" ខឹក..ខឹក" សុងហ្យុង បន្ទាប់ពីឈ្លក់ទឹកហើយក៏ងើបមុខឡើងក៏ប្រទះនិងបិសាចម្នាក់ហើយម្នាក់នោះគឺចន ជុងហ្គុកនេះហើយ។
" ឯ...ឯង..."សុងហ្យុង នៅពេលដែលទទួលខ្សែរភ្នែកបិសាចរបស់ជុងហ្គុកធ្វើឲគេរាងព្រឺសម្បុរបន្ដិចដែរ។
« ដឹប ដឹប» ជុងហ្គុក មិននិយាយអ្វីច្រើនក៏ចូលទៅដាល់សុងហ្យុងយកតែម្ដង មុននិងចាប់ក្របួច.កអាវសុងហ្យុង ឲសម្លឹងមកមើលទឹកមុខបិសាចរបស់នាយ។
" ហឹុស!!! ឯងហ៊ានណាស់ដឹងទេ ដឹប!!! ឯងហ៊ានដែលវ៉ៃប្រពន្ធយើងទាំងដែលយើងមិនដែលសូម្បីតែប៉ះគេបិុនចុងក្រចក!!! មិចក៏ឯងហ៊ានហាស៎!!! ដឹបៗ!!!! ឯងដឹងទេប្រពន្ធយើង យើងថ្នមខ្លាំងណាស់យើងមិនដែលធ្វើឲគេយំនោះទេ ដឹប!!! ហើយមិចក៏ពួកឯងរាល់គ្នាតែងតែធ្វើឲប្រពន្ធឈឺរហូតបែបនេះហាស៎!!!ដឹបៗ!!!ពួកឯងរាល់គ្នាតែងតែបង្ខំឲយើងខ្លាចជាបិសាចពួកដឹងទេ ដឹបៗៗ!!!!ពេលនេះឯងត្រៀមទទួលយកភាពជាបិសាចរបស់យើងចុះ!!ហឹុស!!" ជុងហ្គុក នាយស្រែកគំហកឲគេរួចដាល់គេមួយទំហឹងៗធ្វើឲគេបែកមុខបែកមាត់មើលលែងយល់ទៅហើយ ពេលនេះគេមិនមែនជាជុងហ្គុកដែរស្លូតដូចជាពេលនៅជាមួយថេយ៉ុងនោះឥឡូវនេះជាបិសាច បិសាចមានកំហឹងខឹងក្រោត ដោយសារពួកគេនោះ។
" អូយ!!! ហឹុសយ៉ាងមិចយើងគ្រាន់តែចង់ឃើញឯងស្ថិតក្នុងសភាពជាមនុស្សឆ្កួតនៅពេលដែលឯងបាត់បង់ប្រពន្ធកូនឯងយើងខុសហេស៎ ហាស៎ហា តែពេលនេះយើងបានឃើញហើយ ហាស៎ហា" សុងហ្យុង ស្រែកសម្លុតទៅនាយវិញ ស្ដាប់គេនិយាយដូចជាមិនបានដឹងខ្លួនថាការស្លាប់របស់គឺពិសេសយ៉ាងណាទេ។
" ដឹបៗៗ!!!!ហឹុស ដល់ពេលសប្បាយហើយ" ជុងហ្គុក និយាយក៏ដើរទៅយកកាំបិត កាំបិតដែលនាយតែងកាត់ម្រាមដៃរបស់មនុស្សស្រីប៉ុន្មាននាក់នោះឥឡូវគឺដល់វេនសុងហ្យុងហើយ នៅពេលដែលបានកាំបិតក្នុងដៃហើយជុងហ្គុកក៏ដើរតម្រង់មកសុងហ្យុងវិញទាំងស្នាមញញឹមបិសាច ឯសុងហ្យុងគេឃើញបែបនេះគេខំរើចេញពីកៅអីដែរតែរើមិនរួច។
" ហឹុស!!! ដៃនេះហេស៎ដែលទះប្រពន្ធយើង "ជុងហ្គុង នាយយកចុងកាំបិតដែលមុតស្រួចនោះទៅសង្កត់លើដៃសុងហ្យុងនិងសម្លឹងទៅទាំងភ្នែកក្រហមច្រាល។
" ឯ..ឯងចឹងធ្វើអី.យើ..« ជ្រិច!!!» អ្ហាយយ៎..." សុងហ្យុង សួរនាយទាំងញ័រមាត់តែក៏ត្រូវស្រែកឡើងមួយអស់សម្លេងនៅពេលដែរនាយចាក់ទម្លោះបាតដៃរបស់គេឲធ្លុះពីម្ខាងទៅម្ខាង។
" យើងនិងឲឯងស្គាល់រស់ជាតិថាទណ្ឌកម្មរបស់យើងវាសាហាវឃោឃៅជាងនរកដែលឯងនិងចុះទៅក្នុងពេលបន្តិចទៀតនេះប៉ុន្មានដង « ជ្រិច!!!» ម្រាមដៃនេះហេស៎ ដែលវាប្រហើនទះទៅលើមុខប្រពន្ធយើងនោះ ចឹងកុំទុកវាអី « ជ្រិច!! ជ្រិច!! ជ្រិច!!!»" ខណៈដែលកាំបិតដែលស្ថិតនៅដៃរបស់សុងហ្យុងនៅឡើងជុងហ្គុកក៏ដកវាចេញមួយទំហឹងសាងជាភាពឈឺចាប់ដល់សុងហ្យុងជាខ្លាំងតែនាយក៏ចាក់ចូលទៅវិញមុននិងបន្តមកម្រាមដៃ របស់សុងហ្យុងបន្ថែមទៀត តែមិនមែនកាត់ស្រួលបួលនោះទេគឺនាយកាត់ដល់ពាក់កណ្ដាលក៏ឈប់រួចទើបសង្កត់មួយទំហឹងធ្វើឲវាជ្រុះទៅឥដ្ឋ នាយកាត់បែបនេះតែ3ម្រាបតែប៉ុណ្ណោះ។
" អូយ!!!!ហឹុក!!!ឈប់ទៅយើងសូមអង្វរ« ជ្រិច!! ជ្រិច!!!» អ្ហាយយ៎!!!!យើងឈឺណាស់សូមអង្វរឈប់ទៅ ហឹុក!!!"សុងហ្យុង ពេលនេះគេស្រែកយំបង្ហូរទឹកភ្នែកជាកូនប្រុសចេញមកដោយសារតែឈឺខ្លាំងពេក។
" ហឹុសៗ ឯងចេះឈឺចុះប្រពន្ធយើងវិញ ប្រពន្ធយើងដែលត្រូវឯងវ៉ៃបែកមុខបែកមាត់នោះគេមិនឈឺទេអីហាស៎!!! « ឆ្វាច់ៗ!! » មាត់នេះហេស៎ដែលនិយាយថាចង់បានប្រពន្ធយើងនោះ « ឆ្វាច់!!» មាត់នេះហេស៎ដែលចង់សម្លាប់ប្រពន្ធកូនយើង « ឆ្វាច់ៗ!!» យើងនិងឲឯងងាប់ដោយវេតនាបំផុត ហឹុស!!" ជុងហ្គុក គេស្រែកកំហកឲសុងហ្យុងខ្លាំងទើបយកកាំបិតដែលនៅក្នុងដៃនោះយកទៅឆូតមុខគេឆ្វាច់ៗមុននិងយកទៅឆូតលើបបូមាត់របស់ធ្វើឲឈាមចាប់ផ្ដើមហូរមកជាខ្លាំងដំណាលនិងឈាមដែលហូរចេញពីដៃនោះ។
" អូយ!!!!!យើង..សូម..អង្វរ..ហឹុកៗ!!..ឈប់ទៅ"សុងហ្យុង គេនិយាយទាំងពិបាកដោយសារតែមុខមាត់របស់គេពេលនេះគឺវាសឹងដាច់ចេញគ្នាទៅ។
" ទេ!!!យើងមិនឈប់!!« ឆ្វាច់!!»" ជុងហ្គុក ស្រែកឡើងដាច់ខាតគឺនាយមិនឈប់ មុននិងវាសដៃទៅឆូតមុខគេមួយកាំបិតទៀត។
" អូយ!!!!សូមអង្វរ ហឹុកៗ!!!"សុងហ្យុង គេពិតជាពិបាកនិងដកដង្ហើមខ្លាំងណាស់វាឈឺទាំងដៃទាំងមុខនិងមាត់ឯគ្រាប់កាំភ្លើងក៏នៅក្នុងខ្លួនទៀត។ឯប៊ីននិងកូនចៅនាយវិញម្នាក់ៗគឺពិតខ្លួននិងជញ្ជាំងមិនហ៊ានសូម្បីតែកម្រើកម្នាក់បុកពោះភឹបៗនៅពេលដែរឃើញពីភាពសាហាវឃោឃៅរបស់នាយចេះតែកើនឡើងរហូតបែបនេះ។
" ឯងអង្វរយើងចុះពេលឯងវ៉ៃប្រពន្ធគេមានអង្វរឯងទេហាស៎!!!" ជុងហ្គុក ស្រែកគេមួយទំហឹង ពេលនេះកំហឹងខ្លួនរបស់នាយវាមិនបានថយចុះនោះទេគឺវាកើនឡើងជាលំដាប់នៅពេលដែរគេនឹងឃើញរូបភាពដែរថេយ៉ុងអង្គុយយំនៅលើកៅអីមុខមាត់ហើមអស់នោះ។
" ហឹុកៗ!!យើងដឹង.. អ្ហាយយ៎!!!..ឈឺណាស់ឈប់ទៅ!!!"សុងហ្យុង បម្រុងថានិងនិយាយថាដឹងខុសទៅជុងហ្គុកក៏យកដៃទៅចុចនៅកន្លែងដែរមានគ្រាប់កាំភ្លើងលើស្មារបស់គេនោះមួយទំហឹងធ្វើឲឈាមហូរចេញពីកន្លែងនោះបន្ថែម។
" កុំបាច់ដឹងខុសយើងមិទទួល អ្វីដែលយើងត្រូវការនោះគឺឯងវេតនា!!ឯងដឹងទេ!!!" ជុងហ្គុក នាយស្រែកឲគេនិងបន្ថែមកម្លាំងដៃសង្កត់កាន់តែខ្លាំងទាំងកែវភ្នែកក្រហមឆេះ។
" អូយ!!! ហឹុកៗ!!!!!" សុងហ្យុង គេមិនដឹងត្រូវនិយាបែបណាឲនាយឈប់នោះទេមានតែយំដោយក្ដីឈឺចាប់តែប៉ុណ្ណោះ។
" អាប៊ីន!!!" ជុងហ្គុក ស្រែកមួយទំហឹងធ្វើឲអ្នកដែលនាំគ្នាទៅពិតនិងជញ្ជាំងនោះភ្ញាក់បាស់ដៃជើង។
" ប..បាទលោកម្ចាស់" ប៊ីន និយាយទាំងញ័រខ្លួន។
" យកទឹកអំបិលមក"ជុងហ្គុក នាយនិយាយហើយក៏ញញឹមសម្លឹងទៅមើលសុងហ្យុងដែរយំបើកញើសជោគខ្លួននោះឲកាន់តែភ័យមួយក្រមិតទៀត។
" ជះទៅ មួយតួរខ្លួន..."ជុងហ្គុក ប្រាប់ជះនិងបង្អូសសម្លេងនៅចុងប្រយោគ។
" កុំកុំ..កុំអី « ឆាច់!!!»អ្ហាយយ៎!!!!.. ផ្សាៗខ្លាំងណាស់ អ្ហាយយយ៎!!!!!!.." សុងហ្យុង ស្រែកមួយទំហឹងជាមួយនិងការឈឺរចាប់ដែលរត់ពេញខ្លួននោះគេព្យាយាមរើទៅវិញទៅមកដោយសារតែវាផ្សារសឹងតែដាច់ដង្ហើមទៅហើយ។
" ស្រួលខ្លួនទេ ហឹុសៗៗ" ជុងហ្គុកនៅពេលដែរឃើញគេវេតនាបែបនេះនាយកាន់សប្បាយចិត្ត ហើយនិងរឹតតែសប្បាយចិត្តនៅពេលដែរគេវេតនាលើសហ្នឹង។
" ហឹុកៗ!!សមចិត្តឯងហើយមែនទេហាស៎!!"សុងហ្យុង យំស្រែកឲនាយវិញ។
" នៅទេ!!!អាប៊ីន!!!" ជុងហ្គុក ឃើញថាសុងហ្យុងស្រែកឲខ្លួនបែបនោះក៏ស្រែកវិញមួយទំហឹង។
" បាទ លោកម្ចាស់" ប៊ីន ប្រលឹងគេពេលនេះវាដើរលេងបាត់ហើយ។
" យកទឹកអាសីុតមក " ស្ដាប់សម្ដីរបស់ជុងហ្គុកហើយប៊ីននិងកូនចៅរបស់នាយរហ័យទៅយកភ្លាម។
" ឯង..ឯងចង់ធ្វើស្អីយើង ហឹុកៗ!!" សុងហ្យុង គ្រាន់តែឮជុងហ្គុកនិយាយបែបនេះហើយគេរឹតតែយំលើសដើម បេះដូងគេលោតញាប់ៗសឹងតែធ្លុះចេញក្រៅទៅហើយ។
" ធ្វើអីបន្តិចទៀតឯងនឹងដឹង ហឹុសៗៗ" ជុងហ្គុក ថាហើយគេក៏ដើរទៅអង្គុយនៅម្ខាងចាំមើលសកម្មភាពល្អមើលនៅក្នុងពេលបន្ដិតទៀតនេះ។
" ស្រោចលើខ្លួនវាទៅ "នៅពេលដែលសម្លឹងឃើញថាប៊ីននិងកូនចៅយកទឹកអាសីុតមកមួយធុងធំមកហើយនាយឲបញ្ជាទៅគេភ្លាម ។
" កុំកុំ ចូលមកជិតយើង..« អ្ហាយយយយ៎!!!!!!!!!!!......»"សុងហ្យុង នៅដែលប្រឹងរើចេញចេញពីកៅអីនោះក៏ត្រូវកូនចៅជុងហ្គុកចាប់ចងជាប់មុននិងស្រោចទឹកអាសីុតលើគេ ធ្វើឲគេស្រែកឡើងនិងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ស្របពេលដែរខ្លួនប្រាណរបស់គេចាប់ផ្ដើមរលះរលួយទៅដល់ស្បែកឆ្អឹងនោះរហូតដល់បាត់សម្លេងឈឹងនៅពេលដែរគេអស់ដង្ហើមដកបន្តការស្រែកទៅមុខលែងបាន។
" ហឹុស ឯងមិនត្រូវងាប់ស្រួលបែបនេះនោះទេ ដុតវាបន្ថែមទៅត្រូវឲរៀបរយ យល់ទេ" ជុងហ្គុក ប្រាប់ពួកគេហើយមុននិងងាកមកសួរបញ្ជាក់ប៊ីន។
" បា.បាទលោកម្ចាស់ " ប៊ីន គេមានអារម្មណ៍ថាចង់ខ្លាចជុងហ្គុកខ្លាំងពេលដែរឃើញនាយស្ថិតក្នុងសភាពជាបិសាចបែបនេះម្ដងៗ។ នៅពេលដែលជុងហ្គុកចេញទៅបាត់ប៊ីននិងកូនចៅក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើតាមអ្វីដែលលោកម្ចាស់ខ្លួនបញ្ជា។
* យើងបានព្យាយាមថា និងមិនសម្លាប់អ្នកណានោះទេ តែពួកឯងតែងតែដើរមករកសេចក្ដីស្លាប់ដោយខ្លួន*
* ទណ្ឌកម្មដែលយើងបានធ្វើទៅពួកឯងនោះ មិនថាឯងខ្លាយជាខ្មោចក៏ពួកឯងមិនអាចបំភ្លេចបានឡើង*
* វាជាទោសដែលឯងសមនិងទទួលយកវា*
* ចំណុចខ្សោយរបស់យើងគឺថេយ៉ុង ហើយចំណុងខ្លាំងរបស់យើងគឺនៅពេលដែលយើងឃើញប្រពន្ធយើងឈឺ ហឹុស* ជុងហ្គុក នាយដើរចេញពីបន្ទប់ទារុណកម្មស្រមពេលដែរមុខមាត់របស់នាយពពោះពេញទៅឈាមក្រហមឆ្អិនឆ្អាបមុននិងបន្លឺពាក្យនៅក្នុងចិត្ត។
[ To Becontinue(つ .•́ _ʖ •̀.)つ☆★]