Chapter 2
Colt Pov
"Tang ina naman Desmond! Alam mo na ba sa una pa lang kung sino ang im-meet ko?" padarag kong tanong kay Desmond.
Literal akong nag-crash dito sa kanyang bahay pagkatapos kong umalis sa lungga ng Johannes na 'yon. Iyong mukhang insik pero amoy Amerikano naman ang dating. Hanggang ngayon nararamdaman ko pa rin ang inis ko sa kanya. That thug! Ang lakas ng loob niya! Sa tingin niya ba talaga papayag akong maging bantay niya? Sa pagngangatawan niya naman ay masasabi kong kaya niyang protektahan ang sarili niya.
Actually, that Johannes Dwyer... I can feel something coming from him. I feel like he really does have an aura like Lorcan's. Di naman siya Mafia Boss 'no? Yes, definitely he isn't. Dahil kung isa siya sa Mafia Bosses makikilala ko siya. Nakilala ko na sana siya kung isa man siya. Siguro kaya ko lang naramdaman na pareho sila ng awra ni Lorcan dahil magkaibigan daw sila. And Lorcan never told us that he have a closed friend aside from us. Tsk! Nawala nga si Lorcan ang dami namang iniwan na misteryo.
Napahasa ako sa ngipin ko nang maalala ko ang ngisi sa mga labi niya. Tang ina! Gusto kong suntukin ang mukha. Tama bang paniwalaan ko ang Johannes na iyon na coincidence lang ang lahat ng ito? But then again, if it isn't ano naman ang pakay sa akin ni Johannes? Hindi naman porket may nangyari sa amin nang gabing iyon ay hahanap-hanapin na niya ang butas ko! Tang ina!
Masyado na yata akong nag-o-overthink! Siguro di ko lang din matanggap na nakita ko ang lalaking naka-one night stand ko. The man who took me. The man who fucked me in my hole. The man who was able to handle me in bed. The man who was able to make me submit myself to him. The man who was able to make me kneel and accept his feeo thrust. Fuck! The first man who I got sex with. Yeah, he was the man who took my virginity. I mean, I'm not literally a virgin because I fuck a woman, but that thug Johannes was the first man on earth to fuck my hole. Dammit!
"What the fuck are you talking about Colt?" may inis na tanong sa akin ni Desmond.
Kakarating niya lang din galing sa lakad niya na hindi ko naman alam kung saan. Wala na kasing pag-asa ang lalaking ito. Kung hindi ko makikita sa office niya, sa bar naman ito naglalagi. Ako na ang natatakot para sa kanya.
Tapos ako agad itong sumalubong sa kanya sa bahay niya. Pinapasok lang din naman kasi ako ni Aling Susan dahil kilala na nila ako. Hindi na ako iba sa kanila dahil magkaibigan kami ni Desmond.
"You know Johannes Dwyer from the very beginning aren't you, bud?"
He rolled his eyes and laid his back on the sofa.
"No, I didn't. Doon sa files ni Lorcan ko lang nakita ang name niya. Then, Yagami Corp called na gustong makipag-meet ng CEO nila kay Lorcan but you know naman so we just need to send a representative at ikaw ang pumunta kasi nga may lakad ako. Saka bakit ba ganito ka maka-asta bud? Is there something wrong?" Na-kuryosong tanong ni Desmond na kina-laki ng mata ko. Tang ina!
Umawang ang labi ko sa kanya at tumaas ang kilay ko sa kanya. Why do I act like this? Bakit kung maka-asta ako ay parang may ginawa akong masama? Tang ina ito!
Ngumisi sa akin si Desmond. Tsk! Dapat yatang kay Rap ako nagrants e. Kaso abala naman ang lalaking iyon kay Dareen. Kinikilabutan na rin ako sa kaibigan kong iyon. Really? Stalking? I don't fucking do that thing. That was so creepy. God! He even wants me to come with him pero tinanggihan ko. Tapos kanina n'ong bumabyahe ako ay tumawag na naman na magpapasama siya.
"There... there's nothing wrong really," ang tanggi ko kay Desmond.
Damn this scoundrel. Ang bilis din makahalata nito.
"Then why are you here? Why are you ranting?"
"K-kasi p-pagod ako kahapon dahil galing ako sa Baguio tapos kinabukasan may ipapa-meet ka kaagad sa akin," rason ko naman.
Bumuntong hininga si Desmond.
"As if maniniwala ako Colt. Anyways, pwede bang ikaw muna ang sumama kay Rap?"
Kumunot ang noo ko.
"Samahan saan?"
"Damn that friend of ours. He was stalking Mr. Hernane. It's really creeping me out you know. Kaya ngayon ikaw na muna sumama doon. Delikado na kasi ang isang iyon."
I groaned. Kakatanggi ko nga lang doon. But yeah kaibigan ko iyon baka kung ano na ang gawin noon. I will support them sa kahit anong gawin nila basta h'wag na sanang lumabis.
I don't know, but love was starting to scare me. First, Lorcan, who's willing to sacrifice everything—anything for Clayton, well, Clayton will always be worth it.
I shook my head.
Then, now, si Rap na naman. He's now acting like a creep, like a dog who's always tailing Mr. Hernane—Dareen.
Umalis ako sa bahay ni Desmond at pinuntahan si Rap sa kanyang bahay. Gusto kong tawanan ang sitwasyon niya ngayon pero alam kong hindi na ito biro. Hindi na biro itong nararamdaman niya. Noong pumunta siya sa bar ko ay akala ko maaayos niya ito ng madali kaso tumagal. I already said what I want to tell him kaya nandidito na lang ako para suportahan siya sa mga desisyon niya.
At hindi ko naiintindihan ang sarili ko. Hindi ako pumayag o tumanggi doon kay Johannes pero heto naman ako't lagi siyang sinusundan sa mga pinupuntahan niya. Lihim ko siyang sinusundan. Ayaw kong magpakita sa kanya at mas ayaw kong malaman niyang binabantayan ko siya mula sa malayo dahil lalaki ang ulo n'ong lalaking iyon. Hindi lang kasi ako komportable sa lalaking naka-one night stand ko tapos makakasama ko pa talaga. Saka di naman din inaasahan na magkikita after that night.
Johannes, the dude who fucks so well. It was my first time bottoming, but he handled me well.
One night napunta si Johannes sa isang bar na lungga na si Desmond. Nang bumaba si Johannes sa sasakyan niya at pumasok sa entrance. Bumaba na rin ako sa sarili kong sasakyan at sinundan siya mula sa malayo.
Pagdating sa loob ay hinanap agad ng mata ko si Johannes. Nakita ko siyang naka-upo sa harap ng bartender kaya naman lumapit na din ako doon at dumistansiya ako sa kanya ng ilang upuan.
"Brandy," I said. Hindi ako magpapakalasing ngayon.
Nang dumating ang inumin ko ay sumipsip ako doon at lihim kong sinilip si Johannes. My eyebrow furrowed when I saw a woman go to Johannes and start flirting with him. The latter was pretty obvious that he knew that the woman was flirting with him, but the dude was acting like he was oblivious to it. Damn man!
Bumuntong hininga ako at nilagok ang buong laman ng baso ko. Hindi ko tinatanggal ang mata ko doon sa kanila. Unbeknownst to me humigpit na pala iyong pagkakahawak ko sa baso ko. Lalagok na sana ulit ako nang wala na pala iyong laman. Nag-order ulit ako hanggang sa ang isa, dalawa, at tatlong baso ay nasundan pa.
Tumigil lang ako sa pag-inom nang makaramdam na ako nang pagkahilo ko. Tang ina!
Tumayo ako sa kina-uupuan ko dahil gusto ko nang umuwi. Wala rin namang saysay itong pagsunod ko kay Johannes, e. Sa mga pagkakataon na sinusundan ko siya wala naman akong nakikitang mga kakaiba sa paligid niya. Wala rin akong nakikita na mga kahina-hinalang mga tao sa cirles niya. Yes, I did my research sa mga taong laging kasama niya at walang kahina-hinala doon. Maybe, the dude was just playing with me? Baka nang-iinis lang din.
Napailing ako at pasuray-suray akong naglakad palabas. Nang nasa hallway na ako patungong exit ay napasandal ako sa dingding dahil hilong-hilo na ako. Tang ina! Ilang baso ba ang nainom ko? Akala ko ba di ako maglalasing ngayon?
I tried to push myself up, but I feel like my body is dragging me down. Parang ang bigat ng katawan ko at ang paningin ko ay nag-iiba na rin. Parang nagw-wave na.
"Colt?" Pumanting ang tainga ko nang marinig ko ang boses ni Johannes sa likod ko.
I tsked and didn't bother to bat an eye on him.
"Colton!" Ngayon ay nasa harap ko na si Johannes.
Bakit sa mga pagtatagpo namin nakainom ako? Sinasadya ba ito? Pinaglalaruan ba ako?
"Stay away," suway ko sa kanya at malamya siyang tinulak.
Wala iyong saysay dahil kung malaki akong tao malaki rin itong si Johannes. Inis ko siyang pinukol ng tingin dahil humarang siya sa harapan ko.
He clenched his jaw and grabbed my hand. "Let's go home."
Nagpumiglas ako sa pagkakahawak niya pero talagang kinaladkad niya ako palabas ng bar.
"Anong let's go home? Kaya kong umuwi mag-isa! Kaya bitawan mo ako!" bulyaw ko sa kanya. May pride ako kaya kahit na para na akong lumulutang dito ay magmamatigas ako.
Nagtatagis ang ngiping binalingan ako ni Johannes at mahigpit pa rin ang pagkakahawak sa kamay ko. Para namang takbo ako kalasingan kong ito.
"You're obviously drunk, Colton."
Tumawa ako.
"Oo alam ko kaya nga ayaw kong sumama sayo!"
Nanliit pa lalo ang mata niyang chinito.
"Ihahatid kita sa bahay mo." aniya.
"H'wag na!" pasigaw kong turan at tatalikuran na sana siya pero hawak-hawak niya pala ako.
"Colton, I'm being good here. You're drunk. Let me send you home." Kalmado ngunit nagtatagis na ang bagang na saad ni Johannes sa akin.
"Ano bang paki mo? Ano bang paki mo kung uuwi akong lashing?"
Umigting ang panga niya.
"I don't know either, Colton. Eversince that day, you have already colonized my body and mind. I don't understand it all, but all I ask is that. Permit me to send you home."
Iniling ko siya at humawak ako sa braso niya at ako na naman ang kumaladkad sa kanya patungo sa isang iskinita at sinandal ko siya sa dingding.
Johannes' eyes went round and his chest was moving up and down rapidly.
"What are you doing, Colt?" Matigas niyang turan.
"I think this is what you want." I said and kneeled in front of him.
My trembling hands find his belt and buttons. Ibaba ko na sana ang jeans niya nang pigilan niya ang kamay ko.
Tumingala ako sa kanya. Johannes eyes were blazing.
"Don't." matigas niyang saad at tinayo ako. "I don't want it. This is not what I wanted, Colt. No. As much as I want you to suck me up, not in your state. You're drunk, and I don't want things to get worse. I don't want us to fuck while one of us is under the influence of alcohol. What happened to us in Baguio was a mistake. It should not have happened in the first place."
Sa sinabing iyon ni Johannes ay parang natauhan ako. Parang nawala ang kalasingan ko sa sinabi niya sa akin. My heart beat went mad. Right, bakit ko nga ba ito ginagawa sa kanya? Bakit ba ako nag-iisip na ito ang gusto niya?
The Johannes in front of me was not the same as the Johannes I had met at Yagami Corp.He's not the jovial Johannes I met at Yagami Corp.The serious Johannes is so different. His stare makes me shiver. He makes every fiber of my body go cold. Is this the real Johannes? Hindi nga ako nagkamali sa naramdaman ko noong una. He's aura was like with Lorcan. He is screaming dominance and danger.
That night I ended up going home with him. Hindi na ako umimik pa sa kanya. Hindi ko na siya kinausap ni-hindi ako nagpasalamat sa paghatid.
"I'll be gone for a while. Take care of yourself, please."
Iyan ang iniwan niyang salita sa akin nang hinatid niya ako sa bahay ko. Hindi ko iyon binigyan ng pansin dahil baka nag-iinarte siya. But I was wrong. Very wrong.
I was happy for my friend Rap. Because Rap's misery did not last long. Nagkabalikan din sila ni Dareen though there were things that almost break him apart pero mabuti na lang at nagpakatatag siya at di niya iniwan si Dareen. And while I watch Rap with Dareen here is Desmond who's admiring his so-called younger brother. Tsk!
Lumipas ang taon na iyon na hindi ko na nakita si Johannes. Wala siya sa Yagami building. Hindi ko na siya nakita pa. I should be happy. Dapat maging panatag na ako dahil wala na ang gumugulo sa akin pero bakit parang may nawala sa akin. I feel like I lost someone important.