ត្រឡប់ទៅមុនពេលថេយ៉ុងបាត់ខ្លួន
" ថេថេហា៎ ឯងចង់ទិញអីទៀត"ជីមីន
" អត់ទេយើងទិញបានអស់ហើយ"ថេយ៉ុង ហើយទិញអីទៀតបើអង្គរក្សម្នាក់ៗកាន់របស់ពេញដៃនិងទិញនេះទិញសឹងតែអស់ខោអាវពីផ្សារទៅហើយ។
" ចឹងយើងត្រឡប់ទៅវិញទៅ"ជីមីន
" អឹម តោះ" « ដឹប »ថេយ៉ុង បែរខ្លួនប្រុងនិងដើរទៅហើយក៏មានបុរសម្នាកដើរមកបុកគេមួយទំហឹងធ្វើឲគេវិសនិងដួលទៅក៏បានប៊ីនរហ័សមកទប់ទាន់ឯងបុរសម្នាក់នោះឃើញមែននេះក៏រត់ទៅបាត់។
" ម្ចាស់តូច យ៉ាងមិចទៅហើយ"ប៊ីន សួរទាំងញ័រសារមុនចឹងម្ដងហើយឥឡូវចឹងទៀត។
" ថេយ៉ុង ឯងយ៉ាងមិចហើយ"ជីមីន សួរទាំងបារម្ភ។
" យើងមិនទេ អរគុណបងប៊ីនហើយ"ថេយ៉ុង តបជីមីនរួចទើបបែរមកអរគុណប៊ីន2ដងហើយបើកុំតែបានប៊ីនមកជួយទាន់ទេមិនដឹងជាយ៉ាងមិចនោះទេ។
" បាទមិនអីទេ " ប៊ីន
" ថេយ៉ុងអាវឯងប្រលាក់ហើយ"ជីមីន ឈរសុខៗគេក៏ប្រទះនិងអាវរបស់ថេយ៉ុងដែលវាប្រលាក់ការ៉េម។
" ចឹងឯងនិងបងប៊ីនចាំនៅនិងហើយយើងទៅបន្ទប់ទឹកសិន" ថេយ៉ុង និយាយហើយក៏ដើរទៅរកតែ2នាក់នោះនិយាយមិនទាន់។
ក្នុងបន្ទប់ទឹក៚
ថេយ៉ុងដែលកំពុងតែលាងសម្អាតអាវដែលប្រលាក់នោះសុខៗមនុស្សប្រុសដែលបុកគេមិញនេះដើរចូលមករកគេ ទើបគេដឹងថាមិនស្រួលបម្រុងនិងលើកទូរស័ព្ទតេទៅប៊ីនឲមកជួយទៅហើយបុរសម្នាក់នោះក៏មកកញ្ឆក់យកទៅគោះចោលបាត់ ឯថេយ៉ុងឃើញបែបនោះក៏ឱបពោះបម្រុងនិងរត់ទៅហើយបុរសម្នាក់ក៏យកស្អីមិនដឹងមកវ៉ៃក្បាលគេមុននិងយកកន្សែងដែលមានជាតិថ្នាំសន្លប់មកខ្ទប់ច្រមុះគេ។នៅពេលដែលឃើញថាថេយ៉ុងសន្លប់បាត់ហើយទើបគេដកកន្សែងចេញនិងបីគេយកចេញតាមទ្វារក្រោយដោយមានឡានមួយមកចាំទទួល។
ត្រឡប់មកឥឡូវវិញ៚
នៅក្នុងបន្ទប់មួយដែរមានរាងកាយថេយ៉ុងដែលអង្គុយលើកៅអីសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួននោះ ដៃជើងជាប់និងចំណងនិងមាត់បិទស្គុតជិតឈឹង។
" ហឹុម "បន្ទាប់ពីសន្លប់អស់ពេល1ម៉ោងហើយថេយ៉ុងក៏ក្រហឹមឡើងតិចៗព្យាយាមបើកភ្នែកយឺតៗសម្លឹងមើលទៅជុំវិញបន្ទប់នោះតែមិនឃើញមានអ្វីនោះទេវាគឺងងឹតភ្លឺតែកន្លែងគេអង្គុយតែប៉ុណ្ណោះ។
" ដឹងខ្លួនហើយហេស៎ គីម ថេយ៉ុង" សម្លេងបុរសម្នាក់និយាយចេញមកមុននិងមកឈរចំពោះមុខថេយ៉ុង មុននិងទៅបកស្គុតចេញពីមាត់របស់ថេយ៉ុងចេញគេគឺ វ៉ាង សុងហ្យុង ។
" លោក!!" ថេយ៉ុង គេចច្បាស់ណាស់នាយម្នាក់នេះហើយដែរដើរមកបុកគេនិងជាអ្នកតែមួយដែលវ៉ៃក្បាលគេនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក។
" នឹកឃើញហើយហេស៎"សិងហ្យុង
" ឯងចាប់យើងមកទីនេះធ្វើអី"ថេយ៉ុង គេនិយាយទឹកមុខស្មើហាក់គ្មានភាពខ្លាចអ្វីសោះ។
" ហឹុសៗ ចង់ដឹងហេស៎ យើងចាប់ឯងមកដើម្បីធ្វើឲចន ជុងហ្គុកវាក្លាយជាមនុស្សឆ្កួតនៅពេលដែរវាបាត់បង់ទាំងប្រពន្ធនិងកូនស្របទេតែមួយនោះអី ហាស៎ហា" សុងហ្យុង នាយនិយាយហើយព្រមទាំងសើចហាក់បីដូចជាមនុស្សឆ្កួតយ៉ាងចឹង។
" ថោកទាបខ្លាំងណាស់ ហឹុស" ថេយ៉ុង ទោះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបណាក៏គេមិនខ្ចីយំដែរព្រោះគេដឹងថាប្ដីគេមិនយូរនោះទេនិងមកជួយខ្លួនមិនខាន។
"« ផាច់ »ឯងថាឲអ្នកណាហាស៎..." ផ្ទៃមុខសរលោងរបស់ថេយ៉ុងត្រូវងាកទៅម្ខាងតាមកម្លាំងដៃរបស់នាយសុងហ្យុងនោះ។
" យើងថាឲឯងនិងហើយថោកទាបខ្លាំងណាស់មានដឹងខ្លួនទេ " ថេយ៉ុង ទោះបីត្រូវនាយវ៉ៃដល់បែកមាត់ក៏គេមិនខ្ចីខ្លាចដែរ ផ្ទុយទៅវិញគេបែរជាញញឹមទៅវិញព្រោះអីដឹងទេ បើសិនជាប្ដីគេបានឃើញគេស្ថិតក្នុងសភាពបែបនេះនោះបិសាចដែរស្ថិតក្នុងខ្លួននិងចេញមកដល់ពេលនោះអាម្នាក់នេះវាងាប់មិនស្រួលនោះទេ។
" ផាច់ ផាច់ ដំបូងយើងគិតថានិងយកឯងធ្វើជាប្រពន្ធយើង ឲអាជុងហ្គុងវាគ្រាំចិត្ត តែពេលនេះយើងដូរចិត្តហើយ យើងនិងសម្លាប់ឯងក្នុងពេលបន្ដិចទៀតនេះហើយយំឲហើយទៅណា ហាស៎ហា " សុងហ្យុង នាយទាំងសើចសប្បាយតែក៏ត្រូវក្ដៅឆាវនៅពេលដែរឮពាក្យរបស់ថេយ៉ុង។
" ហើយឯងគិតហេស៎ ថាយើងព្រមយកឯងធ្វើប្ដីនោះ ថ្វឺយ៎ ឲfreeក៏យើងមិនយកឯងដែលអាថោកទាប ហឹុស" ថេយ៉ុង និយាយព្រមទាំងស្ដោះទឹកមាត់ដាក់នាយទៀតផងគេគ្មានសូម្បីតែកូនចិត្តខ្លាចនាយទេមិនថាឈាមកំពុងតែហូរនោះទេក៏គេមិនខ្វល់ដែរ តែអ្វីដែលគេលួចបារម្ភនោះគឺកូនៗរបស់គេទៅវិញទេ។
"ផាច់!!ហើុយ "សុងហ្យុង រៀបនិងលើកដៃទៅទះថេយ៉ុងមួយដៃទៀតហើយក៏ទម្លាក់ដៃចុះមុននិងដើរចេញទៅបាត់ ព្រោះគេវ៉ៃថេយ៉ុងច្រើនដៃហើយតែមិនឃើញគេត្អូញថាឈឺនោះទេ នៅមកញញឹមឌឺដាក់នាយទៀត។
" លោកម្ចាស់យើងចាប់ទីតាំងម្ចាស់តូចបានហើយទាន" ប៊ីន បន្ទាប់ពីចាប់បានទីតាំងដឹងថាថេយ៉ុងនៅកន្លែងណាហើយក៏ប្រញាប់រត់ប្រាប់លោកម្ចាស់របស់ដែលពេលនេះមិនខុសពីបិសាចនោះទេ ព្រោះរាល់ពេលដែរនាយសួរទៅកូនចៅអំពីដំណឹងរបស់ថេយ៉ុងពួកគេឆ្លើយថាមិនដឹងនាយក៏បាញ់ពួកចោលភ្លាម។
" ប្រពន្ធយើងនៅឯណា" ជុងហ្គុក ពេលនេះសម្លេងនាយមិនដូចមិននោះទេគឺប្រែហើយវាស្រដៀងទៅនិងយមរាជដែលទៅទទួលប្រលឹងបិសាចយ៉ាងចឹង។
" គឺនៅអគារបាក់បែកមួយកន្លែងទាន"ប៊ីន
" ទៅ " មួយមាត់ពីជុងហ្គុកក៏ដើរចេញទៅបាត់ វាហាក់ដូចទៅទទួលដួងវិញ្ញាណរបស់បិសាច បិសាចដែលចិត្តខ្លាំងមានបំណងចង់យកប្រពន្ធកូនចេញពីគេនោះ។
* បើប្រពន្ធយើងមានរបួសតែបន្តិចនោះឯងនិងងាប់យ៉ាងវេតនាជាទីបំផុតជាង ពួកស្រីប៉ុន្មាននាក់នោះទៅទៀត* ។
មកមើលថេយ៉ុងវិញម្ដងពេលនេះផ្ទៃមុខរបស់គេប្រែជាក្រហមនិងហើមជាខ្លាំងឯរបួសក្បាសវិញក៏ឈប់ហូរឈាមដែរព្រោះវាកកបាត់ទៅហើយ តែគេមិនបានស្រែកត្អូញ ឬក៏យំបន្ដិចនោះទេគេនៅតែញញឹមឌឺទៅសុងហ្យុងរហូតធ្វើឲនាយឯណ្ណោះក្ដៅសឹងឆេះទៅហើយ។
" ហេតុអីឯងមិនយំថាឈឺទៅហាស៎ " សុងហ្យុស ស្រែកសម្លុតទៅថេយ៉ុងដែរមិនខ្ចីយំបន្តិចនោះ មូលហេតុដែលគេចង់ឲថេយ៉ុងយំក៏ព្រោះតែគេចង់ថតសម្លេងនេះឲជុងហ្គុកស្ដាប់តែបែបមិនបានស្ដាប់នោះទេបើគេមិនខ្ចីសូម្បីតែសម្រក់ទឹកភ្នែកសោះ។
" ហឹុសៗ យើងមិចនិងអាចយំនៅចំពោះមុខមនុស្សថោកទាបដូចឯងបានទៅវាគ្មានតម្លៃសូម្បីតែបន្ដិច" ថេយ៉ុង និយាយព្រមទាំងពេបមាត់ពេប.កទៅនាយ។
" ឯង...« ផាំង ផាំង»អក៎..."សុងហ្យុង ដែលរៀបនិងលើកដៃទៅទះលើផ្ទៃមុខថេយ៉ុងនោះក៏ត្រូវចំហរមាត់ធ្លុងនៅពេលដែរមានគ្រាប់កាំភ្លើងបាញ់ទម្លុះជើងនិងស្មារបស់គេនោះ។
" ហឹុក លោកប្ដីហឹកៗ" នៅពេលដែរដឹងថាអ្នកដែលបាញ់សុងហ្យុងនោះជាប្ដីរបស់ខ្លួនភ្លាមថេយ៉ុងក៏ស្រែកយំតែម្ដង។ឯសុងហ្យុងវិញគេរៀបនិងតដៃទៅហើយក៏ត្រូវប៊ីននិងកូនចៅមកចាប់ជាប់។
" លែង លែងយើងភ្លាមពួកអាចង្រៃ"សុងហ្យុង គេព្យាយាមរើតែមិនបានសម្រេចនោះទេក៏ត្រូវប៊ីនវ៉ៃឲសន្លប់និងយកទៅដាក់ក្នុងបន្ទប់ទារុណកម្មបាត់។
" ហឹុក ជុង ហឹកៗ" ថេយ៉ុង ឃើញថាប្ដីរបស់គេតាមសម្លឹងមើលទៅសុងហ្យុងមិនដាក់ភ្នែកបែបនេះគេក៏ហៅនាយម្ដងទៀតហើយនាយក៏ងាកមកមែន។
" ថេយ៍..." នៅពេលដែរនាយដើរមកកាន់តែជិតនាយកាន់តែឃើញអំពីផ្ទៃមុខដែរពោពេញទៅដោយស្នាមរបួសរួមទាំងឈាមដែលកកនោះច្បាស់ៗ វាធ្វើឲនាយផ្ទុះកំហឹងឡើងសឹងតែទៅសម្លាប់សុងហ្យុងទៅហើយ តែក៏ទ្រាំសិនមុននិងដើទៅស្រាយចំណងដៃជើងរបស់ថៃយ៉ុងចេញនិងបីគេដើរចេញទៅក្រៅ។
គ្រាន់តែទៅដល់ខាងក្រៅភ្លាមថេយ៉ុងក៏ឃើញសាកសព្វរបស់កូនចៅរបស់សុងហ្យុងដេកស្លាប់ក្នុងថ្លុកឈាមម្នាក់សុទ្ធបាញ់ទម្លុះក្បាល ហើយវាជាស្នាដៃរបស់ជុងហ្គុកអស់គ្មានអ្នកណាអារារាំងនាយបាននោះទេចុងក្រោយក៏ត្រូវដេកតម្រាបជួរគ្នាក្នុងថ្លុកឈាមបែបនេះ។
ភូមម្រឹះចន៚
តាំងពីនៅតាមផ្លូវរហូតមកដល់ភូមិគ្រឹះថេយ៉ុងគេមិនបាននិយាយអ្វីមួយម៉ាត់នោះទេមិនថាជុងហ្គុងនាយព្យាយាមសួរយ៉ាងណាក៏ដោយ ហើយនាយក៏បានឲប៊ីនចូលមន្ទីពេទ្យ ឲលោកគ្រូពេទ្យលាងរបួសឲថេយ៉ុងដែរ។
" ថេយ៍អូនឈឺខ្លាំងទេ"ជុងហ្គុក នៅពេលមកដល់ក្នុងផ្ទះហើយគេក៏ឲថេយ៉ុងអង្គុយលើភ្លៅ មុននិងយកដៃទៅប៉ះកន្លែងដែលមានរបួលនោះ។
" ហឹម" ថេយ៉ុង គ្រាន់តែងក់ក្បាលមិននិយាយអី្វ ធ្វើអ្នកជាប្ដីតឹងទ្រូងស្ទើរប្រេះទៅហើយ។
" ថេយ៍មើលមុខបងហើយនិយាយប្រាប់បងថាវាធ្វើអីអូនខ្លះ" ជុងហ្គុក ចាប់បែរមុខថេយ៉ុងឲសម្លឹងនាយចំមុននិងឲគេនិយាយប្រាប់ខ្លួន។
" ហឹុក លោកប្ដី វានោះអាក្រក់ខ្លាំងណាស់បងដឹងទេ មុនពេលវាចាប់អូនទៅ វាបានដើរមកបុកអូនសឹងតែដួលទៅហើយ នៅមានទៀតបងឃើញទេ ហិុក វាយកស្អីមិនដឹងយកមកវ៉ៃក្បាលអូន ហឹកៗ នៅទះអូនរហូតហើមមុខទៀតបងឃើញ ហឹុក មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងនោះទេវាចង់យកអូនធ្វើជាប្រពន្ធវាទៀតនៅពេលដែលអូនមិនព្រមវាក៏វ៉ៃអូន ហឹកៗ វានោះនៅចង់សម្លាប់អូននិងកូនទៀតផងបងដឹងទេ ហឹុកៗ ជុង..." ថេយ៉ុង យំរៀបរាប់ប្រាប់នាយជាប្ដីគ្មានចន្លោះមួយនោះទេនៅពេលដែរគេយំសុខៗក៏ទន់ត្របកភ្នែកសន្លប់បាត់មាតឈឹង។ ឯជុងហ្គុងវិញពេលនេះនៅក្នុងខួរក្បាល់របស់នាយឮតែសម្លេងរបស់ថេយ៉ុងដែរយំមុននេះពេញត្រចៀកឯខ្លួនប្រាណក៏ប្រែក្រហមមួយរំពិច។
នៅពេលដែរដាក់ថេយ៉ុងឲគេងក្នុងបន្ទប់ហើយនាយក៏ដើរតម្រង់ទៅបន្ទប់ទារុណកម្មភ្លាម បង្ហាញឲឃើញអំពីទឹកមុខដែលគ្មានការយោគយល់ គឺមានតែសាហាវឃោឃៅតែប៉ណ្ណោះសម្រាប់នាយពេលនេះ។
"ក្រាក" ទ្វារបានបើកបង្ហាញឲឃើញបុរសម្នាក់ដែរត្រូវចងនិងកៅអីព្រមទាំងមានរបួសត្រង់ជើងនិងស្មាផងដែរ។
" ដាស់វាទៅ" ជុងហ្គុក និយាយបញ្ជាទៅប៊ីនដែរនៅឈរជិតនោះ។
« ឈូរ »ខណ:ទឹកមួយធុងបានចាក់ទៅលើគេធ្វើឲគេឈ្លក់ភ្លាម។
" ខឹក..ខឹក" សុងហ្យុង បន្ទាប់ពីឈ្លកទឹកហើយគេមើបមុខឡើងក៏ប្រទះនិងបិសាចម្នាក់ហើយម្នាក់នោះគឺចន ជុងហ្គុកនេះហើយ។*យើងនិងឲឯងសងយ៉ាងសាកសម វ៉ាង សុងហ្យុង*
[ To Becontinue(⊃｡•́‿•̀｡)⊃✩★✔︎]