Mady pov:
Tila nahimasmasan ako sa mga narinig, ibig sabihin si Kean yong lalakeng nasukahan ko nung gabing yon at hindi si Bryan?
“Ang dami mong sinabi buti pa umalis kana at baka malaman pa to ng girlfriend mo na nadito ka sa bahay ng ibang babae at baka ano pang gawin non sakin.” pambabanta ko habang tinutulak ito palabas ang bahay ko.
“I will okay? Lalabas ako dito sa bahay mo just tell me kung paanong napunta sayo ang suit ko?” Paano ba to ginawa? Bakit ba napaka kulit nito?
“Inaantok na ako kaya pwede lumabas kana? Kung hindi ka aalis sisigaw ako at sasabihin kong masamang tao ka” pambabanta ko “Hey, you crazy. Kanina ka pa kaya nagwawala at sumisigaw tingin mo walang tengang nakakarinig sa ingay mo hu? Ano sa tingin mo walang matang nakatingin habang nagwawala ka?” napaisip ko.
“Alam ko, kaya umalis kana para hindi na humaba pa ang usapang to.” saka ko siya ulit tinulak “Huwag mo nga akong itulak pwede? Ikaw itong may tupak bigla nalang akong babatuhin ng mga damit na hindi ko naman pag-aari at sasabihing lumayas ako?” natigilan akong muli sa narinig “Hui, anong kadramahan yan? Isaksak mo nga to diyan sa kukute mo na huwag kang umasta na parang magkasama tayo sa iisang bubong para palayasin ako dahil kahit ikaw nalang ang babae sa mundo hindi ko nanaising makasama ka. You wish!” para akong sinampal ng katotohanan sa narinig.
“Sa tingin mo ba may magkakagusto sa isang katulad mo? Wala, dahil kahit sino pang bayaran mo para mahalin ka at kahit mayaman ka pa kung hindi mo naman kayang bilihin ang kaligayahang ninanais mo useless lahat ng mayron ka.” para ako binato ng isang malaking bagay na tumama sa dibdib ko naramdaman ko nalang at biglaang paninikip nito at hapdi sa likod ng binitawang salita ni Kean.
“Wala na akong pakialam kung saan at kung paano mo nakuha ang suit n yan. But i'll swear na kung sino man ang nagbigay niyang sayo at pinalalabas mong nabili mo yan sa ukay-ukay which is not true naman diba?” Tama ka, nagsisinungaling lang ako sayo. Dahil ang totoo ako yong babaeng nasa event nung gabing yon. Matagal na akong nahulog sa lalakeng yon, inisip kong si Bryan yon at malaking kasalanan ang gagawin ko pag nalaman to ng kapatid ko pero ngayon malinaw na sa akin ang lahat. Hindi pala si Bryan yon kundi ikaw.
Ikaw ang may-ari ng suit na to na hinahanap-hanap ko.
Nanatili akong nakatanga habang pinagkikinggan ito dahil sa totoo lang hindi ko alam kong anong gagawin? Hindi ko alam kong dapat ko bang sabihin sa kanya to o hindi? Pero bakit pagdating kay Kean napakahina ko? Bakit hindi ko magawang saktan o labanan manlang siya? Ano bang nangyayari sakin? Sino ba talaga ako sa buhay mo Kean?
“Kasi sa totoo lang, kanina ko pa iniisip kong iisa lang kayo nung na meet ko that event?” pakiramdam ko tumigil bigla ang tibok ng puso ko sa narinig, parang tatlong beses na nangyari ang pag zoom ng mukha ni Kean sakin. Hindi ko alam kong anong gagawin sa mga sandaling to.
Malalaman na ba niya kung sino talaga ako?
Muli itong nagsalita, makapigil hininga naman ang ginawa ko dahil sa totoo lang hindi ko na alam kong aantayin ko pa ba ang dapat na sunod nitong sasabihin dahil sa mga sandaling to, pakiramdam ko sasabog na ang dibdib ko sa sobrang kabang nararamdaman ko. “Until i realized...” Anong sinod niyang sasabihin? Sana mali ako, sana mali tong naiisip ko?
“It's really imposible na maging ikaw yon. She's so gorgeous, matagal ko rin siyang natitigan at malabong maging ikaw yon. Kumbaga, lahat ng mayron siya, kabaligtaran ka nun. Get's mo?” para naman akong nabunutan ng tinil sa lalamunan pero diko parin maiwasang hindi masaktan para kay Mady Lean. Paano nalang kaya kung ganito talaga ang hitsura ko, matatanggap pa ba kaya ako ng onggoy na to? Masyado siyang masakit magsalita hu? Ang sakit ng mga sinabi niya, sobra na niyang niyurakan at nilait ang pagkatao ko at hindi ko dapat palampasin yon.
“Oo na, alam ko na yon, kahit anong gawin ko hindi mo ako magugustuhan. You can only used me when the times you needed. Pero hindi ako bagay, tao ako Kean, tao ako may puso't pakiramdam. Kung hindi mo lang alam nasasaktan din ako. Kaya pleased lang pwede bang umalis kana?” sabat turo sa may maliit na pulang lumang bakal na gate.
Sa totoo lang naninikip lalo ang dibdib dahil nilalait ako ng taong pinakamamahal ko pero wala akong magagawa, sa aming dalawa iisa lang ang dapat na manalo. Hindi ko pwedeng kalimutan na part lang siya ng paghihiganti ko.
Yon lang, wala ng iba pa....
.
.
.
Kean pov:
Lumipas ang mga araw, naging top 1 parin ang product namin sa sailing industry na ikinatutuwa lalo ni Lolo. “Sabi ko na nga ba't hindi ako magsisising ikaw ang pinili ko sa posisyong yan apo.” natutuwang puri ni Lolo habang kausap ko ito sa telepono.
“Hay, lolo masyado niyo naman po akong pinupuri, baka mamaya maniwala na ako niyan.” pabiro kong sabi na ikinatawa naming pareho.
“By the way apo, huwag kang mawawala sa reunion ng family natin. Susubukan kong makarating dahil may importante akong lakad our of the country at very important yon kaya kailangan andun ka incase na hindi ako makarating.” matapos niyang sabihin yon binabaan na ako nito ng tawag, sinabi nitong may pupuntuhan pa siyang meeting ngayon.
Tatawagan ko na sana si Kristine dahil sinabi nitong msy dadaluhan din siyang party at hindi ko alam kong saan lalo pa't kasabay yon ng reunion ng angkan namin. Gusto ko sana siyang samahan pero hindi ako pwedeng mawala siguradong magagalit si Lolo pag nalamang wala ako sa party. Isa pa, marami ang imbetadong business partnership din ng empire group.
“Haist, what would i do now? Paano ko ba ulit makakasama ang babaeng mahal na mahal ko?” naiiritang bulong ko sa hangin habang nakasandal ako sa swivel chair at nakatingin lang sa kawalan. Natigilan ako ng may biglang kumatok. “Come in!” umupo ako ng maayos.
Inexpect kong si Mady Lean yong kumatok pero nagkamali ako, simula kasi nung gabing nagkasiyahan ang buong team namin. Naging cold na siya masyado sa akin.
Kung hindi tungkol sa trabaho ang tinatanong ko mabilis siyang umiiwas at lumalabas, minsan hindi ko maipaliwanag yong nararamdaman ko para kasing nasasaktan ako pag iniiwasan niya hindi ko alam kong bakit? Pakiramdam ko may malaking puwang na si Mady Lean sa puso ko at hindi pwedeng mangyari yon dahil bukod sa babaeng ko si Grace na fiancee ko may iba na akong mahal yon ay walang iba kundi si ‘Kristine Cassandra’ siya lang ang bukod tanging mamahalin ko sa buong buhay ko wala ng iba pa.
“Yum?” nabalik lang ako sa realidad ng muli itong magsalita “What's bring you here chum?” cold na tanong ko “Hmp, aattend ka ba sa Alumni ng batch natin sa college?” enteresadong tanong nito “Maybe?” kibit balikat na sagot ko “Ahmp, balak ko sanang umatend kaso diba reunion din ng family niyo, saan ba ako dapat umatend?” napatitig ako sa mukha nito, ngayon ko lang siya nakitang namomroblema ng dahil lang sa naguguluhan siya kung saa.mn siya dapat umatend.
“Why are you asking me that way? You should be the one who answers it!” kalmadong sabi ko “Alam ko naman yon, ang kaso kasi, binigyan ako ng invitation ni Katelyn eh.” mas lalo akong napatitig sa mukha nito. Iniisip ko kung tama ba ang naiisip ko ngayon.
“Its up to you, you can only chose one. Isa pa, isa lang naman din ang pupuntahan ni Marco, but i don't know kung alin ba dun?” i asked that way to get the answers of my confussion. Kaso bigla namang sumama ang awra ng hitsura ni Rebecca.
“Ow? Bakit ganyan naman ang hitsura mo? May nasabi ba akong mali?” nataranta ako nung makita ang namumuong luha sa mga mata nito “Hui, anong nangyari sayo?” tumayo na ako para lapita it at dala narin ng pagkagulat “Rebecca?” seryosong tawag ko sa pangalan niya “Chummy, is there any problem? May nanakit ba sayo? Sino? Sabihin mo sakin, bestdriend mo ako kaya karapatan kong malaman.” nag-aalalang tanong ko.
“Yum....” bigla nalang itong humagulhol ng pag-iyak kaya mas lalo pa akong nag-alala “Ano ba naman chummy, pleased tell what happened?” seryosong tanong ko habang hinahawakan ang magkabilang balikat nito “Chum naman! Para ka naman si katie to act that way, pinapakaba mo ako lalo eh.” may halong pag ka iritang sabi ko.
“Kasi yum, si Marco kasi.” “Anong tungkol kay Marco?” kunot noong tanong ko “Gusto ni Marco na....” “Na, ano?” atat kong tanong “Huhu Yum, gusto niyang magkaanak na kami.” nanlaki ang mata ko sa narinig. Nagsusumbong ito na parang bata, at umiiyak na akala mo inagawan ng lolipop ng kalaro niya at ang mas malala nagsusumbong siyang gusto ng pinsan kong naging dati niyang kasintahan na mag kaanak sila?
“May sakit ka ba? Kung anu-ano ng lumalabas diyan sa bibig mo eh?” pabiro kong sabi saka ako dumistansiya ang kunti sa kanya pero hinawakan niya ang braso ko. Pakiramdam ko sa mga sandaling yon, kailang ng bestfriend ko ng karamay at ako yong lagi niyang tinatakbuhan. “Bakit naman niya sinabing gusto na niyang magkaanak kayo? Bakit kayo na ba ulit?” enteresadong tanong ko sa kanya. Pero umiling lang ito “Ow? Hindi naman pala eh' kung ayaw mo e-di wag. Problema ba yon?” hindi ito umimik at nanatili lang siyang humihikbi.
“I don't know what to do?” nakayukong sabi nito. Napabuntong hininga nalang ako bago ito ulit hinarap. Inagat ko ang mukha nito nubg hawakan ko ang baba niya para magkatitigan kami. “So, tell me ano bang pino-problema mo? Wala naman kayo diba? Unless, nagkita kayo ulit at may nangyari sa inyo?” humagulhol ito ng pag-iyak hudyat na tama ang sinabi ko.
Nilapitan ko ito saka ko ito kinulong sa mga bisig ko. Matapang ito pero alam kong hindi pa niya nakakalimutan hanggang ngayon ang pinsan ko. Alam ko kung gaano niya ito kamahal kung hindi lang gago ang pinsan ko sana sila pa hanggang ngayon. Kaso, walang hindi babaero sa pamilya namin i mean, sila lang hindi ako kasali.
Isa lang ang babaeng minahal ko, yon ay si Kristine nothing more!
“Ssshss....tahan na, ilang beses ko bang uuliting sabihin sayon na ang panget mong umiyak.” pabirong sabi ko, pasimply itong tunawa pero umiiyak parin. “Kung mahal mo siya bakit di mo siya bigyan ng chance malay mo gaya ng kuya niyang si Kuya Ronnie baka nagbago narin siya.” paliwanag ko habang hinahagod ang likuran nito
“What ever happened, wag na wag ka ng iiyak ulit ng dahil sa kanya. Ayoko ng mangyari pa sayo yon maliwanag?” hinarap ko ito saka ko hinawakan ang magkabilang pisngi nitong punong-puno ng luha “Pag nakita pa kitang umiiyak ng dahil sa kanya kahit pinsan ko pa siya. Susugurin ko siya para lang ipagtanggol ang bestfriend ko.” ngumiti ito pero umiiyak parin.
Aist... What's wrong with her?
.
.
Update:
Hello!
Kumusta kayo?
How's your day?
Ingats!