មួយអាទិត្យកន្លងផុងទៅ៚ មួយអាទិត្យទៅហើយដែលថេយ៉ុងមិនទាន់ដឹងខ្លួនឡើងមកវិញ ឯជុងហ្គុកវិញនាយមិនដែលទុកឲប្រពន្ធនៅម្នាក់ឯងឬមានអារម្មណ៍ថាឯកានោះទេគឺនាយតែងតែនៅកំដរនិយាយពីនេះពីនោះមិនឈប់ទាំងដឹងថាប្រពន្ធមិនអាចឆ្លើយឆ្លងបានក៏ដោយហើយពេលខ្លះនាយក៏យំឱបប្រពន្ធសូមអង្វរឲឆាប់ដឹងខ្លួនមកវិញព្រោះខ្លួននាយពេលនេះពិតជាឯកាខ្លាំងណាស់រាល់ថ្ងៃតែងតែលួចទៅសង្ងំយំម្នាក់ឯងក្នុងបន្ទប់ទឹកដោយសារតែនាយនឹកសម្លេង នឹកកាយវិការញិកញ៉ករបស់ថេយ៉ុងខ្លាំងណាស់នឹករាល់អ្វីៗដែលជារបស់ប្រពន្ធខ្លួន ចំណែកឯលោកគីមនិងភរិយាក៏ត្រឡប់ទៅវិញដោយជិងហ្គុកបានអះអាងថានិងមើលថែរថេយ៉ុងឲបានល្អបំផុតទើបពួកគាត់ទាំង២អស់បារម្ភបន្តទៀត។ ហើយវាក៏ស្របពេលមួយអាទិត្យសម្រាប់ឡារ៉ាដែលត្រូវប៊ីននិងកូនចៅតែងតែយកនាងទៅរុញទម្លាក់ពីលើកាំជណ្ដើរមិនលោះមួយថ្ងៃសោះឡើយមិនថានាងខំសូមអង្វរយ៉ាងក៏ឥតន័យដែរ។( ចូលសាច់រឿងវិញ )
" ប្រពន្ធសម្លាញ់ហា៎ អូនប្រុងគេងដល់ពេលណាទៀត អូនមិននឹកបងទេហេស៎ តែ..តែបងវិញពិតជានឹកអូនខ្លាំងហឹុក..." ជុងហ្គុក ដែលកំពុងតែអង្គុយថើបដៃប្រពន្ធក៏និយាយឡើងទាំងអួលដើម.កទើបទប់មិនបានក៏បង្ហូរទឹកភ្នែកចេញមក។
" ក្រែង លោកDoctorប្រាប់បងថាអូននិងដឹងខ្លួននៅ2 3ថ្ងៃទៀតហេស៎ តែនេះវាជិតហួសមួយអាទិត្យទៅហើយអូនប្រុងគេងដល់ទេទៀត ហឹុក..."
" បងនឹកអូនណាស់កូនជ្រូកហា៎ ហឹុកៗ..."ជុងហ្គុក នាយតែងតែបែបនេះគឺនិយាយតែឯងនិងយំតែងឯងរហូតដល់មានអារម្មណ៍ថាខ្សោះកម្លាំងទើបគេងឱបដៃប្រពន្ធជាប់ មួយរយៈនេះនាយគឺស្រកសាច់ខ្លាំងណាស់ដោយតែនាយញាុំបាយតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះទាំងជាប៊ីនខំលោងលោមក៏មិនព្រមដោយលេសថាចាំញាុំជាមួយថេយ៉ុងនៅពេលដែលគេដឹងខ្លួន ទើបមិនមានអ្នកណាហ៊ានបង្ខំប៉ុន្មានណាមួយនៅខ្លាចរអាលនិងសភាពជាបិសាចរបស់នាយមិនទាន់បាត់ ឯយ៉ុនហ្គីវិញតាំងពីថ្ងៃនោះមកគេគេងឈឺ3ថ្ងៃឯណោះទោះគេជាម៉ាហ្វៀក៏ពិតមែនតែមិនដែលចូលខ្លួនទៅធ្វើរឿងសាហាវឃោឃៅចឹងឯណា។
" កូនហា៎ឆាប់ដាស់ម៉ាក់ៗកូនឲក្រោកមកនិយាយជាមួយប៉ាៗទៅ ប៉ាឯការណាស់ ហឹុកៗ..." ជុងហ្គុក យកមុខមកផ្អិបក្បែរពោះថេយ៉ុងយំមិនឈប់ខណ:ដែលកូនៗនាយហាក់យល់ដឹងយ៉ាងចឹងទើបពួកគេនាំគ្នារើបម្រាស់បន្តិចហាក់ដូចជាលោងលោមលោកប៉ាដែលកំពុងតែទន់ខ្សោយឲរឹងមាំមកវិញយ៉ាងចឹង។
" ឆាប់ដឹងខ្លួន បងចាំអូនប្រពន្ធសម្លាញ់ សឺត...ហឹុក "ជុងហ្គុក អោនទៅថើបថ្ពាល់ថេយ៉ុងមួយដង្ហើមមុននិងសម្រក់ទឹកមួយដំណក់ទៅនោះ។
តុក តុក៚
" លោកម្ចាស់ "ប៊ីន
" មានរឿងអី "ជុងហ្គុក គ្រាន់តែឃើញប៊ីនដើរចូលមកនាយក៏ប្រញាប់ជូតទឹកភ្នែកវិញយ៉ាងលឿន។
" គឺនៅក្រុមហ៊ុនមានបញ្ហាហើយទាន "ប៊ីន
" ហឹុម បងទៅដោះស្រោះបញ្ហាសិនណា បន្តិចទៀតបងនិងមកវិញ សឺត..."ជុងហ្គុក ក្រហឹមបន្ដិចទើបបែរទៅនិយាយជាប្រពន្ធដែលគេងមិនទាន់ដឹងខ្លួនមុននិងទម្លាក់ស្នាមថើបលើថ្ងាសគេមួយខ្សឺត ទើបក្រោកដើរចេញទៅជាប៊ីនដោយមិនភ្លេចឲកូនចៅនៅយាមមុខបន្ទប់ផងដែរ។
_____
" យ៉ុនហ្គីហា៎..." ជីមីន ដែលអង្គុយនៅលើយ៉ិនហ្គីក៏ហៅនាយ។
" បាទ ប្រពន្ធសម្លាញ់ "យ៉ុនហ្គី តបស្របនិងដៃអង្អែលលើពោះប៉ោងៗនោះទាំងញញឹម។
" អូនចង់ទៅមើល ថេថេ "ជីមីន គេនិយាយទាំងមុខស្អុយព្រោះបន្ទាប់ពីប្ដីគេមកភូមិគ្រឹះជុងហ្គុកហើយក៏គេងឈឺបាក់ស្បាតតែម្ដងមិនដឹងជាខ្លាចស្អីទេខ្លួនជាម៉ាហ្វៀសាហាវឃោឃៅម្នាក់ដែរសោះ ។
" អត់ទេ "យ៉ុនហ្គី ដាច់ខាតគឺមិនទៅតែម្ដង។
" ណាៗលោកប្ដី "ជីមីន គេព្រិចភ្នែកតិចៗនិងបូញមាត់ស្រួចៗដាក់ប្ដីឲទន់ចិត្ត។
" បងប្រាប់ថាអត់ទេ "យ៉ុនហ្គី ប្រាប់មួយៗច្បាស់ថាអត់តែម្ដងចាំថេយ៉ុងដឹងខ្លួនចាំទៅ។
" ហឹក...អាហាស៎ហា...." ជីមីន ដែលពេបមាត់រកយំក៏សើចវិញភ្លាមក្រោយយ៉ុនហ្គីយកដៃមកចាក់ចង្កេះគេឲរសើបជាខ្លាំង។
" ហឹុសៗ "យ៉ុនហ្គី ដែលឃើញប្រពន្ធខ្លួនសើចកាច់.កឡើងលើបែបនេះគេក៏សើចតាមដែរ ពួកបន្តប្រឡែងគ្នាដល់បែកញើសហត់រាងខ្លួនទើបនាំគ្នាចូលទៅម៉ុជទឹក ហើយក៏ដូចយ៉ុនហ្គីនិយាយចឹងនាយមិនទៅនោះទេ។
_______
ក្រោយពេលដែលជុងហ្គុកចេញទៅគឺ2ម៉ោងហើយទម្រាំតែដោះស្រាយរួចរាល់ជាមួយម្ចាស់ភាគហ៊ុនដែលនាយឲពួកគេទៅចុះកិច្ចសន្យាជាមួយឡារ៉ានោះ ហើយពេលនេះគឺកំពុងនៅតាមផ្លូវសម្ដៅទៅមន្ទីពេទ្យដោយមានបាច់ផ្ការនៅក្នុងដៃផងដែរ តែមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលសោះ ទើបនាយខលទាក់ទងទៅកូនចៅតែក៏គ្មានអ្នកទទួលទូរស័ព្ទនោះទេវាកាន់តែធ្វើឲនាយកាន់តែព្រួយបារម្ភលើសដើម។
" ឯងបើកឲលឿនបន្តិចទៅមើល "ជុងហ្គុក ស្រែកឲប៊ីនដែលកំពុងតែបញ្ជាចង្កូតឡាននោះឲគេបន្ថែមលឿនបន្តិចទៀត។
" បាទលោកម្ចាស់ "ប៊ីន ក្រោយទទួលបញ្ជាហើយប៊ីនក៏ជាន់ហ្គាមួយទំហឹង។
ងឺុត!!!! ៚ ក្រោយពេលបើកឡានដូចហោះហើយពេលនេះក៏មកដល់មន្ទីពេទ្យទើបប៊ីនរហ័សចុះមកបើកទ្វារឲជុងហ្គុក គ្រាន់តែបើកទ្វារឡានភ្លាមជុងហ្គុកក៏រត់ចុះទៅដោយកាន់បាចផ្កាទៅជាមួយផងដែរ។
ក្រាក ក្ដុក៚ គ្រាន់តែបើកទ្វារភ្លាមនាយក៏ត្រូវភាំងឡើង បាច់ផ្កាដែលនៅក្នុងដៃមិញនេះក៏ជ្រុះទៅលើការ៉ូបាត់ក្រោយពេលភ្នែកសម្លឹងទៅលើគ្រែរបស់ប្រពន្ធជាប់ នេះនាយយល់សុបិនបឬដែលមើលឃើញប្រពន្ធនាយអង្គុយផ្អែកខ្លួននិងគ្រែពេទ្យនិងញញឹមមកកាន់ខ្លួន ។
" លោកប្ដី ហិហិ" ថេយ៉ុង ដែលអង្គុយលើគ្រែពេទ្យក៏ត្រដាងដៃឲប្ដីចូលមកអោបព្រមទាំងហៅសព្វនាមលោកប្ដី ទាំងញញឹមមិនដាច់។
" ថេ..ថេយ៉ុង " ក្រោយភាំងបន្តិចហើយជុងហ្គុកក៏ព្រមបើកមាត់និយាយឈ្មោះប្រពន្ធតិចៗ ហាក់នៅមិនទាន់ច្បាស់ថាវាជាការពិតដែលប្រពន្ធនាយដឹងខ្លួនវិញ។
" លោកប្ដី ឆាប់មោហិហិ " ថេយ៉ុង គេនៅតែត្រដាងដៃចាំប្ដីឲចូលមករហូតតែដោយនាយមិនព្រមមកទើបគេហៅបន្ទឿនឲចូលមកអោបខ្លួន។
" ហឹុកៗ ប្រពន្ធសម្លាញ់ " ជុងហ្គុក ក្រោយឮពាក្យដែលនាយខាងឮអស់មួយអាទិត្យហើយនោះនាយស្រាប់តែយំចេញមកទើបរត់ទៅអោបប្រពន្ធ។
" ហឹុកៗ ប្រពន្ធសម្លាញ់បងនឹកអូនខ្លាំងណាស់ដឹងទេ ហឹុកៗ សឺតៗ..."ជុងហ្គុក យំបណ្តើររៀបរាប់ប្រាប់ប្រពន្ធបណ្ដើរទើបអោនទៅថើបថ្ពាល់ប៉ោងៗសងខាងរបស់ប្រពន្ធទាំងយំមិនបាត់ នាយពិតជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ដឹងទេ។
" ហឹុក ហិហិ ប្ដីអូន ហឹុកៗ" ថេយ៉ុង គេយំផងសើចផងនៅពេលដែលប្ដីមកយំរៀបរាប់បែបនេះសមតែគេជាអ្នកយំរៀបរាប់ទើបត្រូវ គេមិនទាន់បារំអួយដាក់នាយផង។
" សឺតៗនឹកណាស់ ហឹុក..."ថេយ៉ុង លើកប្រអប់ដៃតូចៗរបស់ខ្លួនទៅក្រសោបមុខប្ដីថើបខ្សឺតៗខ្លួនក៏នឹកនាយខ្លាំងណាស់ដែរតែមើលចុះឥឡូវប្ដីគេស្រកសាច់សម្បើមណាស់។
" បងនឹកអូនជាង សឺតៗៗ"ជុងហ្គុង ថាហើយក៏ក្រសោបមុខប្រពន្ធមកថើបខ្សឺតឲបាត់នឹកមុននិងទាញគេមកអោបក្នុងដើមទ្រូង។
" លោកប្ដី... " ក្រោយយំអោបគ្នាអស់កន្លះម៉ោងហើយពេលនោះពួកគេកំពុងតែគេងអោបគ្នានៅលើគ្រែពេទ្យដោយសារតែបន្ទប់VIPចឹងគ្រែគឺធំអាចគេងបានមនុស្ស2 3នាក់ឯណោះ។ ហើយឥឡូវវាក៏ដល់ពេលថេយ៉ុងរំអួយដាក់ប្ដីផងដែរ។
" បាទប្រពន្ធសម្លាញ់ សឺត..."ស្របនិងការឆ្លើយតបជុងហ្គុកក៏អោបទៅថើបថ្ងាសប្រពន្ធមួយខ្សឺត។
" អូនឈឺ... " ថេយ៉ុង លើកដៃដែលដាច់រលាត់ជិតជាហើយនោះបង្ហាយឲប្ដីមើលទាំងពេបមាត់ ធ្វើឲអ្នកជាប្ដីសើចឡើងនាយពិតជានឹករឹកពារញិញ៉ក់និងបិុនរំអួយរបស់ប្រពន្ធខ្លាំងណាស់ មើលចុះភ្ញាក់ឡើងរំអួយដាក់ភ្លាម។
" សឺត.. ពេលនេះនាងប្រហែលជាឈឺជាងអូន100ដងឯណោះ "ជុងហ្គុក និយាយប្រាប់ទៅប្រពន្ធទាំងញញឹមគិតមើលមួយថ្ងៃនាងត្រូវរុញទម្លាក់ពីលើជណ្ដើរ5ដងចុះទម្រាំមួយអាទិត្យនោះ បាយមួយថ្ងៃនាយអនុញ្ញាតឲតែម្ដងគត់ ទោះចង់ស្លាប់ក៏មិនបានដែរវារាងទេទនាជាងអ្នកមុនៗបន្តិចដែលមិនងាយស្លាប់។
" នាងនៅរស់ ?" ថេយ៉ុង គេធ្វើជាសួរឡើងទាំងដែលការពិតគេដឹងតាំងពីភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមកម្លេះព្រោះគេជម្រិតសួរពីកូនចៅដែលយាមនៅខាងក្រៅបន្ទាប់ពី Doctorបានពិនិត្យសុខភាពឲគេរួចរាល់។
" ពិតមែនហើយ " ជុងហ្គុក ងក់ក្បាលតិចៗ។
" អូនចង់ជួបនាង ឥឡូវនេះ" ថេយ៉ុង និយាយទាំងញញឹមទើបបន្ថែមកន្ទុយ ឥឡូវនេះមិនចាំស្អែកនោះទេ។
" តែ...បានៗ"ជុងហ្គុក ដែលស្ទាក់ស្ទើរនោះក៏ប្រញាប់យល់ព្រមយ៉ាងលឿនក្រោយថេយ៉ុងគេរំកិលខ្លួនចេញពីនាយ។
" ហិហិ ឆាប់ទៅៗលោកប្ដី "ថេយ៉ុង ក៏ប្រែជាសើចវិញយ៉ាងលឿនក្រោយប្ដីយល់ស្របតាមខ្លួនបែបនេះដោយមិនភ្លេចបន្លឺពាក្យនៅក្នុងចិត្តនោះទេ « ប៉ុន្មានថ្ងៃមុនប្ដីយើងជាអ្នកធ្វើទារុណកម្មនាងដោយសារតែកំហឹង តែយើងទៅថ្ងៃនេះគឺទៅយកឈាមនាងសងឈាមយើងដែលហូរចេញទៅសឹងអស់ពីខ្លួននោះ😏😈»។
ក្រោយបន្លឺពាក្យក្នុងចិត្តហើយថេយ៉ុងក៏ត្រូវជុងហ្គកបីដើរចេញទៅសម្ដៅទៅឡានដែលមានកូនចៅនៅចាំទ្រៀតត្រានោះ មុននិងឆ្ពោះដំណើរទៅភូមិគ្រឹះដោយនៅតាមផ្លូវជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងគេនៅនិយាយពាក្យនឹកឆ្លើយឆ្លងគ្នាមិនឈប់ ធ្វើប៊ីននិងតាក់កុងឡានលួចពេបមាត់ជ្រេញបន្តិចដែលដឹងខ្លួនមកឲផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំ។
ងឺុត!!!!!! ក្រោយនៅអង្គុយសាសងគ្នាឲប៊ីនជ្រេញរួចមកពួកគេធ្វើដំណើរមកដល់ភូមិគ្រឹះ មកដល់ភ្លាមក៏មានអ្នកបម្រើជាច្រើននៅចាំទទួលស្វាគមន៍ទាំងញញឹមពព្រាយដោយសារម្ចាស់តូចរបស់ពួកត្រឡប់មកវិញ ហើយពួកគេក៏ដើរសម្ដៅទៅកាន់បន្ទប់ក្រោមដី ។
" បើកទ្វារទៅ " ជុងហ្គុក អោបចង្កេះថេយ៉ុងបញ្ជាឲអ្នកយាមបើកទ្វារ។
ក្រាក៚
គ្រាន់តែបើកទ្វារភ្លាមចំហាយន័យក្លិនឆ្អេះឆ្អាបក៏ហោះចូលមកច្រមុះពួកគេភ្លាមៗដោយសារតែមុខរបួសរបស់ឡារ៉ាវាមានសភាមស្អុយរលួយថែមទាំមមានទឹករងីហូរចេញពីដៃដែលកម្បុតនិងមុខរបួលផ្សេងៗទៀត ឯខ្លួនប្រាណនាងគឺនៅជាប់ចំណងដដែលក្រោយពីត្រូវគេច្រានទម្លាក់ហើយនោះ។ តែសម្រាប់ខ្លិននេះវាមិនអាចធ្វើឲជុងហ្គុកស្អូយឬខ្ពើមនោះទេដោយសារតែនាយសាំមទៅហើយតែមិចក៏ប្រពន្ធគេមិនអីដែរ ។
" សួស្តី អ្នកនាងចាងឡារ៉ា ហឹុស ហេតុអីក៏ធ្លាក់ខ្លួនខ្លាំងម្លេះ ហឹុសៗ "ថេយ៉ុង ប៉ះដៃជុងហ្គុកចេញមុននិងដើរសម្ដៅទៅឡារ៉ាដែលកំពុងតែងីងឺនោះ។
« ដល់ពេលដែលនាងត្រូវសងឈាមឲមកយើងវិញហើយ ហឹុសៗ» ថេយ៉ុង ផ្ងារចង្ការនាងឡើងមុននិងប្រើទឹកមុខកំណាច់ដាក់នាងទាំងញញឹមចុងមុខ។ឯជុងហ្គុកគេក៏ដើរទៅអង្គុយចាំមើលប្រពន្ធខ្លួនចាត់ការម្ដង ។
[ To Becontinue (;'༎ຶٹ༎ຶ') ] ដៃក្បត់ចិត្ត ផុសអាហូត😭
ដល់វគ្គតួរស្លូតចេញមកម្នាក់ទៀតហើយអ្នកអើយ🤧😅