+ថ្ងៃបន្ទាប់
« morning kiss ប្រពន្ធបងសឺត...»ជុងហ្គុក គ្រាន់តែបើកភ្នែក ស្នាមញញឹមក៏លេចឡើងភ្លាមក្រោយពេលបានឃើញមនុស្សជាទីស្រលាញ់កំពុងតែស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃបែបនេះទើបអោនទៅថើបលើថ្ងាសគេតិចៗ។
« ហិហិ លោកប្ដី »ថេយ៉ុង ដែលមិនទាន់បើកភ្នែកក៏ងើយមុខទៅស្ញេញដាក់នាយមុននិងបូញមាត់ស្រួចៗឲប្ដីថើប ឯអ្នកជាប្ដីវិញបានត្រឹមគ្រវីក្បាលនិងចរិកប្រពន្ធតែប៉ុណ្ណឹុង។
« ជុប...ក្រោកបានឬនៅប្រពន្ធសម្លាញ់ »ជុងហ្គុក លើកដៃរបស់ខ្លួនទៅទាញថ្ពាល់ទាំងគ្រឺតខ្នាញ់។
« ហិហិ បីអូន »ថេយ៉ុង បិទភ្នែកជិតឈឹងលើកដៃចាំឲប្ដីបីទៅម៉ុជទឹកព្រោះថាគេមានកូនចឹងលោកប្ដីមិនឲធ្វើអីនោះទេ។
« បាទប្រពន្ធក្បាលខូច សឺតៗ..»ជុងហ្គុក ថាហើយក៏បីប្រពន្ធទៅបន្ទប់ទឹក ម៉ុជទឹក ដុសធ្មេញ ដុសខ្លួន ស៊កខោអាវ លាបគ្រឿងថែរក្សាសម្រស់គឺជុងហ្គុកជាអ្នកធ្វើទាំងអស់នាយមិនឲប្រពន្ធទាស់ចិត្តនោះទេ។
+តុកអាហារ
« កូនៗយើងនៅមិនទាន់ចុះមកទេហេស៎ »ជុងហ្គុក ដើរចុះមកទាំងមានថេយ៉ុងនៅក្នុងដៃដើរទៅរកតុកអាហារធំភ្នែកទាំងគូរក៏សម្លឹងរកមើលកូនៗមិនឃើញចុះមក។
« ចាស៎ គឺនៅទេលោកម្ចាស់ »មេដោះ
« ឆាប់ទៅតាមកូនៗយើងឲចុះមក »ជុងហ្គុក មាត់នាយកំពុងនិយាយឯដៃក៏កំពុងតែបញ្ជុកកូនជ្រូកនីលើភ្លៅដែលកំពុងហា៎មាត់ចាំនោះ។
« ចា៎ស៎ លោកម្ចាស់ »មេដោះ ថាហើយក៏រៀបនិងដែរទៅហើយក៏...។
« ប៉ាៗៗអូនមោហៃប៉ាៗ ហិហិ »នេះហើយគឺបងប្អូនទាំងបីឮតែសម្លេងតែមិនទាន់ឃើញមនុស្សចុះមកនោះទេ។
« អា៎..កូនAppaប្រយ័ត្នធ្លាក់កូន »ថេយ៉ុង ដែលហារមាត់រៀបនិងញាុំបាយក៏ក្រវាសចេញស្រែកប្រាប់កូនៗទាំងប្រហោងពោះ ព្រះអើយកូនៗគេរត់ផ្លោះជណ្ដើរ3 4កាំឯណោះថាអីតែថេយ៉ុងជុងហ្គុកនេះវិញក៏ប្រហោងពោះមិនស្ទើរដែរ។
« ប៉ាៗៗធំ ប៉ាៗតូចហិហិ »ថេជុង ជុងវ៉ុន
« អូ..កូនៗប៉ាហេតុអីមើលទៅអីក៏សប្បាយខ្លាំងម្លេះ ហើយចុះជូយ៉ុនហេតុអីមើលទៅមុខក្រញ៉ូវម្លេះកូនAppa »ថេយ៉ុង មើលទៅបងៗនាងសុទ្ធតែសើចសប្បាយគ្រប់គ្នាតែចម្លែកអីតែកូនស្រីពៅម្នាក់។
« គឺ បន្តិចទៀតអ៊ុំមីននិងមកលេងទីនេះហើយAppa »ជុងវ៉ុន គេនិយាយប្រាប់ទៅAppaទាំងញញឹមមុននិងងាកទៅថេជុងញញឹមយ៉ាងមានគំនួច។
« ប៉ាដឹងហើយ ហឹុសៗ»ជុងហ្គុក ឮបែបនេះនាយក៏យល់ភ្លាមថាហេតុអីកូនស្រីខ្លួនធ្វើមុខមិនរាប់ញាតិបែបនេះក៏ព្រោះតែនាងមិនចង់នៅក្បែលីយ៉ុននោះទេក្បែរលើកណាក៏ខាតដែរ ឯកូនទាំងពីវិញគឺមហាសែនចំណេញ។
« ក្បាលខូចណាស់ ហិហិ »ថេយ៉ុង
ងឺុត!!!
« អុះ!!! មកហើយប៉ាៗ»ជុងវ៉ុន ថេជុងឮសម្លេងឡានភ្លាមក៏នាំគ្នារត់ទៅបាត់នៅឡើយតែកូនស្រីដែលដើរទៅអង្គុយញាុំបាយធ្វើមិនដឹង។
« អូនយ៉ុនៗហា៎....»លីយ៉ុន រត់មកពីចម្ងាយក៏ស្រែករកជូយ៉ុនសំណប់ចិត្តភ្លែត។
« មកទៀតហើយ »ជូយ៉ុន នាងបែរទៅរកម្ចាស់សម្លេងទាំងមុខក្រញ៉ូវ។
« សឺតៗ..កាអូបហា៎ ហិហិ»លីយ៉ុន រត់មកដល់គេក៏លើកដៃទៅចាប់ថ្ពាល់ជូយ៉ុនមកថើបខ្សឺត ឯងចាស់ៗមើលគេឡើងចំហរមាត់ពិសេសថេហ្គុកតែម្ដង។
« យើស៎!!ឯងថើបយើងទៀតហើយ!!!»ជូយ៉ុន នាងស្រែកខ្លាំងៗខឹងនិងលីយ៉ុនណាស់នាងដេញវ៉ៃរាល់ដងមិនរៀងសោះ។
« ហិហិ អូនចង់ថើបទៀត »លីយ៉ុន ញញឹមពព្រាយដាក់នាងតែក៏ប្រែជារត់ភ្លាមៗក្រោយពេលជូយ៉ុននាងកាន់អំបោសដេញវ៉ៃខ្លួនពេញក្នុងផ្ទះឲស្រែកដូចជ្រូក.ក។
« ប៉ាៗៗជួយលី ផងប៉ាៗៗអ៊ុំៗជួយអូនផងហា៎....»លីយ៉ុន រត់ផងស្រែកផងសុំឲប៉ាៗនិងអ៊ុំជួយ ។
« អើយ...»ថេហ្គុក ដែលងាកមកចេញពីក្មេងពីរនាក់នេះក៏មកគាំងនិងកូនក្មេងបីនាក់នៅខាងមុខនេះវិញ។
« សឺតៗៗ ក្រអូបណាស់ »ជុងវ៉ុន
« សឺតៗៗ ថ្ពាល់អូនជីក្រអូបណាស់ »ថេជុង ពួកគេអោនទៅថើបថ្ពាល់យ៉ុនជីម្នាក់ម្ខាងចំណែកម្ចាស់ខ្លួនវិញគឺនៅអង្គុយលើសាឡុងឲពីរនាក់បងប្អូននេះថើបម៉ាស្រលាញ់។
« ឯងថាទៅ យើងចំណេញឬខាតឲប្រាកដ »ជីមីន ក្រោយឈរគាំងហើយក៏បែរទៅមើលប្ដីប្រពន្ធកំពុងចំហ៎រមាត់គាំងនោះ។
« មិ.មិនដឹង »ថេយ៉ុង ឲដឹងយ៉ាងមិចបើដូចតែគ្នាហ្នឹង។
« អើយ..កូនៗកំពូលហើយនេះ »យ៉ុនហ្គី នាយសម្លឹងទៅកូនៗបន្តិចទើបបែរមកជុងហ្គុកដែរកំពុងតែគ្រវីក្បាលនោះ។
ក្រោយពួកគេរត់លេងនិងថើបគ្នាអស់ចិត្តហើយយ៉ុនមីនក៏នាំកូនៗត្រឡប់មកវិញដោយថ្ពាល់កូនស្រីសងខាងគឺក្រហមតែម្ដង ឯកូនប្រុសវិញបែកញើញជោគតែកុំមើលមុខញញឹមសឹងរហែកថ្ពាល់។ ចំណែកឯថេហ្គុកក្រោយអង្គុយហួចចិត្តនិងកូនៗហើយនាយក៏ឲពួកគេឡើងទៅម៉ុជទឹកសម្អាតខ្លួនចេញទើបបីប្រពន្ធទៅតាមក្រោយ។
+ក្នុងបន្ទប់
« អូនចាំបន្តិចបងចូលទៅលាយទឹកឲអូនសិនណា សឺត...»ជុងហ្គុក ដាក់ប្រពន្ធថ្នមៗទៅលើពូកទើបដើរទៅក្រោយឃើញប្រពន្ធងក់ក្បាលប្រាប់។
រីុងៗ រីុងៗ
« លោកប្ដីហា៎ ទូរស័ព្ទបង »ថេយ៉ុង ចុះមកកាន់ទូរស័ព្ទមុននិងស្រែកឲប្ដីមកទទួលព្រោះមានគេខលមក។
« បាទ បងទៅហើយ »ជុងហ្គុក ថាហើយក៏ដើរចេញមកយកទូរស័ព្ទមកផ្អិបនិងត្រចៀតបានមួយសន្ទុះទើបដាក់ចុះវិញ។
« ហឹុុម...»
« កើតអីហេស៎ លោកប្ដី »ថេយ៉ុង ដោយឃើញប្ដីដង្ហើមធំបែបនេះក៏ចូលទៅសួរ។
« គឺ ស្អែកបងត្រូវទៅក្រៅប្រទេសព្រោះមានការប្រជុំធំនៅទីនោះ2ថ្ងៃ តែបងដូចជាមិនចង់ទៅឆ្ងាយពីអូននិងកូនៗនោះទេ»ជុងហ្គុក នាយហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៍មិនល្អនោះទេដែលត្រូវឃ្លាតពីប្រពន្ធបែបនេះ។
« លោកប្ដី ពូកែររបស់អូនហា៎ ត្រឹមតែ2ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះយើងក៏អាចខលតាមទូរស័ព្ទបានតើ »ថេយ៉ុង
« បាទ ប្រពន្ធបង »ជុងហ្គុក អោនទៅថើបសក់ប្រពន្ធប៉ុន្មានខ្សឺតហើយទើបបីគេចូលទៅម៉ុជទឹក ពេលរួចរាល់អស់ទើបមកគេងអោបគ្នាជាប់ព្រោះម្នាក់ៗមិនចង់ឃ្លាតពីគ្នានោះទេ។
+ថ្ងៃបន្ទាប់
« ជុប...ជុងហា៎ក្រោកបានហើយលោកប្ដី »ថេយ៉ុង ថ្ងៃនេះគេក្រោកលឿនជាងសព្វដងព្រោះតែត្រូវក្រោកទៅជូនដំណើរលោកប្ដី។
« ហឹុម...ថេយ៍សុំគេងបន្តិចទៀត »ជុងហ្គុក ក្រហឹមបន្តិចទើបទាញកាយប្រពន្ធមកអោបជាប់។
« តែថ្ងៃនេះបងត្រូវទៅក្រៅប្រទេសមិនចឹង »ថេយ៉ុង លើកប្រអប់ដៃរបស់ខ្លួនទៅអង្អែលលើមុខរបស់ប្ដីទាំងញញឹមខ្សោះព្រោះគេហាក់មានអារម្មណ៍មិនល្អនោះទេ។
« អឹម ពិតមែនហើយ សឺត...អរុណសួស្តីប្រពន្ធសម្លាញ់ »ជុងហ្គុក
« បាទ ហិហិទៅរៀបចំខ្លួនទៅល្អទេ » ថេយ៉ុង ដោយមិនចង់ឲប្ដីដឹងថាខ្លួនមិនសប្បាយចិត្តក៏ប្ដូរជាបបួលទៅម៉ុជទឹកវិញ។ ឯជុងហ្គុកក៏ងក់ក្បាលយល់ស្របទើបលើកបីប្រពន្ធចូលទៅ ពួកគេក៏ឆ្លៀតប្រលែងគ្នាមួយហត់ផងដែរទើបដាច់ចិត្តឈប់វិញ។
+ប្រលានយន្តហោះ
ក្រោយពីដឹងថាប៉ាធំនិងចេញទៅក្រៅប្រទេសភ្លាមៗបែបនេះធ្វើឲបងប្អូនភ្លោះទាំងបីហាក់មិនចង់ឲប៉ាៗគេទៅនោះទេ តែដោយសារមិនចង់ឲខូចការងាររបស់លោកប៉ាទើបពួកគេរៀបចំខ្លួនមកជូនដំណើរលោកប៉ាជាមួយAppaតែប៉ណ្ណឹង នៅតាមផ្លូវពួកគេនិយាយគ្នាសើចសប្បាយខ្លាំងមិនថានិយាយអីនោះទេតែរាល់ការនិយាយគឺមានក្ដីសុខសម្រាប់គ្រួសារមួយនេះ។
« ថេយ៍ហា៎ ក្រែងថ្ងៃនេះយើងទៅពិនិត្យសុខភាពកូនមិនចឹង »ជុងហ្គុក ដើរសុខៗក៏នឹកឃើញថាថ្ងៃនេះគឺដល់ថ្ងៃណាត់ទៅពិនិត្យកូនហើយទើបនាយបែរមកសួរប្រពន្ធដែលកំពុងដឹងដៃកូនៗនោះ។
« បាទ តែបងកុំបារម្ភអីអូនអាចទៅខ្លួនឯងបានណា »ថេយ៉ុង ឃើញថាមុខប្ដីហាក់មិនស្រួលទើបនិយាយបន្ថែមឲនាយស្ងប់ចិត្ត។
« តែអូនហា៎ បងពិតជាមិនចង់ទៅចោលអូននោះទេ បងចង់ទៅពិនិត្យសុខភាពកូនជាមួយអូនច្រើនជាង »ជុងហ្គុក និយាយទាំងមុខស្អុយព្រោះមិនចង់ទៅឆ្ងាយពីប្រពន្ធកូនតែដោយសារតែមានការប្រជុំធំនៅក្រៅប្រទេសទើបត្រូវទៅ។
« ជុងហា៎ អូនអាចទៅពិនិត្យម្នាក់ឯងបានបងកុំបារម្ភអី »ថេយ៉ុង គេក៏មិនចង់បែកពីប្ដីដែរតែការងារក៏សំខាន់មិនអាចព្រោះតែខ្លួនធ្វើឲខូចការងារនោះទេ ក្នុងចិត្តពេលនេះគឺចង់តែយំនោះទេតែដោយសារមិនចង់ឲនាយកាន់តែចិត្តមិនដាច់ទើចខំទប់។
« បាន បងនិងឆាប់មកវិញណា ជុងវ៉ុន ថេជុង ជូយ៉ូនកូនត្រូវស្ដាប់ប៉ាធំមើលថែAppaកូនឲបានល្អឮទេ »ជុងហ្គុក យល់ព្រមនិងប្រពន្ធរួចទើបបែរមកផ្ដែរផ្ដាំកូនៗវិញ ។
« បាទ/ចាស៎ទុកចិត្តចុះប៉ាៗ »ជុង/ថេ/ជូ
« នៅទៀតបើមានរឿងអីមិនស្រួលត្រូវតែទាក់ទងទៅប៉ា ហើយត្រូវចាំសម្ដីដែលប៉ាធ្លាប់ប្រដៅឲបាន »ជុងហ្គុក នាយកាន់តែមានអារម្មណ៍មិនល្អនោះទេទើបនិយាយផ្លែរផ្ដាំកូនៗឲហើយ។
« បាទ/ចាស៎កូនចាំហើយ »ពួកងក់ក្បាលព្រមគ្នារាល់ពាក្យសម្ដីដែរលោកប៉ាតែងតែបង្រៀនពួកគេចាំទាំងអស់។
« សឺតៗៗ...បងដល់ពេលទៅហើយ »ជុងហ្គុក ថើបថ្ពាល់កូនៗរួចទើបក្រោកឈរទាញប្រពន្ធមកអោបថើបទាំងអាល័យទើបកូនៗរត់មកអោបពីក្រោយដែរ។
« អឹម ធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថិភាពណាលោកប្ដីទៅដល់ខលប្រាប់អូនផង »ថេយ៉ុង និយាយងុលៗទៅប្ដី ព្រោះតែឆួលៗចុងច្រមុះពេក។
« ធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថិភាពណាប៉ាៗ »
« បាទ បងទៅហើយប៉ាៗទៅហើយណាកូនប្រុសកូនស្រីប៉ាៗមើលថែខ្លួននិងAppaឲបានល្អណា »ជុងហ្គុក ថាហើយក៏ទាញប្រពន្ធកូនមកអោបទើបដាច់ចិត្តដើរចេញទៅតែមិនហ៊ានបែរមកក្រោយវិញនោះទេខ្លាចថានិងទប់ចិត្តមិនបានព្រោះនាយដឹងថាប្រពន្ធកូនយំទើបមិនហ៊ានបែរក្រោយ ។ហើយប៊ីនក៏ទៅជាមួយផងដែរតែដោយសារមិនចង់ឃើញទិដ្ឋភាពបែបនេះទើបគេទៅចាំនៅលើយន្តហោះមុន
« ហឹុក...»សម្លេងយំដំណាលគ្នារបស់Appaនិងកូនៗព្រោះខ្លួនមិនដែលឃ្លាតពីប៉ាធំនោះទេ។
« កុំយំអីកូនរបស់Appa »ថេយ៉ុង រហ័សជូតទឹកភ្នែកចេញមុននិងបន្ទន់ជង្គង់ចុះមកអោបលួងលោមកូនៗដែលអោនមុខចុះសម្រក់ទឹកភ្នែកនោះ។
« បាទ/ចាស៎Appa »ថាហើយហើយពួកគេក៏នាំគ្នាចេញមកវិញដើរទៅរកឡានសម្ដៅទៅមន្ទីពេទ្យបន្ត។
+ មន្ទីរពេទ្យ
« គីម ថេយ៉ុងពេលនេះឪកាសរបស់យើងក្នុងការសម្លាប់ឯងបានមកដល់ហើយ ហឹុស» សម្លេងមនុស្សម្នាក់ដែលពន្លឺឡើងចេញពីក្នុងឡានកែវភ្នែកទាំងគូរសម្លឹងទៅមើលគូរសត្រូវរបស់គេទាំងចង់គំនុំ។
មកដល់មន្ទីពេទ្យថេយ៉ុងក៏ដើរចូលទៅដោយមានកូនៗនិងអង្គរក្សដើរតាមពីក្រោយរហូតដល់មុខបន្ទប់ពិនិត្យផងដែរ។
« កូនចាំAppaនៅទីនេះហើយAppaចូលទៅក្នុងមួយភ្លែតណា »ថេយ៉ុង ថាហើយក៏ដើរចូលទៅក្នុងក្រោយទទួលបានការយល់ព្រមពីកូនៗ។
« សួស្តីម្ចាស់តូច »លោកDoctor ក្រោកឈរអោនគោរពថេយ៉ុង។
« បាទ ចឹងយើងចាប់ផ្ដើមពិនិត្យទៅ »ថេយ៉ុង
« បាទ ម្ចាស់តូច»ថាហើយពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើការងាររបស់គាត់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ក្រោយពិនិត្យហើយលទ្ធផលក៏ចេញមក។
« យ៉ាងមិចដែរ »ថេយ៉ុង គេសួរទាំងអន្ទះសាព្រោះមិញនេះមើលនៅក្នុងកុំព្យូទ័រដូចជាមិនច្បាស់សោះ។
« គឺ អបអរសាទរម្ចាស់គឺទទួលបានកូន....»
ក្រាក៚
« Appa រួចរាល់ហើយហេស៎ »ជុងវ៉ុន ដែលអង្គុយចាំមួយសន្ទុះហើយនោះក៏បែរទៅសួរក្រោយឃើញAppaដើរចេញមក។
« បាទ ហិហិ »ថេយ៉ុង តបទៅកូនៗទាំងសប្បាយចិត្ត។
« Appaយ៉ាងមិចហើយអូននៅក្នុងនោះជាប្រុសឬស្រីទៅ Appa ហិហិ»ជូយ៉ុន
« ពិតមែនហើយAppa »ថេជុង
« ចាំAppaប្រាប់នៅពេលដែលប៉ាធំកូនមកចុះណា ហិហិ »ថេយ៉ុង គេមិនប្រាប់នោះទេព្រោះចង់Surpriseលោកប្ដី ទើបគេដឹងដៃកូនៗទៅចំណតឡានវិញ។
+ចំណតឡាន
« កូនៗទៅចាំAppaក្នុងឡានមុនចុះ Appaទៅបន្ទប់ទៅមួយភ្លែតណា »ថេយ៉ុង ក្រោយពេលដែលពិនិត្យរួចគេក៏ចេញមកវិញទាំងញញឹមមុននិងដើរទៅចំណតឡានទើបឲកូនៗទៅមុនព្រោះខ្លួនចង់ទៅលាងដៃបន្តិច។
« បាទAppa »ជុង/ថេ/ជូ ពួកគេថាហើយក៏រត់ទៅចាំក្នុងឡានបាត់ តែក៏មិនភ្លេចឲអង្គរក្សទៅតាមម្នាក់ផងដែរ។
« ទៅចាប់វាមក »គេនិយាយស្របពេលឃើញថាមានឪកាសល្អហើយ។
+ក្នុងបន្ទប់ទឹក
« ឯងជាអ្នកណា »ថេយ៉ុង ដែលរៀបនិងចេញមកវិញក៏ត្រូវឈានជើងថយក្រោយវិញនៅពេលមានបុរស2នាក់កាន់កាំបិតដើរមករក។
« ដឹប...អឹម..ហឹុមៗ...»បុរសទាំងពីនោះមិននិយាយច្រើនក៏ចូលទៅវ៉ៃពោះរបស់គេមុននិងទាញកន្សែងដែលមានថ្នាំសន្លប់មកខ្ទប់និងមុខថេយ៉ុង ។
« យកវាចេញទៅឲលឿនឡើង »គ្នាគេម្នាក់ទៀតក៏មកប្រាប់ទើបពួកគេរហ័សនាំយកថេយ៉ុងចេញទៅរកឡានដែលឈប់ចាំនៅខាងមុននោះ។
« ឆាប់ចេញឡានទៅ »
« ម្ចាស់តូច បាទ»អង្គរក្សដែលទើបតែមកពីជួយលើកឥវ៉ានបុរសចំណាស់ម្នាក់ហើយនោះក៏ដើរមកវិញស្រែករកម្ចាស់តូចព្រោះយូរណាស់ហើយមិនឃើញចេញមក។
« ម្ចាស់តូច ម្ចាសតូច នៅខាងក្នុងទេទាន ក្រាក!!! បាត់..បាត់ម្ចាស់តូចទៅណា»គេនិយាយទាំងញ័រមាត់ក្រោយដើររកគ្រប់បន្ទប់ទៅហើយតែមិនឃើញសោះ ទើបរហ័សរត់ទៅរកឡានវិញក្រែងថាម្ចាស់តូចនៅទីនោះ។
« ឯណាAppaខ្ញុំ »ជុងវ៉ុន ឃើញថាគេរត់មកតែម្នាក់ក៏សួររកAppaទាងមុខមាំ។
« គឺ..គឺម្ចាស់ ម្ចាស់តូចគាត់..គាត់»គេឮសំណួរនេះហើយក៏ដឹងភ្លាមថាខ្លួននិងជួបអីនៅពេលបន្តិចទៀតនេះ។
« យើងសួថាAppaយើងនៅឯណាហាស៎!!!!!»ជុងវ៉ុន ពេលដែលឃើញរឹកពារគេដូចជាមិនស្រួលជុងវ៉ុនក៏ស្រែកមួយទំហឹង។
« គឺ..គឺម្ចាស់តូច..បាត់..បាត់ខ្លួនហើយទាន»គេនិយាយទាំងញ័រមាត់។
« ពទ្ធោអើយ!!!! ផាំង!!!អាចង្រៃ!!!!!»ជុងវ៉ុន ស្រែកទាំងមួម៉ៅទើបទាញកាំភ្លើងមកបាញ់កណ្ដាលក្បាលឲគេដួលស្លាប់ក្នុងផ្លុកឈាមភ្លាមៗ ។
« បញ្ចូនមនុស្សឲតាមរកAppaយើងឥឡូវនេះ!!!»ថេជុង ជូយ៉ុន ពួកគេក្ដាប់ដៃមួយទំហឹងបើAppaគេមានរឿងអីអ្នកដែលចាប់Appaគេនោះងាប់មិនស្អាតទេ។
« ហើយត្រូវឆែកកាំមេរ៉ាទាំងអស់ដែលស្ថិតនៅទីនេះអ្នកណាហ៊ានជំទាស់បាញ់សម្លាប់គេចោលទៅ »ជុងវ៉ុន ថាហើយពួកគេក៏នាំគ្នារត់ទៅធ្វើការរៀងខ្លួន ឯបងប្អូនទាំងបីនេះវិញគឺដើរទៅក្នុងបន្ទប់កាំមេរ៉ាចាំមើលថាអ្នកណាដែលថ្លើមធំហ៊ានចាប់Appaរបស់គេបែបនេះ។
« បើAppaនិងប្អូនយើងកើតអីឯងនិងដឹងថានរកដែលពួកយើងធ្វើដាក់ឯងគឺយ៉ាងមិចមិនខាន »ជុងវ៉ុន
« យើងមិនខ្វល់ឯងប្រុសឬស្រីតែអ្វីដែលឯងហ៊ានធ្វើឯងក៏ហ៊ានទទួលដូចគ្នា ហើយយើងនិងមិនឲឯងងាប់ស្រួសនោះទេ គឺត្រូវវេទនាម្ដងបន្តិចៗរហូតដល់ហ្គេមបញ្ចប់ »ថេជុង
« ល្បែងកូនក្មេង តែរាល់ការលេងរបស់យើងឯងនិងដឹងថាវាយ៉ាងមិច បើខ្លួនរបស់Appaយើងមានរបួសមួយឯងត្រូវមានមួយរយ »ជូយ៉ុន ពួកគេក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែនកែវភ្នែកក្រហមច្រាលសម្លឹងទៅក្នុងកុំព្យូទ័រដែលឃើញឡានមួយនាំយកAppaគេចេញទៅ បើសិនAppaនិងប្អូនរបស់ពួកគេមានរឿងអីម្នាក់នោះត្រូវងាប់ដោយវេទនានិងឈឺផ្សាររាប់រយដង ។(បញ្ជាក់ពួកគេបិទមុខជិតទើបមើលមិនដឹង)
[ To Becontinue★★]
គិចថាភ្លាវអត់🌚
ចុច★ឲអូនផងកុំចិត្តអាក្រក់ពេក🤧🥰💗