Dominic’s POV
I’m here at the coffee shop, I’m with Link. Bago pa magbakasyon si Link kila Thrizel ay magkakilala na kami. Magkaklase kami noong elementary, magkaibigan na rin at sa hindi inaasahan, ang kumuha ng atensyon ko ay pinsan niya pala. What a coincidence, I like it.
"I can’t locate Thrizel that time. Iniwan niya ang kaniyang cellphone sa kwarto. Paano ko malalaman kung saan siya?"
Like me, confused si Link kung saan nga ba pumunta ang kaniyang pinsan. Pumasok lang yata kami sa buhay ni Thrizel para mag-aalala sa babaeng ‘yon. Para ipagtanggol siya sa kuya niyang walang ibang ginawa kun’di isipin ang sarili.
Sumimsim ako ng kape at humarap sa kaniya. "I don’t have idea too."
Iniisip ko rin kung saan pumunta si Thrizel, hindi ko naman alam na aalis siya ng kanilang bahay kaya hindi ko nasundan. Ang iniisip ko ngayon, sinong nagtago sa babaeng ‘yon? Halos magdadalawang araw na bago niya naisipang umuwi. Hindi palakaibigan ‘yon kaya wala siyang mapupuntahan.
Tumingin ako kay Link at nag-isip isip. Bukod sa mga kaibigan ni Thrale na sina Kein, Ryke, Gio at Elkhurt? Kung sakali mang pupunta si Thrizel kay Ryke, hindi naman iyon gagawin ng babaeng ‘yon lalo na’t wala pa silang closure nitong manliligaw niya dati. Link said earlier, Gio is with Thrale, wala ring alam si Kein. Saan ka p’wedeng pumunta? Si Amira ang pinakamatalik niyang kaibigan pero wala ring ala—wait?
"Link, you remember what I told you?"
Agad siyang napaharap sa akin. "Ano?"
"Na may kinikita si Thrizel dito, dito mismo sa coffee shop. Nabanggit niya sa akin ‘yon."
Naliwanagan naman ang mukha ni Link, halatang naalala ang aking sinabi. "Who is he?"
Ngumisi ako sa kaniya. "Phryx Recas."
"I remember that name, pupuntahan ba natin?"
"Of course."
Sabay kaming tumayo ni Link at lumabas ng coffee shop. Iyon nalang ang naalala kong kilala ni Thrizel. Ang tagal niyang pumasok sa isip ko dahil hindi naman iyon bukambibig ng babae. Sa ngayon, sigurado akong siya ang tumulong kay Thrizel. Malakas ang pakiramdam ko.
AGAD kaming nakarating sa bahay nito. Yes, alam ko kung saan siya nakatira lalo na nang marinig ko ang kaniyang pangalan na maraming estudiyanteng takot dito, isama na ang ibang guro. Isa rin ‘to sa inobserbahan ko kaso masyado ‘tong malihim kaya kakaunti lamang ang nakuha kong impormasyon tungkol sa kaniyang pagkatao.
"Sobra mo talagang pakialamero ‘no? Pati bahay ng lalaking ’to, alam na alam mo." Komento sa akin ni Link at pumunta na sa gate para magdoor bell.
"Palibhasa mahina ka sa ganito." Balik ko naman sa kaniya. "Wala kang malalaman kung hindi dahil sa akin, Link. Lalaking mahina ang pag-oobserba."
Natawa siya sa aking sinabi. Nagsalita siya habang lumilinga-linga sa gate. "Ang kapal ng pagmumukha mo, ako ang nakadiskubre na may gusto si Thrizel kay Thrale. Ang alam mo lang ay masasaktan si Thrizel kay Thrale, wala kang alam na gusto ng pinsan ko ang kuya niya ‘no. Thrale is right, hambog ka talaga."
Napasinghal ako. "Nasanay lang ako na gano’n ang magkapatid kaya hindi ko nakita. Ang pagkakamali ko, akala ko si Thrale ang may gusto, si Thrizel pala. Sa ano naman kung hambog ako? Dapat lang ipagmayabang ang nalalaman ko. Tsk."
Nangunot ang aking noo nang biglang humalakhak si Link. "Alam ko na iyang singhalan mo, Dominic. Napipikon ka na sa akin, ikaw ‘tong nag-umpisang mang-asar, ikaw din pala ang talo. Mahina." Nainis pa ako sa pag-iling-iling nito. "Saka mo na nga ako hambugan kapag nalaman mo na kung sino ang naglagay ng sex drugs sa inumin ni Thrizel."
Napaisip ako sa kaniyang sinabi. Hanggang ngayon kasi, wala kaming maisip ni Link kung sino ang p’wedeng maglagay no’n. Hindi p’wedeng si Demzell, ‘gaya ng ginawa ko kay Thrizel, minanmanan ko rin ang aking kapatid dahil maghanap na naman ng gulo. Sa ngayon, wala pa talaga akong alam kung sino ang naglagay.
Napatigil kaming dalawa ni Link sa pag-iisip nang bumukas ang pinto. Nakita namin si Phryx na walang kaayos-ayos hanggang ngayon. Kung ano ang hitsura niya sa paaralan, gano’n pa rin. Kailan ba balak maglinis ng lalaking ‘to sa kaniyang katawan?
"Ang ingay niyong dalawa, anong kailangan niyo?" Seryoso ang kaniyang pagtatanong. Pinaparating sa aming hindi niya gustong makita kami ni Link dito sa harap ng kaniyang bahay. Kabisado ko na itong si Phryx.
"Maling bahay yata ang napuntahan natin." Nagtaka ako dahil sa sinabi ni Link. Anong mali? Nasa harapan na namin si Phryx. "Hindi naman nakikipagkaibigan si Thrizel sa marungis." Napatampal ako ng noo dahil sa kaniyang sinabi, ako ang nahiya. Nasa harap namin si Phryx!
"Uhm, I’m sorry to what Link sa—"
"Pumasok kayo sa loob, hindi ako nakikipag-usap sa labas." Dire-diretsong pumasok si Phryx sa loob. Hindi na hinintay ang magiging sagot namin ni Link kung susunod ba kami o hindi. Pero, pumasok din kaming dalawa.
Inilibot ko ang aking paningin sa loob ng bahay ni Phryx, napakalinis. Ang may-ari lang talaga ang dugyot. Joke. Hindi ko ugaling manglait. Nandidito ako para magtanong. Pinaupo niya kami sa sofa, umupo kaming dalawa ni Link. Maya-maya lang, naglapag siya ng dessert at juice sa aming harapan.
Umupo siya sa single sofa. "Anong kailangan?"
Nagkatinginan pa kami ni Link. Nag-iisip kung sino ang magtatanong kaso abala ito sa pagkain kaya ako na. "Nakasama mo ba si Thrizel?"
Ngayon lang nagbago ang kaniyang reaksyon. Ang kaninang seryoso ay nagtaka. "Bakit ko isasama rito sa bahay ang kapatid ni Thrale? Kung lumayas si Thrizel, labas na ako ro’n. Huling kita namin ay sa coffee shop."
"Nagsasabi ka ba ng totoo?" Tanong ni Link. Ang dami pang laman ng bunganga. Gutom ba ito?
"Maaari na kayong umalis, kung tungkol sa babae ang gusto niyong itanong. Wala akong intere—"
"Sigurado kang hindi rito pumunta si Thrizel?" Ngumisi ako sa kaniya. "Kilala na kita, Phryx. Ang sabi mo, kung lumayas si Thrizel, labas ka na ro’n. Tinanong lang kita kung nakasama mo ba si Thrizel, alam mo naman yata na may mali ka sa sinabi mo, ‘di ba? Paano mo malalaman na naglayas si Thrizel kung ang tagal mo na siyang hindi na kikita. Wala kang close sa pamilya nila, nalaman mo lang dahil sa ‘yo tumakbo ang babaeng ‘yon." Tumingin ako sa kusina, may sampayan doon. "Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng bahay mo, hindi para purihin sa kalinis, para maghanap ng p’wedeng patunay na rito nga pumunta si Thrizel. Damit ni Thrizel ang nakasampay, ‘di ba? Hindi mo ako malilinlang."
Natigilan kaming dalawa ni Link nang bigla itong tumawa. Base sa kaniyang pagtawa, para niya kaming pinaglalaruan. Anong gustong ipahiwatig nito? May mali ba akong sinabi? Tama lang ang pinagsasabi ko.
"Hindi kita malilinlang pero baited ka." Nagulat ako sa kaniyang sinabi. Hindi ko pa talaga kilala ang lalaking ‘to. "Hindi ba halata na sinadya kong sabihin na lumayas si Thrizel? Kung tinatago ko, sinong tanga ang magbibigay ng clue? At iyong sampay? Itatanggi kong hindi ko nakasama rito si Thrizel pero mag-iiwan akong ebidensya? Masyado mo akong ginagawang bata, Dominic. Kumuha ako ng juice at dessert sa kusina, sinampay ko na rin ang damit ni Thrizel para ipaalam sa inyong nakasama ko nga ang babaeng ‘yon."
Sumeryoso ang boses ni Link. "Anong ibig mong sabihin?"
"Ako nga ang tinakbukan ni Thrizel, hindi na kataka-taka sa akin kung may pupunta rito. Anong mali sa pagtulong ko sa kapatid ni Thrale? Kailangan talaga akong puntahan dito, huh?"
Ano nga bang mali? Bakit pinuntahan namin?
"Alis na kami." Pagpapasya ni Link at tinanguhan ako. Sinabihang sumang-ayon ako sa kaniya.
Hindi na ako nagsalita, tumayo na rin ako. Papunta na sana kaming main door nang bigla ulit magsalita si Phryx.
"I heard you two earlier, pinag-uusapan kung sino ang naglagay ng sex drugs sa inumin ni Thrizel." Tumayo siya at nagpamulsa sa amin. Tamad itong nakatingin, halatang sinusubukan kami.
"Labas ka na ro’n." Sabi ko sa kaniya at muling tumalikod pero napahinto na naman ako.
"Paano kung ako?" Sabay kaming napatingin dito ni Link. Nakangisi siya ng nakakaloko, halatang nang-aasar. "Ako na mismo ang lumalapit, hindi ba kayo naniniwala? Yes, I put sex drugs in Thrizel's drink, I enjoyed it."
Lalapitan ko sana ito para sapakin ngunit bigla akong pinigilan ni Link. Naiinis ako sa kaniya. "Enjoy?!" Gusto ko siyang sigawan at pagsapak-sapakin dahil naiirita ako sa pagmumukha niya. "Nakakatuwa bang halos mawala na si Thrizel sa kaniyang sarili! Because of that fucking sex drugs she confessed her feelings to her brother! Matalino kang tao, Phryx, sana naisip mo kung anong kakahinatnat no’n pero bakit sa parteng ‘yon? Sobrang bobo mo! You messed up Thrizel’s life!"
"Masyado kang naiinis sa akin, Dominic. You should thank me dahil hindi na nahihirapan si Thrizel for her feelings, right?" Bumuntong hininga ito at napailing-iling.
Binitawan ako ni Link, kalmado itong nagsalita. "That’s not the point, wala kang alam sa magkapatid, Phryx. Simula nang mangyari ang gabing ‘yon, nag-iba ang pakikitungo ni Thrale kay Thrizel, alam mo naman yata kung bakit lumayas si Thrizel, ‘di ba? Thrale hurt her, very much. She wanted to be alone kaya walang enjoy doon. Kung ikaw ang nasa kalagayan ni Thrizel, malalaman mo kung anong pinupunto ko. Para kang si Thrale, makasarili."
Thrizel’s POV
Gabi na, mag-isa ako rito sa sala, nagcecellphone. Maya-maya na ako aakyat sa taas dahil wala pa naman si Thrale. Nagkukulong ako sa kwarto kapag nandidito siya, wala pa si Link, kanina ko pa rin siya hinihintay.
"Thrizel, are you hungry? Let’s eat. Mukhang mamaya pa sina Thrale at Lake uuw—"
"I’m here."
Napatingin kami sa pinto. Nakita ko si Thrale, ang mga tingin niya ay dumiretso kay ate Anissa. Tatayo na sana ako ngunit umupo si Thrale sa aking tabi. Agad siyang nilapitan ni ate Anissa para bigyan ng tubig.
"Are you tired, hon? Kain na tayo." Rinig ko pang sabi ni ate. Ang tingin ko ay nasa selpon lang. Nakikinig lang ako sa kanilang usapan.
"I saw you, malamang ay hind—" Para hindi na iyon marinig. Tumayo na ako ng walang pasintabi.
"Thrizel."
Rinig ko pang tawag sa akin ni ate Anissa ngunit hindi ko na nilingon pa. Dire-diretso lang akong papuntang kwarto, hinawakan ko ang aking doorknob. Bigla akong nagulat dahil may isang kamay na pumatong sa kamay ko. Agad akong humarap kung sino ‘yon, ngayon ko lang nalaman na nakasunod pala si Thrale sa akin. Mukhang tumakbo siya dahil hinihingal ito.
"Anissa called you many times, kumain ka na." Naiilang ako dahil ang lapit ng katawan niya sa akin. Kinakabahan din ako baka kung anong mangyari.
Hindi ko siya pinansin, tinanggal ko ang kamay niyang nakahawak sa akin. Hindi ako nahirapan kaya nakapasok na ako sa kwarto. Akala ko titigilan niya na ako pero hindi, sumunod siya at sinarado pa ang pinto. Hindi ko alam kung anong gusto niya pero kinakabahan ako, baka kung ano-ano na naman ang sabihin niya.
"I’m sorry." Iyon ang unang lumabas sa kaniyang bibig. Hindi ako nagsalita. "Thrizel, I’m really sorry for what I did." Hindi muli ako umimik. "Babawi ako."
"Hindi ko kailangan niyan." Diretso kong sagot na halatang ikinatigil niya. Seryoso lang ang mukha ko. Gusto kong iparating sa kaniya na desidido ako sa aking sagot.
"Thrizel."
"Hindi ako nanunumbat, nagrereklamo. Mas gusto ko nalang manahimik, Thrale. Sana gano’n ka rin. Kung anoman iyong mga nangyari no’ng nakaraan, p’wede bang hayaan na? Wala kang maririnig na kahit ano sa akin, na kesyo bakit ganiyan ka? Please, Thrale, dumistansya ka naman kahit pansamantala. Gusto ko lang maramdaman kung akong pakiramdam nang hindi naguguluhan."
Magsasalita na sana siya ngunit biglang tumunog ang aking selpon. Sabay kaming napatingin doon, si mom. Tumingin muna si Thrale sa akin bago lumabas. Nakahinga naman ako nang maluwag.
"Hello, mom."
Agad akong ngumiti nang sagutin ko ang video call. Ilang araw ding hindi nakatawag sa akin ang aking nanay, halata namang abala ito kaya hindi na ako magtataka. Gusto ko ay dito nalang sila ulit pati sila dad, namiss ko na kumpleto kaming pamilya.
"Kumusta ang anak ko?" Naglalambing ang boses ni mommy.
Muli akong ngumiti. "I’m okay po."
Ang natutuwa niyang mata ay biglang nagseryoso. Hindi ko alam kung anong nahalata ng aking nanay. "Thrizel, what’s your problem? Ngayon ko lang ulit nakita ang mga mata mong ganiyan. May problema ba, baby?"
Natigilan ako sa kaniyang sinabi. Napayuko ako at iniisip kung sasabihin ko ba. May tumulong luha na rin sa aking mga mata. Ngayon nalang ulit ako natanong ni mom kung anong problema ko. Ngayon ko nalang din nakita ang nag-aalala niyang mukha.
Pinunasan ko ang aking luha at ngumiti sa kaniya. "I’m always okay here, mom. Medyo pagod lang po ako. Namimiss ko na rin po kasi kayo."
Mukha namang nakumbinsi ko siya. "If you have a problem, just call me, okay? Hindi ako magdadalawang isip na umuwi riyan. By the way, kumusta kayo ng kuya mo?"
"Ayos din po, hindi naman po niya ako pinapabayaan. Kung anong protective niya sa akin dati, gano’n pa rin po ngayon."
"Mabuti naman, ayaw na ayaw ka no’ng nasasaktan."
Mukha nga po.
Itutuloy...