+យប់ រយះដែលថេយ៉ុងបាត់ខ្លួនមកទល់និងពេលនេះគឺយប់បាត់ទៅនៅតែស្វែងរកដានឬទីន្លែងរបស់ពួកវាមិនឃើញដដែល ការដែលរកមិនឃើញរកមិនឃើញAppaនិងការព្រួយបារម្ភនេះហើយទើបវាកាន់តែដុតកំហឹងបងប្អូនទាំងបីឲឆេះក្ដៅក្នុងប្រអប់ទ្រូងជាខ្លាំងឡើងៗ។
+ភូមិគ្រឹះមីន
ងឺុត!!!!!!!!
« អ្នកប្រុសតូចអ្នកនាងតូចមករកអីដែរស្មើនេះទាន »អង្គរក្ស ក្រោយឃើញត្រកូលចនមកឈប់ឡើងត្រហឹងពេញភូមិគ្រឹះបែបនេះគេក៏ចេញមកសួរនាំបន្តិចព្រោះតែពេលនេះគឺយប់ទៅហើយ តែបងប្អូនទាំងបីបែរជាមកទីនេះតែ តែមុខពួកគេគួខ្លាចដូចម្ចាស់ធំយ៉ាងចឹង។
« យើងចង់ជួបអ៊ុំមីនឥឡូវនេះ »ជុងវ៉ុន ងើយមុខទៅនិយាយជាមួយគេទាំងមុខមាំទើបធ្វើឲគេរហ័សដកខ្លួនចេញមិនហ៊ាននៅក្បែរបន្ត។ក្រោយឃើញពួកគេឈប់បាំងផ្លូវហើយបងប្អូនទាំងបីក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុងក៏ឃើញមានយ៉ុនមីននិងកូនៗអង្គុយនៅសាឡុងមើលទូរទស្សន៍នៅទីនោះ។
« អូ!!ជុងវ៉ុន ថេជុង ជូយ៉ុនមានការអីហេស៎ទើបមកទាំងយប់បែបនេះចុះឯងណាថេយ៉ុងនោះ? »ជីមីន គ្រាន់តែឃើញពួកគេក៏សួរយកតែម្ដងព្រោះយប់ហើយពួកគេមកធ្វើអីព្រោះធម្មតាពួកគេមិនដែលមកនោះទេ តែពេលសម្លឹងរកមើលថេយ៉ុងក៏មិនឃើញ។
« ខ្ញុំចង់និយាយជាមួយអីយ៉ុនហ្គី »ជុងវ៉ុន មិនតបនិយាយសំណួរជីមីនក៏បែរទៅនិយាយជាមួយយ៉ុនហ្គីវិញព្រោះពេលនេះពួកគ្មានពេលលេងសើចនោះទេ។ហើយចំណែករឿងដែលថេយ៉ុងបាត់ខ្លួនពួកគេមិនបានប្រាប់ជុងហ្គុកឬអ្នកណាឲដឹងនោះទេព្រោះយល់ថានិងអាចដោះស្រាយបានទើបមិនចង់ឲលោកប៉ាបារម្ភ។
« យ៉ុនអូនយកកូនទៅលើសិន »ជីមីន ឃើញទឹកមុខពួកគេទាំងបីដូចមិនស្រួលទើបបែរទៅប្រាប់ប្ដីទើបដឹងដៃកូនៗទៅលើបាត់ ចំណែកជីយ៉ុននិងលីយ៉ុនវិញដោយសារតែពួកគេឃើញទឹកមុខបងប្អូនភ្លោះទាំងបីដូចមិនស្រួលទើបនាំគ្នាស្ងាត់មាត់បែបនេះ។
« នាំគ្នាអង្គុយសិនមក »យ៉ុនហ្គី ថាហើយពួកគេក៏ដើរមកអង្គុយនៅសាឡុងតលមុខនោះ។
« ខ្ញុំចង់បានកូនចៅមួយរយនាក់ឥឡូវនេះ »ជុងវ៉ុន មិនឲយ៉ុនហ្គីហាមាត់សួរទាន់គេក៏និយាយយកតែម្ដង។
« មួយរយនាក់ក្មួយយកធ្វើអីឬ?»យ៉ុនហ្គី អត់ឆ្ងល់មិនបានព្រោះតែកូនចៅជុងហ្គុកក៏មានច្រើនលើសគេទៅទៀតមិចក៏ពួកមករកកូនចៅបន្ថែម។
« Appa ខ្ញុំត្រូវគេចាប់ទៅបាត់ហើយ »ថេជុង គេនិយាយមុខស្មើធេញឯដៃគឺក្ដាប់ឡើងញ័រទៅហើយ។
« ពីពេលណា ហើយជុងហ្គុកដឹងទេ»យ៉ុនហ្គី ឮបែបនេះនាយភ្ញាក់ផ្អើលមិនស្ទើរទៀតហើយ ហេតុអីមានរឿងមិនចេះចប់បែបនេះ។
« ទេ »ជូយ៉ុន ថាហើយក៏ក្រោកឈរ។
« ខ្ញុំចង់បានកូនចៅមួយរយនាក់អ៊ុំឲខ្ញុំឬអត់ »ជូយ៉ុន នាងនិយាយមុខស្មើសម្លឹងទៅយ៉ុនហ្គីចាំទទួលចម្លើយ។
« មិនអីទេអ៊ុំនិងជួយក្មួយៗក៏... »
« ខ្ញុំចង់ចាត់ការវាដោយខ្លួនឯង »មិនឲយ៉ុនហ្គីនិយាយអស់សេចក្ដីពួកគេក៏និយាយកាត់ព្រមគ្នាទើបដើរចេញទៅបាត់ ជាមួយនិងកូនចៅចំនួនមួយរយនាក់ផងដែរ ឯយ៉ុនហ្គីវិញក៏មិនហ៊ានធ្វើនោះដែរព្រោះតែមុខរបស់ក្មួយៗរបស់នាយពេលខឹងគឺដូចជុងហ្គុកនៅថ្ងៃនោះខ្លាំងណាស់។
« ពួកឯងត្រូវតាមរកAppaរបស់ឲឃើញនៅថ្ងៃស្អែក បើពួកឯងរកមិនឃើញកុំត្រឡប់មកវិញឲសោះ »ជុងវ៉ុន
« មិនថាទោះជ្រែកដីឬធ្វើអ្វីក៏ដោយត្រូវរកAppaរបស់យើងឲឃើញ »ថេជុង
« នាំAppaយើងមកវិញដោយសុវត្ថិភាព ចាប់វាឲបានយើងនិងដាក់ទោសវាដោយខ្លួនឯង»ជូយ៉ុន ពួកគេទាំងបីក្ដាប់ដៃញ័រទទ្រើកកែវភ្នែកក្រហមដុតនឹកឃើញដល់រូបភាពគេចាប់Appaរបស់ខ្លួនច្បាស់ៗចាំមើលពួកគេនិងប្រដៅវាឲចាស់ដៃបន្តិចទើបអនុញ្ញាតឲវាងាប់។
« បាទទាន »ពួកគេថាហើយក៏នាំគ្នីគ្នាចេញទៅធ្វើតាមបញ្ជារបស់អ្នកប្រុសតូចនិងអ្នកនាងតូចបាត់។
+ឃ្លាំងចាស់
«ឈូ.....»ខណះដែលរាងកាយតូចស្ដើងកំពុងតែសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួនក៏មានទឹកមួយធុងមកចាក់ពីលើគេ។
« ខិខិ ខិខិ»ថេយ៉ុង គេក្អកខិខិដោយសារតែឈ្លក់និងទឹករួមទាំងមានអារម្មណ៍ថាល្ហិតល្ហៃហើយពិសេសគឺត្រង់ពោះតែម្ដងដោយសារតែទទួលកម្លាំងដៃពីបុរសដែលចាប់ខ្លួនមកនោះ។
« ដឹងខ្លួនហើយឬ Kim Taehyung អាក្មេងសម្រាម»ថេយ៉ុងងើបមុខទៅសម្លឹងមនុស្សដែលហៅខ្លួនទាំងស្រពិចស្រពិលដោយសារតែអស់កម្លាំងនិងមានអារម្មណ៍មិនស្រួលត្រង់ពោះ។
« នាង...»ថេយ៉ុង ព្យាយាមសម្លឹងទៅនាងតែគេមើលមិនដឹងនោះទេ។
« មិនចាំយើងទេហេស៎!!?»ក្រោយមើលទៅថេយ៉ុងដូចជាខ្សោះកម្លាំងបែបនេះនាងក៏ញញឹមសមចិត្តក៏ព្រោះតែមុននោះនាងបានឲកូនចៅចាក់ថ្នាំទៅថេយ៉ុងឲគេខ្យោយបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់ធ្វើអ្វីលែងបាន។
« ចាំយើងធ្វើឯងចាំយើងណា ឮថាមានកូនឬទៅជាមួយគ្នាតែម្ដងទៅហឹុស!!!»នាងនិយាយទៅគេស្របនិងក្រសែរភ្នែកសម្លឹងទៅពោះថេយ៉ុងទាំងញញឹមចុងមាត់ហាក់មានគំនិតមិនល្អនោះទេ។
« នាងជាអ្នកណា ហើយយើងដែលស្គាល់នាងឬ?»ថេយ៉ុង គេគ្រវីក្បាលឲស្វាំងបន្តិចទើបងើបសួរនាងទាំងមុខស្មើ។
« ផាច់!!! មិនចាំយើងមែនហេស៎ កាង មីរ៉ានោះអីចាំយើងទេ អាក្មេងសម្រាម!!!» មួយដៃរបស់វាយទៅលើកផ្ទៃមុខរបស់ថេយ៉ុងឲគេបែរទៅតាមកម្លាំងដៃរបស់នាងតែគេហាកមិនឈឺនោះទេ។ ចាំទេនាងគឺ កាង មីរ៉ា ដែលត្រូវជុងហ្គុកបញ្ជាឲកូនចៅរៀបចំឧបតវហេតុគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ឲកើតឡើងកាលពី4ឆ្នាំមុននោះ គឺនាងនិងហើយក្រោយពេលគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍កើតឡើងនាងក៏ត្រូវខូចសម្រស់និងពិការជើងទើបលោកកាងបញ្ជូននាងទៅព្យាបាលនៅក្រៅប្រទេសនិងវះកាត់ឲនាងតែដោយសារតែស្នាមឆូតមុខជ្រៅៗខ្លាំងពេកទើបធ្វើឲវាមានស្នាមអាក្រក់ធ្វើឲអ្នកដែលបានឃើញមានការខ្លាចរអាលចំពោះនាងជាខ្លាំង ទើបចងចិត្តចងគំនុំនាងព្យាយាមខំរៀនដើរឡើងវិញដើម្បីត្រឡប់មកសងសឹកនិងថេយ៉ុងវិញបែបនេះ។
« អូ!!!នាងទេឬស្មានតែគ្មានជីវិតរស់នៅឃើញពន្លឺថ្ងៃហើយទេតើ ហឹុស»ថេយ៉ុង កុំភ្លេចណាថាគេក៏ជាម៉ាហ្វៀមិនមែនមានរឿងតិចតួចអាចឲគេស្រែកយំនោះទេ។
« ហឹុស!!! ឯងចាំមើលថាយើងនិងធ្វើយ៉ាងមិចសម្រាប់ឯងនោះ អាសម្រាម »មីរ៉ា
« អ្នកណា អ្នកណាជាសម្រាមឲប្រាកដទៅហឹុសៗ!!!ស្រីមុខអាក្រក់ »ថេយ៉ុង មិនខ្លាចនិងពាក្យគំរាមរបស់នាងនៅជេរនាងឲខឹងថែមទៀតផង។
« ផាច់ៗ!!! មុខយើងទៅជាបែបនេះក៏ព្រោះតែអ្នកណា ព្រោះតែឯងមិនចឹងហេស៎!!?»មីរ៉ា នាងចូលទៅទះគេទើបលើកដៃទៅចង្អុលស្នាមឆូតដែលក្រវេមក្រវ៉ាមពេញនោះឲគេបានឃើញ។
« ក៏ព្រោះតែចរិកនាងមិនចឹងបើនាងមិនរករឿងយើងនាងក៏មិនមែនស្ថិតក្នុងសភាពបែបនេះ!!! »ថេយ៉ុង ស្រែកខ្លាំងៗទៅនាងមែនហើយមកពីនាងមិនចឹងដែលចូលខ្លួនមករករឿងគេ។
« ឯងកុំចេះ!!! ពីមុនឯងមានលោកចនជួយឯងតែពេលនេះឯងលែងមានអ្នកមកជួយឯងនិងកូនក្នុងពោះទៀតហើយហាស៎ហា »មីរ៉ា នាងនិយាយព្រមទាំងសើចខ្លាំងៗទើបដកកាំភ្លើងចេញពីក្នុងកាបូបមកភ្ជុងនិងពោះថេយ៉ុង។
« នា.នាង នាងធ្វើស្អី..កុំកុំធ្វើអីកូនយើ..ផាំងៗ!!!អក៎..ក.កូន»ថេយ៉ុង ក្រោយឃើញនាងយកកាំភ្លើងមកភ្ជុងលើពោះដែលកំពុងតែមានទារកតូចលូតលាស់នោះវាកាន់តែធ្វើគេភ័យ តែមិនបានប៉ុន្មានផងសម្លេងកាំភ្លើងក៏បន្លឺចេញមក ស្របនិងបងប្អូនភ្លោះរត់មកដល់ល្មម។
« Appa!!!!!!!»ជុង/ថេ/ជូ
[ To Becontinue♡︎★]
អធ្យាស្រ័យថាផុសស្អែកតែទូរស័ព្ទអស់លុយចឹងផុសឲហើយ⭐😼