Unicode.
ဖိုင်အိတ်ထဲတွင်မူ ရှယ်ရာလွှဲပြောင်းပေးကြောင်း စာရွက် စာတမ်းများပင် ။ လုကျန်းက ဖခင်လု မဆုံးခင်ကပေးခဲ့သောရှယ်ရာ ၅၀ ရာခိုင်နှုန်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော်လည်း သူ့ဖခင်၏စိတ်ထဲတွင် လုဆွေ့ရှိနေသေးကြောင်း သိထားပါ၏ ။ သူက ယာယီ ထိန်းသိမ်းပေးထားခြင်းသာ ဖြစ်ပြီး လုဆွေ့ပြန်ရောက်သည့်အချိန်တွင် ရှယ်ရာ၂၅ရာခိုင်နှုန်းကို လွှဲပေးရမည် ဖြစ်ကာ ရှယ်ရာများအား လုဆွေ့ကို လွှဲပြောင်းပေးခဲ့၏ ။ သို့သော် ၄င်းက သူ၏ရှုံးနိမ့်ခြင်းအတွက် အထောက်အကူတစ်ခုဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားမိခဲ့ပါချေ ။
လင်းကျစ်ရန်၏ ရှုထောင့်မှကြည့်လျှင် လုဆွေ့ဆီသို့ အတော်များများကို လွှဲပေးလိုက်ရလို့လည်း ဘယ်လိုမှမနေသလို သူ့အနေဖြင့် ကုမ္ပဏီတစ်ခုလုံးကို လုဆွေ့ဆီသို့ လွှဲပေးပြီး ပျော်ရွှင်စွာ ထွက်သွားချင်ပြီပင် ။ သို့သော် လုကျန်း၏ ရှုထောင့်မှကြည့်လျှင် ဒါက ကြီးမားသော ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ဖြစ်ပြီးသူက လုဆွေ့ကိုညီလေးတစ်ယောက်အဖြစ် အမှန်ပင်သတ်မှတ်ထားလေ၏ ။
လင်းကျစ်ရန်မှာ လုကျန်း ၏အတွေးကိုမသိနိုင်ပါသော်လည်း သူမှန်းဆမိပါ၏ ။ လုကျန်းက လုဆွေ့အမေ သေဆုံးရသည်မှာ သူ့အမှားကြောင့်ဟု ယုံကြည်နေသည် ။ နောက်ဆုံးတော့ ရာဇဝတ်ကောင်များ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကသူ့အားပြန်ပေးဆွဲဖို့ပင် ဖြစ်ပြီး ရှူးလန်န မှာ သူ့ကိုကျောင်းလာကြိုသည်နှင့် တိုက်ဆိုင်သွား၍သာ သူမအား ဤအမှုထဲသို့ ဆွဲခေါ်မိခြင်း ။ ထို့အပြင် သူ့မိဘများ၏ လုဆွေ့အပေါ် လျစ်လျူရှုမှုနှင့်မမျှတမှုများကြောင့် သူဟာ လုဆွေ့ ကိုအကြွေးတင်ခဲ့လေရာ လုဆွေ့အား ပြန်လည်ဖြည့်ဆည်း ပေးချင်သည်ပင် ။ လုကျန်း က လုဆွေ့အပေါ် တကယ်ကောင်းသည်ဟု လင်းကျစ်ရန်ယုံကြည်သည် ။ သူက အစ်ကိုကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်ရင် ဘာလို့ဒါတွေအားလုံးကိုလုပ်ခဲ့ပါ့ မလဲ?
သို့သော် လုဆွေ့က သူ၏စိတ်ရင်း အားနားမလည်နိုင်ခဲ့သည်မှာ စိတ်မကောင်းစရာပင် ။ လုဆွေ့၏ စိတ်ထဲတွင် ကောင်းသောအမှတ်တရများက တစ်ခုမျှမကျန်ရစ်တော့ လေဘဲ နှလုံးသားထဲတွင် နာကြည်းမှုများသာ ထင်ကျန်နေပေသည် ။ လင်းကျစ်ရန် က လုဆွေ့၏မှင်တက်နေသော အမူအရာကို ကြည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပင် ပြောလိုက်ပါ၏ ။
" မင်းပြန်ရောက်ကတည်းက... ငါအဲ့ဒါတွေကိုမင်းဆီ လွှဲပေးချင်ခဲ့တာ...ဒါပေမယ့်ဘယ်လို လုပ်ရင်ကောင်းမလဲ မသိတာကြောင့် မင်းမွေးနေ့ရောက်တဲ့အထိ စောင့်နေလိုက်တာ "
လုဆွေ့၏ မျက်ခွံများက တုန်ရီနေလျက် စာရွက်၏ အစွန်းပိုင်းကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ။
" ဘာလို့လဲ "
လင်းကျစ်ရန်က ပြုံးလိုက်ပြီး ။
" ဘာလို့ဆိုတော့ မင်းက ငါ့ညီလေးမို့လို့..ဒါတွေက မင်းနဲ့လည်း သက်ဆိုင်တယ် "
လုဆွေ့က မှုန်ကုပ်ကုပ်ဖြင့် တစ်ခုခုကိုတွေးတောနေကာ မေးရိုးများကို တင်းနေအောင် အံကြိတ်လိုက်ပြီး တစ်လုံးချင်းပြောလာ လေ၏ ။
" ဒါတွေက အဖေ ခင်ဗျားကို ပေးခဲ့တာလေ "
လင်းကျစ်ရန်က သက်ပြင်းချလိုက်သည် ။
" အဖေအသက်ရှိစဥ်က မင်းပြန်လာမယ့်အချိန်ကို ငါ့ကိုအမြဲမေးတယ်...သူကမင်းကို ချစ်ပါတယ်..ဘယ်လိုဖော်ပြရမှန်း မသိလို့သာ...ဒါကလည်း သူဆန္ဒရှိတဲ့အရာလို့ ငါယုံတယ်..ဒီနေ့ ကိစ္စသာသူမြင်နိုင်ရင် ငါတို့အတွက် ဝမ်းသာနေမှာ သေချာတယ် "
' ဒီလိုလား..သူက ကျွန်တော့်ကို ကရုစိုက်တယ်ပေါ့..ကျွန်တော့်ကို လိမ်မနေနဲ့..သူ ကရုစိုက်တယ်ဆိုရင် ဘာလို့ အဝေးကို ပို့ပစ်သေးလဲ....ပြီးတော့ ခင်ဗျား..ဒီအရာတွေကိုပြောဖို့အတွက်နဲ့ ကောင်းချင်ယောင်ဆောင်ပြမနေနဲ့..အဲ့တုန်းက ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို အပြစ်မတင်ခဲ့ဘူး..အမှန်တရားကို လက်မခံနိုင်ရုံပါ..ကျွန်တော်ကြောက်တယ်..ကူကယ်ရာမဲ့တယ်...ခင်ဗျားကို ကျွန်တော့်အမေဘယ်မှာလဲ..ဘာလို့ပြန်မလာတာလဲလို့ မေးခဲ့တယ်..ကျွန်တော်လိုချင်တာက..ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို နှစ်သိမ့်ပေးပြီး...မင်းမှာ ငါရှိပါသေးတယ်..ငါပြန်လာခဲ့ပြီ..ငါမင်းနဲ့အတူရှိပေးမှာပါ...မကြောက်နဲ့တော့..လို့ပြောပေးဖို့ပဲ....။
ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို ငြင်းဆန်ခဲ့တာလဲ..ဘာလို့ ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပြီး မျက်နှာချင်းတောင် မဆိုင်ရဲခဲ့တာလဲ..အဖေက ကျွန်တော့်ကို အဝေးပို့လိုက်တဲ့အချိန် ဘာလို့ဒီတိုင်းကြည့်နေခဲ့တာလဲ...။
ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို လာမရှာတာလဲ...?
ခင်ဗျား စိတ်ထဲမှာ ကျွန်တော်က ဘယ်တုန်းကမှ မရှိခဲ့ပါဘူး...။ '
လုဆွေ့၏ နှုတ်ခမ်းထက်တွင် မပြတ်မသား လှောင်ပြုံးတစ်ခု ဖြစ်တည်လာလျက် မျက်ဝန်းများ၌ ရန်လိုသော အရိပ်အရောင်များက ပြန်လည်၍ ထင်ဟပ်လာလေ၏ ။ သူက လက်ထဲရှိစာရွက်များအား ဤလူ၏ မျက်နှာသို့ ပစ်ပေါက်ကာ...
' ဒီအရာများကို သူကရုမစိုက်ပါကြောင်း..ဒါက သူလိုချင်တဲ့အရာမဟုတ်ကြောင်း ' ပြောလိုက်ချင်ပါ၏...
သို့သော ထိုသို့မလုပ်နိုင်သည့်အပြင် ကြံ့ကြံ့ခံထားရုံသာတတ်နိုင်သည် ။ ဒီနှစ်တွေအတွင်း သူ၏ စိတ်လိုက်မာန်ပါ စရိုက်အား ချိုးနှိမ်ထားနိုင်ခဲ့သည် ။
'ကျွန်တော့်ရဲ့ အကိုကြီးရယ်...ခင်ဗျား ဘယ်လိုနောင်တရပြီးနာကျင်နေလိမ့် မလဲဆိုတာ ကြည့်ချင်မိတယ်...အမြဲတမ်း သနားစရာကောင်းနေတဲ့ အရှုံးသမားက...ခင်ဗျာ့ဆီက ညှာတာမှုနည်းနည်းလောက်ရဖို့ မျှော်လင့်နေမယ်လို့ ထင်ထားမှာပေါ့...ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က အောင်မြင်ဖို့ အရည်အချင်းရှိပြီးသား...'
လုဆွေ့က စာရွက်စာတမ်းများအား ဘေးသို့ချလိုက်လိုက်ပြီး လက်ဆန့်ကာ လင်းကျစ်ရန်အားပွေ့ဖက်လိုက်လေ၏ ။ သူ၏ မျက်ဝန်းများက အေးစက်နေပါလျက် တိုးပျစွာဖြင့် ပြောလာသည် ။
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...ကော "
နောက်ဆုံးတော့ သူလက်ခံလိုက်သည်ကိုကြည့်ရင်း လင်းကျစ်ရန်မှာ စိတ်သက်သာရာရပြီး ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်တော့၏ ။
" မလိုပါဘူးကွာ "
' အရူးကောင်လေး...ဒီဖေဖေ မင်းကို တကယ်သဘောကျနေပြီ..မင်းက ဇာတ်ကြောင်းနောက်ကို အသည်းအသန် လိုက်နေတော့တာပဲ.... '
သူ၏ တစ်ခုတည်းသော နောင်တမှာ ခံစားချက်ဇာတ်ကြောင်းက သွေဖယ်သွားစေခြင်းပင် ။ သူ့အနေဖြင့် ပြန်ပြီးကယ်တင် နိုင်မလားဆိုတာ မသေချာ ။
' ငါ ဝမ်းယွီကိုရှာပြီး အခြေအနေတိုးတက်အောင် လုပ်ရမလား? မင်းကို ဝမ်းယွီက မကြိုက်ပေမယ့် မင်းကတော့ ဝမ်းယွီကို ကြိုက်တယ်မို့လား? '
ဤအကြောင်းအား တွေးရင်းဖြင့် လင်းကျစ်ရန်၏ မျက်ဝန်းများက လှုပ်ရှားသွားပြီး အနည်းငယ်ရှက်ရွံကာ တွန့်ဆုတ်နေသည့် ပုံဖမ်း လိုက်သည် ။ လုဆွေ့က သတိထားမိသော်လည်း တုန့်ပြန်ခြင်းမရှိ ။ လင်းကျစ်ရန် ပြောလာမည့် အကြောင်းအရာကိုသာ စိတ်ဝင်စားလို့နေ၏ ။
လင်းကျစ်ရန်က ခဏမျှ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေပြီးမှ လုဆွေ့၏ အကြည့်များကို ရှောင်ဖယ်ကာ မသက်မသာဖြင့် ပြောလာသည်။
" ဟုတ်သား..ငါ ဝမ်းယွီကို proposeလုပ်ဖို့ စီစဥ်ထားပြီးသားဆိုတော့..မင်း...မင်းငါတို့အတွက် ဂုဏ်ပြုပေးမယ် မို့လား "
လုဆွေ့၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များက ကော့တက်သွားလျက် လင်းကျစ်ရန်အား ကြည့်လာပါ၏ ။
' ခင်ဗျားမေ့သွားလောက်ပြီထင်တာ...မှတ်မိသားပဲ...ခင်ဗျားက သူ့ကို ကျွန်တော့်ဆီ မပေးချင်တာများ သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြောနေသေးတယ်...ကျွန်တော့်အပေါ်ကောင်းချင်ယောင်ဆောင်ပြနေရင်း သူနဲ့ဝေးဝေးနေဖို့ သတိပေးနေပြန်တယ်...တကယ့်ကို သူတော်ကောင်းယောင် ဆောင်တတ်လိုက်တဲ့ ခင်ဗျားပဲ... '
လုဆွေ့က ခပ်ဖွဖွလေးပြုံးလာသော်လည်း မျက်လုံးများကတော့ မှုန်ကုပ်နေလျက်သား ။
" ဒါပေါ့ "
ခင်ဗျား ဆန္ဒရှိသလို...
ကျွန်တော် ' ဂုဏ်ပြု ' ပေးမှာပါ ။
..................
လင်းကျစ်ရန်က လုဆွေ့အား မွေ့နေ့လက်ဆောင်ပေးပြီးသော် အငြိမ်စား ယူလိုက်မည့်အချိန်ကိုသာ စောင့်နေလိုက်သည် ။ ဒါဆိုလျှင် နေ့တိုင်း အဲ့ဒီ overtime meetingတွေ ထိုင်စရာမလိုတော့ ပါချေ ။ သူ့အနေဖြင့် ဂိမ်းဆော့တာကတောင် ဘာလို့ အလုပ်ကြိုးစားပေးဖို့ လိုအပ်နေတာလဲ...ဒီတိုင်း စိတ်ရှိသလို အိပ်ရေးဝ,ဝ အိပ်ပစ်ချင်ပါ၏ ။
ဝမ်းယွီကတော့ ထိုနေ့က ထွက်သွားပြီးနောက် လင်းကျစ်ရန်အား ရှောင်နေသည် ။ သူ့အိမ်သို့လည်း အတော်ကြာအောင်အထိ ရောက်မလာသဖြင့် လုဆွေ့နှင့် မတော်တဆ တွေ့မိစရာ အကြောင်းမရှိချေ ။ ဝမ်းယွီ၏ ရှောင်ဖယ်မှုနှင့်ပတ်သတ်၍ သူဘာမှမပြောနိုင် ။ သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ကြဖို့ အခွင့်အရေးပင် မဖန်တီးနိုင် ပါပေ ။
ဒီအတောအတွင်း တွင်မူ လင်းကျစ်ရန်နှင့်ဝမ်းယွီတို့နှစ်ဦးသားမှာ အပြင်တွင်သာ ဆုံဖြစ်တာများသည် ။ သို့သော် လင်းကျန်ရန်က သူအားမတွေ့ချင် ။ နဂိုကတည်းက ဇာတ်ကြောင်းမှာ သွေဖယ်နေလေရာ ဘာလို့ ဇာတ်လိုက်ရဲ့ လူနဲ့ နေ့တိုင်း တွေ့ပေးရမှာလဲ...တကယ်လို့ အိုင်ဒေါကို ငမ်းချင်လျှင်တောင် အိမ်က ကွန်ပြူတာကတဆင့် အဝငမ်းလို့ရသည် ။ သူကအရမ်း စွဲလမ်းတတ်သည့် fan တစ်ယောက်လည်းမဟုတ် ။ ထို့အပြင် ပိုအရေးကြီးတာက ဒီအတိုင်းသာ ဆက်လုပ်နေရင် ဇာတ်ကြောင်းက ဘာဖြစ်သွားမှာလဲ? Taskတွေ completeဖြစ်အောင်ရော လုပ်နိုင်ပါ့မလား?
ထို့ကြောင့်ပင် လင်းကျစ်ရန်မှာ အချိန်ပိုလုပ်ခြင်း၊ အစည်းအဝေးနှင့် စီးပွားရေး ခရီးတိုများကို စတင်ငြင်းဆန်ရန် စဥ်းစားလာခဲ့၏ ။ သို့သော် အချိန်ဆွဲတာက ရေရှည်အတွက်မူ မကောင်းတတ် ။ တစ်ပတ်ကျော်လောက်ကြာပြီးသော် လင်းကျစ်ရန်မှာ သူ၏ လက်ထောက်ကို ချန်ထားခဲ့ပြီး ကုမ္ပဏီ အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာပါသော် သူ့အားစောင့်နေသည့် ဝမ်းယွီနှင့် ကွက်တိကို သွားတိုးလေ၏ ။ မတတ်နိုင်ပေ...ဝမ်းယွီနှင့် ညစာ dateရတော့မည်ပင် ။ သိပ်မကြာခင်မှာပင် နှစ်ဦးသားမှာ ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ ရောက်လာကာ ထိုင်နေနှင့်ပြီး ကြပြီ ။
ဝမ်းယွီက နေကာမျက်မှန်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး လင်းကျစ်ရန်အား အဓိပ္ပါယ်ပါပါဖြင့် ကြည့်လာပြီးနောက် ပြောလာ၏ ။
" ဒီရက်ပိုင်း အရမ်းအလုပ်များနေပုံပဲ "
လင်းကျစ်ရန်က လုပ်ချောင်းဆိုးကာ ။
" အင်း..ဟုတ်တယ်..ဒီရက်ပိုင်း ကိုင်တွယ်စရာတွေ အရမ်းများနေလို့ "
ဝမ်းယွီက နှုတ်ခမ်းကိုသာ တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားပြီး စကားမဆိုတော့ ။ လင်းကျစ်ရန်က ဘာမှမပြောသော်လည်း သူ သူ့ကိုရှောင်နေကြောင်း ခံစားမိပါ၏...သူ့ကို ယုံကြည်ပေးနိုင်ရင်တောင် လုဆွေ့က တစ်ခုခုများ ကလန်ကဆန် လုပ်ခဲ့လို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် ဘယ်လို ရင်ဆိုင်သင့်ကြောင်း မတွေးမိသေးလို့ဖြစ်နိုင်သည် ။ ထိုသို့မှမဟုတ်လျှင် သူ့ကို ဘာလို့ ရှောင်နေတာလဲ?
အမှန်တိုင်းပြောရလျှင် သူသည်လည်း အလုပ်များသူပင် ။ သို့သော် လင်းကျစ်ရန်အတွက်နှင့် သူ၏ အလုပ်တော်တော်,များများကို လွှတ်ချခဲ့သည် ။ ဘာလို့ဆို ဒီအတိုင်းသာ ဆက်သွားနေရင် သူတို့ရဲ့ relationshipကအဆုံးသတ်သွားနိုင်ပေသည် ။ ဘာလို့ဒီလို တွေးမိမှန်း မသိပါသော်လည်း သူ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်က အမြဲလိုလို သင့်တော်တတ်သည် ။ သူ့အား အမြဲတမ်း ကရုစိုက်ပေးသူ၊ နားလည်ပေးသူ ၊ စောင့်ဆိုင်းပေးသူက လုကျန်းပင် ဖြစ်ကာ...ယခုတွင် သူလည်း ထိုအမျိုးသား၏ နေရာမှဝင်ရောက်၍၊ ခံစားရခြင်းဆိုသည့် ဝေဒနာကို နားလည်လာလေပြီ ။
ဒီီတိုင်း ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ခွင့်ပေးမထားနိုင်ပေ ။ အဘယ်ကြောင့်ဆို သူ့အနေဖြင့် ဒီလူကိုလွှတ်မပေးချင်ပါသောကြောင့်ပင် ။ ဝမ်းယွီမှာ သူ၏ခံစားချက်များအား ပထမဆုံး အကြိမ် ရှင်းလင်းစွာနားလည် လာခဲ့ချေ၏ ။ လင်းကျစ်ရန်က နှုတ်ဆိတ်နေလိုက်ပြီး အဆင်မပြေသလိုလည်း ခံစားနေရကာ သိချင်စိတ်ဖြင့် မေးလိုက်ပါ၏ ။
" ဒါနဲ့ မင်းလည်း အလုပ်များ မနေဘူးလား "
ဝမ်းယွီက ဇာတ်ကားအသစ်ရိုက်စရာ မရှိဘူးလာ?
ဘာလို့ အလေလိုက် နေသလို ခံစားနေရပါလိမ့်...
ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို အလုပ်များစေချင်တာလား...
ဝမ်းယွီက စားပွဲကို လက်ချောင်းများဖြင့် အသာခေါက်နေလျက် လင်းကျစ်ရန်အား အသာ ပြုံးပြလေ၏ ။
" ကျွန်တော်အလုပ်မများပါဘူး..ခဏလောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အနားပေးဦးမလို့ "
လင်းကျစ်ရန်: ". ..."
ဝမ်းယွီက လင်းကျစ်ရန်၏ အနားသို့ တိုးကပ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းများက ကော့တက်သွားတာနှင့် စနောက်သည့် အပြုံးတစ်ပွင့်က ပေါ်ထွက်လာလျက်သား ။
" ဘာလဲ..ကျွန်တော် အခု ခင်ဗျားနဲ့ ပိုပြီး အချိန်ဖြုန်းရတော့မှာမို့ မပျော်တာလား? "
" မဟုတ်ပါဘူးကွာ..သေချာပေါက်မဟုတ်ဘူးပေါ့ "
လင်းကျစ်ရန်မှာ လျှာကိုက်မိတော့ မလိုပင်ဖြစ်သွားရကာ ခြောက်ကပ်ကပ်ပင်ရယ်လိုက်ပါ၏ ။
" ကိုယ် ရှေ့လျှောက် အလုပ်များတော့မှာမို့..မင်းကို ပစ်ထားမိသလိုဖြစ်မှာ စိုးလို့ပါ "
တကယ်လား...မေးခွန်းပေါင်းများစွာက ရင်ထဲမှဆန်တက်လာသော်လည်း ဝမ်းယွီက ပြန်၍ မျိုသိပ်ထားလိုက်သည် ။ သူလိုချင်သည့် အဖြေ မရမှာကို စိုးထိတ်မိပါ၍ ။
ဝမ်းယွီက ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြုံးပြကာ။
" အခုတလော ရသီဥတုကလည်း သာယာတယ်ဆိုတော့...ကျွန်တော်တို့ အားလပ်ရက်မှာ ကမ်းခြေ သွားကြမလား...ခင်ဗျားလည်း အမြဲ... "
" လုကျန်း..မင်းလည်း ဒီရောက်နေတာလား? "
ကျောက်မင်ဇယ်၏ ရယ်သွမ်း နေသည့်အသံက ရုတ်တရတ်ထွက်လာသည် ။ ကြည့်ရတာ သူက ဒီနှစ်ယောက်နှင့် မတော်တဆ ဆုံမိသည့် အတိုင်းပင် ။
" ငါလည်း ဘာမှ မစားရသေးဘူးဆိုတော့..မင်းတို့နဲ့ အတူ တစ်ခါတည်း စားလိုက်တော့မယ်လေ..စိတ်မရှိဘူးမလား "
လင်းကျစ်ရန်မှာ ဝမ်းယွီ၏ အကြံပြုစကားကို ကြားသော် စိုးရိမ်သွားရသည် ။ သူက ငြင်းဆန်မည့် နည်းလမ်းတစ်ခုကို မစဥ်းစားနိုင်သေးခင်မှာ ကျောက်မင်ဇယ်က ပေါ်လာလေရာ သူ့အနေဖြင့် စိတ်သက်သာရာရပြီး သက်ပြင်းချကာ ပြုံးလိုက်ပါ၏ ။
" ဒါပေါ့...စိတ်ရှိစရာလားကွာ "
ထိုသို့ပြောပြီးနောက် သူက ဝိတ်တာလေးအား ဟင်းပွဲနှစ်ခု ထပ်ချခိုင်းလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်လေထုက အနည်းငယ်တော့ ကသိကအောက် ဖြစ်လျက်သား ။
အရမ်းနီးလွန်းတယ်!
.
(T/N: Tmr rest^^ )
💜💜💜💜💜💜💜
Zawgyi.
ဖိုင္အိတ္ထဲတြင္မူ ႐ွယ္ရာလႊဲေျပာင္းေပးေၾကာင္း စာ႐ြက္ စာတမ္းမ်ားပင္ ။ လုက်န္းက ဖခင္လု မဆုံးခင္ကေပးခဲ့ေသာ႐ွယ္ရာ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ္လည္း သူ႕ဖခင္၏စိတ္ထဲတြင္ လုေဆြ႕႐ွိေနေသးေၾကာင္း သိထားပါ၏ ။ သူက ယာယီ ထိန္းသိမ္းေပးထားျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး လုေဆြ႕ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ႐ွယ္ရာ၂၅ရာခိုင္ႏႈန္းကို လႊဲေပးရမည္ ျဖစ္ကာ ႐ွယ္ရာမ်ားအား လုေဆြ႕ကို လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့၏ ။ သို႔ေသာ္ ၎က သူ၏႐ႈံးနိမ့္ျခင္းအတြက္ အေထာက္အကူတစ္ခုျဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟု မထင္ထားမိခဲ့ပါေခ် ။
လင္းက်စ္ရန္၏ ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ လုေဆြ႕ဆီသို႔ အေတာ္မ်ားမ်ားကို လႊဲေပးလိုက္ရလို႔လည္း ဘယ္လိုမွမေနသလို သူ႕အေနျဖင့္ ကုမၸဏီတစ္ခုလုံးကို လုေဆြ႕ဆီသို႔ လႊဲေပးၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ထြက္သြားခ်င္ၿပီပင္ ။ သို႔ေသာ္ လုက်န္း၏ ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ ဒါက ႀကီးမားေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီးသူက လုေဆြ႕ကိုညီေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ အမွန္ပင္သတ္မွတ္ထားေလ၏ ။
လင္းက်စ္ရန္မွာ လုက်န္း ၏အေတြးကိုမသိႏိုင္ပါေသာ္လည္း သူမွန္းဆမိပါ၏ ။ လုက်န္းက လုေဆြ႕အေမ ေသဆုံးရသည္မွာ သူ႕အမွားေၾကာင့္ဟု ယုံၾကည္ေနသည္ ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရာဇဝတ္ေကာင္မ်ား၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကသူ႕အားျပန္ေပးဆြဲဖို႔ပင္ ျဖစ္ၿပီး ႐ွဴးလန္န မွာ သူ႕ကိုေက်ာင္းလာႀကိဳသည္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္သြား၍သာ သူမအား ဤအမႈထဲသို႔ ဆြဲေခၚမိျခင္း ။ ထို႔အျပင္ သူ႕မိဘမ်ား၏ လုေဆြ႕အေပၚ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈႏွင့္မမွ်တမႈမ်ားေၾကာင့္ သူဟာ လုေဆြ႕ ကိုအေႂကြးတင္ခဲ့ေလရာ လုေဆြ႕အား ျပန္လည္ျဖည့္ဆည္း ေပးခ်င္သည္ပင္ ။ လုက်န္း က လုေဆြ႕အေပၚ တကယ္ေကာင္းသည္ဟု လင္းက်စ္ရန္ယုံၾကည္သည္ ။ သူက အစ္ကိုေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ရင္ ဘာလို႔ဒါေတြအားလုံးကိုလုပ္ခဲ့ပါ့ မလဲ?
သို႔ေသာ္ လုေဆြ႕က သူ၏စိတ္ရင္း အားနားမလည္ႏိုင္ခဲ့သည္မွာ စိတ္မေကာင္းစရာပင္ ။ လုေဆြ႕၏ စိတ္ထဲတြင္ ေကာင္းေသာအမွတ္တရမ်ားက တစ္ခုမွ်မက်န္ရစ္ေတာ့ ေလဘဲ ႏွလုံးသားထဲတြင္ နာၾကည္းမႈမ်ားသာ ထင္က်န္ေနေပသည္ ။ လင္းက်စ္ရန္ က လုေဆြ႕၏မွင္တက္ေနေသာ အမူအရာကို ၾကည့္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပင္ ေျပာလိုက္ပါ၏ ။
" မင္းျပန္ေရာက္ကတည္းက... ငါအဲ့ဒါေတြကိုမင္းဆီ လႊဲေပးခ်င္ခဲ့တာ...ဒါေပမယ့္ဘယ္လို လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ မသိတာေၾကာင့္ မင္းေမြးေန႔ေရာက္တဲ့အထိ ေစာင့္ေနလိုက္တာ "
လုေဆြ႕၏ မ်က္ခြံမ်ားက တုန္ရီေနလ်က္ စာ႐ြက္၏ အစြန္းပိုင္းကို တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ။
" ဘာလို႔လဲ "
လင္းက်စ္ရန္က ျပဳံးလိုက္ၿပီး ။
" ဘာလို႔ဆိုေတာ့ မင္းက ငါ့ညီေလးမို႔လို႔..ဒါေတြက မင္းနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္တယ္ "
လုေဆြ႕က မႈန္ကုပ္ကုပ္ျဖင့္ တစ္ခုခုကိုေတြးေတာေနကာ ေမး႐ိုးမ်ားကို တင္းေနေအာင္ အံႀကိတ္လိုက္ၿပီး တစ္လုံးခ်င္းေျပာလာ ေလ၏ ။
" ဒါေတြက အေဖ ခင္ဗ်ားကို ေပးခဲ့တာေလ "
လင္းက်စ္ရန္က သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္ ။
" အေဖအသက္႐ွိစဥ္က မင္းျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ငါ့ကိုအၿမဲေမးတယ္...သူကမင္းကို ခ်စ္ပါတယ္..ဘယ္လိုေဖာ္ျပရမွန္း မသိလို႔သာ...ဒါကလည္း သူဆႏၵ႐ွိတဲ့အရာလို႔ ငါယုံတယ္..ဒီေန႔ ကိစၥသာသူျမင္ႏိုင္ရင္ ငါတို႔အတြက္ ဝမ္းသာေနမွာ ေသခ်ာတယ္ "
' ဒီလိုလား..သူက ကြၽန္ေတာ္႕ကို က႐ုစိုက္တယ္ေပါ့..ကြၽန္ေတာ္႕ကို လိမ္မေနနဲ႔..သူ က႐ုစိုက္တယ္ဆိုရင္ ဘာလို႔ အေဝးကို ပို႔ပစ္ေသးလဲ....ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား..ဒီအရာေတြကိုေျပာဖို႔အတြက္နဲ႔ ေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပမေနနဲ႔..အဲ့တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို အျပစ္မတင္ခဲ့ဘူး..အမွန္တရားကို လက္မခံႏိုင္႐ုံပါ..ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္..ကူကယ္ရာမဲ့တယ္...ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္႕အေမဘယ္မွာလဲ..ဘာလို႔ျပန္မလာတာလဲလို႔ ေမးခဲ့တယ္..ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တာက..ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္႕ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးၿပီး...မင္းမွာ ငါ႐ွိပါေသးတယ္..ငါျပန္လာခဲ့ၿပီ..ငါမင္းနဲ႔အတူ႐ွိေပးမွာပါ...မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့..လို႔ေျပာေပးဖို႔ပဲ....။
ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္႕ကို ျငင္းဆန္ခဲ့တာလဲ..ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္႕ရဲ႕ လက္ေတြကို တြန္းဖယ္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းေတာင္ မဆိုင္ရဲခဲ့တာလဲ..အေဖက ကြၽန္ေတာ္႕ကို အေဝးပို႔လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဘာလို႔ဒီတိုင္းၾကည့္ေနခဲ့တာလဲ...။
ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္႕ကို လာမ႐ွာတာလဲ...?
ခင္ဗ်ား စိတ္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္တုန္းကမွ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး...။ '
လုေဆြ႕၏ ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ မျပတ္မသား ေလွာင္ျပဳံးတစ္ခု ျဖစ္တည္လာလ်က္ မ်က္ဝန္းမ်ား၌ ရန္လိုေသာ အရိပ္အေရာင္မ်ားက ျပန္လည္၍ ထင္ဟပ္လာေလ၏ ။ သူက လက္ထဲ႐ွိစာ႐ြက္မ်ားအား ဤလူ၏ မ်က္ႏွာသို႔ ပစ္ေပါက္ကာ...
' ဒီအရာမ်ားကို သူက႐ုမစိုက္ပါေၾကာင္း..ဒါက သူလိုခ်င္တဲ့အရာမဟုတ္ေၾကာင္း ' ေျပာလိုက္ခ်င္ပါ၏...
သို႔ေသာ ထိုသို႔မလုပ္ႏိုင္သည့္အျပင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံထား႐ုံသာတတ္ႏိုင္သည္ ။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း သူ၏ စိတ္လိုက္မာန္ပါ စ႐ိုက္အား ခ်ိဳးႏွိမ္ထားႏိုင္ခဲ့သည္ ။
'ကြၽန္ေတာ္႕ရဲ႕ အကိုႀကီးရယ္...ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုေနာင္တရၿပီးနာက်င္ေနလိမ့္ မလဲဆိုတာ ၾကည့္ခ်င္မိတယ္...အၿမဲတမ္း သနားစရာေကာင္းေနတဲ့ အ႐ႈံးသမားက...ခင္ဗ်ာ့ဆီက ညႇာတာမႈနည္းနည္းေလာက္ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနမယ္လို႔ ထင္ထားမွာေပါ့...ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က ေအာင္ျမင္ဖို႔ အရည္အခ်င္း႐ွိၿပီးသား...'
လုေဆြ႕က စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားအား ေဘးသို႔ခ်လိုက္လိုက္ၿပီး လက္ဆန္႔ကာ လင္းက်စ္ရန္အားေပြ႕ဖက္လိုက္ေလ၏ ။ သူ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက ေအးစက္ေနပါလ်က္ တိုးပ်စြာျဖင့္ ေျပာလာသည္ ။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေကာ "
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူလက္ခံလိုက္သည္ကိုၾကည့္ရင္း လင္းက်စ္ရန္မွာ စိတ္သက္သာရာရၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ေတာ့၏ ။
" မလိုပါဘူးကြာ "
' အ႐ူးေကာင္ေလး...ဒီေဖေဖ မင္းကို တကယ္သေဘာက်ေနၿပီ..မင္းက ဇာတ္ေၾကာင္းေနာက္ကို အသည္းအသန္ လိုက္ေနေတာ့တာပဲ.... '
သူ၏ တစ္ခုတည္းေသာ ေနာင္တမွာ ခံစားခ်က္ဇာတ္ေၾကာင္းက ေသြဖယ္သြားေစျခင္းပင္ ။ သူ႕အေနျဖင့္ ျပန္ၿပီးကယ္တင္ ႏိုင္မလားဆိုတာ မေသခ်ာ ။
' ငါ ဝမ္းယြီကို႐ွာၿပီး အေျခအေနတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ရမလား? မင္းကို ဝမ္းယြီက မႀကိဳက္ေပမယ့္ မင္းကေတာ့ ဝမ္းယြီကို ႀကိဳက္တယ္မို႔လား? '
ဤအေၾကာင္းအား ေတြးရင္းျဖင့္ လင္းက်စ္ရန္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက လႈပ္႐ွားသြားၿပီး အနည္းငယ္႐ွက္႐ြံကာ တြန္႔ဆုတ္ေနသည့္ ပုံဖမ္း လိုက္သည္ ။ လုေဆြ႕က သတိထားမိေသာ္လည္း တုန္႔ျပန္ျခင္းမ႐ွိ ။ လင္းက်စ္ရန္ ေျပာလာမည့္ အေၾကာင္းအရာကိုသာ စိတ္ဝင္စားလို႔ေန၏ ။
လင္းက်စ္ရန္က ခဏမွ် ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၿပီးမွ လုေဆြ႕၏ အၾကည့္မ်ားကို ေ႐ွာင္ဖယ္ကာ မသက္မသာျဖင့္ ေျပာလာသည္။
" ဟုတ္သား..ငါ ဝမ္းယြီကို proposeလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားၿပီးသားဆိုေတာ့..မင္း...မင္းငါတို႔အတြက္ ဂုဏ္ျပဳေပးမယ္ မို႔လား "
လုေဆြ႕၏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မ်ားက ေကာ့တက္သြားလ်က္ လင္းက်စ္ရန္အား ၾကည့္လာပါ၏ ။
' ခင္ဗ်ားေမ့သြားေလာက္ၿပီထင္တာ...မွတ္မိသားပဲ...ခင္ဗ်ားက သူ႕ကို ကြၽန္ေတာ္႕ဆီ မေပးခ်င္တာမ်ား သြယ္ဝိုက္ၿပီး ေျပာေနေသးတယ္...ကြၽန္ေတာ္႕အေပၚေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပေနရင္း သူနဲ႔ေဝးေဝးေနဖို႔ သတိေပးေနျပန္တယ္...တကယ့္ကို သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ ေဆာင္တတ္လိုက္တဲ့ ခင္ဗ်ားပဲ... '
လုေဆြ႕က ခပ္ဖြဖြေလးျပဳံးလာေသာ္လည္း မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ မႈန္ကုပ္ေနလ်က္သား ။
" ဒါေပါ့ "
ခင္ဗ်ား ဆႏၵ႐ွိသလို...
ကြၽန္ေတာ္ ' ဂုဏ္ျပဳ ' ေပးမွာပါ ။
..................
လင္းက်စ္ရန္က လုေဆြ႕အား ေမြ႕ေန႔လက္ေဆာင္ေပးၿပီးေသာ္ အၿငိမ္စား ယူလိုက္မည့္အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။ ဒါဆိုလွ်င္ ေန႔တိုင္း အဲ့ဒီ overtime meetingေတြ ထိုင္စရာမလိုေတာ့ ပါေခ် ။ သူ႕အေနျဖင့္ ဂိမ္းေဆာ့တာကေတာင္ ဘာလို႔ အလုပ္ႀကိဳးစားေပးဖို႔ လိုအပ္ေနတာလဲ...ဒီတိုင္း စိတ္႐ွိသလို အိပ္ေရးဝ,ဝ အိပ္ပစ္ခ်င္ပါ၏ ။
ဝမ္းယြီကေတာ့ ထိုေန႔က ထြက္သြားၿပီးေနာက္ လင္းက်စ္ရန္အား ေ႐ွာင္ေနသည္ ။ သူ႕အိမ္သို႔လည္း အေတာ္ၾကာေအာင္အထိ ေရာက္မလာသျဖင့္ လုေဆြ႕ႏွင့္ မေတာ္တဆ ေတြ႕မိစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိေခ် ။ ဝမ္းယြီ၏ ေ႐ွာင္ဖယ္မႈႏွင့္ပတ္သတ္၍ သူဘာမွမေျပာႏိုင္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ၾကဖို႔ အခြင့္အေရးပင္ မဖန္တီးႏိုင္ ပါေပ ။
ဒီအေတာအတြင္း တြင္မူ လင္းက်စ္ရန္ႏွင့္ဝမ္းယြီတို႔ႏွစ္ဦးသားမွာ အျပင္တြင္သာ ဆုံျဖစ္တာမ်ားသည္ ။ သို႔ေသာ္ လင္းက်န္ရန္က သူအားမေတြ႕ခ်င္ ။ နဂိုကတည္းက ဇာတ္ေၾကာင္းမွာ ေသြဖယ္ေနေလရာ ဘာလို႔ ဇာတ္လိုက္ရဲ႕ လူနဲ႔ ေန႔တိုင္း ေတြ႕ေပးရမွာလဲ...တကယ္လို႔ အိုင္ေဒါကို ငမ္းခ်င္လွ်င္ေတာင္ အိမ္က ကြန္ျပဴတာကတဆင့္ အဝငမ္းလို႔ရသည္ ။ သူကအရမ္း စြဲလမ္းတတ္သည့္ fan တစ္ေယာက္လည္းမဟုတ္ ။ ထို႔အျပင္ ပိုအေရးႀကီးတာက ဒီအတိုင္းသာ ဆက္လုပ္ေနရင္ ဇာတ္ေၾကာင္းက ဘာျဖစ္သြားမွာလဲ? Taskေတြ completeျဖစ္ေအာင္ေရာ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား?
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လင္းက်စ္ရန္မွာ အခ်ိန္ပိုလုပ္ျခင္း၊ အစည္းအေဝးႏွင့္ စီးပြားေရး ခရီးတိုမ်ားကို စတင္ျငင္းဆန္ရန္ စဥ္းစားလာခဲ့၏ ။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ဆြဲတာက ေရ႐ွည္အတြက္မူ မေကာင္းတတ္ ။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာၿပီးေသာ္ လင္းက်စ္ရန္မွာ သူ၏ လက္ေထာက္ကို ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး ကုမၸဏီ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာပါေသာ္ သူ႕အားေစာင့္ေနသည့္ ဝမ္းယြီႏွင့္ ကြက္တိကို သြားတိုးေလ၏ ။ မတတ္ႏိုင္ေပ...ဝမ္းယြီႏွင့္ ညစာ dateရေတာ့မည္ပင္ ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ႏွစ္ဦးသားမွာ ဟိုတယ္တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာကာ ထိုင္ေနႏွင့္ၿပီး ၾကၿပီ ။
ဝမ္းယြီက ေနကာမ်က္မွန္ကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး လင္းက်စ္ရန္အား အဓိပၸါယ္ပါပါျဖင့္ ၾကည့္လာၿပီးေနာက္ ေျပာလာ၏ ။
" ဒီရက္ပိုင္း အရမ္းအလုပ္မ်ားေနပုံပဲ "
လင္းက်စ္ရန္က လုပ္ေခ်ာင္းဆိုးကာ ။
" အင္း..ဟုတ္တယ္..ဒီရက္ပိုင္း ကိုင္တြယ္စရာေတြ အရမ္းမ်ားေနလို႔ "
ဝမ္းယြီက ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထားၿပီး စကားမဆိုေတာ့ ။ လင္းက်စ္ရန္က ဘာမွမေျပာေသာ္လည္း သူ သူ႕ကိုေ႐ွာင္ေနေၾကာင္း ခံစားမိပါ၏...သူ႕ကို ယုံၾကည္ေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ လုေဆြ႕က တစ္ခုခုမ်ား ကလန္ကဆန္ လုပ္ခဲ့လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္သင့္ေၾကာင္း မေတြးမိေသးလို႔ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။ ထိုသို႔မွမဟုတ္လွ်င္ သူ႕ကို ဘာလို႔ ေ႐ွာင္ေနတာလဲ?
အမွန္တိုင္းေျပာရလွ်င္ သူသည္လည္း အလုပ္မ်ားသူပင္ ။ သို႔ေသာ္ လင္းက်စ္ရန္အတြက္ႏွင့္ သူ၏ အလုပ္ေတာ္ေတာ္,မ်ားမ်ားကို လႊတ္ခ်ခဲ့သည္ ။ ဘာလို႔ဆို ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားေနရင္ သူတို႔ရဲ႕ relationshipကအဆုံးသတ္သြားႏိုင္ေပသည္ ။ ဘာလို႔ဒီလို ေတြးမိမွန္း မသိပါေသာ္လည္း သူ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က အၿမဲလိုလို သင့္ေတာ္တတ္သည္ ။ သူ႕အား အၿမဲတမ္း က႐ုစိုက္ေပးသူ၊ နားလည္ေပးသူ ၊ ေစာင့္ဆိုင္းေပးသူက လုက်န္းပင္ ျဖစ္ကာ...ယခုတြင္ သူလည္း ထိုအမ်ိဳးသား၏ ေနရာမွဝင္ေရာက္၍၊ ခံစားရျခင္းဆိုသည့္ ေဝဒနာကို နားလည္လာေလၿပီ ။
ဒီီတိုင္း ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ခြင့္ေပးမထားႏိုင္ေပ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆို သူ႕အေနျဖင့္ ဒီလူကိုလႊတ္မေပးခ်င္ပါေသာေၾကာင့္ပင္ ။ ဝမ္းယြီမွာ သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားအား ပထမဆုံး အႀကိမ္ ႐ွင္းလင္းစြာနားလည္ လာခဲ့ေခ်၏ ။ လင္းက်စ္ရန္က ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ၿပီး အဆင္မေျပသလိုလည္း ခံစားေနရကာ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ေမးလိုက္ပါ၏ ။
" ဒါနဲ႔ မင္းလည္း အလုပ္မ်ား မေနဘူးလား "
ဝမ္းယြီက ဇာတ္ကားအသစ္႐ိုက္စရာ မ႐ွိဘူးလာ?
ဘာလို႔ အေလလိုက္ ေနသလို ခံစားေနရပါလိမ့္...
ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ္႕ကို အလုပ္မ်ားေစခ်င္တာလား...
ဝမ္းယြီက စားပြဲကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ အသာေခါက္ေနလ်က္ လင္းက်စ္ရန္အား အသာ ျပဳံးျပေလ၏ ။
" ကြၽန္ေတာ္အလုပ္မမ်ားပါဘူး..ခဏေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အနားေပးဦးမလို႔ "
လင္းက်စ္ရန္: ". ..."
ဝမ္းယြီက လင္းက်စ္ရန္၏ အနားသို႔ တိုးကပ္လာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ေကာ့တက္သြားတာႏွင့္ စေနာက္သည့္ အျပဳံးတစ္ပြင့္က ေပၚထြက္လာလ်က္သား ။
" ဘာလဲ..ကြၽန္ေတာ္ အခု ခင္ဗ်ားနဲ႔ ပိုၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းရေတာ့မွာမို႔ မေပ်ာ္တာလား? "
" မဟုတ္ပါဘူးကြာ..ေသခ်ာေပါက္မဟုတ္ဘူးေပါ့ "
လင္းက်စ္ရန္မွာ လွ်ာကိုက္မိေတာ့ မလိုပင္ျဖစ္သြားရကာ ေျခာက္ကပ္ကပ္ပင္ရယ္လိုက္ပါ၏ ။
" ကိုယ္ ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ အလုပ္မ်ားေတာ့မွာမို႔..မင္းကို ပစ္ထားမိသလိုျဖစ္မွာ စိုးလို႔ပါ "
တကယ္လား...ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာက ရင္ထဲမွဆန္တက္လာေသာ္လည္း ဝမ္းယြီက ျပန္၍ မ်ိဳသိပ္ထားလိုက္သည္ ။ သူလိုခ်င္သည့္ အေျဖ မရမွာကို စိုးထိတ္မိပါ၍ ။
ဝမ္းယြီက ခဏမွ် တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပဳံးျပကာ။
" အခုတေလာ ရသီဥတုကလည္း သာယာတယ္ဆိုေတာ့...ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလပ္ရက္မွာ ကမ္းေျခ သြားၾကမလား...ခင္ဗ်ားလည္း အၿမဲ... "
" လုက်န္း..မင္းလည္း ဒီေရာက္ေနတာလား? "
ေက်ာက္မင္ဇယ္၏ ရယ္သြမ္း ေနသည့္အသံက ႐ုတ္တရတ္ထြက္လာသည္ ။ ၾကည့္ရတာ သူက ဒီႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ မေတာ္တဆ ဆုံမိသည့္ အတိုင္းပင္ ။
" ငါလည္း ဘာမွ မစားရေသးဘူးဆိုေတာ့..မင္းတို႔နဲ႔ အတူ တစ္ခါတည္း စားလိုက္ေတာ့မယ္ေလ..စိတ္မ႐ွိဘူးမလား "
လင္းက်စ္ရန္မွာ ဝမ္းယြီ၏ အၾကံျပဳစကားကို ၾကားေသာ္ စိုးရိမ္သြားရသည္ ။ သူက ျငင္းဆန္မည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုကို မစဥ္းစားႏိုင္ေသးခင္မွာ ေက်ာက္မင္ဇယ္က ေပၚလာေလရာ သူ႕အေနျဖင့္ စိတ္သက္သာရာရၿပီး သက္ျပင္းခ်ကာ ျပဳံးလိုက္ပါ၏ ။
" ဒါေပါ့...စိတ္႐ွိစရာလားကြာ "
ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ သူက ဝိတ္တာေလးအား ဟင္းပြဲႏွစ္ခု ထပ္ခ်ခိုင္းလိုက္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုက အနည္းငယ္ေတာ့ ကသိကေအာက္ ျဖစ္လ်က္သား ။
အရမ္းနီးလြန္းတယ္!
.
(T/N: Tmr rest^^ )
💜💜💜💜💜💜💜