THE DINING HALL
****
"Princess!"
Pareho kaming napalingon sa pintuan ng bumukas at pumasok ang tatlo kong katulong. Mabilis na naglaho si Zaili at nagtago naman sa kumot si Draco.
"Wasup girls!" Nakangiti kong bati sakanila.
"Mabuti nalang at gising kana, it's time for dinner mag-ayos kana. Kanina ka pa hinihintay ng hari." Istriktong sabi ni Carmen.
Sometimes, I feel like Carmen forgot that I am the princess. Kung hindi ko lang siya mahal ay baka napugutan na siya ng ulo dahil sa kapahangasan niyang utusan ako.
"Really? I'm sorry, I forgot the time. Please, help me prepare myself." Sabay-sabay silang tumango at tinulungan akong makatayo.
Mamaya ko na lang kakausapin si Zaili tungkol sa pag-alis niya, may pakiramdam ako na may balak siyang sabihin kung ano ang nangyari sa bayan. Palagi itong may dalang balita tuwing umaalis sa tabi ko.
And this time, it will be the Land of Satchel her homeland. One of the kingdom that humans like me is forbidden to say its name. I don't know why, but they really forbid me to answer my questions whenever I ask about the three forbidden kingdoms. I don't want to dig but my curiosity kills me! Thankfully, I have Zaili to explained because she knows every single thing.
When I'm done changing, I search for Draco. I saw him at the edge of the balcony. He was looking from afar and when he felt my presence he looked back. I smiled at him.
"Come with me Draco, I'll introduce you to my family," I cutely said.
Hindi ito umimik at mahinhin na lumapit, walang pag-aalinlangan ko itong binuhat at binitbit palabas.
Nasa goodmood ako ngayon, sana walang sisira ng gabi ko.
"Princess.. Is that a wolf?" Tanong ni Clara habang naglalakad kami at sinulyapang mabuti si Draco.
I smirked and nodded.
"Saan mo siya nakita prinsesa?" Tanong naman ni Helen.
"It's a secret!" Masigla kong sabi at nagpatuloy sa paglalakad.
"Ang dami mo namang sikreto." Narinig kong bulong ni Carmen.
Pagdating ko sa dining hall ay nalula ako sa dami ng tao. Ang malaki naming dining room na palaging tatlo or isa lang ang laman ay napuno. As usual nasa pinakadulo at pinakagitna ang hari, sa kanan nito ay ang kapatid kong si Caryon at sa kaliwa naman ay bago sa aking paningin. Naroon rin si Camilla katabi ang kanang kamay ni papa na si William.
"The Princess has arrive!"
Anunsyo ng head attendant kaya sabay-sabay na nagsiligunan ang mga tao sa loob. Napangisi ako, easy walang maglalaway..
Ako lang 'to, si Hera.
Kaya pala sobra ang panic ni Helen kanina dahil may bisita.
Naglakad ako patungo sa aking ama habang hinihimas ang malambot na buhok ni Draco. Pumunta naman sa gilid ang tatlo at tahimik na yumuko. Mukhang hindi ko sila makakasabay kumain ngayon.
"Father!" I cutely said and kissed his cheeks. Ang mga nakakita ay mabilis na nagsi-iwas ang tingin.
Ay, hiya yern?
"Take a seat, Hera." Utos niya at sinulyapan ang bakateng upuan sa kaliwa. Tahimik akong sumunod bitbit parin si Draco.
Pagka-upo ko ay siya namang pagbasag ni Aunt Camilla ng katahimikan. Oo sobrang tahimik at tanging mabibigat na paghinga lang ang naririnig ko.
"Shall we?" Anito sabay tawag sa ilang katulong na maghahain ng pagkain.
Sa ganitong sitwasyon, ang pinakamahalaga ay ang katahimikan. Wala kang karapatan na magsalita at tanging ang hari lamang ang maaari maliban na lamang kung ikaw ay tinanong o kinakausap. Pero dahil ako ang batas at malakas ako sa hari ay balewala saakin ang table etiquettes na iyan.
Kekekke (≖ᴗ≖ ✿)
"Father!" Panimula ko at sumulyap sa hari.
"Yes, my daughter." See my father replied, sumandal ito sa magara niyang upuan habang naghihintay ng
sunod kong sasabihin.
"Look what I got."
Nakangiti kong sabi sabay pakita kay Draco. Itinaas ko siya gamit ang dalawa kong kamay at inilapit sa aking mukha. Mabilis na nagbago ang reaksyon ni papa at mas lalong naging seryoso. Magsasalita na sana siya ng sumingit ang isa kong kapatid.
"Where did you found that wolf?" Hindi makapaniwalang tanong ni Caryon. Mukhang hindi niya ini-expect na masasabi niya iyon ng malakas kaya mabilis siyang humingi ng paumanhin.
"His my summoned spirit and his name is Draco not wolf." masungit kong sagot at ibinalik ang tingin sa hari. "I summoned him earlier and I'm very surprise that I summoned a high spirit. Ang galing ko po diba!" Pagmamayabang ko pa.
Tumawa ito ng malakas na ikinatigil ng lahat. Ilang saglit pa ay tumahimik ito at sumulyap sakin.
"Naituro ba ni Camilla sayo ang tungkol sa summoning?" He said and drank the wine.
Shit! I forgot, wala pa palang tinuturo si Camilla tungkol sa summoning. Iyong tungkol lang sa paggamit ng magics. Usually, my power will rise when I'll turn eight. Pero nailabas ko na ito when I was four. Kaya nga hindi ko pina-alam sakanila ang totoo because they will suspect me. Who would have thought that a four year old kid can cast a magic. For sure, they will freak out. Tss..
Ang oa nga niya noong nasaksihan niya ako sa pula kong mata paano pa kaya sa pag-usbong ng aking kapangyarihan?
Bwahaha!
"Err.. t-this just happened so quick. Hehe, Well, I remember that I read one book about summoning and I memorized it. And boom... Draco is here now." I said carefully.
He nodded his head as if he agreed and then loudly laughed.
"You just read and memorized? Did I really raised a smart daughter?" He said
No dad, you never raised me. It happened that I have an adult mind.
Ngumiti ako ng hilaw at bahagyang tumango. My father is cold as an ice but sometimes he is dumb when it comes to me.
(„• ֊ •„)੭
"No way, father praises me too much." Pahumble kong tugon at umiwas pa ng tingin.
"A-anyway, pardon me for being rude but who are these people, father?" I asked and roamed my eyes, however I stop because one of them is familiar.
"They are your brother's friends and they came from the academy. They help our kingdom to fight the dark magician." Sagot nito.
"Now, you may eat ladies and gentlemen, serve this as my gratitude." Sabay taas niya sa basong may lamang alak.
Hindi nagtagal ay nagsimula na rin silang kumain, napasulyap ako sa katabi ko. Mukhang siya si Harold, ang nakakatanda kong kapatid. Gaya ni King Coleus ay seryoso lang din ito at walang emosyon ang mga mata. Ni hindi nga ako tinapunan ng tingin eh. Palihim tuloy akong umirap at pinagmasdan muli ang mga bisita.
Nandirito rin si Eluade at tahimik na ngumunguya, tapos sa gilid nito ay ang pulang lalaki na nahuli ko pang nakatingin saakin. Iyong lalaki sa gubat na mula sa pamilyang Rowdfield at kaibigan pala ng aking kapatid.
Binigyan ko siya ng ngiti pero pag iwas lang ang natanggap ko.
Did he remember me?
Imposible dahil nakakapa ako kanina at hindi ko talaga pinakita ang mukha ko. Napunta ang tingin ko sa katabi niya, sa tabi nito ay ang isa pang lalaki na tahimik na kumakain..sandali.. Siya ba iyong lalaki na tinapon ko gamit ang portal? Bakit dalawa lang sila ni red hair na nandito. Nasaan iyong isa at yong tumilapon sa puno?
I choked when I remembered something. Mabilis akong uminom ng tubig at malakas itong nilagok. I saw them gasped in surprise but don't bother to react. Pagkababa ko ng baso ay nakasalubong ko ang masamang tingin ni Camilla. She even mouthed "manner's young lady."
Palihim akong ngumiwi at ibinalik ang tingin sa dalawang lalaki. Bakit ko ba nakalimutan ang tungkol doon? Saan kaya sila dinala ng portal ko? Mukha namang okay lang ang lalaki dahil wala namang kagalos-galos ang mukha niya.. but where are they?
"Uhm.. can I ask po."
Lahat sila ay napatingin sakin. Hindi yata in-expect na babasagin kong muli ang katahimikan without the king's permission. As I said, malakas ako sa hari kaya wala lang yan.
"What is it?" My father asked.
"Bakit parang kulang sila?" I asked and pointed to the side where the red hair is seating.
They're confused for a minute but then realized what I've said. To answer my question, Sir William answered.
"Are you talking about the other two students, your highness?" Paninigurado nito.
"Ah..yeah.." I said a little bit unsure.
William smiled. "The young Benjamin is resting in one of the guest rooms. He was injured earlier because of fighting from the South where the mountain bull. While young Alexander was called out by his father."
Is that it? No more information?
"Why do you ask, hera?" Tanong ng hari.
"It's nothing, father."
He again nodded his head and continue eating. May ibang pagkakataon na magsasalita ito para magtanong at minsan ay kakausapin ang kapatid ko. Nakikisali rin minsan si Camilla at si William. Habang ako ay nagpakalunod sa pagkain, minsan ay sinusubuan ko rin si Draco. Nalaman kong iba sa kanila ay taga rito sa Asgard, while other's are not.
After dining with them, I excuse myself. Hindi para matulog kundi para tumakas . Wala namang makakapansin dahil busy ang lahat para asikasuhin ang mga bisita ni kuya Harold. I just wanted to have a quality time with my familiar. Not in my room, but in the forest.
To ensure, na hindi malalaman ni Carmen at ng dalawa na tatakas ako ay ginawa ko ang daily night time routine ko. After that, I pretend to sleep. In takes 30 minutes to act sleepy dahil malakas makiramdam itong si Carmen.
Alam na alam niya na ang mga likot sa katawan ko.
"Are you sure about this, master." Tanong ni Draco sa aking gilid.
Inayos ko ang panyo na nakatakip saaking mukha at humarap muli sa salamin.
"Of course, I am. Makikipagkita lang naman tayo kay Zaili. I think you know that she's a fairy, your old master right?"
Tumango ito at napayuko. Lahat ng fairies na nag-aalaga sa mga summon spirits ay masters ang tawag sa mga fairies. Mukhang kasama si Draco sa mga taong kailangan ko pang sanayin. Sabay kaming tumalon sa portal na ginawa ko hanggang sa nakalabas kami ng palasyo.
Wondering how I manage to do that. Is because ever since I met Zaili we always sneak in the middle of the night. In the darkness, dahil sinasanay kong muli ang mga mata sa dilim. Kung noon ako lang mag-isa ang nagsasanay ngayon ay kasama ko na siya. Palagi kaming nag-eensayo ni Zaili tuwing gabi at paminsan-minsan ay iniikot ang buong bayan.
Unti-unti ay lumitaw ang anino ko sa kadiliman at nagpatuloy sa paglalakad. Patuloy lang rin si Draco sa pagsunod at pagmasid sa palagid.
"Hey, Draco."
"Yes, master."
"Do you know how to fight? Like some kind of attacking skills..you know what I mean?"
"I do have. Since you're my master, kapag lumakas ka ay lalakas din ako."
"Talaga!? That's awesome."
"You can also use me as your shadow, master. Look at your right ankle, that's my mark."
Napahinto ako at yumukod para tingnan ang tinutukoy niya. Right at my right ankle is a black wolf letters. Maliliit lamang ito at nakaukit gamit ang alpabeto dito sa mundo. Kung sa earth, tattoo ang tawag dito naman ay spirit mark.
"Is this what you call, tracking magic? How can I use this?" Curious kong tanong.
"By rubbing the wolf's mark, my master. Kung wala ako sa tabi mo at kailangan mo ako ay pwede mo akong tawagin gamit ang markang iyan. Darating ako.." he sincerely said.
I squat and pat his head then smiled. "Sure, I'll remember that."
Draco will surely be my best partner aside from Zaili. Nabawasan man ako ng isang kakampi which is Shaji, mayroon namang dumating.
See...
things are getting more exciting and interesting. I wouldn't have thought that my second life will be this fantastic. I'm pretty sure ang buhay ko rito ay hindi kagaya sa mga fantasy series na binabasa ko.
Because I'm going to create my own kind of fantasies. Not the typical fairytale that you'd think.
****
A/N: Okay....ito na siya nakapag-update na, may hinahabol kasi akong schedule. Inang yan muntik na akong tamarin mag-update. HAHAHAHA.. pasukan na kasi namin next week! Gosh! It's marketing research time beybe..
Hell week is coming! But it's okay, hell week lang yan demonyo ako. HAHAHAHA
The picture above is only for your wild imagination, I just used them to protrayer the scene. Credits to the rightful owner.
DON'T FORGET TO VOTE.SHARE.AND COMMENT YOUR THOUGHTS. THANK YOU!