It's already morning. Mr. Tori help me to go to the bathroom. After that, he help me wear clothes, he insist. I just wore white polo shirt and black maong pants. He followed me to the dining area. Sh1t I'm going to see that spongebob girl again. Iniisip ko pa lang na i-stress na'ko.
"Good morning!" naka ngiti niyang bati. She's wearing a white shirt and black palda and of course her white rubber shoes. Is she going to dance or something? Well I didn't greet her back.
"Good morning, son." it's mom.
"Morning." did it sound lazy? I really am lazy today.
"Bakit sa'kin hindi ka nag good morning?" then she pout like a duck.
Mom and Mr. Tori laughed at her.
I just focus on my food. Wala nga akong gana kumain.
"So, how's your encounter yesterday?" mom asked.
"Annoying."
"C'mon, Shane is not that bad." she tried to convince me.
"But annoying." walang emosyon kong sabi.
"Hindi naman 'e. Hindi ka lang sanay."
"She's right, masasanay ka rin."
Wala na talaga akong gana. Ni hindi ko makain 'tong nasa plato ko. Paano ako gaganahan? E na bwibwisit ako sa babaeng kaharap ko.
"Gusto mong hotdog?" offer niya. I shook my head. Inis niyang kinagatan 'yon habang galit na nakatingin sa'kin.
"Anyway, I have a business trip. Baka friday night pa ang balik ko. Mr. Tori ikaw muna ang bahala sa kanila."
"Sure." Mr. Tori answered and drink his coffee.
"I hope you two can get along while I'm gone."
Never!
"Ingat po kayo."
"Salamag hija." mom smiled.
Sipsip pa, if I know baka nga peera lang habol mo sa nanay ko.
"I'm done." I click the button of my wheelchair amd go outside the house. I need peace of mind.
"Hindi mo pa na uubos ang pag kain mo." it's Mr. Tori.
"I don't want to see her annoying face."
"Hindi naman, maganda nga e." puri niya.
"Edi jowain mo." inis kong usal.
"Hindi gano'n ang type ko. Isa pa ang tanda ko na aber." sumandal siya sa pinto ng sasakyan habang kumakain ng tinapay at may hawak na kape. Puro kape, ang pait pait niyan.
He help me to get inside the car for the nth time. I wish I could turn back time. I won't drink that day. Maybe I can still walk if that's the thing I did before.
I play with my phone while waiting. Bwisit na 'yon pinaghintay pa talaga 'ko. Dapat sumunod nalang siya. Daig niya pa ang pagong sa sobrang bagal kumain.
"Alam mo, Stanlly. Hindi naman masama mag karoon ng kaibigan. Alam kong alam mo 'yon." biglang sabi ni Mr. Tori.
"Yeah, I know that. Pero kung kasing kulit niya never mind. " ngumiwi ako.
"Nako dyan nag simula lolo't lola ko." tawa niya.
"Ha. Ha. Nakakatawa grabe." sarkastiko kong sambit.
Maya- maya pa ay dumating na siya. Pa special ka. "What took you so long?" inis na tanong ko. Umupo siya sa tabi ko. "Ubusin ko muna raw ang pag kain ko. Bakit ka kasi umalis agad? Halos wala ka ngang nakain. Sige ka magugutom ka mamaya sa klase." daldal pa niya.
"I don't care." I place the headset on my ears.
"Pwes, I care." rinig ko pang sabi niya.
After half hour we arrive. She's quite and walking beside me. I curse when the hold the handle of my wheelchair.
"What the hell is wrong with you?" iritado kong tanong.
"E kasi hindi ko mapigilan. Hayaan mo na'ko."
"No, bitawan mo'ko."
"Ayaw ko nga..."
I sigh in my defeat. How can be someone this annoying? I massage my temple until we reach the room.
"Good morning, Shane." the alien greet her.
She look puzzled like she forgot something or whatever.
"Good morning din." she smiled at him.
Do I really have to witness this shit?
"So...umm.. Pwede ba tayong sabay mag lunch?" he asked.
No, don't look at me or even say my name, I'll kill you.
"Hindi e. Kay Stanlly kasi ako sasabay, pasensya na." Kunot noo ko siyang tiningnan. Tutustahin kita ng buhay.
"O-okay, I understand." bumalik siya sa upuan.
"Ayaw kitang kasabay."
"Gusto ko, sige na please?" she do that puppy eyes thing again.
"No."
"Bahala ka dyan. Sabay tayo, tsaka 'yun rin sabi ng mommy mo. "
See it's useless. My f*cking opinion is useless.
Pumasok ang prof kaya tumahimik ang lahat. Nakikinig lang ako sa sinasabi. Habang ang katabi ko nag nonotes. Mas mabuti pang mag aral nalang siya kesa kulitin ako. Baka mamatay ako ng maaga.
After one hour we have fifteen minutes break. I felt acid on my stomach. Great now I regret not eating earlier. Biglang may nag patong ng paper bag sa mesa ko.
"Kumain ka muna habang wala pa ang prof. Brownies 'yan hinigi ko kay Manang Gloria."
I swallowed, "ikaw nalang."
"Tsk! Wag ka na makulit. Sige ka ako mag susubo sayo niyan."
Can someone take this girl away from me? Padabog akong kumuha ng brownies at kinagatan 'yon. She smile like she receive a reward. Well it's not bad. Specially is it's Manang Gloria's made. She's good at everything delicious.
"I'm so hungry. Bakit ba kasi ako late na gising kanina?" Man you're so f*cking obvious. If you want, I can throw this brownies to your face. Too bad I'm hungry, you won't have any.
"Stanlly, sharing is caring." she took two pieces of brownies.
Is. She. Serious?!
"Psst!" she called the alien faced guy.
"Yes?" Maang maangan ulol.
"Sayo nalang."
"Really?"
"Oo nga." Tumayo siya at kinuha ang pagkain sa kamay ng babae. He's smiling like an idiot. Gano'n siya ka patay gutom, nababaliw.
"Thanks, bawi ako sayo next time." bumalik siya sa upuan.
"Welcome."
I slightly push the paper bag to her table. Her eyes widen in shock.
"Uyy...kaunti palang nakakain mo. Kumain ka pa."
"I'm full."
"Ediwow!"
Ang kulit potcha.
"Then, give it to your friend." She look tense.
"Hala, hindi. Naawa lang ako sa kaniya. Pero binaon ko talaga 'yan para sayo."
I didn't answer. I'm pissed.
"Pag hindi mo kinain 'yan, iki-kiss kita." Nanlaki ang mga mata ko. Is she insane?!
" Are you crazy? Don't say that again. Baka may makarinig sayo." saway ko.
"Akala mo hindi ko kaya?" hamon niya. I felt her breath on my ear. Sh1t. My face feel so freaking hot. Para lang sa brownies bwiset ka. Padabog nanaman akong kumuha. Unang kagat palang gusto ko na lunukin ng buo, para matapos na ang kunsumisyon ko sa buhay. Tanginang buhay 'to.
"Good boy," she tease.
"Shut up!"
Nag bigay saamin ng dalawang short quiz. 11:15 na kami na dismiss dahil nag check at nag iwan pa ng homewok. Kahit na ayaw ko, saakin pa rin siya sumabay ng lunch. She ordered for the both of us. Thank god she agree not pushing me on our way here. But hell she's so noisy. Kung ano ano tinatanong, maging ang paborito kong number sa electric fan. How can I know? I'm using aircon ever since.
Tahimik lang kaming kumain. Ramdam niya rin siguro ang mga tingin at bulungan ng mga estudyante.
"Huwag mo na akong ihatid sa room mamaya." I told her. Bumagsak amg balikat niya na parang bata.
"Ayoko lang, at huwag mo nang ipilit. Lets just meet at the parking."
Siguro matatapos na ang pag pipintura at pag kakabit ng electric fan. Kaya nahati ang mga students, ang iba kasama muna ni Shane sa comlab. Sad to say pareho na kami ng room bukas for this subject.
Our school have elevator for the teachers. Syempre sa mga gaya ko pwede do'n. So no bother.
"Sige na nga, tawagan mo'ko pag may kailangan ka. Sinave ko number ko dyan sa phone mo."
I didn't answer. I just past at her with my wheelchair. She really look familiar. I think we've met before.
"Hoy, pilay! Anong meron sa inyo ni Shane?" he asked.
Hindi ako sumagot. Ayoko mag sayang ng laway sa panget.
"Eto tatandaan mo. Type ko siya kaya wag kang epal! Mamaya ka sakin." banta niya.
This girl is really something. Now I'm in trouble because of her. Sabi kasing 'wag nang lalapit sa'kin ang kulit, parang tanga.
After our class I fix my things. I felt someone behind my back. Great it's Brian's friend. Here we go again. Hinawakan nila ang handle ng wheelchair at tinulak ako palabas ng room. We're on they called our old spot. It's beside the stock room. Medyo madilim sa parte na ito. Kaya wala masyadong estudyante. I'll throw that girl out of the house. Bwisit.
"Bakit mo inasar si boss?" tanong ng lalaking kalahi ni Brian.
"Ngayon, tingnan natin kung hanggang saan ang tapang mo." masayang tono ng isa pang hindi taga earth. Lumapit siya saakin at ginawaran ako ng suntok sa labi. Mabuti at hindi ako natumba sa wheelchair. May nalasahan akong kalawang. Now my pretty lips is bleeding.
Both of them laugh.
"Hoy!" sigaw ng isang babae. Tumakbo siya papunta rito nang....may dalang arnis? It's all your damn fault why I'm here idiot.
"Miss, mali ka ng iniisip. Nag kakatuwan lang kami." the man with a black cap said.
"Ganyan ba ang nag kakatuwaan?!" tinuro niya ang labi ko.
"Miss, tabi!"
What the hell is wrong with her?
"Asa! Hindi ako aalis magb
kamatayan man tayo!" may kinuha siya sa bulsa gamit ang isang kamay.
"Walang sisihan." he smirk.
Ako ang malalagot pag may nangyari sayo. The hell I can't do anything.
"Just leave," I said but she didn't listen.
Sumugod ang isa sa kaniya papalapit. C'mon you brat! Use the wood on your hand! He come closer and closer until Shane spray something on his eyes.
"Ah!" daing niya bago mapa upo sa lapag.
What's that? Pepper spray?
"Anong ginawa mo ha?!" tanong ng isa habang tinitulungan maka tayo ang kasama.
"Ikaw ano ha?! Ang tapang tapang niya kanina."
Napa face palm nalang ako. Nakuha pa mag yabang, seriously?
"Maswerte ka lang pilay." he eyed at me.
"Alam niyo ang may mga kapansanan dapat inaalalayan, inaalagaan. Hindi inaagrabyado ng tulad niyong tarantado." My heart skip a beat.
Halata sa mukha ng lalaki ang pag ka inis. Ang isa naman ay naka yuko at hawak pa rin ang mata. Umalis na sila, pero alam kong babalikan nila 'ko.
"Okay ka lang?" she asked worried.
"Didn't I tell you to wait in the parking?"
"E kasi gusto ko lang tingnan kung nasa klase ka pa. " yumuko siya.
"This ia your fault! I told you so many times to stay away from me!"
"Pero--"
"Shut the fVck up!" I shouted.
I'm so fuming mad right now. I hate what she said earlier and I don't know the freaking reason. I just...it feels different.
Pinaandar ko ang wheelchair at nilagpasan siya. Tahimik lang siyang sumunod saakin. Pinunasan ko ng panyo ang gilid ng labi ko. Para hindi na mahalata ni Mr. Tori, hindi naman pumutok ang labi ko.
Sinubong niya kami at inalalayan ako papasok sa kotse. Nilagay niya sa likod ng sasakyan ang wheelchair, foldable naman 'yon. He look confuse, maybe because we're in silent.
"Ahhhh! Stanlly! Ano ba kasi ginawa ko? Wala talaga akong maalala e! 'Yung sa pag hihintay ko ba? Tsaka kung meron pang iba sorry na please! Please!"
"Tone down your voice! Gusto mo bang mabingi ako?!" She just pouted.
"H-hindi... pero kasi sorry na." pag mamakaawa niya.
Hindi ko sana papansinin. Ang kaso tinusok tusok niya ang tagiliran ko. Ni wala pa nga siyang isang oras na tumatahimik. Tapos heto nanaman?
I know I'm stubborn ass but I don't deserve this.
"Uyy, sorry na bati na tayo."
Tumawa si Mr. Tori habang nasa daan ang tingin. Isa pa 'to, imbis na tulungan ako.
"Fine! Just shut your fcking mouth!"
She smiled and clap her hands.
"Nga pala Mr. Tori kanina-" tinakpan ko ang bibig niya.
"Don't say anything. We'll talk later." mariin kong bilin.
"Ano 'yon Shane?" Mr. Tori asked.
"Wala po." bumusangot siya at pinag krus ang braso.
If I die for sure she's the reason. I hope her throat hurts tomorrow.
-_-