I woke up because of the birds. Right, maraming ibon dito. I yawn, inaantok pa’ko. Naramdaman ko ang braso sa tyan ‘ko. Her face is also close to my chest.
Did Mr. Tori go home? I haven’t seen him. Maaga kaming naka tulog pareho. Baka ginabi siya ng uwi. May pagkain na iniwan si Shane sa mesa.
Sinubukan kong alisin ang braso niya. But as always, she doesn’t want to. Lalo pang sumisiksik. I just sigh. My eyes caught the painting that we did a week ago.
I thought I’ll be bored here. But Shane make sure that I won’t. Kung ano ano ang ginawa niya. Aside from painting, we made bracelets. Binigyan daw siya ng kapitbahay. She’s friendly here unlike in our school.
“Shane, wake up.” I tape her shoulder.
“Hmmm, maaga pa.”
I can’t cook breakfast idiot. Kung kaya ko lang edi sana hindi na kita ginising.
“But…fine, ten more minutes.” She smile a little while her eyes are still close.
Hindi pa man din sampung minuto ay gumising na siya. Kumunot ang noo ko dahil naka tingala lang siya sa’kin. Bigla niya akong hinalikan sa noo sabay takbo palabas.
“Hoy! Gago!” inis na sigaw ko.
Noong isang araw pa niya ‘yon ginagawa! Kahit anong sabihin ko inuulit niya pa rin. Though…I secretly like it. Fuck right?
Itinukod ko ang mga kamay sa kama. Ang isa ay sa wheelchair para makaupo ako ng maayos. Nang makalabas sa kwarto ay naamoy ko agad ang sinangag.
Unlike in our house. Dito tanghali kami naliligo. Malamig kasi sa umaga at walang heater. Mas malamig sa umaga kesa sa manila.
“Where’s Mr. Tori?” I asked.
“Nasa labas, nag kakape.”
Tumingin ako sa bintana at nakita ko nga siya. Nag kakape habang naka tingin sa dagat. He seems on deep thoughts. I decided to go out.
“Hey, oldie.” I called.
Lumingon siya sa’kin, “oh? Problema mo?”
“Moody. You should eat first before drinking coffee.”
“Hindi ko na mahintay ang pagkain. Ang tagal niyo kasing gumising.” Reklamo niya.
“Niyo? Siya lang ‘yun!”
“Mamaya pupunta akong bayan para mamalengke. Sama ka?” tanong niya.
“Diba sabi ni bugwit mag popool daw tayo mamaya?”
“Ah, nalimutan ko. Bibili nalang muna ako tapos susunod ako sa inyo.”
“You can buy tomorrow.” I suggest.
“Pake mo ba, gusto ko ngayon e.”
I just rolled my eyes. Siya ‘yung matandang parang bata kausap.
“Kain na po kayo!” tawag ni Shane sa’min.
Nang matapos kaming kumain ay nag paalam si Mr. Tori na bibili na ng stock na pagkain. While me and Shane prepare our clothes. I hate public pools. Maingay, lalo na ang mga bata. Baka nga mamaya madumi pa ang tubig.
“Ayan ready na.” tinulak na niya ang wheelchair ko palabas.
Malapit lang ang pool. Kaunting lakaran lang mula sa bahay. Nang makarating ay wala gaanong tao. Siguro dahil pa tanghali palang. Madalas marami ay hapon.
“Shane, I forgot my towel.” I said.
“Huh? Itong saakin nalang gamitin mo.”
“Yuck, ipangpupunas mo sayo tapos ibibigay mo sa’kin? Just go get mine.”
“Paano? Iiwan kita?” alanganin niyang tanong.
“Yeah? Mabilis lang naman. Besides ikaw nag pumilit sakin na dito maligo.
“S-sige…basta ano tumawag ka pag may mangaaway sayo ah?”
Tumango ako.
Mabilis siyang umalis sa harapan ko. I just stayed where I was. Plano niya ay doon daw kami sa mababang pool. Hindi rin daw kasi siya masyadong marunong lumangoy. Mababaw lang ang kaya niya. Hindi ko alam kung totoo. Pero sa tingin ko naman ay oo. Hindi naman siya madalas sa beach or pool.
I saw guys in black cap and mask. I suddenly get nervous. Why here? How did they get here?! This is shit!
Ilalabas ko palang sana ang phone ko nang may biglang sumipa ng wheelchair ko. Nabitawan ko ang telepono nang mahulog ako sa tubig. This pool is deep!
I struggled to breath. I tried to reach the edge of the pool but the man kicks my hands. As I go deeper one guy go down to the pool. He swim closer to me. He grab my head and made me go deeper.
I can’t freaking breath! I know how to swim but not in this condition. Fuck.
“Stanlly!” I heard her before I close my eyes.
I open my eyes and saw a familiar room. I tried to move even if my shoulder hurts. I saw her beside me. She look pale. What happened? Is she the one who save me?
“Mabuti at gising kana.” It’s Mr. Tori.
“What happened?”
“May sumadyang ihulog ka sa pool.”
I know…
“At dahil doon nag panic si Shane. Kahit na hindi marunong lumangoy ay lumusob sa tubig. Mabuti at dumating ako. Nakaya ko pa kayong dalawa bubatin.” He stretches his arms.
“You what?”
“Binuhat ko kayong dalawa paalis sa tubig. Na cpr pa kita kaya naka balik agad ang hininga mo.”
“H-how about her?” I asked looking at her sleeping.
“Natagalan bago ako matapos sayo. Halos hindi ko na siya maasikaso. Wala rin ibang tao no’n dahil natakot doon sa mga lalaking nang trip sayo. Ang life guard naman tanga tulog.”
“Is she okay?”
Tinaasan niya ako ng kilay.
“Dinala siya sa hospital. Gusto rin sana kitang ipacheck. Pero ang sabi ng doktor okay kana.”
“I’m asking about her. Not about me.” I said pissed.
“Ilang oras siya sa hospital. Hindi ko alam ang nangyari. Dahil binabantayan kita no’n. Ang sabi lang ng doktor ay maayos na raw ang baga niya. Medyo marami siyang nainom na tubig sa pool. Kailangan niya lang sigurong mag pahinga.”
I gulped, “thank…you…” I said avoiding his gaze.
He’s mad.
“Bakit hindi mo pinindot?” kalmado pero halatang may diin.
“I didn’t…expect it.”
“Pero kung alam mo, pipindutin mo ba?” nag hahamon niyang tanong na ikinatahimik ko.
“Bakit ba kasi laging ayaw mong tinutulungan ka? Lalo na sa ganitong bagay? Takot ka sa mommy mo? O takot ka sa ibang tao na kayang saktan siya?”
I look down and bit my lip.
“Kung ayaw mong sabihin sa kaniya…sana saakin kaya mo. Kahit labag sa kalooban ko mag sisinungaling ako sa kaniya para sayo. Pero sana maging totoo ka sakin.”
I fucking can’t. I’m sorry.
“Matulog ka pa, madaling araw pa lang. Tawgin mo ako pag may kailangan ka.”
“How about—”
“Hindi ko pa sinasabi.” He cut me off, “ pero sasabihin ko pag maluwag na ang schedule niya. Tutal ayaw mo rin naman mag sabi sakin.” Umalis siya ng kwarto.
I badly want to tell them. But I know my mother. She will do anything to protect me. I also know Brian’s father. He hates issues that might ruined his reputation. He can easily frame us, turn the tables. Worst he might hurt my mother. She’s the only one I have.
I lied down again. I feel like crying. Shit. Every time…I can’t do anything to protect the one special to me. Even if I’m not like this. Even when the times I can still walk. All I did is to deliver a head ache to my mother.
Now…I don’t have a chance.
I just hug her beside me as I fight with my own emotions. But when she hugged me back…I broke down. I hug her tightly as I silently cry. Sorry…for worrying all of you.
-_-