Zen's POV
"N-No.. please ma, lumaban ka!" I shouted as my tears were running down into my cheeks
"B-Be brave a-anak. I'll s-see you soon.." nahihirapan na sabi niya
Nanginginig kong hinawakan mukha niya habang nakahiga ang uluhan niya sa hita ko. Kitang kita ko kung paano siya nahihirapan at nasasaktan ngayon habang mag mga dugo na lalabas mula sa bibig at iba pang parte ng katawan niya.
"I-I'll brave mom but please! please.. w-wag mo akong i-iwan.. j-just hold on a little bit. Please.. p-please.." I plead
But she just smiled at me sweetly before she closed her eyes. My world suddenly fall apart while watching my mother die in my arms
"N-No.. no! Mom! Gusmising ka!" my whole body is trembling, also because of the wounds I have
Niyakap ko siya kahit na alam kong wala na siyang buhay. Sumasabay ang langit sa lungkot at hinagpis ko ngayon. Madilim na langit, malakas na ulan, magulong paligid..
"M-Mom!!!!" I shouted for the last time until darkness covered up my sight.
---------
Nagising nalang ako ng maramdaman ko ang sakit sa buong katawan ko. Unti unti akong napamulat habang dumadaing sa sakit.
"G-Gising na siya, kuya!" dinig kong sigaw ng isang boses pero hindi ko magawang makalingon
Unang bumungad saakin ay ang puting kisame na may halong kaunting itim. Halos hindi ko pa mamulat mata ko at sobrang labo pa din ng paningin ko.
"Tawagin mo ang healers dali!" boses nama ng isang babae ang nakinig ko
May isang pigura ng babae na nakatayo sa gilid ko habang nakatingin saakin. Sinubukan kong aninagin ang mukha niya pero sadyang wala na akong lakas. Bumibigat na din ang mata ko na para bang gusto na nitong pumikit.
"S-Sandali! Wag kang matu---"
Hindi ko na napakinggan ang huli niyang sasabihin dahil muli akong nawalan ng malay.
Gina's POV
"S-Sandali! Wag kang matutulog! Aish! Sinabing wag muna matutulog pero natulog pa din!" irita na sabi ko
Sakto naman na dumating na yung mga healers kaya tumabi ako para maayos nilang maasikaso ang babaeng natagpuan namin sa may dalampasigan nung isang buwan habang nanghuhunting kami ng mga mababangis na hayop.
Puno ng sugat at sobrang dungis niya na para bang isang basang sisiw na pulubi. Agad namin siyang dinala dito sa may Sehara para gamutin pero ngayon lang siya nagising at muli ulit natulog hay.
"Hindi namin malalaman ang kalagayan niya kung wala siyang malay" sabi ng isang lalaking healer.
"Is that a bad or a good thing?" tanong ko
"We can't make a conclusion now, she needs to be conscious so we can do the exams" the leader of healers said
Umalis na sila at naiwan muli kami ni Nicolo, kuya ko, dito sa kwarto kasama ang babaeng natutulog.
"What if she's---"
"What if she's an enemy? Come on Gina, it has been a month and you're still asking me that question. Hindi natin pwedeng akusahan ang kung sino lang na kaaway natin sila" sermon saakin ni kuya kaya napanguso ako
"But isn't it weird? I mean, how did she get all those wounds?"
"Neither of us know the answer" simpleng sagot niya
Napabuntong hininga nalang ako dahil wala naman akong laban sa kuya ko. He's always right.
Ilang oras pa ang lumipas ay muli kong naramdaman ang aura niya na katulad ng kanina niyang pag gising. Kakaiba ito at sobrang nakakapangilabot kaya hindi ko maiwasan na kaaway namin siya.
"Kuya, I think she's awake again" I said that makes him stop from chewing his food
Agad kaming tumakbo papunta sa itaas at hindi nga ako nag kakamali, gising na siya at nakaupo habang hawak hawak ag kaniyang ulo na may benda. Lumapit ako sakaniya habang si kuya ay lumabas muna sandali saka tinawag ang mga healers.
"Finally you're awake! Wag ka munang matutulog ulit dahil kailangan----" natigilan ako at nailang ng bigla siyang tumingin deretsyo sa mga mata ko
Her eyes are different from us, it's color purple and freaking scary! It even gives me goosebumps!
"Where am I? Who are you? What am I doing here? Where's my mother? What happened?" sunod sunod na tanong niya
Pero bago ko pa siya sagutin ay pumasok na ang mga healers at kasunod niyon si kuya. Tumabi siya saakin at nakatingin din dun sa babae.
"How are you feeling?" the healer asked
"Pain.. sorrow, hurt, betrayed" malamig na sabi niya
"She's creepy" I unintentionally said
Napalunok nalang ang mga healers dahil sa sagot nito, alam kong ramdam din nila ang takot dahil sa kakaibang aura at mata nito.
"We'll do some exams, para malaman namin kung ayos na ba talaga ang katawan mo"
"It's my body, I know if I'm fine or not. No need to do some shity exams"
"She has attitude" natatawa na sabi ko
Mukhang magkakasundo kami ng babaeng ito. Even though she's freaking scary, I think she won't harm us. Tumingin saamin yung mga healers at tumango nalang si kuya, saying that 'Let her be'
Pagkatapos umalis ng mga healers ay lumapit kami sa kama niya.
"You didn't answer any of my questions" she coldy said
"What questions?" takang tanong ni kuya
"You're here in our house. I'm Ginalyn and this is my brother, Nicolo. Natagpuan ka namin sa may dalampasigan a month ago, you're unconscious and full of wounds. About your mother? I don't know. Nagiisa ka lang ng nakita ka nain at walang kasama" sagot ko
Hindi siya muli pang nagsalita at nanatiling nakayuko at parang sobrang lalim ng iniisip. Nagkatinginan kami ni kuya dahil doon.
"Kukuha ko na muna siyang makakain" sabi ko at iniwan silang dalawa sa kwarto at bumaba sa kusina.
Medyo may kalakihan ang bahay namim dahil kabilang kami sa pamilya ng mga maharlika pero mababang uri lamang ang turing nila saamin kumpara sa mga kamahalan na nakatira sa mga palasyo.
Wala na kaming magulang simula ng labing dalawang taon ako at si kuya Nicolo naman ay labing lima noon kaya siya na ang nagalaga saakin hanggang ngayon. Pero dahil sa kapangyarihan namin ay napanatili namin ang posisyon namin bilang maharlika kaya ginagalang pa din kami ng mga tao.
Nang matapos ko ng ihanda ang pagkain at isang basong tubig mula sa ilog ng panaginip ay agad akong naglakad papunta sa kwarto. Nakita ko silang parehas na nakatitig sa isa't isa at sobrang seryoso ng kanilang mga mukha.
"Did I missed something?" I asked
Napatingin sila parehas saakin kaya lumapit ako at binigay ang tray dun sa babae.
"Eat. Isang buwan kang walang malay kaya alam kong gutom ka" sabi ko
"How can I be assured thay you didn't put any poison?"
Napataas ang isang kilay ko dahil sa sinabi niya. I can't believe her!
"Excuse me miss who-ever-you-are, kami nga dapat ang nag hihinala sayo ng kuya ko eh. Sino ka ba talaga ha?" I asked directly
She just smirk which gaves me goosebumps "I wouldn't dare to know, if I were you"
Zen's POV
"I know you can see the where they came from and what their life is" I said to this guy named Nicolo
While her sister is not here, I want to talk to him. I felt something unsual earlier when he stared at me.
Bumuntong hininga siya baho sumagot "Yes, I can but I can't read yours"
Tinitigan ko siya ng mabuti para alamin kung totoo ba sinasabi niya.
"Did I missed something?" his sister suddenly arrives
May nilapag siyang isang tray na may pagkain at tubig sa kama.
"Eat. Isang buwan kang walang malay kaya alam kong gutom ka" sabi niya
"How can I be assured thay you didn't put any poison?"
"Excuse me miss who-ever-you-are, kami nga dapat ang nag hihinala sayo ng kuya ko eh. Sino ka ba talaga ha?"
I smirked at her "I wouldn't dare to know, if I were you"
No one knows who am I.. not even me, I don't completely know myself.
"Trust us, walang lason iyan. Just eat" sabi ng kuya niya
Hindi na ako sumagot dahil ramdam ko na din naman ang gutom. Hindi ko pinansin ang titig nila saakin habang nakain ako. Nang iinunim ko na yung tubig ay napansin kong kumikinang iyon.
"Saan galing ang tubig na ito?" tanong ko
"Sa ilog ng mga panaginip" sagot nung babae
Inom ko na iyon at ilang sandali lang ay mas gumaan ang pakiramdam ko. Ang ilog na iyon ay kilala bilang isa sa mga mahihiwagang ilog.
"You can ask me now" I said without looking at them while wiping my mouth with a tissue
"What's your name?" the girl named Ginalyn asked
"Zen"
"Uh? Full name please?"
Humarap ako sakanila ng seryoso. Tinabingi ko ng kaunti ang ulo ko para pagmasdan ang katauhan nila. Nang makita ko na wala silang masamang intensyon ay bumuntong hininga ako at umiwas ng tingin.
"Zenadia Sameera Cai" I boredly answered
"Ilang taon ka na? at taga saan ka?"
"17 years of existence and I'm from mortal world"
"You're not immortal?" takang tanong ni Nicolo
"Kapag ba nakatira sa mundo ng mga tao, does that mean that I can't possess any powers?" I asked
"N-No.. that's not what I meant. Pero bakit sa mundo ng mga mortal ka nakatira?"
"I dunno"
"Bakit puno ka ng mga sugat ng matagpuan ka namin sa dalampasigan? May mga balak bang pumatay sayo?" tanong ni Ginalyn
I let out a heave sigh before I answer "When I come back here with my mother, just few days after, may sumugod sa bahay namin. I don't quite remember what exactly happened but I'm sure they're the royal knights. If you're gonna ask me why the fucking hell did they do that, I don't also know the answer. Hindi ko na din maalala kung paano ako napunta sa dalampasigan dahil ang pansamantalang tinitirhan namin ay ilang metro pa ang layo sa dagat"
"What could be the possible reason why the royal knights did that?" takang tanong ni Nicolo
"Maybe you've done something bad or your mother----"
"Don't you dare" puno ng diin na sabi ko
Ramdam ko na umilaw mga mata ko at lumutang ang ilang gamit dito. May kapangyarihan na gustong gustong lumabas mula saakin pero napahinga nalang ako ng mabigat at napapikit. Sinubukan kong ikalma ang sarili ko, kasabay ng pagbagsak ng ilang gamit. Hind naman ito nasira dahil hindi gaano kataas ag pagkakalutang nito.
"C-Calm down sheez. O-Okay, okay" dama ko ang panginginig at takot sa boses ni Ginalyn.
"What exactly is your power?" napatingin ako kay Nicolo ng itanong niya iyon "I've read hundreds of books about powers in every kingdoms but I never read anything related about purple eyes"
Napangisi ako. Looks like we have a genius here.
"A little advice," tumigil ako sa pagsasalita at tumayo "Only sky can witness everything, not books. Don't rely on what you've read nor what you've heard, rely on what you see"
Naglakad ako papunta sa pintuan saka binuksan iyon pero bago pa ako makalabas ay nagtanong ulit sila.
"Saan ka pupunta? Kakagising mo lang!"
"I need fresh air" sagot ko at hindi na sila nilingon saka bumaba
Hindi nama mahirap alamin ang papalabas kahit na may kalakihan ang bahay nila. Pumunta lang ao sa living room saka lumabas sa pinaka malaking pintuan na naandoon.
Sinalubong ako ng nakakasilaw na liwanag ng araw at lamig ng hangin. May mga nakikita akong iba't ibang nilalang na naglalakad. Humakbang ako ng kaunti papalabas saka ko naramdaman ang init ng lupa, wala pala akong suot na saplot sa paa pero hindi ko na iyon ininda.
May mga napaptingin saakin pero hindi ko sila pinag tutuunan ng pansin. Sa nakikita ko ay mukhang ito ang Sehara, ang isa sa mga bayan sa Earth Kingdom.
"Grabe kawawa naman siya"
"Wala pang saplot sa paa, sa tingin ko ay katulong lang siya"
"Nakita ko siyang lumabas sa bahay ng mga Krimson"
"Baka nga katulong lang siya doon, alam natin na mayaman ang mga Krimson"
Naririnig ko ang bulunga ng ilang mga mangkukulam sa paligid. Ang tawag sakaniya ay mga white witches dahil ang mga ginagawa nilang mga lason, sumpa okaya mga orasyon ay hindi gaanong kasama, hindi tulad ng mga black witches na walang sinasanto kundi ang tinuturing nilang pangino----
"Look out!!!"
Napalingon ako sa gilid ng may narinig akong sumigaw, may paparating na isang dagger sa direksyon ko kaya agad ko itong sinalo kahit na yung blade pa ang nahawakan ko. Nakakapagtaka ay hindi ko halos nararamdaman ang sakit kahit na dumudugo na ang kamay ko.
Some of them gasped and shocked while I'm just looking at my bleeding hand.
"I-I'm sorry!" lumapit saakin yung lalaki na naka uniporme
"Sayo ito?" tanong ko saka tumingin deretsyo sa mga mata niya
Halos mapatalon pa siya sa gulat ng nakita ang mga mata ko. Nakita ko din kung paano mamutla ang mukha nya
"O-Opo"
"Be careful next time you'll use this kind of weapon. You might've hurt someone" I said before I handed him his dagger
"Y-Yung kamay ninyo po" puno ng takot at kinakabahan na sabi niya
Hindi siya halos makatingin saakin at parang pinag papawisan siya ng sobra. Pasimple ko siyang pinagaralan. Nanginginig ang mga kamay niya at napapakagat din siya sa labi. Ang mga paa niya ay hindi mapakali na para bang nagmamadali ng umalis.
I was about to tell him to leave ng sumulpot sa likuran ko ang magkapatid.
"What happened to your hand!?" gulat na tanong ni Ginalyn
"Let's go inside" sabi ni Nicolo but before we turned our backs to this boy, I saw the logo on the left side of his uniform.
Dotrian Stalin Academy
Hinawakan ng magkapatid ang balikat ko at wala pang minuto ay naandito na kami sa salas ng bahay nila. Umupo ako at kinuha naman ni Ginalyn ang panggamot habang si Nicolo ay kumuha ng tubig para linisin ang sugat ko.
Pero hind ko na sila hinintay, masyadong mahalaga ang dugo ko at may ilang patak na din ang nawala saakin. Tinitigan kong mabuti ang kamay ko at unti unting bumabalik sa loob ng sugat ko yung ilang dugo na nasa palad ko at unti unting nawawala ang sugat. Saktong pagkarating ng dalawa ay tuluyan ng naghilom ang sugat ko na para bang walang nangyari.
"W-What the?"