Chapter Six
Nandito kami ngayon sa isang wedding house inaayos namin yung para sa kasal. Hindi parin kami nag uusap ni Kyle simula nung nag away kami nung isang araw at yung mama nya lang yung sumundo sakin kanina sa hotel.
"Lorraine try this! I'm sure Kyle will like this for you." Sabi sakin ng mama nya habang hawak-hawak yung yung laylayan ng gown.
"Ah opo maganda din po yan Mama kaya lang.. Parang mas maganda po siguro kung simple nalang po yung gown na susuotin ko total isang araw ko lang naman po yun gagamitin." Sabi ko sakanya.
"No iha, i want you to wear the best gown because your wedding day is a truly special day for the both of you."
Niyakap ko yung mama nya, talagang ginagawa nilang espesyal yung araw ng kasal namin. Naiyak ako kasi nagi-guilty talaga ako, ang bait nila masyado para lokohin ko.
"Oh why are you crying?" Tanong nya sakin nang magkalas kami sa pagkakayakap.
"Wala po Mama masaya lang po talaga ako."
"Huwag ka nang umiyak hindi bagay sa'yo."
Napatingin kami dun sa nagsalita si Kyle pala. Nagsasalita lang yun pag nandito yung mama nya pero pag kami na yung magkasama hindi nya ako kinikibo.
"Wow.. You look so handsome with your suit honey." Agad na lumapit sakanya yung mama nya at manghang mangha sa suot ng anak nya.
Ano namang bago? lagi naman syang naka coat and tie eh.
"What do you think Lorraine?"
"Ah opo bagay po sakanya." Infareness ha bagay nga sakanya. Gwapo naman kasi sya kahit anong suuotin nya ang problema nga lang hindi lang talaga sya marunong ngumiti.
"Wala ka paring napipiling gown?" Tanong nya sakin.
"Gusto ko kasi simpleng gown lang.. Ang garbo kasi ng mga gown nila dito."
"Alam mo kaya tayo nag-aaway dahil sa kaartehan mo. Huwag mong hanapin yung wala."
"Bakit ba?! gusto ko nga ng simpleng gown eh!" Nasigawan ko tuloy sya. Nakakainis na kasi sya kahit andito yung mama nya sinusungitan nya ko, pinapahiya nya ko.
"Ewan ko sa'yo." Pagkasabi nya nun agad syang umalis at tumalikod. Edi mag walk-out ka!!
"Wait honey don't go!"-Mama
"Aalis na po ako ma, I have to get back to work, i just used my free time for this kaya lang wala naman akong mapapala."
"Sigh.." Nagalit na naman sya sakin.. Ano ba kasing dapatg koong gawin para matganggal yung badtrip nya sakin?? Kung may problema sya sa lovelife nya hindi ko na kasalanan yun. Kung hindi lang dahil sa pera hindi ko gagawin tong kasal na to. Tsk!
Hindi na sya napigilan ng mama nya kaya bumalik na lang dito yung mama nya. "Pasensya na po ma." Sabi ko sakanya.
"You don't have to say sorry honey, that's what the relationship is.. Fighting and fighting all over again co'z sometimes you really have to fight not because the both of you are mad with each other but to test how strong your relationship is."
"Sa tingin nyo po kaya matutuloy pa po yung kasal namin kung palagi kaming ganito?" Nag-aalala ako baka kasi pera na maging bato pa ehe.
"Honey.. Don't you ever try to say that again. Of course matutuloy ang kasal ninyo ni Kyle whatever happens."
"Sana nga po.."
"Enough of drama, sige tumingin ka lang ng gown baka may magustuhan ka. This is the most popular wedding house in the city kaya hindi pwedeng wala kang mapili dito."
"Sige po ma Salamat po."
Naglakad ako at nag ikot ikot. Sana naman may mapili na nga ako para matapos na kami dito. Si mama kinausap nya yung wedding organizer para doon sa mga invitation at iba pang kakailanganin. Habang nag titingin tingin ako may nakita akong gown na..
"Ang ganda!" Sa wakas nakakita rin ako. Simple lang sya pero maganda, siguro naman hindi na nya ako sasabihan ng maarte nito.
"Oh Lorraine may napili ka na?" Lumapit sakin yung mama nya.
"Opo mama meron na po." Sabi ko habang hawak hawak yung gown na napili ko.
"What are you waiting for? try it."
"Sige po."
Nagpunta ako agad doon sa fitting room at sinukat ko yung gown. Ito yung pangarap kong wedding gown at sana kapag ikakasal na talaga ako sa taong mahal ko ganito din yung isusuot kong gown. Pagkatapos kong isukat yung gown binuksan ko na yung kortina.
"Wow.. I can't say anything."
"Wow Mam you look so beautiful with your wedding gown. I'm sure lalong mai-inlove sa inyo si sir Kyle." Sabi nung bakla na nag aayos ng gown ko.
"Salamat po."
"I like your taste Lorraine simple but elegant."
"Thank you po ma"
"Ang ganda naman po ng future Daughter-in-law nyo mam." Dagdag pa nung bakla.
"Of course kanino pa ba sya magmamana?"
"Ah.. Mama pwede na po ba akong magbihis?"
"Oh sure."
Nakakahiya naman ako yung topic nila pero okay lang yun puro magaganda naman yung natatanggap ko eh ^_^V.
****
"Lorraine?.."
"Ano po yun Mama?" Nandito kami gayon sa kotse at pauwi na kami tapos na rin kasi kaming pumili ng mga gown at dress na gagamitin para sa kasal.
"Alam na ba ng parent's mo yung tungkol sa kasal?"
Bigla akong kinabahan sa tanong ni mama, hindi tuloy ako maka-sagot sa tanong nya. Paano ko ba sasabihin sakanya??
"I guess hindi pa nila alam yung tungkol dito."
"Mama.. Hindi ko pa po kasi nasasabi sakanila."
"When are you planning to tell them? One week nalang at ikakasal na kayo ni Kyle."
"Wala po akong balak sabihin sakanila mama.."
Bigla naman syang napa preno. Naku! nabigla ko ata sya sa sinabi ko. Syempre sino ba naman ang papayag ssa ganung set-up diba??
"What did you say? You dont have any plan to tell them that you are going to marry my son? But why? Don't tell me na kinahihiya mo ang anak ko."
"Po?! Naku hindi po! hindi ko po kinahihiya yung anak nyo." Ano ba naman yan!!
"But why?"
"Ang totoo po nyan... Hindi ko pa po napapakilala si Kyle sakanila chaka... Hindi din po nila alam na may boyfriend ako baka mabigla po sila kapag nalaman nilang ikakasal na po ako."
"I understand iha. But i think you should introduce Kyle to them first bago kayo magpakasal."
Naku pano na yan? Mukhang na corner ako dito ah. Hindi talaga pwedeng malaman nila mama na ikakasal na ako baka atakihin sa puso si tatay..
"Huwag po kayong mag alala ma.. Pag uusapan po namin ni Kyle yan."
"Okay. I want to meet them in your wedding day okay?"
"Hindi po ako makaka-pangako pero gagawin ko po ang lahat ng makakaya ko." Shemay patay na talaga ako neto.
"That's what i like you most Lorraine. You always show the real you."
Hinatid nya na ako sa hotel at nakita ko naman si Kyle na nasa tapat ng kotse nya at nakatayo. Hinihintay nya ba ako??
"I wont ask you for dinner. I think kailangan nyong mag-usap."
"Sige po mama, salamat po sa pag hatid bababa na po ako."
"No problem. Bye"
Bumaba na ako sa kotse nya at pinuntahan ko na si Kyle. Ano na naman kaya ang darama ng lalake na to ngayon??
Lumapit ako sakanya at ngumiti. "Kanina ka pa?" Tanong ko sakanya pero hindi nya ako pinansin. Pumasok sya sa kotse nya at sumunod naman ako. "Ano bang problema mo?!"
"Ikaw!!"
Nagulat ako nang sigawan nya ako. Aba sumosobra na talaga sya ah. "Bakit mo pa ako papakasalan kung araw-araw na lang pino-problema mo ako?!" Uh-oh hindi ko na naman napigilan yung bibig ko.
"Sa tingin mo ba kung hindi ikaw yung nahila ko sa party nung araw na yun papakasalan kita?! Dumadag-dag ka lang sa mga problema ko!"
Nagalit na naman sya. Alam ko naman na kaya ganyan sya kasi iniwan sya nung girlfriend nya pero hindi nya naman ako dapat ginaganito. Naiiyak na tuloy ako.
"Sorry.."
Ha? sorry daw? Tama ba ako ng dinig??
"Hindi ko sinasadya yung mga sinabi ko. Sana intindihin mo nalang ako minsan sa ugali ko. Masyado lang talagang magulo yung utak ko ngayon dumagdag pa yung kasal."
"Naiintindihan ko.. Hindi rin naman kita masisisi sa nangyari sa'yo. Pwede naman nating ipagpaliban yun diba?" Suhesyon ko sakanya.
"Hindi.. Tuloy yung kasal."
"Pero gustong makilala ng mama mo yung mga magulang ko. Hindi ko pweding sabihin sakanila na ikakasal na ako kasi..." Hindi ko masabi eh..
"Kasi ano?"
Nakakahiya kasing amin eh.. "Ano kasi.."
"Ano nga?"
NAg iiba na naman yung timpla ng mukha nya. "Kahit boyfriend wala akong napakilala sakanila tapos asawa pa kaya.. Baka ma-heart attack pa yung tatay ko." Mahiya hiyang sabi ko. Ou hindi pa nga kasi ako nagkaka boyfrieend diba??
"Edi ipakilala mo'ko."
Tinignan ko sya. Seryoso ba to? Parang ganun lang yun kadali ilang araw na lang at ikakasal na kami sa tingin ba nya maniniwala yung mga magulang ko?
"Oh bat ganyan ka maka tingin?"
"Hindi yun ganun kadali." Sabi ko sakanya.
"Okay ganito na lang kakausapin nalang natin sina mama at sabihin mo nalang na hindi ka pa talaga handang sabihin sa mama mo yung tungkol sa kasal."
"Ganyan yung ginawa ko kanina."
"Asan yung number ng mama mo?"
"Bakit?"
"Tatawagan ko sya"
"Walang cellphone yun. Pero yung kapatid ko meron kaya lang hindi naman maniniwala yung mga yun kahit sabihin mo na ikakasal ako."
"Akin na."
Kinuha ko yung cellphone ko sa bag at hinanap yung number ng kapatid ko. "Oh.." Inabot ko sakanya yung cellphone ko. Tinignan nya lang yun. "Oh bakit?" Tanonng ko, para kasing ayaw nyang kunin yung selepono ko.
"Sa anong panahon ba nauso yang cellphone na yan?"
"Huwag mo ng itanong ng mahalaga pwedeng mag call at text at chaka isa pa pinag-ipunan ko yang seleponong yan kaya huwag mong maliitin."
"Ano?? Sa hitsura nyan mukhang hindi naman yan kailangan pag-ipunan." Sinasabi nya yun habang kinokopya nya yung number dun sa selepono ko. "Anong pangalan ng kapatid mo?"
"Ina."
PAgkatapos nyang kopyahin yun dinial nya yung number. Lumapit naman ako sakanya para marinig yung sasabihin nila.
Ibinaba nya yung selepono nya at tumingin sakin. "Oh bakit?"
"Ha?" Tanong ko sakanya.
"Bakit ang lapit mo?"
Tinignan ko kung gaano ako kalapit sakanya at chaka ko lang napansin na ilang inchs na lang yung pagitan namin. "Ay sorry." Agad akong lumayo sakanya at umayos ng upo.
"Hello is this Ina?"
"Hoy huwag kang mag english baka babaan ka nyan." Mahinang sabi ko sakanya. Tumingin lang sya sakin ng masama at alam ko na agdad yung ibig sabihin nun. Sige tatahimik na lang ako.
"Ahm.. Ako si Kyle Montefalcon boyfriend ng ate mo at magpapakasal na kami, pwede bang maka usap ang mama nyo?"
Ano daw??!! Ang lakas ng loob ng lalaking to.
"Hoy! bakit mo sinabing mapapangasawa kita?"
"Shhh.. Hello? kayo po ba ang mama ni Lorraine?"
Ang tagal bagosya sumagot, ano bang nanyayari? Lumapit ako sakanya para marinig ko yung pinag uusapan nila kaya lang wala akong marinig.
"Totoo po yung mga sinasabi ko. Gusto nyo po syang maka usap?"
Hindi! Sumenyas ako sakanya na huwag nyang ibigay sakin yung cellphone nya. Hindi pa kasi talaga ako handa. Siguradong sesermonan lang ako ni nanay.
"Pasensya na po.. Ang arte kasi ng an--" Bigla syang huminto sa pagsasalita nya. Bakit kaya??
"Oh bakit? anong sabi?" PAgtatanong ko sakanya.
"Wala eh, binabaan ako, ayaw nyang maniwala na ikakasal ka na at ang sabi nya nasa Australia ka daw at wala kahit isang boyfriend. Pano nangyari yun?"
"Haaay mahabang kwento.. Sabi sa'yo hindi maniniwala yun."
"We don't have any choice but to continue the wedding dumating man sila o hindi."
"Paano yung mama mo?"
"Ako ng bahala sakanya."
"Ayan ka na naman sa kaka bahala mo na yan."
"Just trust me"
Nag-uumpisa na naman sya sa mga desisyon nyang padalos dalos. PAgkatapos naming mag-usap kumain lang kami sa isang restaurant at pagkatapos hinatid nya na ako pabalik sa hotel.
"Sige na matulog ka na. Babalik ako bukas mga lunch time may pupuntahan tayo."
Ganun ba talaga ka busy tong taong to? wala atang pinapa lampas na oras basta may mapuntahan lang.
"Okay sige. sigurado ka hindi ka na papasok?"
"Hindi na."
"Okay. Good night." Tapos sinarado ko na yung pintuan. Pagpunta ko sa kama hindi pa man ako nakaka upo may nag doorbell na.
*Ding dong*
Binuksan ko yung pinto at nakita ko si Kyle.
"By the way i forgot to tell you. Huwag ka nang mag susuot ng jeans at t-shirt kapag kasama mo ako or kahit ano pang okasyon na related sa family. Understand?"
"Yes boss!" Nasabi ko na lang dahil sa sobrang pagkabigla ko sakanya.
Tapos umalis na sya. Anong problema nun? So ibig sabihin kailangan lagi akong naka dress at naka formal kapag kasama ko sya? Saan naman ako kukuha ng mga ganun? alam nya namang wala akong ganun. "Hay bahala na nga bukas inaantok na ako."
#OfficiallyYours143