si Damon ay nakapoker face lang na nakatingin sa ibaba pero kitang-kita naman sa kanyang mata na sobrang naa-amaze siya sa mga nakikita niya. Ganyan talaga usually ang expression niyan kapag may taong nakapaligid samin, suplado effect di naman peymus.
"Oy Damon-yo picture tayo," Sabi ko at kumapit ako sa braso niya para mailapit siya sakin. "One two three smile!"
I look at the picture pero poker face lang ang mukha ng gago. Sarap ihulog sa Tokyo Tower.
"Gaano ba kahirap ngumiti?"
"Taking a picture is a girl thing"
"Nahihiya ka lang kasi panget ka"
"Akala ko ba takot ka sa heights?" Sabi niya at nahinto ako saglit, napatingin muli ako sa ibaba at tinignan ang mga taong nagdadaan na parang langgam sa liit.
Ang daming thoughts and 'what if thingy' ang pumasok sa isip ko at bigla na naman akong nanginig.
"King ina ka Damon! Kampon ka talaga ni Satanas... Bakit mo pa pinaalala!" Sabi ko at napaupo ako sa lapag upang hindi na makasilip sa ibaba. Pinagtinginan ako ng ibang tao at baka iniisip nila na autistic ako o kaya naman bagong takas sa mental, keri lang mas mukha pa silang abnoy sakin.
"Don't be O.A. kyng sa eroplano nga ay nakaya mo pati kanina ngayon ka pa ba magi-inarte? Sinabi ko naman sayo you don't need to be afraid if you're together with me. Labanan mo ang takot mo para makita mo ang nakakubling magagandang bagay dito" Sabi niya and stretch his hands to hold mine.
"Lalim ng tagalog mo, nag-aral?"
" A little"
Looking on the beautiful view around tokyo while holding his warm hand give me assurance that I'm really safe. Holding his hand gives me also an unknown sensation.
"I thought you want to take selfie? Tanong niya at umiwas ng tingin.
"Girl thingy pala ah... Confirm ka Teh!" Sabi ko and laugh while looking on his face. Kapag napipikon, kinikilig, o nafa-flattered siya ay namumula ang kanyang tenga and I find it cute.
"Take a selfie your ass, do it alone bitch" Sabi niya at binaling niya ang kanyang tingin sa magandang tanawin. Pikon as ever, kung kanina ako ang talo ikaw naman ngayon.
"Joke lang 'yon ano ka ba!" Sabi ko gusto ko sana siyang kurutin kaso hawak niya ang kamay ko at wala yatang planong bitawan 'to. Mas okay na rin yun atleast mas relax ako kapag hawak niya ang kamay ko.
"Game na ah ngumiti ka ah!" Sabi ko then nagpicture ulit kami. When I look at the picture ay nakangiti na siya. "Kaya mo naman pala ngumiti dami pang arte"
Para sakin ay memorable talaga ang pagpunta namin sa tokyo tower dahil it's our first selfie together.
I always feel that each day that passed makes us more closer and closer. It's really makes me happy kasi kahit papaano ay napagtiyagaan niya ang masama kong ugali at glad din naman ako sa sarili ko dahil napagtiyagaan ko ang suplado niyang ugali.
Pagkababa namin ay bumili kami ng mga souvenir sa souvenir shop.
"Damon malapit lang pala rito yung wax museum, punta tayo" Sabi ko sa kanya.
"Wax museum? It's boring and dull there" Sabi niya, ilang beses ko pa soyang pinilit pero ayaw niya talaga, so hindi na lang kami pumunta kahit sobrang trip ko.
"Sa Shibuya crossing na lang tayo pumunta please last na destination natin today please" Sabi ko at hindi ko iniintindi ang lamig ng snow, three days lang 'to noh! Kaya dapat sulitin na ng bonggang-bongga.
"What? It's so noisy there"
"Letche ka maiwan ka d'yan dami mong dahilan di ka pa namatay" I said and rolled my eyes on him.
"Okay fine we will go there!" Sabi niya sakin at hindi ko maiwasang mangiti, wala pa rin talagang makakatalo sa maldita power ko.
Alam kong simpleng daanan lang ang Shibuya crossing pero sa gabi ay kumikinang ito at masisilaw ka sa mga naglalakihan at naggagandahang ilaw ng bawat buildings.
Tokyi was the busiest town here in Japan so marami ka talagang makikitang tao.
Pagdating namin sa Shibuya crossing ay humihikab na si Damon at sign na iyon na inaantok na siya or nababagot. Napakalandi naman kasi ng lalaking 'to dahil binibigyan ng curfew ang sarili, feeling strict ang parents.
Tumingin na lang ako sa magagandang tanawin which is really nakaka-amaze. The noise of the busy street, hearing peoples chitchat, the noise of the cars, and the city lights that dazzling in beauty!
"Your already amaze in that? Pumunta ka lang Manila makakakita ka na ng ganyan eh, dumayo ka pa rito sa Japan" Epal ng katabi ko, tinotoyo na ang koya niyo kasi inaantok na.
Inilibot ko ang aking paningin then I saw in the north side na mayroong starbucks so inakay ko siya papunta roon.
Tutal naman ako ang nag-aya sa kanya pumunta rito ay ako na ang nanlibre sa kanya, nakakahiya naman kung aasa lang ako lagi sa kanya
Frappe ang order ko and ssa kanya ay Capuccino. The relaxing atmsophere of starbucks and watching each pass through the street gives a small hapiness in my heart.
"You know what, ngayon ko lang naisip na ang malditang kagaya mo ay may childish side. Like seriously? Your enjoying simple things and scenario like this. Hindi mo napapansin pero ipinapakita mo na ang immature side mo" He said then laugh at me, ginagaya pa ng monggoloid ang mga expression ko kanina kaya naman ako naman ang nabadtrip.
Libre lang pala ang katapat ng monggoloid na Damon-yo na 'to para maging okay na ulit ang mood.
"Ewan ko sayo baliw ka! Sinusulit ko lang 'tong mga araw na 'to dahil minsan lang ito sa buhay" Sabi ko naman sa kanya.
At this moment napagtanto ko na napakalaki na ng improvement namin dalawa sa pakikitungo sa bawat isa. Dati simpleng asar niya lang sakin ay bubugbugin ko na siya, hangga't wala akong nakikitang pasa ay hindi ko soya tatantanan pero fhis time... Nag-aasaran pa rin kami pero it's like normal na lang. Nakakasawa rin kasing makipagtalo sa taong totally opposite ng ugali ko.
"Napapansin ko lang Angel ay nababawasan na ang pagiging pilosopo mo and hindi ka na masyadong nagmamaldita sa ibang tao except kay Aling Martha. You know what, your changing into better person" Sabi niya sakin at nasamid naman ako.
"Umywi na tayo gutom lang 'yan, malakas pa rin talaga ang tama sayo ng sushi at shabu-shabu" Sabi ko at tumayo na kami upang bumalik na sa hotel.
It's almost 1:00 AM na kami nakauwi pero nag-enjoy naman kami ng sobra
***
Kinaumagahan ay naisip kong mag-jogging dahil malapit lng naman ang Yoyogi park dito, buti nga ay wala ng snow sa daan.
Nagpalit lang ako ng simpleng shorts then long sleeve na damit, jacket, scarf dahil malamig nga dito this season. Sinuot ko na rin ang Nike na sapatos ko.
Lalabas na sana ako ng napansin kong nagising na si Damon.
"Where are you going? Are you planning to leave me alone here?" Sabi ni Damon habang kinukuaot ang kanyang mata.
"Kay aga-aga kabaliwan agad ang pinapairal mo! Baka magsiswimming ako kaya ganito ang suot ko, malamang magjojogging ako!" Sabi ko sa kanya at napairap na lang ako sa kanya.
"Just wait a little, sasama ako magpapalit lang ako" Sabi ni Damon at agad na tumayo, kumuwa lang siya ng damit sa luggage niya at nagpuntang banyo para magpalit
Paglabas niya ay nakasport attire na rin siya.
Nagjogging lang kami around Yoyogi park and ang dami sa park na 'to pero relaxing pa rin. May ilan kaming nakita na cosplayer, mga estudyante na nagpapractice ng sayaw, at mga taong nakaupo sa bench at nagkekwentuhan.
10:AM na kami nagising dahil nga late kaming natulog. It's too late for the morning jogging. Yung iba pinagtitinginan kami at ang sarap dukutin ng mata.
Napag-usapan na rin namin ang gagawin namin ngayong araw, Didiretso na raw kami ng Akihabara at hindi na kami makakapunta sa Kyoto dahil kapos kami sa oras. Tomorrow ay uuwi na kami ng Pilipinas dahil doon nga kami magse-celebrate ng Christmas.
When I remember Christmas day ay bigla kong naalala ang pamilya ko... Kamusta na kaya sila? Nami-miss din kaya nila ako gaya ng pagka-miss ko sa kanila?