The end is near. Again, mabilis ang update kapag nag co-comment kayo ng maayos at hindi puro hingi lang ng update :)
CHAPTER TWENTY
ARRO'S CURSED HEIR
Nasa pinakagitna na ata kami ng kagubatan dahil mas mataas na ang mga damo dito. Masakit na rin sa paa dahil may ibang kumakapit sa balat ko. Masyadong matalahib.
"Aray!" Impit na sigaw ni Wina. Napatingin ako sa kanya na nakasalampak sa damuhan at namimilipit sa sakit.
"What happened?" Kaagad siyang dinaluhan ni Uryll. Napapangiwi siya sa sakit. "Hey, tell me..."
"May sugat ako." Sabi niya habang hinahaplos ang parteng masakit sa kanya. Kahit madilim, napansin ko ang malaking sugat sa may bandang tuhod niya. Lumuhod na rin si Briz at tinignan ang sugat niya.
"Shit! Uryll, malaki ang hiwa."
Dahil nataranta ako sa sinabi nila, naghanap ako ng pweding ipanlunas. "Hahanap ako ng halamang gamot." Sabi ko at iniwan sila para maghanap.
Nag-aalalang nagtatanong si Uryll, "Anong nakasugat sayo?"
"D-damo... hindi ko alam... basta naramdaman ko na lang na mahapdi na ang p-paa ko hanggang sa parang kinukutkot ang balat."
Tinuruan ako ni mama kung papaano gumamit ng herbal medicines. May kaunting kaalaman rin ako sa mga dahong pwedeng gamitin sa panggagamot.
"Uryll, masakit!" Halos humalukipkip sa damuhan si Wina dahil sa sakit.
Gale squatted and inspectioned the wound. "What the—may lason ang nakasugat sa kanya." Sabi niya at hinila si Uryll at Briz. "Pwede siyang maparalisa kapag hindi natanggal ang lason sa paa niya!"
Sumigaw si Briz. "Nathalia, ano na? Meron na ba? Nag pa-panic na sila dahil sa sinabi ni Gale. Umiling ako at itinuon ang atensyon ko sa paghahanap. Norman helped too. Sabi naman niya may alam siya kahit papaano. Pero natigilan ako nang maalala ko ang sinabi ni mama sa akin dati.
"Anak, kapag sakali mang matinik ka ng mga halamang may lason, gayahin mo kung papaano magtanggal ng lason kapag nakagat ng ahas. Sipsipin mo lang ang dugo at iluwa hanggang sa mawala ang lason at bubuti ang pakiramdam niya. Doon mo na lang lagyan ng panlunas para maibsan ang kirot at pamamaga."
Dahil wala na akong panahon para bumalik pa sakanila, sumigaw na lang din ako. "Sipsipin niyo hanggang sa mawala ang lason! 'Wag na wag niyong lulunukin.... Kayo muna ang bahala dyan at maghahanap ako ng panlunas."
"Sigurado ka ba dito, Delacroix?" sigaw ni Uryll na may halong inis sa akin.
Gusto ko siyang gawing abo sa mga oras na 'to! Pero dahil nasa panganib ang kaibigan ko, papalampasin ko na lang siya ngayon.
"Pwede bang gawin mo na lang ang sinasabi ko sayo kung ayaw mong malagay sa kapahamahakan si Wina!"
"I don't c—"
Natigilan kami nung nainis na sumisigaw si Briz. "I'll do it! Damn it! Ang ingay niyo!" Saka niya itinapat ang bibig niya sa sugat ni Wina. Walang pag-aatubiling sinipsip niya ang sugat at napaluwa pagkatapos. Ibinalik niya ulit.
Dada ng dada si Uryll! Puro sigaw.
Nakakabwisit talaga.
I felt the uneasy feeling when I saw Briz. Kailangan niyang mag ingat dahil kapag may natira sa bibig niyang lason, siya ang mapapahamak. That's what I thought.
Bumalik ang atensyon ko sa paghahanap hanggang sa may makita akong Cuef—halaman na pwedeng pamatay sa lason. Hindi man kaagad eepekto pero malaking tulong na rin 'to. Napag-aralan ko 'to sa bahay namin. Mabalahibo ang Cuef at medyo madulas kaya dinahan-dahan ko ang pagkuha. Pumitas ako ng marami at patakbong bumalik sa kung saan man sila ngayon.
"I'm done," sabi ni Briz na medyo hinihingal. Nakatingin lang si Uryll kay Wina na naiiyak na sa sakit.
"Wina, eto na." Sabay pakita ko sa kanya nung Cuef.
"That's a Cuef. How did you know that?" tanong ni Uryll.
Dahil naiinis ako, "Hindi naman ako kasing bobo kagaya ng iniisip mo... I have some knowledge with herbal medicines, Hutchinson." I mean it. Gusto ko ipamukha sa kanya na mali siya ng iniisip sa akin. He thinks lowly of me and that's what I don't know why. Hindi ko rin alam kung ano ang puno't dulo ng inis—o galit man nya sa akin.
He's very aloof.
Sinamaan niya ako ng tingin.
Inirapan ko siya, "Tabi!" saka ko bahagyang binunggo para magpalit kami ng pwesto.
"Tss." Saka dumistansya.
"Let me help. Alam ko 'to." Biglang litaw rin ni Rina sa harap ko. Natanga ako sandali pero naibigay ko naman sa kanya ang kalahati ng Cuef na nakuha ko.
Sinimulan namin ang pagpiga sa mga dahon. "Flex your knee, Wina." Sabi ko sa kanya. Medyo napangiwi pa siya nang naka-straight na ang binti niya. Dahan-dahan kong piniga at ipinatulo ang katas ng Cuef sa mismong sugat niya.
"Araaaay!" Tili niya. Napahawak ng mahigpit si Uryll at Briz sa kanya habang inaabangan ang susunod na sakit. Gaya sa pagkakaalam ko. Kapag dumapo ang katas ng Cuef sa sugat na may lason, napapaso nito ang balat at bahagyang uusok hanggang sa unti-unting mamamanhid ang sugat.
Though it's effective.
Binulungan ni Briz si Wina bago ko ulit piniga. "Please endure the pain, Wina." As usual, he's the caring Briz. That's why I like him because of his character. Unlike to his so-called bestfriend na walang ibang ginawa kung hindi ang ipamukha sa aking bobo, mahina at wala akong kwenta.
As if he was born to beat the shit out of me.
Bwisit talaga.
"Wina, this is the last drop. Tiis lang." Sabi ko at nakita ko siyang napapikit. I squeeze it and it drops to her wound. Umusok ng kaunti at tapos na. Nakahinga kami ng maluwag dahil doon. Tumayo si Uryll at inilahad ang kamay para makatayo si Wina.
"Wala na tayong oras para magpahinga pa dito. We need to go at makita ang mga kasama natin bago maghating gabi. It's more dangerous out here." Seryosong sabi ni Gale na kaagad naming tinanguan.
We don't have plenty of energy to quarrel at some low issues. Hindi na kami bata pa para patulan ang isa't-isa.
"Guys, sorry." Hingi ng pasensya ni Wina.
Lumapit ako sa kanya. "Wala 'yon. Basta ikaw," ngiti ko pa. Hindi rin biro ang malason. "Aayos rin ang pakiramdam mo maya-maya lang. Wala ka ng pwedeng ikabahala pa."
"Come on!" Sigaw ni Uryll at nauna na.
"Uryll!" Sigaw ni Wina. "I can't walk." Sabi niya at naluluha na naman. Nakakunot ang noo ni Uryll nang natigil at lumapit siya.
Bigla siyang tumalikod at lumuhod. "Sakay."
"What?"
"Sabi ko sakay. Bubuhatin kita." He's going to piggy back ride her.
Oh—kay.
"Tara na. Bilisan na natin!" nauna na kami ni Briz habang buhat-buhat ni Uryll si Wina na nasa likod namin. Norman and Rina are behind them too.
Kagaya nga kanina, kung medyo visible pa kanina ang dinadaanan namin, ngayon hindi na. "Paano na 'to? Masyado ng madilim ang paligid." Sabi ni Briz
Pwede sana ang ilaw mula sa buwan pero hindi na napasok sa gubat dahil natatabunan ng mga dahon sa naglalakihang kahoy.
Since I am the only one that is capable of making light. I must do this. Humiwalay ako kay Briz at kumuha ng kahoy. But one thing is missing, "Do you have a knife?" I ask Briz. Instead of answering me, pinunit niya ang laylayan ng damit niya at ibinigay sa akin wearing his wicked grin.
"Here," I smile to the realization that he is being playful again.
"Thanks," Kinuha ko sa kanya ang telang ibinigay sa akin. Kaagad kong tinali sa pinakadulong bahagi ng kahoy. I light it up using my own hands. "Now we have light." I said. Tatlo naman ang nagawa ko kaya isa para kay Gale, sa amin ni Briz at kina Norman.
Nagkatinginan si Uryll, Wina, Gale, Briz at Norman saka sila bumaling sa amin ni Rina. Parang hindi na sila mapakali dahil panay ang lingon ni Gale sa kahit saan.
I frown, "What?" I ask in confusion.
Tumango lang si Briz. Sumenyas si Uryll, but the last thing I know... tumatakbo na kami habang hatak ako ni Briz. Sobrang higpit ng hawak niya sa akin talaga.
"What the hell! Bakit tayo tumatakbo?" Nagawa ko pang magtanong habang hila niya ako.
"Don't ask. Just run." He said with authority.
Nasasaktan na ako sa paghila niya dahil mahigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Para bang bigla na lang may kukuha sa akin sa kanya kaya hindi niya ako mabitawan. I don't know what's happening around us. Napatingin ako sa likuran ko and I saw Uryll with Wina. They are also running! Wala namang ikinabago ang sa kasama namin.
Looking at Uryll's face, nahihirapan na rin siya. 'Don't look back, missy. Just run the hell out!' Kahit sa telepathy, ramdam ko pa rin ang sigaw niyang nakakabingi.
I did as I was told to do.
"Fuck!" Napamura si Briz
Now I know.
It's danger again. Mystic Forest has a lot to offer to us huh. May kakaibang ihip ang hangin sa paligid.
"Nasundan tayo!" Sigaw ni Briz na ikinagulat ko.
"Nasundan ng ano?" Hindi siya nagsalita. "Briz, ano ang sumusunod sa atin?" Pag histerya kong tanong. Patuloy kami sa pagtakbo. Hingal na hingal na kami pero hindi pa rin kami tumitigil. Paliko-liko na ang dinadaanan namin pero wala lang sa kanila.
What the freaking hell is going on?
"We don't have time to hide. Masusundan pa rin tayo kapag tumigil. Might as well run until we get the chance to counter attack."
"Ano bang tinatakasan natin?"
Nangunot ang noo ni Briz na nakatingin sa akin. "We'll die if we get caught. Eto na ang kinatatakutan namin." He seriously said
"Kinatatakutan na ano?"
Wala talaga akong maintindihan.
"Damn it, Delacroix! Stop being nosy! Just run!" Uryll shouted from behind.
Fuck! Bakit ba ayaw niyong sabihin ang dahilan? "Dahil kapag sinabi namin. Matatakot ka." Nabasa ni Briz ang nasa isip ko. "Mas lalo tayong mapapahamak kapag tumigil pa tayo. They won't let us out anymore nor stand on our ground without killing ourselves instead."
"Sino ba sila?"
"They are the Avandth. They kill someone like us." What the! Dahil sa sinabi niya napabilis ang takbo namin. I felt the uneasy feeling. Kakaiba na talaga ang nangyayari sa paligid. Lumalamig na para bang kahit saan man kami sumilong o magtago, susundan kami ng lamig at papatayin hanggang sa malagutan kami ng hininga. Mas maginaw at nakakakilabot na.
"Malapit lang sila." Briz said while tightly gripping my hand.
"How did you know that they are here?"
"I can feel them. Wind is their possession and we have the same traits. Nasa black list sila ng school kaya alam namin. Marami na silang napatay na taga Worthwood. Now, we can't risk another set of lives." Wow. This is Briz talking "Now, we need to hurry! We can't face them with bare powers."
Bare powers?
"Briz!" napasigaw si Uryll.
Kinabahan na ako.
"Nakuha nila si Wina!" Nawala nga si Wina sa likod niya. Natigil talaga kami.
"Shit! Shit! We can't lose her. Rio will kill us!" Briz chanted.
"Where is she Uryll? Damn! Where is she?" What the hell is going on?
"I don't fucking know! Nawala na lang siya bigla sa likod ko!" sinasabunutan na niya ang sarili niya.
"We don't have choice but to face them, Uryll." Umigting ang bagang ni Gale nang sinabi niya 'yon.
Rina took out her wand, "They sent us here to die!" She screamed. "Ano na?"
Naramdaman namin ang kaluskos sa paligid. Basta na lang nagliparan ang mga tuyong dahon at parang may kung anong nagpapalipad sa kanila. Bigla kaming pinalibutan ng parang tumatakbong hindi namin alam. I held unto Briz's arm dahil hindi ko na gusto ang kabang nararamdaman ko. I'm feeling mixed emotions right now and it's not good at all.
"Stay with me." Sabi ni Briz at hinawakan ang kamay ko ng mahigpit. Nasa tabi ko na rin si Uryll at Rina. They are all guarded with their Imaclums.
Nakakabinging tawa ang bumalot sa paligid. "Oh la la! There you are!"A spine-chilling voice roared around. "Gotcha!"
Halos mapatalon ako nang bumagsak siya sa harapan namin. Malaki ang pakpak. Maitim at nakakilabot na mapupulang mata. Nakangiti siya sa amin at ibinabaling ang tingin sa akin. May buntot rin na matulis na sa pakiwari ko'y isang sampal lang ay hahandusay kaagad kami. Tingin palang nakakatakot na sa kanya.
He playfully smiled "Ah! The heir of Arro."He jumped like a kid. "Hello there your highness..."
Why is he talking to me like that? His red bloody eyes are scaring the shit out of me. "Who a-are you? N-nasaan si Wina? Saan niyo dinala ang kaibigan ko?" Nanginginig ang boses ko. Naguguluhan ring nakatingin sa akin sila Uryll at Briz.
Sana hindi nila pinapahirapan o pinatay si Wina... Please no.
"Why are you worried, milady? You're heartless just like the King." Tumawa ulit siya. "You should feel no remorse."
King? What King?
"Nasaan ang kaibigan namin?" galit na sigaw ni Uryll.
Bumaling sa kanya ang Avandth at ngumisi saka kumaway kay Uryll. "Bye, bye."He laughs.
"NO!"
Nawala si Uryll sa tabi namin. Nawala siya na parang hinigop ng black hole. Nagpa ikot-ikot sa amin ang Avandth habang tumatawa na para bang aliw na aliw siya sa nangyayari.
"Uryll!" sigaw ko.
Binaling ko ang atensyon sa demonyong nasa harapan namin. "Anong ginawa mo sa kanila?! Ibalik mo sila dito!" Inilabas ko ang isang fire ball para ibato sa kanya. Ganoon rin ang ginawa ng iba. Gale is furiously mad right now but he can't do anything dahil baka siya ang isunod.
"I did nothing yet." Magiliw na sagot niya.
"Ano bang gusto mo ha? Why are you toying us with your shits?"
Ngumisi ulit siya at itinuro ako."Anong gusto ko? Ikaw." Sagot niya sa akin. "You. The heir of Arro." Tila may panunuya sa tono ng boses niya.
Unti-unting bumabalik ang pwersang kaninang naramdaman ko nang nawala si Uryll. Napunta ang mga 'yon sa likod niya. Hanggang sa lumitaw sila sa likuran ng Avandth. Si Uryll at Wina. Hawak nila sa leeg. I can see Wina's tears streaming down like a waterfall. "Here they are." Natawa ulit siya.
"N-Nathalia..." Iyak niya.
"Pakawalan mo sila!" Sigaw ni Briz pero wala pang ilang segundo, laking gulat ko nang humilera na rin siya kasama sina Uryll. That fast. Hawak siya ng isang Avandth sa leeg. The other Avandth playfully grabbed his hair and licked Briz's cheeks.
"Ang dali-dali niyo namang patayin... Scared cats." Tawa pa rin ng tawa ang Avandth na nasa harapan ko.
"H-huwag..." Kung kailangan ko mang lumuhod, gagawin ko. Basta huwag lang silang mapahamak. "Pakiusap... huwag mo silang patayin." I already lost too many people; I don't want to lose them too. They're my family in Worthwood Academy and I don't have anyone but them.
I looked at my mates, umiling ako. "I'm sorry..." I need to do this. Kailangan ko magsakripisyo para sa kanila. They have done too much for me and this is nothing compared to it.
"What the hell are you doing?" Norman hissed and he grabbed me by the arm. "Nathalia, anong binabalak mo?" May diin sat anong niya.
Gale took a step near me, "Whatever you're thinking, don't."
Nagpupumiglas si Briz at Uryll sa pagkakahawak sa kanila. Nakangisi ang tatlong Avandth na humahawak sa leeg nila at patawang sinasabunutan sila.
Tears cascaded down from my eyes.
Lumapit sa akin ang Avandth. Fear downed in me so I took a step backwards. "Your forefather wants your blood."
Bakit lahat na lang sila gustong-gusto ang dugo ko? Ano bang kaespe-espesyal sa dugo ko na kailangan pang humantong sa ganitong sitwasyon para lang makuha ako?
"Ano ba talaga ang meron ako na kating-kati kayong lahat na makuha? I'm nothing but a troublemaker who fails at everything! Wala kayong mapapala sa akin! I'll just disappoint you and whoever you're referring to!" I shouted.
I just can't take it anymore.
"Your immortal blood is the key to eternity, Nathalia Delacroix." Ngumisi siya. "Come with me. I will lead you to the answer of your questions."
"Nathalia, 'wag! Nagsi-sinungaling lang siya!" Sigaw ni Briz na walang pakialam kung anong gawin sa kanya ng mga Avandth
Umiling ako. I want answers! I want this! Gulong-gulo na ako. Parang hindi ko na kilala ang sarili ko. A lot of people are saying that I am not who I think I am. I am so confused! Bakit nila nasasabi ang ganoon? I am Nathalia Delacroix! Just Nathalia and nothing more! Still, they are pushing the thought that I am something worth more than I am now. I feel like, everything that I believed into are just lies.
My life is a lie...
"I-i... hindi ko na alam!" Napasabunot ako sa sarili ko dahil sa magugulong naiisip ko. I need those answers! I need to know who I am!
"Come with me, Delacroix."
"Nathalia, kapag ginawa mo 'yan papatayin ka nila!" Umiiyak na sigaw ni Rina. "Please, don't do this!" Sigaw niya pa at sinampal ako.
"Rina, stop that!" Pigil sa kanya ni Gale. He looked at me and he nodded. "Do what you have to do." At nag iwas ng tingin saka hinila si Rina na galit na galit sa akin.
Norman just looked away and said nothing. He's mad too.
I don't want to leave them behind, pero alam kong eto rin ang paraan para maisalba ko sila. Maybe this is my ticket too to know who I am. I need to draw sacrifice. Sana maunawaan nila. I don't have the time to explain to them my plan, pero sisiguraduhin kong may patutunguhan ang lahat ng 'to.
"Pakawalan niyo muna sila. Sasama ako sa inyo." Sabi ko at hindi na napigilang hindi umiyak.
The Avandth breaks a wide grin and he nodded, "Okay." Nalusaw na parang abo ang mga Avandth at tanging iisa na lang ang naiwan sa kanila. Napasalampak sa lupa sina Wina, Briz at Uryll habang hinahabol ang hininga.
Naradaman ko ang biglang pag-ikot ng paligid. Maginaw na pakiramdam ang bumabalot sa amin hanggang sa maramdaman ko ang kakaibang init sa paligid. Bigla na lang nag-iba ang ihip ng hangin hanggang sa hindi ko na alam kung nasaan ako.
"A-ano... P-paano... Nasaan ako?"
Nawala ang Avandth sa tabi ko. Nakarinig ako ng kaluskos sa paligid kaya natigil ako sa pagsisigaw. The cold breezy air is creeping in my skin. An unfamiliar force is slowly dragging me. It's a pull of I don't know.
Nang lumabas siya, laking gulat ko nang hindi ko inaasahan ang nasa harapan ko. "A-ano? Sino ka?!" It is a freaking Centaur! Paanong nangyaring siya ang sinasabi ng Avandth?
The Centaur steps out from the dark. "Ako ang sagot sa mga tanong mo, Nathalia Delacroix." He's way old than those Centaurs I knew. Ang haba ang puti na rin ang buhok niya. If I'm not mistaken... "Z-zantur?" Mahina kong tanong.
According to Sir Borris, there's only one Centaur whose color is white—and that's exactly what I am seeing right now. He's the first Centaur every walked on this world. He was the reason why they existed. And now, he's here in front of me! Damn, can this be more confusing?
Ngumisi siya. "Ako nga." Sagot niya. "I have been waiting for your arrival here in Mystic Forest, Nathalia Delacroix..."
Damn it! Paanong buhay pa siya? They said he was dead already! Napatay siya noong nagkagulo ang ibang kasama niya. I can't freaking believe this!
"H-how come?" Tanong ko. "I-I mean, bakit ikaw? Bakit dito ako dinala ng mga avandth? Are you Arro? Ar—" He didn't let me finish talking.
"Ako ang nakakaalam ng buo mong pagkatao. No, I am not Arro. I will never be him. I was just there when he chose you to be his successor and I feel like it's my responsibility to help someone whose only a victim of something way evil than you can ever imagine."
Natahimik ako.
Kilala niya ako.
"Makukuha mo ang mga kinakailangan mo pagkatapos nito, Delacroix. Ang bagay na gustong makamit ng mga katulad mo. For now, this will be all about you. Gusto mong malaman ang lahat, hindi ba? Pagkakataon mo na 'to." Zantur is evil! He was greedy and merciless, but what I am seeing right now is way different from the stories. He's soft-spoken and looks no harm. "Itanong mo na ang mga bumabagabag sayo. I will answer everything with all honestly." He smirked.
I bit my lower lip. Pagkakataon ko na nga 'to, hindi ko na sasayangin pa. "Who am I?" diretsyahan kong tanong.
Gusto kong malaman kung sino talaga ako! Parang hindi ako ang pagkakakilala ko sa sarili ko. Maybe I'm someone. Pero bakit? Why did my parents lie to me? Anong dahilan nila para gawin 'yon? Pagkatao ko 'yon! Hindi lang basta-basta. Naguguluhan ako sa lahat, pero bahala na. I'll deal with Mama once I get back home—or probably ask Ynior if he could do something about it.
"You are the heir of Arro—the father of the father of your forefather. The cursed heir."
"I'm tired hearing the same thing! Paulit-ulit na lang nilang sinasagot 'yan sa lahat ng tanong ko! I'm sick of it! I'm sick of that word. Hindi 'yan ang gusto kong marinig!" bulyaw ko.
He looked at me and shrugged, "Dahil iyan ang totoo. Ano ba ang gusto mong marinig? Na hindi ka ang babaeng tinutukoy namin? That you're just a normal girl? Well, sad to say that you're not just normal. You're powerful than that."
I balled my fist. I can't take this! "Just tell me who I am!"
"Mali ka ng tanong, Nathalia." He grins."'Ano ako?' dapat ang naging tanong mo."
Nangunot ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin?"
Ngumisi lang siya at lumapit sa akin. "Arro is the most powerful immortal father of Greacugon, Nathalia. Your blood is his. Everything is his. He committed a big mistake before, like what my father did. He cursed the whole family. Even you... He promised that the last heir will carry his blood and power, and he will avenge everything and everyone that destroyed him. He'll come back with a wrath that no one will ever stand against him. He will rule the whole world and he will make everyone his servant."
"Pero... bakit niya ginagawa 'yon? Anong nagawa niyang malaking pagkakamali noon para humantong siya sa ganito ngayon?"
"He murdered the remaining elders in the council, and that includes his parents." He said coldly that sent shivers down to my spine. "Before that, he was restless. He was paranoid. He can't keep his shit together. Napag-alaman na lang namin na nanggaling siya sa isang witch. He asked about the prophecy. He asked about the hidden magic. He wanted it so his last resort was to kill the entire council to steal their Imaclum for more power."
Arro did that?
He's crazy! Hindi ko matatanggap na magkapamilya kami ng walang hiyang 'yon! He's nothing but a useless piece of shit in this world. He doesn't deserve to live!
"His power was given to his sons and down to his grandchildren. Until the last drop of blood, the power will remain and stored. The Delacroix clan is the cursed family in the prophecy. He doesn't want to be one so he made a way to cut it... but he can't. That destroyed him even more.He may have the strongest power of all but... Arro still has the Delacroix blood. He can't escape the fact that he belongs to the cursed family."
Arro is a Delacroix... Pero bakit hindi nasabi 'to sa akin o naikwento man lang ni Papa ang ganito? I should be aware! I should know! I deserve to know the truth!
Zantur crossed his arms and he heaved a sigh, "Hanggang sa huling tagapagmana ng dugo niya, susundan niya. He may not be here now, but that doesn't mean that he's not aware of everything that is happening. The heir is the only answer to his whims." Nakatitig na siya sa akin ngayon. His eyes are clouded with I don't know. Pero bakas sa kanyang estado ngayon ang pagiging mahina.
He seems sure of everything too.
"He's after you, Delacroix." He passively uttered those words.
"Bakit ako? Ano bang meron sa akin?"
"You're the key to eternal life... You possess the power of death and life. Kaya mong buhayin ang patay sa isang pitik ng daliri mo lang. He wants everything that you have now, Nathalia. He will return. He will avenge to justify his greatness... At ikaw at ang dugo mo ang kailangan niya para lumakas ang kapangyarihan niya."
Hindi ko masikmura ang nalaman ko ngayon lang. Hindi ko talaga matatanggap na magkadugo kami ng hayop na 'yon. I can't fathom just thinking that he commited a crime just to be the most powerful of all.
"You need to fight for your life, Nathalia. You need to conquer and face him."
"How can I possibly do that if even I, hindi ko kilala?"
"There are only two people who can supply that missing part of you. All you have to do is talk to them."
"Sino?"
"Your father and his father."
Nangunot ang noo ko. Anong sinasabi niya? Si Papa? "Hindi. Matagal ng patay ang papa ko!"
He grins. "No, Nathalia.... Your father is still alive. Even his father." Nanigas ako. No. Nagsisinungaling lang siya!
"Ano?" I saw Papa died that day. "Hindi totoo 'yan!" Sigaw ko.
Hanggang ngayon, sinisisi ko pa rin ang sarili ko dahil sa pagkakamali ko. I killed him. I killed my father. I saw him.
"He escaped to save you... Dahil sa araw na lumabas ang Imaclum mo, ang araw ring bumalik si Arro galing sa ibaba."
"Paanong... Paano nangyari 'yon? Nakita ko siya! Nakita ko siyang nasunog!"
"That was a clone, Nathalia. Believe me, I am no threat to you... I am an ally to you and I will serve you until death. You're the only salvation of my people and the world."
Umiling ako. "How sure are you na buhay nga ang papa ko?"
"Nasa tabi mo lang siya, Nathalia. Kasa-kasama mo siya sa iisang lugar... Sa Worthwood. Look for them. Nandoon sila ng tatay niya. They survived for you, para matulungan ka nila. Umalis ka na..."
"Paano ko sila mahahanap?"
"Ask the person who surrounds you."
"How could that possibly be?"
"Go back to Worthwood. He can expound it."
Wala na akong maintindihan sa sinasabi niya. "Who's he?"
May kinuha siya sa likuran niya at inabot sa akin ang isang balahibong nagkumpol-kumpol. "Ano to?" tanong ko nang nakuha ko na.
"The sign of alliancement... Matagal na 'yang gustong makuha ng katulad mo." He shrugged. "That's also the reason why you're here."
So, this is the mission. Eto nga ang ipinunta namin dito. This freaking thing is in the hands of this legend. And now, I have it with me.
"Anong ibig mong sabihin?"
"That's the sign of our trust to your kind, Delacroix... You can count on us anytime. We will help you without hesitation. Kaya hindi ko maibigay iyan sa napakaraming nagpunta rito ay dahil sayo ko balak talaga ibigay."
"Bakit mo 'to ginagawa Zantur? You are known to be heartless, greedy and merciless!"
Natawa siya sa sinabi ko. "You had me in bad impression... Ano pa bang kasinungalingan ang sinabi nila sa inyo tungkol sa akin o sa amin? We are only doing cruel things to those people who are evil. Demons and killers! We awaited you for a long time now. It's you who we worship. Ikaw ang magsasalba sa aming lahat, Delacroix." Umiling siya. "The only person who is heartless here is Arro."
Tumango na rin ako. Now, I have tons of burdens. How can I survive with those? "Who are you Zantur? Bakit marami kang alam tungkol sa akin at kay... Arro?" Tanong ko. That hit me earlier. Alam na alam niya ang lahat ng sagot sa tanong ko. He answered everything without hesitation.
He smirked, "I thought you wouldn't ask... I am Zantur of Centaraf, the first Centaur of my kind. I am currently dethroned but I still have enough power to outcast the current leaders of Centaraf." He bowed to me like I am someone higher than him. "I am Arro's half brother."
"Ano?" hindi ko makapaniwalang tanong. He's what? "M-magkadugo tayo?"
He shrugged, "A bit. My Mom is Arro's Mom. I don't even have a single drop of Delacroix's blood... So basically, I'm free to any curse that your family has."
I pursed my lips. Kaya pala marami siyang alam ay dahil magkapatid sila. Malinaw na sa akin ang ibang sinabi niya pero ang natitirang malabo ay ang sinasabi niyang buhay pa ang Papa ko at ang lolo ko. I highly doubt it. Alam kong wala na si Papa... Pero possible kaya ang sinasabi ni Zantur na buhay pa siya?
"T-thank you." I awkwardly said.
All I need to do now is figure things out on my own. Sarili ko na lang ang makakatulong sa akin sa lahat ng 'to. I don't think I can trust anyone now. Kasi kahit si Mama at Papa hindi nagawang sabihin sa akin ang katotohanan ng pagkatao ko.
"Remember Nathalia... there's always another heartbeat in the darkness." Those last words became a whisper before everything went black.