“Mommy, can I bring my Minnie Mouse swimsuit? I think I’ll look pretty wearing that!” Lauren giggled as I wear her white strap sandals on her tiny feet.
Dad planned to have an out of town. Hindi naman nalalayo dahil sa Batangas niya lang naisipan mag-bakasyon ng tatlong araw sa isang kilalang resort doon. It’s been a year since we went for a family outing. Lauren loves to be in the water because she said like she wanna be Arielle.
“I’ll bring all your swimsuits, Lauren. You can choose whatever you want.”
Tumayo ako mula sa pagkakaluhod sa paanan niya at tiningnan siya. Joy was flashing in her eyes as if she’s already imagining the salted water and the scent of the ocean breeze.
“I’m excited! How I wish Tito Hell would be joining us.”
“Your Tito Hell is busy with the company. Babawi rin siya sa’yo kapag nakauwi na tayo kagaya ng ipinangako niya sa’yo.”
“Yes, for sure. He even asked me to bring some shells when we get back!”
Pasimple akong ngumiwi. Hindi ko alam kung seryoso si Hell sa sinabi niyang ‘yon sa anak ko. Alam namang masiyado itong masunurin at ano man ang sabihin niya ay gagawin ni Lauren.
What he’s gonna do with the seashells?
Pagkatapos magbihis ay lumabas na kami ni Lauren ng kwarto. She’s jumping while sashaying towards the living room. Her long yellow sunny dress was flowing with every direction as she moved. Parehas kami ng damit, nakasanayan na sa tuwing aalis.
“Where’s Tita Reeva? She’s so matagal. I am sooo excited, Lolo!” Lauren exclaimed, wriggling her tiny feet while sitting on the couch near Dad.
Tumawa si Daddy sa kaniya, maging si Tita Lyra ay gano’n rin na nakaupo sa harapan namin habang naghihintay sa step sister ko. They look at my daughter with adoration like she’s the most adorable little girl in the world.
For me, she is.
“Your Tita Reeva will be out soon, honey. Don’t worry.” Si Tita Lyra.
“Are you going to teach Lolo how to swim?” magiliw na tanong ni Dad.
“Yes! Tito Hell taught me how to and I think I am already good enough.”
Kung hindi lang kilala nina Dad si Hell ay maaaring isipin nila na ito ang ama ni Lauren. But then they knew him, they knew that we’re just friends. Kaya naman nang ipagtapat ko sa kanila na buntis ako apat na taon na ang nakakalipas ay naging malaking katanungan sa isip nila kung sino ang ama ng dinadala ko.
“You can’t just tell me you’re pregnant without introducing me that father, Zethalia!” sigaw ni Daddy nang sabihin ko sa kaniya ang sitwasyon isang araw sa opisina niya.
“Dad, it’s just a one night stand—”
“One night stand! Are you for serious, Caroline Zethalia? Matanda ka na at hindi na ako makikielam pa sa mga desisyon mo sa buhay pero bakit kailangan humantong ka sa sitwasyon na alam mong agrabyado ka? You’re pregnant and you don’t even know who the father is!”
Tumungo ako. I was never a cry baby. Kahit nasasaktan na, hindi ako umiiyak dahil mas gusto kong magmukhang matapang lalo na sa harap ng ibang tao… kahit pa sa harap ng pamilya ko.
Pero ngayon sa harapan ni Papa at Tita Lyra, nawalan na ako ng kakayahan pagmukhain na matapang ang sarili ko. Maybe it’s not really bad to show the people around you that you’re weak and helpless. Maybe it’s not that required to look brave in front of them even though you’re already bleeding inside. And maybe, time will really come that you have to take your mask off and let everyone show who you really are.
“Dad, alam kong mali. I was just d-drunk that time! I can’t bring the time back. It already happened and I’ll keep this baby no matter what!” basag ang boses na sagot ko habang patuloy na umaalpas ang luha mula sa mga mata.
Hindi ko puwedeng sabihin na isang Ricaforte ang nakabuntis sa akin. They don’t even know that I had a relationship with him. Isa pa, baka hindi rin paniwalaan ni Christian na nabuntis niya ako lalo na’t nakita niya kami ni Hell na naghahalikan. At alam kong kasalanan ko.
“Of course you’ll keep that baby! Is that even a question. Walang ama, Thalia. Pero hindi ibig sabihin ay hindi na siya lalaki ng walang pamilya. I’ll make sure that my grandchild will grow up with a complete family.”
“I’m here!”
Mabilis na naputol ang pagbabalik-tanaw ko nang sumigaw si Reeva at lumabas mula sa pintuan ng kwarto niya. She’s all smiles, a Dior tote bag was hanging on her arm. Nakaputi itong long sleeve dress, litaw ang pagiging morena na namana niya sa ama na dating asawa ni Tita Lyra.
“What took you so long, Tita Reeva?” busangot na tanong ni Lauren sa kaniya at tumayo na.
Natawa ako dahil halata na ang pagkainip sa hilatsa ng mukha niya.
“Sorry na. May inayos pa kasi si Tita sa work niya. Aalis na tayo, promise.”
Nung oras rin na ‘yon ay bumiyahe na kami. Dad and Tita Lyra were in their car. Kami ni Reeva at Lauren ang magkakasama sa Otto ko. Hindi naman gaano kalayo ang Batangas kung tutuusin. There as shortcuts we can use so I think we’ll get there earlier than expected.
Maaga kaming bumiyahe pero hindi nakaramdam ni kaunting antok dahil sa pagiging madaldal ni Lauren. Ang sabi ni Daddy, madaldal rin daw ako nung bata pa ako kaya siguradong sa aking nagmana ang anak ko. Tahimik si Christian, imposibleng sa kaniya.
Bumuntonghininga ako. The tangerine embers of the sun is almost filling the sky as it rise behind the mountains. Parang kailan lang ay sa Brooklyn ko pinapanood ang pag-angat ng araw.
It’s one of those days that I felt excited whenever the day starts again. Ibig sabihin no’n ay magkikita na ulit kami ni Christian. Akala ko ay magtatagal, akala ko ay siya na. Mahirap rin talaga ang umasa sa isang bagay na wala pang kasiguraduhan.
Four long years and I didn’t hear anything from him. Hindi ko siya nakikita sa social medias, sa magazines or sa kahit anong international business news. I know that he’s a private person but there’s just something in me that is hoping that I would get even just a quick glimpse of him.
Bakit naman kasi si Cheska pa rin. Mahirap ba talaga siyang pantayan?
“Mommy, come here! Cover my legs with sand. I wanna feel how to be buried beneath it.”
Natawa ako habang pinagmamasdan si Lauren na nakahiga sa puting buhangin. Behind her was her pink pale and shovel. Mayroon rin ilang seashells na kinuha niya pa kanina bago kami naligo. I’m sure that she’ll give those to her Tito Hell.
“There are crabs under the sand, Lauren.” pangbubuska ko.
“No! They usually live under the water, Mommy!”
“But they sometimes venture to lands.”
Ngumuso siya at pinagkrus ang maliliit na braso. Her eyes became sharp, her gray orbs turned black all of a sudden like how I remember her father’s eyes years ago.
“Fine. I’ll just sit here and build a sand castle.”
Natawa ako habang pilit na sinasalubong ang paparating na alon gamit ang mga paa ko. I let the fine sand tickle my feet as the slightly warm sea water hit almost of my legs.
“Want Mommy to help you, baby?” I asked.
She shrugged her shoulders and got up from lying on the sand. Kinuha niya ang shovel niya at nag-simula nang maghukay ng buhangin.
“I’ll just call you if I need help, Mommy.”
One thing Hell taught her is to be dependent. To only ask help if she can’t do it anymore. And I think she’s slowly adapting it.
Sa kabila ng pagliliwaliw ng mga paa ko sa tubig ay hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko kay Lauren. Kaya naman ganoon na lang ang panglalaki ng mga mata ko nang makita si Hell na naglalakad sa gawi namin.
He smirked upon seeing my reaction.
Bakit narito ito? Akala ko ba ay abala siya sa kumpanya? Is he with his new girlfriend?
Bubuka na sana ang bibig ko nang dalhin niya ang kamay sa tapat ng labi niya at senyasan akong tumahimik. Siguro ay gusto niyang gulatin si Lauren.
I watched as he neared my daughter’s spot. At nang makalapit ay itinakip niya ang mga palad sa mga mata ni Lauren.
“Oh my gosh! Who is this? Lolo?!” Lauren exclaimed.
Inalis ni Hell ang kamay niya. Mabilis na humarap si Lauren at ganoon na lang ang tuwa sa mga mata niya nang makita ang lalaking halos kinalakihan niya na at itinuring na ama.
“Tito Hell!” sigaw ni Lauren at inatake ng yakap si Hell.
Hell laughed as he hugged my daughter back. “You happy to see me?”
“Yes! I thought you won’t be able to come with us because you’re busy with work.”
“I can always find time for you, Lauren.”
Ngumiti ako saka umiling. Naglakad na ako palapit sa kanila. Pinasakay ni Hell si Lauren sa mga balikat niya bago tumayo. The muscles on his arms flexed as he carried my daughter.
“I thought you can’t come?” tanong ko.
Ngumisi siya. “Akala ko rin.”
“Are you with someone?”
“I’m alone. Sasabay na rin ako sa inyo pag-uwi.”
Tumango ako. Tumabi ako sa kaniya at humarap sa karagatan. It was now like a bed of diamonds. The sun was hitting the water with its rays that made it look like glittering.
Medyo marami ang tao sa resort. Hindi na nakakapagtaka dahil sikat ito sa buong Batangas. Maging sa swimming pool ay medyo marami rin ang naroon.
Sa gitna ng pagmamasid ko ay natanaw ko ang isang pamilyar na lalaki na naglalakad sa dalampasigan. He’s wearing a white polo shirt that hugged his fit body and a khaki shorts. His light brown hair was being blown by the wind. Hawak ang isang cellphone sa tapat ng tainga, hindi sinasadyang tumingin siya sa gawi ko. Nagtama ang mga mata namin.
Max? Anong ginagawa niya dito? Hindi nasabi sa akin ni Bea na narito siya ngayon. The last time we had a conversation, magkaaway sila ni Max. At ang alam ko, nasa Brooklyn ito! Bakit narito? At isa pa... sinong kasama niya? Bea, perhaps?
Idinantay ni Hell ang kamay sa balikat ko habang nagkakatitigan kami ni Max. I can’t be mistaken. I know that it’s him.
Pero hindi ko maintindihan kung bakit ko kailangan makaramdam ng kaba. Siguro ay dahil apat na taon na rin simula nang huli kaming magkita sa Brooklyn? O, siguro ay dahil alam kong malapit na magkaibigan sila ni Christian?
Pinilit kong alisin ang isip ko sa presensiya ni Max. Naalala kong sinabi sa akin ni Bea na magkakaroon ng branch ang Elixir dito. For sure it’s the only reason why he’s here.
Sabay kaming nagsalu-salo nang dumating ang hapunan. Halos hindi na lumubay si Lauren kay Hell habang kumakain. Kung hindi pa magpaalam si Hell na matutulog na ay hindi pa rin papaawat ang anak ko sa kaniya. Pero siyempre, dahilan niya lang ‘yon para lang magpahinga na ito sa kwarto kasama si Reeva.
“Siguradong hahanapin ako ni Lauren kapag nagising siya.” sabi ko habang naglakad kami patungo sa bar ng resort na ito.
“Hindi pa rin siya sanay matulog nang hindi ka katabi?” Si Hell.
“Sanay naman na. Dumating lang talaga ‘yung pagkakataon na hinahanap niya ako para yumakap.”
“She’s a Momma’s girl.”
Natawa ako. “Gago ka ba? Siyempre wala namang tatay ‘yong bata.”
“Ako...”
“Tatay-tatayan. Ninong ka rin kaya puwede na rin i-consider. Ba’t di mo pa kasi bawiin ang mag-ina mo? Galit pa rin?”
Bumuntonghininga siya na tila ba hindi ko na dapat pang binuksan ang tema na ‘yon sa kaniya.
“Nakakapagod rin minsan, Thali. She’s totally changed. Ang anak na lang namin ang nag-uugnay sa aming dalawa.”
“She’s just hurt, Hell. Huwag mong tigilan na suyuin. Prove them that you deserve her. Tang ina, wala ka namang kasalanan, e.”
Hindi na siya sumagot. Binalak kong huwag na rin pahabain ang tema tungkol doon dahil baka bigla pa siyang mawala sa mood.
Maingay at dumadagundong na musika ang sumalubong sa amin nang pumasok kami sa bar. Maliit kumpara sa mga nakagawiang bar sa Manila pero hindi papahuli an interyor ng lugar. Halatang may mga kaya tao lang rin ang narito.
Dumiretso kami ni Hell sa isang table malapit sa mga taong nagsasayaw sa gitna. We decided to have a little drink. Pangpa-antok na rin.
“I’ll have a glass of Moscow Mule.” sabi ko nang maisandal ang likod sa couch.
“Moscow Mule and a bottle of whiskey.” aniya sa staff ng bar.
Tinaasan ko siya ng kilay matapos lingunin. Nakaalis na ang staff at nasa kawalan na rin ang atensyon niya.
“Maglalasing ka?” tanong ko.
“A bottle won’t bring me down and you know that. Gusto ko lang matulog ng maaga. I’m fucking sleepless for the past nights.”
Huminga ako nang malalim. Siyempre ay dahil na naman ‘yon sa kaniya.
Idinekwatro ko ang mga binti at inalis na ang tingin kay Hell. I drummed my fingers against my thighs when my eyes accidentally bore into a certain table meters away from me.
A man in his white button down shirt sleeves folded till his forearm was glaring darkly at me. Nakatuon ang mga siko niya sa mesa, hawak ang baso habang pinapaikot ang laman no’n sa loob.
My heart palpitated. My insides went freeze. My palms started to become cold as they’re slightly trembling. Pakiramdam ko ay literal na bumaon ang mga paa ko sa sahig na inaapakan habang halos hindi na mahabol ang sariling hininga.
“Christian...”