Thrizelʼs POV
Patuloy lamang ako sa pakikinig ng mga tinuturo ng aking mga subject teachers na pumapasok sa silid na 'to. Nagising na rin 'yong lalaking kulay asul ang buhok at nakikita ko sa gilid ng aking mga mata ang kaniyang pagtitig sa akin na para bang sinusuri ang aking bawat kilos, maging ang paglabi ko ay tinitingnan din nito.
Anong problema ng lalaking ito? Saktong pagtingin niya sa akin, tiningnan ko rin siya ng walang gana. Bumakas sa mukha nito ang takot pero mabilis niya itong natago sa pamamagitan ng pagngisi.
Hindi ko na lamang siya pinansin at tumingin nalang sa pintuan upang makita kung sino ang susunod na papasok na guro sa amin. Hindi ‘gaya sa school namin ang breaktime rito, kanina ay tanghali na ngunit sa amin ay maaga.
Napatingin ako kay Amira noong bigla siyang bumuntong hininga na para bang sobrang lalim ng pinanghuhugutan nito. Napansin niya siguro ang pagtingin ko kaya binigyan ako nito ng pekeng ngiti.
Napalabi ulit ako bago magsalita. “Hindi kaya may lumabas na sipon sa lalim ng buntong hininga mo?” Sabay tumawa ng kaunti para naman gumaan ang atmospera sa aming dalawa pero ngumiti lang ito. Umiling sa‘kin kaya napailing na lang din ako. Wala akong magawa.
Mamaya ay may pumasok na guro, mukhang ito ang sunod na asignatura namin. Nagleleksiyon ito pero ako ay parang naging lutang. Hindi ko alam pero nawawala ako sa pag-iisip. Huminga ako nang malalim para makatampulan. Sinusubukang intindihin ang sinasabi ng aming guro pero hindi ko magawa. Likas na talaga ito sa akin, kahit anong tampulan ko ay nawawala talaga ako.
Naramdaman ko na naman na may tumitingin sa akin. Akala ko ay iyong lalaking kulay asul ang buhok pero hindi, ang katabi pala nito. Tinitigan ko ang kaniyang mga mata. May kaparehas siya kung tumitig, maihahantulad ko ito kay Link na para bang inaalam sa bawat kilos ko.
Napansin siguro ako nito kaya binigyan niya lamang ako ng isang matamis na ngiti. Hindi ko maitatanggi na gwapo siya pero hindi siya ang tipo kaya tiningnan ko nalang at binalik ang atensyon sa harap.
Dalawang guro pa ang kailangan pumasok sa aming silid bago magbreak time. Ang tagal, parang sobrang bagal ng oras. Pakiramdaman ko ang tagal tagal ko nang nakaupo sa upuan ko. Tinignan ko kung ayos lang ba si Amira, mukha namang ayos kaya kumuha nalang ako ng notebook at gumuhit ng kung ano-ano. Ganito lang naman ginagawa ko kapag buryo ang klase.
Nakailang guhit na ako. Nagulat nalang ako sa aking ginuguhit gayon. Dalawang bata na masayang naglalaro at mukhang mahalaga sa kanila ang isaʼt isa. Isang batang babae at batang lalaki, hindi ko alam pero may kung anong kumirot sa puso ko habang tinitignan ang aking sariling guhit. Hindi ko naramdaman na napatulala ako roon, nabalik ako sa sarili nang pitikin ni Amira ang aking taynga dahilan para tingnan ko siya ng masama. Ngumuso siya sa harap, nakita ko ang guro naming nakatingin sa akin. Nagpaumanhin nalang ako rito.
Hindi ko alam kung bakit iyon ang naiguhit ng aking mga kamay. Hindi siya kagandahan pero mahahalata mo kung anong ginuhit ko. Sa sobra kong pag-iisip, hindi ko na alam ang aking ginagawa pero ano bang mayroon doon? Bakit parang apektado ang pagkatao ko?
Tinigilan ko na ang aking pag-iisip nang may guro na namang pumasok. Mukhang istrikto ang guro na ito. Tumahimik ang lahat hindi 'gaya ng mga nauna na asignatura. Nagagawa pa nilang mag-ingay pero ngayon ay hindi na.
Nagsimula na itong magsalita nang magsalita at kada-buka ng kaniyang bibig ay gan’on din ang pag-ikot ng kaniyang mga mata habang nakatingin sa ‘kin. Kaya nakipagtitigan din ako rito, hindi nagtagal ay binaling niya sa iba, mabuti naman.
Patuloy lamang ito sa pagtuturo, kami rin ay patuloy sa pakikinig sa kaniya. Tumunog ang bell hudyat na breaktime na. Tumingin muna ang guro namin na babae bago kaming payagan na magbreaktime.
“You can have break, class." Nagsigtayuan na sila maging si Kier, nauna silang lumabas.
Tinignan ko si Amira, tumayo ito kaya tumayo na rin ako. Lumabas na kami ng silid, nang nasa pasilyo na, kita ko ang tingin nila sa amin na para bang kami ang naiiba sa kanila. Ganiyan naman talaga kadalasan, kung sino ang bago, iyon ang pagkakatitigan. Dapat na kaming masanay.
Nakarating kami sa cafeteria ng paaralan. Naghanap kami ng p’westo at doon kumain. Habang kumakain ay inilibot ko ang aking paningin sa cafe. Maganda naman at mawalak. Kaming dalawa lang ni Amira dito, parang wala sa aming dalawa ang gustong magbigay ng pag-uusapan. Hinanap ng aking mga mata kung nasaan si Kier. Nandoon siya sa kabilang mesa at mukang may kakilala na ito.
Napansin ni Kier ang pagtingin ko sa kaniya kaya binigyan niya ako ng ngiti pero tango lamang ang sinagot ko. Muli akong humarap sa aking kaibigan na abala sa pagkain. Mukhang gutom talaga siya. Ilang minuto nalang ay magtatapos na ang break time pero nakaupo pa rin kami rito ni Amira.
Hindi katagalan ay nagyaya si Amira na tumayo dahil naiihi raw siya.
“Thrizel, bago tayo bumalik ng room, dumaan na muna tayo sa banyo.” Mabilis naming narating ang banyo. Inayos ko na rin ang aking buhok at gumamit ng cubicle.
Hinintay kong lumabas si Amira mula sa cubicle. Lumabas naman na ito ngunit kanina pa kami palakad-lakad hindi namin mapuntahan ang aming silid aralan. Talagang maliligaw kami dahil pare-parehas lang ang mga kulay ng bawat buildings. Kung ano ang ayos ng mga silis dito, gano’n din ang amin. Si Kier at Mr. Valle ang kilala ko kaya sila ang hinahanap ko sa bawat silid pero wala akong nakitang sila. Nagkatingin kami ni Amira sabay nagsabi ng...
“Naliligaw tayo.”
Napatingin kaming dalawa kung may tao pa ba. Mayroon, iyong lalaking kulay asul ang buhok. Hinahanap ko pa siya kanina, ‘ngina pero hindi ako hihingi ng tulong sa kaniya kaya hinayaan ko lang 'to. Nagulat ako nang tawagin siya ni Amira. Kakasabi ko lang pero wala naman sinabi si Amira na hindi siya hihingi ng tulong, hays.
“Hoy, kuyang asul ang buhok.”
Napatingin siya sa gawi namin. “Anong kailangan niyo?” Nagulat ako nang bigla akong sikuhin ni Amira kaya napatingin ako sa kaniya. Sinesenyas niya na ako na magsabi na naliligaw kami at kailangan namin ng tulong ng lalaking ito.
Hindi ko sana ito susundin pero ayokong mapagalitan kaya labag sa loob ko siyang nginitian at nagtanong. “Ah, kasi pabalik na sana kami sa room kaso naligaw yata kami. Pwede bang kaming sumabay sa ‘yo pabalik ng room?” Pagtatanong ko. Ngumiti sa kaniya. Kita ko naman ang pagngiti niya, hindi ko alam pero parang may mali.
“Sige, iyon lang pala e.”
Nagsimula na kaming maglakad at sinenyasan niya kaming sumunod sa kaniya. Sumunod kami, papalayo nang papalayo sa mga tao kaya nagtaka ako. Pakiramdam ko ay mas lalo lang kaming naliligaw nito. Magtatanong na dapat ako sa kaniya kung tama ba ang dinadaanan namin nang bigla siyang nawala.
“Hoy, naliligaw na tayo!” Tiningnan kung nasaan siya pero walang sumagot. Doon ko napagtanto na iniwan niya na kami ni Amira. “Nasaan na 'yon?” Maging siya ay hindi niya alam kung nasaan' to.
“Nandiyan lang siya kanina pero biglang nawala.” Sagot nito sa akin. Napahilamos ako ng mukha dahil mas lalo lang kami niligaw ng lalaking 'yon. Walang dulot. Kairita. Bakit ba kasi ako nagtiwala sa lalaking iyon?
Biglang nagsalita si Amira. “Paano na tayo nito?” Tanong niya sa akin na kahit maging ako ay walang sagot. Tinignan ko siya at sasagot na sana pero biglang may nagsalitang boses ng matandang lalaki kaya napatingin kami. Mukhang guard ito ng paaralan.
“Mga ineng, kayo ba ang mga exchange student?” Mabilis kaming tumango ni Amira.
“Mukhang naligaw kayo, hali kayoʼt sasamahan ko kayo pabalik ng inyong silid.” Sabi ni manong guard. Sumunod na lamang kami ni Amira. Hindi na namin binilisan ang lakad dahil alam naming huli na kami sa aming klase. Lagot talaga sa akin ang lalaking iyon.
Sa wakas nakarating na kami. Nakasarado ito bago kami kumatok. Nagpasalamat muna kami kay manong guard.
“Salamat po.” Sabay naming sabi ni Amira at binigyan siya ng ngiti.
Bago kami umalis ay nagsalita si manong guard. Binigyan niya kami ng paalala tungkol sa mga studyante rito. “Sa susunod, hʼwag kayong maniniwala sa mga nag-aaral dito dahil hindi gano’n kagandahan ang mga ugali nila. Mag-ingat kayo, huh? Mukha lang silang matitino, huwag kayo magtiwala nang magtiwala.” Tumango kami ni Amira. Tumango rin naman siya at umalis na.
Kumatok ako sa pinto. Nagbukas naman ito, ang mismong guro namin ang nagbukas at hindi niya tinanong kung bakit huli kami.
Ang ginawa niya lamang ay ang pagalitan kami ni Amira. “You two, kumusta naman ang pag-iikot niyo sa buong school? The next time you are late for my class, I will give you punishment, I don't care if you are an exchange student. You are still a student." Nagsorry na lamang kami ni Amira at umupo. Hinanap ng mata ko si Mr. Valle ngunit wala siya rito.
Paupo na ako nang magsalita na naman si Amira. "Oh, Thrizel, nagtext ka sa akin?"
Nagtaka ako sa kaniyang sinabi. Kinapkap ko ang aking selpon, wala na ito sa akin. "Anong tinext?" Pinakita niya sa akin at binasa ko naman.
From: Thrizel.
Nagpalinlang ka agad sa akin, Thrizel. Tsk, tsk. Masyado kang nagtitiwala sa mga hindi mo kilala. By the way, ang tanga mo. :>
Asul man o hindi ang buhok mo. Mas mautak pa rin ako sa ‘yo. Alam kong nag-uumpisa ka palang, sasabayan kita.
Itutuloy...