" ជុងហ៎ា លោកប្ដីបងកុំធ្វើមុខចឹងអីណាអត់គួរឲស្រលាញ់ទេ"ថេយ៉ុង គេនៅអង្គុយលួងជុងហ្គុកជិត1ម៉ោងទៅហើយតែនាយមិននិយាយរកគេសូម្បីតែមួយមាត់នៅធ្វើមុខក្រមូវដាក់គេទៀតផង។
" ហឹុកៗ...ហេតុអីលោកប្ដីមិននិយាយរកអូន លោកប្ដីឈប់ស្រលាញ់អូនហើយហេស៎ មែនហើយអូនឥឡូវលែងស្អាតដូចមុនហើយបងឃើញទេ ឃើញនាងថាឲអូនទេ នាងអូនអា..អឹម..."មិនឲថេយ៉ុងនិយាយរៀបរាប់វែងឆ្ងាយជុងហ្គុកទាញគេមកថើបបំបិទមាត់ដែរបិុននិយាយនោះជិត។
" ឈប់យំទៅប្រពន្ធសម្លាញ់ បងមិនបានខឹងនិងអូនទេ ហើយកុំយកសម្ដីឥតប្រយោជន៍របស់នាងមកគិតអីប្រពន្ធបងស្អាតខ្លាំងណាស់ មិនថាពីមុនឬឥឡូវនោះទេអូនគឺស្អាតក្នុងកែវភ្នែកនិងក្នុងបេះដូងបងជានិច្ច" ជុងហ្គុក និយាយទៅកាន់ប្រពន្ធដោយសម្លេងទន់ភន់ តែនៅក្នុងចិត្តរបស់គេកំពុងតែទន្ទេញពាក្យថា * នាងធ្វើឲប្រពន្ធយើងឈឺ នាងនិងទទួលបានទៅវិញយ៉ាងសាកជាទីបំផុត * ។
" ពិតមែនណា លោកប្ដី "ថេយ៉ុង សួរទៅកាន់ប្ដីទាំងពេបមាត់ពេប.ក។
" បាទ សឺត.."ជុងហ្គុក នាយឱនទៅថើបគេមួយខ្សឺតបញ្ជាក់ថាខ្លួនមិនបានកុហក។
" បងដឹងទេលោកប្ដីមិញនេះអូនភ័យខ្លាំងណាស់នៅពេលដែរនាងដើរមកបុកអូននោះ ហឹុក បើកុំតែបងប៊ីនមកទប់អូនទាន់ម្លេះពេលនេះអូននៅក្នុងមន្ទពេទ្យទៅហើយ ហឹុក" ថេយ៉ុង រៀបរាប់អំពីរការភ័យព្រួយរបស់ខ្លួនទៅប្រាប់អ្នកជាប្ដីឲនាយកាន់តែក្ដៅចិត្តលើសដើម ។មែនហើយបើសិនជាប៊ីនទៅទប់ប្រពន្ធគេមិនទាន់នោះ ពេលនេះនាយប្រហែលជាកំពុងតែស្ថិតក្នុងសភាពជាមនុស្សឆ្កួតមិនខាននៅពេលដែរមនុស្សជាទីស្រលាញ់កំពុងតែស្ថិតក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ គិតដល់ត្រឹមនេះដៃរបស់នាយសងខាងក៏ចាប់ផ្ដើមញ័រឡើងនិងចេញសរសៃរមកច្បាស់ៗតែថេយ៉ុងមិនបានចាប់អារម្មណ៍នោះទេ។
" យើងទៅផ្ទះវិញល្អទៅប្រពន្ធសម្លាញ់"ជុងហ្គុក ព្យាយាមក្ដាប់ដៃសម្រួលអារម្មណ៍មុននិងបែរមកបបួលប្រពន្ធទៅផ្ទះ ដើម្បីទៅបន្សាបកំហឹងដែលមានក្នុងនិងស្រីជើងល្អនោះ។
" បាទយើងឆាប់ទៅៗហិហិ"ថេយ៉ុង គេដឹងអំពីគោលបំណងរបស់នាយតែគេមិនមាត់នោះទេដោយសារតែមុននេះគេតាំងចិត្តនិយាយដុតនាយឲក្ដៅមួយកម្រិតទៀតនិងឯង។
"បាទប្រពន្ធសម្លាញ់សឺត..សឺត"ជុងហ្គុក នាយឱនទៅថើបថ្ពាល់ថេយ៉ុងដើម្បីឲរំងាប់ភ្លើងដែលនៅក្នុងខ្លួនខ្លះ។
ភូមិគ្រឹះចន៚
ងឺុត!!!!
មកដល់ភ្លាមជុងហ្គុកក៏បីថេយ៉ុងចេញពីក្នុងឡានដើរចូលទៅក្នុងដាក់ប្រពន្ធឲអង្គុយលើសាឡុងមុននិងនិយាយ...។
" ប្រពន្ធសម្លាញ់អូនឃ្លានទេ សឺត.."ជុងហ្គុក
" លោកប្ដីអូនចង់ញាុំStrawberry " ថេយ៉ុង ពេបមាត់អ្នកជាប្ដីព្រោះមួយព្រឹកហើយមិនទាន់បានញាុំផ្លែសំណប់ចិត្តផង។
" បាទ ចាំបងឲម៉ែដោះយកឲអូនណា អូននៅទីនេះហើយបងមានរឿងចាត់ការសិនប្រពន្ធសម្លាញ់" ជុងហ្គុក ទោះបីគេខំថើបថ្ពាលប្រពន្ធដើម្បីរំងាប់កំហឹងក្នុងខ្លួនយ៉ាងណាក៏មិនអាចដដែលវានៅតែក្ដៅ។
" បាទ តែ..លោកប្ដីបងមើលមកអូនស្អាតទេពេលនេះ "ថេយ៉ុង សួរនាយទាំងឱនមុនចុះ។
" ប្រពន្ធបងគឺស្អាតបំផុតហើយ សឺត.." ជុងហ្គុក ឃើញបែបនេះនាយក៏ប្រញាប់មកឱបលួងលោមគេយ៉ាងលឿន។
" ចុះហេតុអី នាងមើលមកអូនថាមិនស្អាតចឹង ហឹុក " ថេយ៉ុង គេសួរបែបនេះគឺគេមានគម្រោងរួចទៅហើយមិនមែនចេះតែសួរឯណា។
" មកពីភ្នែកមិនល្អទើបមើលមិនដឹងថាប្រពន្ធបងស្អាតខ្លាំងប៉ុណ្ណា"ជុងហ្គុក និយាយទាំងក្ដាប់ដៃនៅពេលឃើញប្រពន្ធគេយំដោយសារតែនាងម្ដងទៀត។
" ចឹងយើងយកភ្នែកនាងចេញល្អទេ "ថេយ៉ុង គេនិយាយទាំងញញឹមសម្លឹងមើលទៅប្ដី។ឯជុងហ្គុកវិញក៏សើចឡើងព្រោះក្នុងចិត្តគេក៏មានគំនិតចឹងដែរ ប្រពន្ធគេឃើញស្លូតៗចឹងទេតែគំនិតពិសពុសមិនចេះតិច ហឹុសៗ។
" បងទៅហើយ សឺត.." ជុងហ្គុក មិនឆ្លើយនិងប្រពន្ធក៏ដើរចេញទៅបាត់ ដោយមិនភ្លេចឲម៉ែដោះយកStrawberry🍓ឲប្រពន្ធនោះទេ។
បន្ទប់ទារុណកម្ម៚
*ក្រាក
ទ្វារបានបើកបង្ហាញរាងកាយអាក្រាតរបស់មនុស្សស្រីម្នាក់ដែរត្រូវកូនចៅជុងហ្គុកលេងប៉ុន្មានម៉ោងមុននេះ ពួកគេមិនមែនលេងធម្មតានោះទេគឺចប់មួយចូលមួយថែមទាំងវាយដំរាងកាយនាងថែមទៀតផងមិនថានាងខំយំអង្វរពួកគេយ៉ាងណាក៏ពួកគេមិនអាណិតនាងដែរ រហូតដល់ទទួលបញ្ជាពីប៊ីនឲឈប់ទើបពួកគេព្រមឈប់។
" ជ៎ុៗ យ៉ាងមិចដែរកូនចៅយើងទទួលរាក់ទាក់បានល្អទេ ហឹុស" ជុងហ្គុក ឈរសម្លឹងនាងពីលើរចុះក្រោមទាំងញញឹមចុងមាត់ រាងកាយរបស់នាងមិនអាចអូសទាញចំណងនាយបានដូចរាងកាយប្រពន្ធរបស់នាយសោះ។
" ហឹុកៗ ដោះលែងខ្ញុំទៅ ហឹុក ខ្ញុំសូមអង្វរ ហឹុកៗ..." គ្រាន់តែឃើញជុងហ្គុកមកភ្លាមនាងក៏រហ័សរកអ្វីមកបិទបាំង មុននិងលើកដៃសំពះនាយឲដោះលែងនាង តែគិតហេស៎ថានាយព្រមនោះ។
" ហឹុសៗ ដោះលែងចឹងហេស៎ ដោះលែងមនុស្សដែរដើរមកបុកប្រពន្ធ ដោះលែងមនុស្សដែលមើលងាយប្រពន្ធយើងនិងហេស៎😠 " ជុងហ្គុក នាយសើចបន្ដិតមុននិងដើរចូលទៅច្របាច់.កនាងមួយទំហឹងនិងស្រែកខ្លាំងៗដាក់នាងទាំងភ្នែកក្រហម។
" ខិ.ខិ ខ្ញុំ...ខ្ញុំ...ហឹុក." នាងព្យាយាមប៉ះដៃរបស់នាយចេញពី.ករបស់ខ្លួនតែនាយរឹតតែបន្ថែមកម្លាំងដៃបន្ថែម ហើយនៅពេលដែរឃើញនាងពិបាកចឹងជុងហ្គុកនាយក៏ញញឹមចេញមកភ្លាមៗពេលដែរឃើញនាងស្ថិតក្នុងសភាពវេតនាបែបនេះតែនាយនៅមិនទាន់សប្បាយចិត្តនោះទេ។
«ព្រូស»
" ហឹុស!!!" ជុងហ្គុកបោះនាងមួយទំហឹងទៅលើឥដ្ធមុននិងដើរទៅយកកាំបិតកាន់ក្នុងដៃក្រវីចុះឡើងៗឯភ្នែកសម្លើងនាងមិនដាក់ ធ្វើឲនាងចាប់ផ្ដើមយំញ័រខ្លួនភ្លាមៗ។
" ហឹុកៗ សូមអង្វរដោះលែងខ្ញុំទៅ ហឹុកៗ" នាងយំបណ្ដើររំកិលខ្លួនទៅក្រោយបណ្ដើរព្រោះតែនាយម៉ាហ្វៀនោះចេះតែមករកនាងមិនឈប់។
" ប៊ីន!!!!"ជុងហ្គុក
" បាទ លោកម្ចាស់" ប៊ីន និយាយាទាំងបេះដូងលោតដឹបៗឲតែឃើញនាយខឹងម្ដងគេឯណេះចង់ខ្យល់ម្ដងៗហើយ។
" ចាប់នាងទៅចងនៅកៅអីទៅ"ជុងហ្គុក និយាយហើយប៊ីនក៏ចាប់នាងយកទៅចងទោះនាងចង់រើក៏មិនរួចដែរ ពេលចងរួចហើយប៊ីនក៏ដើរទៅឈរនៅម្ខាងចាំមើលចៅហ្វាយគេចាត់ការ។
" លែង...លែងយើងទៅ"នៅពេលដែលយំសោកនាយមិនអាណិតនាងក៏បញ្ចេញចរិករបស់ខ្លួនឡើងភ្លាម។
" ហឹុស មិនយំទៀតទេហេស៎" ជុងហ្គុក នាយមិនមែនល្ងង់មិនដឹងថានាងយំចង់ឲនាយអាណិតអាសូរឯណា។
" ហឹុសយំហេស៎ ខ្ញុំយំធ្វើអីបើលោកមិនអាណិតដដែល" ស្ដាប់មើលសម្ដីនាងចុះនិយាយមករកកន្លែងងាប់ឃើញ។
" អាណិតហេស៎ ហឹុសៗ អាណិតមនុស្សដែលដើរមកបុកប្រពន្ធយើង នៅនិយាយមើលងាយប្រពន្ធយើងនិងហេស៎ ផាច់!!!"ជុងហ្គុក ស្រែកឲនាងនាងមួយទំហឹងមុននិងយាដៃទះមួយទំហឹងទៅតាមអារម្មណ៍ដែរខឹង។
" យ៉ាងមិចខ្ញុំនិយាយខុសទេមើលចុះរូបរាងវាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ ហើយបើខ្ញុំដឹងថាវាមានកូនណាខ្ញុំនិងដើរបុកវាឲខ្លាំងជាងនេះទៅទៀត " ជុងហ្គុក ទ្រាំឈរស្ដាប់នាងទាំងក្នុងខ្លួនក្ដៅកគុកឯភ្នែកវិញវាកាន់តែឡើងក្រហមលើសដើមរូបរាងនាយពេលនេះមិនខុសពីបិសាចនោះទេ។*នាងរកផ្លូវងាប់ឃើញ*ប៊ីន គិតរួចគេក៏ក្រញែងខ្លួនភ្លាមគេអាចទាយបានថាសាកសព្វនាងមិនស្អាតដូចលីនណានោះទេ។
" ផាច់!!! នាងគ្មានសិទ្ធិហៅប្រពន្ធយើងថាវានោះទេ ផាច់ៗៗ!!! ឈឺទេ ផាច់ៗៗ!!! នៅពេលដែរយើងទះនាងបែបនេះ ផាច់ៗ!!! វានិងកាន់តែឈឺបើសិនជានាងទះទៅលើផ្ទៃមុខរបស់ប្រពន្ធយើង ផាច់!!!បើសិនជាពេលនោះប្រពន្ធកូនយើងកើតអីនោះក៏មិនបានសុខដែរ ផាច់ៗ!!!! ហឹុស យើងទះមុខដ៏សែនក្រាសរបស់នាងឆ្អែតហើយដល់វេនកន្លែងផ្សេងហើយ"ជុងហ្គុក នាយទះទៅផ្ទៃមុខនាងមួយទំហឹងៗសឹងតែរុះក្បាលទៅហើយ តែថានាយលេងមិនទាន់អស់ចិត្តនោះទេ។ឯស្រីស្រស់នោះវិញយំឡើងញ័រខ្លួនដោយសារតែឈឺវាសឹងវាបាក់ធ្មេញទៅហើយ។
" ហឹុកៗ លោក..ចង់ធ្វើអីខ្ញុំ ហឹកៗៗ" នាងសួរទាំងញ័រមាត់នៅពេលដែលឃើញនាយដើរមករកគេព្រមទាំងកាន់កាំបិតក្នុងដៃទៀតផង។
" យើងគួរតែធ្វើអីទៅណ៎ ហឹុស!!"ជុងហ្គុក ដើរមកជិតនាងមុននិងទាញដៃខាងស្ដាំរបស់នាងដែលរកទះប្រពន្ធនាងនោះទាំងញញឹមចុងមាត់។
" ក..កុំអី..«ជ្រិចៗ ជ្រិចៗ ជ្រិច» អាយយ៎!!!!!!!...." សម្លេងស្រែកនៃក្ដីឈឺរបស់នាងនៅពេដែលជុងហ្គុកកាត់ម្រាមដៃរបស់នាងទាំងប្រាំនោះ ឯឈាមវិញខ្ទាតប្រលាក់ពេលមុខនាយតែមើលទៅនាយនៅមិនទាន់សប្បាយចិត្តអស់កម្រិតនោះទេ។
" ហឹុកៗៗ កុំអីខ្ញុំខ្លាចហើយ ហឹុកៗៗ" នាងយំទាំងញ័រខ្លួនទត្រើតនៅពេលដែរឃើញកែវភ្នែកពណ៍ក្រហមនោះសម្លឹងមកនាងឯដៃវិញឈឺស្ទើរតែសម្លាប់ទៅហើយ។
" ខ្លាចហេស៎!! យើងនៅលេងមិនទាន់អស់ចិត្តនោះទេ" ជុងហ្គុក និយាយទាំងសម្លេងបិសាចគេនៅមិនទាន់អស់ចិត្តមិចនិងអាចឈប់បាន។ឯអ្នកដែរនៅក្នុងបន្ទប់នោះវិញម្នាក់ហាក់ដូចរូបចម្លាក់យ៉ាងចឹងមិនហ៊ានសូម្បីតែដង្ហើម។
" អាប៊ីន!!!" ជុងហ្គុក ស្រែកហៅប៊ីនមួយទំហឹងឯម្ចាស់ឈ្មោះនោះវិញសឹងតែកើតខ្យល់ នេះបើគេមានជំងឺបេះដូងណាធានាថាគេដាច់ខ្យល់ស្លាប់យូរហើយ។
" បាទលោកម្ចាស់" ប៊ីន
" យកទឹកអំបិលមកចាក់លើដៃនាងទៅ"ជុងហ្គុក និយាយទាំងញញឹមសម្លឹងទៅស្រីស្រស់ដែរកំពុងតែអង្គុយយំញ័រខ្លួននោះឲនាងកាន់តែយំមួយកំម្រិតទៀត។
" ជះទៅ" នៅពេលដែរប៊ីនដើរមកវិញជាមួយនិងទឹកអំបិសមួយធុងមកហើយនាយក៏ឲគេជះភ្លាម។
" ទេ..ទេកុំអ...« ឆាច់!!!»អាយយ៎!!!ហឹុកៗផ្សាខ្លាំងណាស់អាយ៎!!!"នៅពេលដែលទឹកអំបិលជ្រាបចូលទៅក្នុងដៃតែកម្បុតនោះហើយវាក៏ធ្វើឲនាងផ្សារស្រែកយំលើសដើម។
" ភ្នែកនាងមានតែអត់ប្រស្រីបែបជាមើលមិនដឹងថាប្រពន្ធយើងស្អាតចឹងកុំទុកវាអី ល្អទេ ហឹុសៗ"ជុងហ្គុក នាយពេលនេះគឺគួរឲខ្លាចខ្លាំងណាស់សឹងតែដូចបិសាចទៅហើយ។
" អត់.ទេក.កុំអី ហឹុកៗៗ" នាងពេលនេះពិចជាខ្លាចនិងសភាពជាបិសាចរបស់នាយខ្លាំងពិតមែន។
" មិនអាចទេនេះជាបំណងរបស់ប្រពន្ធយើង!!!"ជុងហ្គុក ស្រែកមួយទំហឹងនេះជាបំណងរបស់ប្រពន្ធនាយ មិចនិងអាចបដិសេធបានទៅ។
បន្ទាប់ពីនិយាយបានប៉ុណ្ណឹងហើយជុងហ្គុកក៏ចាប់ផ្ងាមុខនាងឡើងមុននិងលើរដៃទៅខ្វះភ្នែកនាងពីម្ខាងទៅម្ខាងធ្វើឲនាងស្រែកឡើងដោយក្ដីឈឺចាប់ឯប៊ីននិងអង្គររក្សវិញមិនហ៊ានមើលនោះទេសុខចិត្តបែបមុខចេញ។
" ហឹុកៗៗ!!ឈឺៗខ្លាំងណាស់...."
" ហឹុស!!អស់ពេលសប្បាយហើយ" ជុងហ្គុក និយាយរួចក៏បោះគ្រាប់ភ្នែករបស់នាងទៅលើឥដ្ឋមួយទំហឹង។
" ដុតនាងទាំងរស់ទៅ" បញ្ចប់ប្រយោគហើយជុងហ្គុកក៏ដើរចេញទៅបាត់ទាំងខោអាវរបស់គេពោពេញទៅដោយឈាម។
* ទន្សាយជាមួយប្រពន្ធ បិសាចជាមួយសត្រូវ អស្ចារ្យណាស់ ហឹុក* ប៊ីន ដូចគេថាមិនខុសនោះទេសាកសាកសព្វរបស់នាងនិងមិនស្អាតឥឡូវវាក៏ពិតប្រាកដ មិនបាច់សង្ឃឹមថាអាចប៉ះពាល់ ចន ថេយ៉ិងម្នាក់នេះទេដរាបណាស់មាន ចន ជុងហ្គុកនៅទីនេះ។
" នាងហ៊ានដែលប៉ះប្រពន្ធយើង នាងមានដៃតែមិនចេះថែរក្សា មានភ្នែកបែរជាអត់ប្រស្រី ហឹុស នេះជាទោសរបស់នាងឲចាំក្នុងជីវិតទោះនាងងាប់ទៅជាខ្មោចក៏នាងមិនអាចបំភ្លេចបានដែរ"
"អ្នកណាដែលក្លាហានចង់ យកប្រពន្ធកូនយើងចេញពីយើងវាក៏សាកសមក្នុងការទទួលយកទោសពីយើងយ៉ាងសាកសម ហើយមនុស្ស បន្ទាប់គឺឯង វ៉ាង សុងហ្យុង😠🔥"ជុងហ្គុក
[To Becontinue (⊃｡•́‿•̀｡)⊃✰★ ]✔︎
(❍ᴥ❍ʋ) ភាគនេះយ៉ាងមិចដែរអានហើយបេះដូងលោតដល់ណា🤧🤧ជុងហ្គុកភាគនិងស្លូតណាស់🤧💗 Adminថាផុសពេលយប់តែឡូវដូរចិត្ត វិញហើយចង់អានខមិនអ្នកទាំងអស់គ្នា🤭🤧