Chapter 39 part 2
Nang tuluyan ng makalayo si Vincent ay hinayaan na ni Jesica na makawala ang totoong nararamdaman ng mga sandaling yun. Nag-uunahang pumatak ang kanyang mga luha habang malungkot na tinatanaw ang papalayong sasakyan ni Vincent. Bigla siyang napayuko ng may nag-abot sa kanya ng tissue.
“Salamat Nana Aning.” Sabay abot niya hawak nitong tissue.
Malungkot na tinitigan ni Nana Aning ang dating alaga bago umupo sa tabi nito. “Magmula ng dumating ka galing sa Amerika, hindi na tayo nakapagkwentuhan.”
“Sorry Nana, masyado lang akong naging busy. Alam naman ninyo ang pinagdadaanan ko ngayon.”
“Naiintidihan ko anak, at nasasaktan din ako na nakikita kang ganyan.” May pag-aalala sa tinig ng matanda.
Nang hindi kumibo si Jesica ay nagpatuloy sa pagsasalita si Nana Aning. “Ayaw ko sanang manghimasok kaya lang itinuring na rin kitang para anak…. Alam ko na noong kabataan mo ay malaki ang pagkakagusto mo kay Vincent ang ipinagtataka ko lang kung bakit hindi mo siya matanggap ngayon?”
“Masyado pong kumplikado ang sitwasyon namin ni Vincent.”
“Nakikita ko sa batang yun na seryoso siya. Sa totoo lang pinababantayan sa akin ng mommy mo si Vincent tuwing pumupunta dito. Gusto niyang makasiguro na hindi na niya muling masasaktan.” Pagtatapat ni Nana Aning.
“Nana, nagpupunta lang naman siya dito dahil kay Venice.” Mahinang tugon ni Jesica.
“Hindi ganun ang nakikita ko kay Vincent. May sasabihin ako sayo pero gusto ko sagutin mo ng tapat ang itatanong ko sayo.”
Napailing si Jesica, hindi pa rin nagbabago ang matanda ramdam niya rin ang pag-aalala nito sa kanya.
“I’ll try my best na masagot kayo ng maayos.” Nakangiti si Jesica habang nagsasalita pero kitang kita sa mga mata niya ang paghihirap.
“Mahal mo ba si Vincent?” Walang pag-aalinlangan na tanong ng matanda.
“Nana! ano ba naman klaseng tanong yan.” Ramdam ni Jesica na biglang nag-init ang pisngi niya.
“Kung hindi mo kayang sagutin, okay lang. Pero alam mo para sa akin mahal ka ng lokong lalaking yun.”
“Huh? How did you say that? Hindi niyo naman siya nakakausap. Ang sinasabi ninyo ay base lang sa mga observations ninyo sa kanya.” Ayaw paasahin ni Jesica ang sarili dahil alam niya na siya na naman ang masasaktan sa bandang huli.
“Masyado ka kasing naging focus sa problema mo, hindi ka humanap o gumawa ng solusyon para matapos na ang paghihirap mo.”
Napakunot ang noo ni Jesica. “What do you mean Nana?”
“Hay naku! Alam mo ba yang tatay ng anak mo kasabwat si Lena.” Tukoy nito sa isa sa mga kasambahay nila.
“Paano naman naging involve dito si Lena?” Naguguluhang tanong ni Jesica. Napakabait sa kanya ni Lena kaya hindi niya iniisip na gagawan siya ng masama nito.
“Mahigpit na ipinagbilin sa kanya ni Vincent na huwag kang pababayaan na nalilipasan ng gutom at pati oras ng pagtulog mo pinababantayan. Masyado siyang nag-aalala sayo nab aka magkasakit ka.”
Nagulat si Jesica sa narinig, hindi siya makapaniwala na gagawin ni Vincent yun para sa kanya. “Nag-aalala lang yun para kay Venice hindi para sa akin.”
“Sa tingin ko mahal ka niya, hindi naman siya mag-aaksaya ng panahon at pera kung wala siyang nararamdaman para sayo.”
“Hindi naman ako nanghihingi ng pera o suporta sa kanya? Wala akong tinanggap na kahit ano mula kay Vincent.”
“Binabayaran niya si Lena sa pagbabantay sayo. Sana makatulong ito para mabawasan na ang paghihirap mo, ayokong nakikitang malungkot ka.” Nginitian ni Nana Aning si Jesica bago iniwanan.
Nang muling mapag-isa si Jesica ay tinimbang niyang mabuti ang tunay na nararamdaman para kay Vincent. Kahit kalian naman ay hindi nawala ang pagmamahal na inukol niya rito. Nasasaktan lamang siya dahil sa patuloy nitong pagbibintang sa kanya na siya ang naglagay ng drugs sa ininom nila ng gabing yun.
Mabilis siyang tumayo ang tinungo ang kanyang kwarto kailangan niyang makausap si Vincent kung totoo ang narinig niya kay Nana Aning. Agad niyang dinampot ang cellphone para matawagan si Vincent; ngunit nagulat siya ng makitang may missed calls ang kanyang mommy.
“Mommy… what’s wrong?” bungad ni Jesica ng sagutin sa kabilang linya. Imbes na si Vincent ang tatawagan ay inuna muna niya si Lourdes dahil baka may mas importante itong sasabihin.
“I’m on my way home. Diyan na lang tayo mag-usap.” May pagmamadali sa boses ni Lourdes.
Nagkibit balikat na lamang si Jesica. Mukhang hindi naman importante ang sasabihin ng ina. “Okay mom, ingat ka.” Putol niya sa tawag.
Pagkababang pagkababa niya sa ina ay agad niyang idinayal ang number ni Vincent ngunit walang sumasagot sa kabilang linya. Naisip na lamang niya na baka busy ang binata susubukan na lamang niyang tawagan ito mamaya. Habang palabas siya ng kanyang kwarto ay biglang siyang kinabahan agad na pumasok sa isip niya ang anak na baka nasaktan ito sa paglalaro.
“Nana Aning! Nana Aning!” Mahahalata ang pag-aalala sa boses niya.
Humahangos na lumapit ang matanda habang pinupunasan ang basang mga kamay sa apron na suot. “Ma’am, bakit?”
“Nana, si Venice?” pilit na tinatanaw ang anak sa may garden, wala rin siyang marinig na ingay.
“Ang sabi sa akin ng yaya niya nagpaalam na daw sila sayo kanina na mamasyal sa playground ng village. Totoo ba yun?”
Natampal ni Jesica ang noo, sa dami ng iniisip ay para nagiging paranoid na siya. Pilit niyang kinukumbinsi ang sarili na walang dapat na pangambahan. “Oo nga pala, nagsabi sila sa akin kanina.”
Nagtungo na lamang siya sa kusina dahil kailangan niyang libangin ang sarili para hindi kung anu-ano ang naiisip niya.
_________
A.N.
Enjoy reading ^ ^
Please don’t forget to vote and leave your comments J