𝚃𝚑𝚎 𝙸𝚗 𝙼𝚘𝚛𝚗𝚒𝚗𝚐☀︎︎
ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានរះបញ្ចាំងមកផ្ទៃផែនដីម្ដងទៀតហើយ វាក៏ជាថ្ងៃថ្មីដែរប្ដីប្រពន្ធមួយគូរនេះកំពុងតែប្រឡែងគ្នាធ្វើឲសម្លេងសើចរបស់ពួកគេលាន់ឮត្រហឹងពេញបន្ទប់។
" ជុងហ្គុកហ៎ាបងមើលចុះកូនៗបងធាក់ពោះអូនទៀតហើយ ហិហិ "ថេយ៉ុង ប្រាប់ប្ដីដែលកំពុកតែយកដៃមកដាក់លើពោះគេទាំងសើចមិនឈប់ធ្វើឲអ្នកជាប្ដីសើចតាមដែរ មើលចុះកូនៗគេខូចសម្បើមណាស់ធាក់ពោះគេមិនខ្ចីហត់សោះនេះសឹងតែ1ម៉ោងទៅហើយ ឯជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងក៏អង្គុយសើចសប្បាយសឹងតែ1ម៉ោងដូចគ្នា រាល់ពេលជុងហ្គុកយកដៃឬមុខទៅផ្អិបនិងពោះថេយ៉ុងកូនៗគេតែងតែរើបម្រាស់រហូតទើបជុងហ្គុកគេអង្គុយធ្វើបែបនេះរហូត ទាំងសើចមិនឈប់ នេះម៉ោង8ទៅហើយនាយនៅមិនទាន់រៀបចំខ្លួនទៅក្រុមហ៊ុននោះទេ ។
" ហឹុសៗ កូនៗហា៎កូនធាក់ពោះម៉ាក់ៗកូនយ៉ាងនេះចង់ចេញមកក្រៅរត់លេងឬយ៉ាងមិច "ជុងហ្គុក សើចហឹុសៗក្នុងដើម.កមើលចុះកូនៗគេមិនទាន់ចាស់ខែផងធាក់ពោះថេយ៉ុងសឹងតែធ្លាយទៅហើយ បែបចង់ចេញមករត់លេងនៅខាងក្រៅហើយមើលទៅ។
" កូនៗក្បាលខូចណាស់ ហិហិ "ថេយ៉ុង សើចកក្អឹកទើបងើបមុខទៅសើចស្ញេញដាក់ប្ដី។
" មែនហើយ ខូចណាស់សឺតៗ "ជុងហ្គុក មែនហើយខូចណាស់ខូចដូចម៉ាក់ៗគេនិងឯងទើបនាយអោនមកចាប់ក្រញិចប្រពន្ធឲគេសើចកក្អឹក បានមួយសន្ទុះទើបពួកគេនាំគ្នារៀបចំខ្លួនចុះទៅញាុំបាយមុននិងបន្តទៅក្រុនហ៊ុន។
ក្រុមហ៊ុន៚
" ជុងហា៎លោកប្ដី អូនចង់ចេញទៅលេងខាងក្រៅ "ថេយ៉ុង ដែលគុយលើសាឡុងនោះក៏ដើរមកឱប.កប្ដីបូញមាត់ស្រួចនិងធ្វើភ្នែកពិចៗដាក់ប្ដីឲនាយទន់ចិត្ត។
" ទេ " មួយមាត់យ៉ាងខ្លីពីមាត់ប្ដីជាទីស្រលាញ់មុននិងអោនមុខមកពិនិត្យឯកសារវិញព្រោះខ្លាចថានិងចាញ់ទឹកមុខកូនឆ្កែរបស់ប្រពន្ធ ។
" ហ៎ លោកប្ដី..."ថេយ៉ុង ពេបមាត់បែបមិនសុខចិត្តដាក់នាយ។
" អត់ទេ "ជុងហ្គុក មាត់គេនិយាយតែមិនមើលមុខប្រពន្ធទេមិនចឹងទន់ចិត្តទៀតឥឡូវហើយ។
" ហឹុស..." ថេយ៉ុង នៅពេលដែរជុងហ្គុកមិនព្រមតាមខ្លួនបែបនេះថេយ៉ុងក៏ដើរមកអង្គុយសាឡុងវិញមួយទំហឹងមុននិងឱបដៃងាកមុខចេញមិនខ្ចីមើលមុននាយ ឯនាយដែលជាប្ដីនោះប្រហោងពោះសឹងតែបិុនលូទៅមើលៗទម្លាក់ខ្លួនគ្មានគិតដល់កូនទេ។
" ថេយ៍ហេតុអីអូនទម្លាក់ខ្លួនខ្លាំងៗបែបនេះអូនមិនគិតដល់កូនទេអី "ជុងហ្គុក ក្រោយសម្រួលអារម្មណ៍បានបន្តិចនាយក៏ហាមាត់និយាយជាមួយប្រពន្ធដែរបែរមុខចេញមិនសម្លឹងមកខ្លួននោះទាំងសង្កត់សំឡេងទៅប្រពន្ធបំណងឲគេគិតដល់កូនៗខ្លះបើមិនគិតខ្លួនឯងក៏គិតដល់នាយដែរឃើញចឹងម្ដងៗនាយគ្មានទាំងហ៊ានដកដង្ហើមផង។
" ហឹុក..ហឹុកៗហា៎...."ថេយ៉ុង ដែលកំពុងតែខឹងនិងនាយស្រាប់ស្របនិងការនិយាយរបស់នាងមួយខ្សែរក៏ធ្វើឲគេបើកមាត់យំស្រែកភ្លាមៗ។
" អូ!!ប្រពន្ធកុំយំណា សឺតៗ" ជុងហ្គុក កាលបើឃើញប្រពន្ធខ្លួនយំបែបនេះនាយក៏ប្រញាប់ចូលមកអោបលួងលោមប្រពន្ធភ្លាម មើលចុះចិត្តសម្បើមណាស់។
" ហឹុកៗ ជុងឈប់ស្រលាញ់អូនហើយ ហឹុកៗ"ថេយ៉ុង គេនៅមិនព្រមឈប់យំនៅមកថាប្ដីឈប់ស្រលាញ់ទៀត។
" ប្រពន្ធបងស្រលាញ់អូនណាខ្លាំងទៀតផង "ជុងហ្គុក ចាប់ផ្ងារមុខប្រពន្ធឡើងឲសម្លឹងមកខ្លួនមុននិងនិយាយប្រាប់គេ នាយមិនដឹងជាប្រាប់យ៉ាងមិចនោះទេបើរាល់ថ្ងៃនេះស្រលាញ់ចង់លេបទៅហើយនិង។
" អូនមិនជឿ ជុងកុហកអូន ហឹុកៗ..."ថេយ៉ុង គ្រវីក្បាលចុះឡើងខ្លួនមិនជឿនោះទេ។
" អើយ...ប្រពន្ធសម្លាញ់អូនចង់បានអី "ជុងហ្គុក ដោយខ្ចិលបូរបាច់ច្រើនក៏សួរយកតែម្ដង។
" ជុងឲអូនចេញទៅក្រៅដើរលេងទៅមិនចឹងអូនអុកគូទនិងឥដ្ឋឥឡូវនិង ហឹុកៗ"ថេយ៉ុង រៀបរាប់ប្រាប់ទៅប្ដីទាំងយំមិនបាត់ ឯអ្នកជាប្ដីនោះវិញចំហ៎មាត់ធ្លុងព្រះមើលប្រពន្ធនិយាយសុទ្ធតែគំរាមនាយទៀត។
" បាទទៅចុះ "ជុងហ្គុក ងក់ក្បាលតិចៗប្រាប់ឲគេទៅចុះបើនៅបន្តិចទៀតខ្លាចថាគេនិងអុកគូទម្ដងទៀតកូនៗនាយអាចនិងក្រឡក់ខួរបាន។
" យេ៎!!! អូនស្រលាញ់លោកប្ដីជាងគេសឺតៗៗ ហិហិ" ថេយ៉ុង ក្រោយទទួលបានការអនុញ្ញាតពីលោកប្ដីហើយគេក៏ប្ដូរពីយំមកសើចមួយរំពិចមុននិងរហ័សដើរចេញទៅបាត់ នេះបើកុំតែគេមានកូនកុំអីប្រហែលជារមាលទៅហើយមើលទៅ ឯអ្នកជាប្ដីបានត្រឹមគ្រវីក្បាលហួសចិត្តប៉ុណ្ណឹង។
" ខូចនោះខូច "ជុងហ្គុក និយាយហើយក៏ដើរមកតុកពិនិត្យឯកសារវិញ។
តុក តុក៚ កំពុងតែឈ្ងោកមើលឯកសារសុខៗសំឡេងគោះទ្វារក៏បន្លែឡើងធ្វើឲនាយមើលមុនឡើងមុននិងនិយាយអនុញ្ញាតឲគេចូលមក។
" លោកអគ្គនាយក គឺ..គឺអ្នកនាងចាង ឡារ៉ាមកសុំជួបចាស៎" លេខាលី ( Admin សុំហៅថា លី ចុះណា )
" ទៅប្រាប់នាងវិញទៅយើងមិនទំនេរ "ជុងហ្គុក និយាយហើយក៏បែរមកផ្ដោតនិងឯកសារវិញទាំងញញឹមចុងមាត់ឃើញទេគេទាយមិនខុសនាងច្បាស់ជាមកម្ដងទៀត។
" ចាស៎ "លេខាលី នាងនិយាយហើយក៏ដើរចេញមករកឡារ៉ាដែលអង្គុយចាំនៅខាងក្រៅវិញ ។
" យ៉ាងមិចហើយ " ឡារ៉ា គ្រាន់តែឃើញលេខាលីដើរចេញមកភ្លាមនាងក៏សួរយកតែម្ដង។
" គឺ...សុំទោសលោកអគ្គនាយកលោកមិនទំនេរនោះទេ "លេខាលី នាងអោនសំទោសទៅឡារ៉ាមុននិងនិយាយទៅប្រាប់នាងបែបគួរសម។
" ចាស៎ មិនអីទេ "ឡារ៉ា តបទៅលេខាលីរួចហើយនាងក៏ដើរចេញទៅទាំងកំហឹងនៅក្នុងខ្លួន។
« ដឹប!!! ឆាច់...»កំពុងតែដើរសុខៗស្រាប់តែមានអ្នកមកបុកនាងមួយទំហឹងធ្វើឲទឹកក្រូចមកប្រលាក់អាវនាងខ្ទិច។
" អួយ!!! នេ៎ឯងដើរមិនចេះមើលទេអីហាស៎ មើលចុះវាប្រលាក់អាវយើងអស់ហើយឯងអត់ភ្នែកទេអីហាស៎!!!! " ឡារ៉ា ដែលកំពុងតែម៉ួម៉ៅស្រាប់ផងនោះក៏ស្រែកថាឲអ្នកដែលដើរមកបុហនាងមុននេះមួយទំហឹង។
" ឲ ខ្ញុំសំទោសផង "គេនេះគ្មានអ្នកណាក្រៅពីថេយ៉ុងនោះទេព្រោះមុននេះខ្លួនរវល់តែអោនមើលទឹកក្រូចដែលនៅក្នុងដៃពេកមិនបានមើលផ្លូវទើបទៅបុកនិងនាងធ្វើឲវាក្រក្រពុបខ្ចាយទៅលើនាងបែបនេះ ហើយគេក៏មុខចុះបម្រុងនិងហាមាត់សំទោសទៅក៏ ឮនាងស្រែកដាក់ខ្លួនមុននិងងើបមុខសម្លឹងទៅនាងទើបគេដឹងថានាងជាអ្នកដែលខ្លួននិងប្ដីរៀបគំរោងចាំបំផ្លាញ់សោះ មុននិងនិយាយសំទោសទៅនាងទាំងមុខស្មើធេញ ។
" សុំទោសហើយអាវយើងបាត់ប្រលាក់ទេហាស៎!!!អាក្មេងចង្រៃ "ឡារ៉ា នាងស្រែកទៅឲថេយ៉ុងមិនឈប់ នាងធ្វើនេះដូចជាស្រែកជះកំហឹងឲបាត់ទៅនិងអារម្មណ៍មួម៉ៅរបស់នាងយ៉ាងចឹង។
" នាងចង់បានប៉ុន្មាន "ថេយ៉ុង គេមិនបានឈឺនិងពាក្យដែលនាងជេរគេនោះទេផ្ទុយទៅវិញគេបែរជាសួរអំពីតម្លៃដែលនាងត្រូវការឲគេសងនោះទាំងញញឹមឌឺទៅនាង។
" មុខដូចជាឯងនិងហេស៎មានសមត្ថភាពសងលុយថ្លៃអាវយើងនោះ ហឹុស"ឡារ៉ា នាងអោបដៃសម្លឹងទៅថេយ៉ុងពីលើចុះមកក្រោមមុននិងបោះពាក្យសម្ដីបន្ត
" នេះជាប្រភេទមនុស្សប្រុសមានកូនបានឬហឹុសៗមិនដឹងជាទៅដេកជាមួយអ្នកណាខ្លះនោះទេដើម្បីយកលុយមកចាយនោះទេ ហឹុសៗ" ឡារ៉ា នាងសើចហឹុសៗក្នុងដើមក.ក្នុងន័យមើលងាយថេយ៉ុងយ៉ាងច្បាស់។
" ប្រយ័ត្នពាក្យសម្ដីរបស់នាងបន្តិចទៅ ចាង ឡារ៉ា!!"ថេយ៉ុង ក្ដាប់ដៃទប់កំហឹងដែលនៅក្នុងខ្លួនកុំឲចេញមកគេនិងឲនាងស្គាល់ថាពេលគេខឹងគឺយ៉ាងមិច មុននិងនិយាយសង្កត់ត្រង់ឈ្មោះនាងទាំងភ្នែកក្រហមរងាល។
" ហុឹស ហេតុអីយើងត្រូវស្ដាប់ឯងនោះ តែហេតុអីក៏ឯងស្គាល់ឈ្មោះយើង "ឡារ៉ា នាងសើចដើម.កបន្តិចទើបចាប់អារម្មណ៍និងថេយ៉ុងដែរស្គាល់ឈ្មោះនាង។
" ហេតុយើងមិនស្គាល់នោះម្ចាស់ក្រុមដែលជិតនិងក្ស័យធននោះហឹុសៗ គួរឲអាណិត"ថេយ៉ុង និយាយទាំងសើចចម្អកឲនាងទាំងញញឹមចុងមាត់។
" ឯឯ..ឯងអាក្មេងចង្រៃ « ផាច់!!! »"ឡារ៉ា នាងជេរគេមិនទាន់ផុតមាត់ផងក៏ត្រូវគេទះមួយទំហឹងឲនាងងាកទៅតាមកម្លាំងដៃរបស់គេ។
" យើងប្រាប់នាងឲប្រយ័ត្នសម្ដី "ថេយ៉ុង និយាយទាំងសម្លេងមាំសម្លឹងទៅនាងមិនដាក់ភ្នែក។
" ឯង..អាក្មេង..."
" បើនាងនៅតែជេរយើងមួយមាត់ទៀតយើងនិងកាត់អណ្ដាតនាងចោលភ្លាម!!! ហើយនាងមកពីនេះក៏ព្រោះតែរឿងក្រុមហ៊ុននាងដួលរំលំមិនចឹងរៀនធ្វើខ្លួនឲដូចជាឆ្កែកំសត់ឲគេអាណិតបន្តិចទៅដឹងទេ ហឹុសៗ" ថេយ៉ុង សង្កត់ពាក្យមួយៗទៅនាងមុននិងសើចដាក់នាងរួចទើបបម្រុងនិងដើរចេញទៅហើយក៏...។
" អាយ៎!!.ឯងថាឲអ្នកណាថាឆ្កែហាស៎ "ឡារ៉ា នាងស្រែកឡើងមុននិងដើរមកស្ទាក់មុខថេយ៉ុង។
" យ៉ាងមិច នាងមានខ្លួនយកទៅយើងថាឲឆ្កែដែលវាទាល់ច្រកទេតើ "ថេយ៉ុង ថាហើយក៏ដើរបំបុកស្មានាងមួយទំហឹងមុននិងបោះជំហានឈានទៅមុខបន្ត។
" យើងមិនមែនជាឆ្កែដែលទាល់ច្រកនោះទេ តែបើឯងចង់ដឹងថាឆ្កែទាល់ច្រកវាយ៉ាងមិចយើងនិងធ្វើឯងឃើញអាក្មេងចង្រៃ" ឡារ៉ា នាងនិយាយពីក្រោយខ្នងថេយ៉ុងមុននិងសម្លឹងទៅកាំជណ្តើរដែលថេយ៉ុងបានចុះទៅបាន2កាំទាំងញញឹមយ៉ាងពិសពុលបំផុត។( បញ្ជាក់កន្លែងដែលពួកគេនិយាយគឺមិនសូវមានមនុស្សនោះទេព្រោះពួកគេចូលធ្វើការអស់ហើយ)
Office៚
តុក តុក
" ចូលមក "ជុងហ្គុង ដែលកំពុងតែពិនិត្យឯកសារនោះក៏និយាយទាំងញញឹមស្មានថាកូនជ្រូករបស់នាយត្រឡប់មកវិញហើយ។
ក្រាក៚ក្រោយទទួលបានការអនុញ្ញាតហើយទ្វរក៏បើកបង្ហាញឡើងធ្វើឲស្នាមញញឹមអម្បឹញមិញត្រូវរលាយខ្ចិចព្រោះនេះមិនមែនជាកូនជ្រូករបស់នាយនោះទេ។
" ម្ចាស់តូច អូ!!លោកម្ចាស់? " ប៊ីនដែលដើចូលមកបំណងចំយកផ្លែStrawberryឲម្ចាស់តូចដែររអ៊ូឲនាយទៅទិញឲនោះមកឲតែបែរជាមិនឃើញ។
" ឯងរកអី "ជុងហ្គុក ឃើញថាប៊ីននៅឈរលេងឡ៉ង់សម្លឹងជុំវិញបន្ទប់រកមើលអ្វីនាយក៏សួរឡើង។
" គឺ..ម្ចាស់តូចបានឲខ្ញុំទៅទិញStrawberryឲទានតែមិនឃើញគាត់នៅជាន់ខាងក្រោមទើបខ្ញុំមកមើលទីនេះតែឥឡូវមិនឃើញដដែល "ប៊ីន គិតទៅម្ចាស់តូចរបស់គេនេះរវៀមដូចស្វាយ៉ាងចឹង។
" ប្រហែលរត់លេងនៅកន្លែងណាហើយ បន្តិចទៀតរត់លេងហត់និងមកវិញហើយ " ជុងហ្គុក និយាយទាំងគ្រវីក្បាលហួលចិត្តនិងប្រពន្ធមិនឈប់ មានកូនទេតែនៅមិនចេះស្ងៀមសោះ។
" បាទ លោកម្ចាស់...រីុង រីុងៗ... "ប៊ីន ដែលឆ្លើយតបទៅនិងលោកម្ចាស់ខ្លួនមិនទាន់ផុតមាត់ផងសម្លេងទូរស័ព្ទក៏រោគ៍ឡើងទើបគេចុចមើលក៏ឃើញថាលេខកូនចៅគេជាអ្នកខលមក។
" អា..."ប៊ីន មិនទាន់និងហាមាត់និយាយស្រួលបួលផងក៏ត្រូវកាត់ផ្ដាច់...
" បង..បងប៊ីន ពេលនេះម្ចាស់តូចគឺ..គឺ..."
" ម្ចាស់តូចយ៉ាងមិចឯងមិនឆាប់និយាយមកអាចង្រៃ " ប៊ីន ដោយសារតែតឹងទ្រូងពេកគេក៏ស្រែកជេរទៅកូនចៅមួយទំហឹងឲអ្នកដែលកំពុងមើលឯកសារនោះងើបមុខឡើងភ្លាមនៅពេលដែលឮគេនិយាយអំពីប្រពន្ធខ្លួន មុននិងរហ័សដើរទៅកន្លែងប៊ីន មុននិងទាញយកទូរស័ព្ទមកដាក់និងត្រចៀកចាំស្ដាប់។
" គឺ..គឺម្ចាស់តូចគាត់បានរមាលធ្លាក់ពីលើកាំជណ្ដើរពេលនេះ..គឺស្ថិតក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់បង..« ក្ដុក » " ជុងហ្គុកនាយត្រូវទ្រាំអត់ដកដង្ហើមនៅពេលដែលឮថាប្រពន្ធខ្លួនធ្លាក់ពីលើកាំណ្ដើរបែបនេះ ហើយនៅពេលដែលដឹងថាប្រពន្ធខ្លួនពេលនេះកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ភ្លាមទូរស័ព្ទដែលកាន់មិញនេះក៏ជ្រុះក្ដុក នាយទន់ជង្គង់សឹងតែដួលទៅហើយកុំតែបានប៊ីនមកទ្រទាន់ដៃជើងពេលនេះចាប់ផ្ដើមញីញ័រឯបេះដូងកំពុងតែឈឺហាក់មានអ្វីមួយមកខ្វះវាចេញពីកាយយ៉ាងចឹងឯទឹកភ្នែកវិញកំពុងតែស្រក់មកត្រក់ទៅលើការ៉ូ បើប្រពន្ធគេកើតអីនោះតើឲគេរស់យ៉ាងមិចចុះ...ចុះកូនៗគេនោះគិតដល់ត្រឹមនេះនាយកាន់សម្រក់ទឹកភ្នែកមកលើសដើមពេលនេះនាយញ័រដៃ ញ័រជើងអស់ហើយ។ ឯប៊ីនវិញនៅពេលដែលឃើញលោកម្ចាស់ដែលធ្លាប់តែរឹងមាំបែរជាមកសម្រក់ទឹកភ្នែកបែបនេះគេក៏អាណិតនាយមិនស្ទើដែរ។
[ To Becontinue (;'༎ຶٹ༎ຶ') ]
ភាគក្រោយទាយខ្លួនឯង🥺💗
ថ្ងៃនេះAdmin ទំនេរផុសចែកឲ Reader sadទាំងអស់គ្នា😊🤧