(ဒီအခန္းေတြကိုနားလည္ေပးပါ ျဖစ္နိုင္ရင္
ေက်ာ္ခြသြားလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ေပါ့သြားမွာလည္း
စိုးလို႔အရမ္းနီးစပ္တဲ့အခန္းမ်ိဳးေတြဒီFicေလးမွာ
အရင္Ficေတြထက္အမ်ားႀကီးထပ္ပါနိုင္ေသးတာ
မို႔လည္းႀကိဳအားနာရပါတယ္ )
................................။
"JungKook....ကိုယ္တို႔အဆင္မေျပဘူးေလ...."
သူ႔ရင္ခြင္အားေက်ာခိုင္းထိုင္ေနရာမွ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားသို႔ေျပာင္းလိုက္ကာ
အဆင္မေျပေၾကာင္းေျပာေနေသာJimin သည္
ေခၽြးစို႔ေနေသာမ်က္ႏွာလွလွေလးျဖင့္။
"က်ေတာ္....အရမ္းပူတယ္...
ေသြးေတြ ေသြးေတြ ေပါက္ထြက္ေတာ့မလိုပဲ....."
လိပ္ျပာငယ္သည္ေယာင္ေယာင္ယမ္းယမ္း
လက္ေတြကဆုပ္ကိုင္ကာေျဖရွင္းနိုင္မည့္
နည္းကိုေတာင္းဆိုေနသည္။ေႏြးေထြးေနေသာ
ေကာင္ေလးလက္ဖဝါးေလးေတြသည္
သိပ္ကိုႏူးညံ့လြန္းကာ ရင္ခုန္သံေတြသည္
ကားေနာက္ခန္းထဲတြင္တကယ္ဂေယာင္ေျခာက္ျခား။
"ကိုယ္မင္းကိုနမ္းေပးမယ္...မင္းကစိတ္ကို
ၿငိမ္ၿငိမ္ထားပီး ကိုယ့္ကိုျပန္နမ္းေပး...
ပီးရင္..စိတ္ေတြအားလုံးကိုလႊတ္ေပးလိုက္ေနာ္..."
Jimin သည္ လက္ခနဲျဖစ္သြားေသာေကာင္ေလး
၏မ်က္လုံးေလးေတြအားဆက္မၾကည့္ေတာ့
ပါးလႊားေသာႏူတ္ခမ္းေတြဆီသို႔စတင္ထိေတြ႕ခဲ့သည္။
ထိ႐ုံရွိေသးသည္အားအျပည့္ျဖင့္ဆြဲယူသြားေသာႏူတ္ခမ္းပါးေတြက
ဘယ္ေလာက္လိုအပ္ေနေၾကာင္းသက္ေသမ်ား
ပင္ျဖစ္သည္။
အရင္ကနမ္းခဲ့ဖူးေသာ အတိုင္းအတာမ်ားႏွင့္
မတူ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း႐ူး႐ူးမူးမူးကို
ခံစားသက္ဝင္ခဲ့တာ။
နမ္းေပးရင္းေကာင္ေလးေတာ့လြတ္ေျမာက္နိုင္
မည္ဟု ဦးေႏွာက္မဲ့စြာသူေတြးခဲ့ျခင္းတြင္
တကယ္တမ္းမလြတ္ေျမာက္နိုင္ေတာ့တာသူ...။
သူ႔လက္ေတြက ေကာင္ေလးHoddie ေအာက္သို႔
နယ္ခ်ဲ့ေရာက္ရွိေနကာ ေနမထိေရမထိ
သိမ္းထားခဲ့ေသာႏူးညံ့လြန္းေသာအသားႏုႏု
ေလးေတြအားမရပ္မနားထိကိုင္ခဲ့ေနခဲ့သည္။
သူ႔လက္ေတြတခ်က္ေရြ႕သြားေလတိုင္း
ေကာင္ေလးထံမွေသးငယ္ေသာၿငီးျငဴသံ
ေလးတခ်က္သည္....ဆႏၵေတြကို
ပိုပိုမီးၿမိဳက္ေနသည္။
အရင္ကလို Jungkook ကိုမထိပါနဲ႔လို႔....
တားမဲ့အစား ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ေသာ
အက်ီသည္ ခုံေအာက္ဖရိုဖရဲျပဳတ္က်သည္။
လိပ္ျပာငယ္က ဆြဲေဆာင္မွုရွိသည္.....။
ေယာက်္ားငယ္တစ္ေယာက္ပိုင္ဆိုင္ရမည့္
က်စ္လ်စ္မွုေတြအား ဆုေတာင္းေကာင္းစြာ
ပိုင္ဆိုင္ထားေသာခႏၶာကိုယ္တြင္
ခ်ဴပ္ရိုးရာေလးေတြကအစ ႐ုပ္ဆိုးမေနခဲ့ပါ...။
"ဒီထက္ပိုၿပီး......"
အနမ္းေတြခဏရပ္သြားသည္ႏွင့္တိုးလၽွလၽွ
ထြက္ေသာစကားသံတြင္ParkJimin
သည္ ဘာမွမသိေတာ့....။
ဦးေႏွာက္တခုလုံးအား ေဆး႐ုံသို႔ဒါမွမဟုတ္
ေလ့လာခဲ့ေသာေဆးပညာစာအုပ္ထူထူ
ေတြဆီသို႔ ျပန္ပို႔လိုက္ကာ အေပၚပိုင္းဗလာ
ျဖင့္ အသက္လုရွုေနေသာေကာင္ေလးကိုသာ
စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ဘာသားနဲ႔မ်ားထြင္းထုထားတာမလို႔လဲ.....။
ဘဝင္ျမင့္ၿပီး သိပ္ထက္ျမက္ခဲ့လည္း
လူတစ္ေယာက္ေပမို႔ ေခၽြးစက္ေတြျဖင့္
ေမာပန္းေနေသာ ေကာင္ေလး၏မ်က္ႏွာ
မဲ့မဲ့ေလးသည္ နမ္း႐ုံအျပင္ထက္
ခရီးကိုအဆုံးႏွင္ခ်င္ခဲ့သည္။
ေျပာခဲ့ပါတယ္...သူကလူေကာင္းမဟုတ္ခဲ့ပါဘူးလို႔.....။
"မင္းအဆင္ေျပမွာလား...ဒါကလြယ္ကူ
မွာေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္..."
"ေျပတယ္...ေျပမွာပါ...က်ေတာ္....."
ကားကူရွင္ေပၚသို႔ဆြဲခ်လိုက္ကာအေတာင္ပံ
အေရာင္ေလးေတြသိပ္လွေနေသာ
လိပ္ျပာေလးအားအုပ္မိုးရင္းတကိုယ္လုံးကို႐ူး႐ူး
မူးမူးစနမ္းလိုက္သည္...။
"Jimin.....!!!"
တားဆီးသံလား...ဒါမွမဟုတ္သာယာသည့္
အသံလား သူမခြဲျခားနိုင္ေတာ့..။
မေသာက္ဘဲ ေသမတတ္မူးေနခဲ့ၿပီ။
အဝတ္အလႊာေတြအားလုံးခြါခ်ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္
နီရဲတက္လာတာကသူ႔ခႏၶာကိုယ္....။
ေကာင္ေလးသည္ ရဲရဲတင္းတင္းကို
ၾကည့္ေနခဲ့ကာ မ်က္ႏွာအားဆြဲယူၿပီး
ထပ္မံနမ္းလာခဲ့သည္။
ေကာင္ေလးကိုသူပိုင္မွကိုျဖစ္ေတာ့မည္...။
JeonJungkook ကတစစီဖ်က္ဆီး
ပစ္လိုက္ခ်င္စရာေလး.....။
ပထမဆုံးျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တဲ့ျမင္အပ္
မျမင္အပ္အရာရာတိုင္းဟာ ေသြးေတြဆူပြက္
လာသည္အထိပင္....။
"မင္းမႀကိဳက္ရင္ခ်က္ခ်င္းေျပာပါ...."
ေကာင္ေလးထက္အသက္ႀကီးၿပီး
အေတြ႕အၾကဳံရွိတယ္ရယ္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္
ဘာမွမသိေသာလိပ္ျပာငယ္ေလးထက္စာရင္
ေသခ်ာေပါက္ ဦးေဆာင္သူ ေနရာက
သူ႔အတြက္မို႔ သူက စမွားလိုက္သည္....။
"ဟင့္အင္း......!!!"
စတင္ထိေတြ႕လိုက္ျခင္းမွာပင္အလြန္နာက်င္
သြားပုံျဖင့္ ပ်က္သြားေသာမ်က္ႏွာေလးသည္
သာယာ၍မဟုတ္ပါ...သူသိသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ......"
"မႀကိဳက္ဘူး...အရမ္းဆိုးလြန္းတယ္...."
ေခၽြးစက္ေတြၾကားမွ သူ႔ကိုရွုံ႔မဲ့မဲ့ေလးၾကည့္
ၿပီးေခါင္းတခါခါေျပာလာသည္။
"ဒါဆို ရပ္လိုက္မယ္ေလ...ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး
ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္.....ကိုယ္အရမ္းေလာမိသြားတယ္"
"မရပ္ဘူး...."
"မင္းအဆင္မေျပဘူးေလ..."
"ေျပတယ္..."
အေပၚမွအုပ္မိုးေနေသာအလွတရားေလး
အားဆြဲလွဲကာ တဖန္ျပန္လည္အုပ္မိုးပစ္လိုက္ေတာ့
ျပဴးၾကည့္လာသည္။
"က်ေတာ္ကJimin ကိုလိုခ်င္တာပါဆိုေန...
ခုနအေနအထားနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္အဆင္ေျပနိုင္ပါ့မလဲ...."
"ဒါေပမယ့္...ကိုယ္ကလည္း......"
"မရဘူး....."
ဘာတခုမွနားမလည္ေသာအရိုင္းတုံးေလးသည္
ေျပာပီးပီခ်င္းညႇိႏွိုင္းမွုကိုေတာင္မျပဳ
စကားျပန္ေျပာမွာကိုေတာင္မေစာင့္ခဲ့
ဦးတည္ရာကိုသာၾကမ္းတမ္းစြာေရွးရွူးခဲ့ေတာ့သည္။
"ေကာင္ေလး...!!!!!"
ေသမတတ္နာက်င္မွုသည္ ကားထဲတြင္
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ထေအာ္မိတဲ့အထိ။
သူဘယ္ေနရာကိုေရာက္သြားၿပီး
ဘာေတြျဖစ္ကုန္သလဲေတြးဖို႔အခ်ိန္မရွိေတာ့ပါ...။
ရင္ဘက္ေဖြးေဖြးေတြအားတြန္းထားမိေတာ့
ထိုလက္ေတြအား အားအကုန္သုံးဖိထားခဲ့တဲ့သူ...။
မ်က္ႏွာေလးေမာ့ကာမ်က္လုံးေလးေတြမွိတ္ခ်
သြားရင္းအသက္ရွူေနေသာ ေကာင္ေလးသည္
ဒီအေနအထားကိုသူလက္မခံနိုင္၍မရေတာ့
ေအာင္ ေယာက်္ားဆန္လြန္းေသာအေငြ႕အသက္
ေတြျခဳံလႊမ္းခဲ့သည္...။
ဆိုက္ကိုေဖာက္တာကိုေတာင္ ႐ူးမတတ္ေႂကြက်
ခဲ့တာ...ႏူတ္ခမ္းေတြကိုက္ကာ ဆႏၵေတြကို
ရွာေဖြေနပုံကေတာ့ နာက်င္လို႔နာက်င္ရေကာင္း
မွန္းေတာင္မသိေတာ့တဲ့အထိ....။
သူျဖစ္ခ်င္ရာ သူသြားခ်င္ရာကိုသာ
တဇြတ္ထိုးသြားေနခဲ့တဲ့သူ......။
ေအာက္မွာမ်က္ရည္ဝဲေနလည္းထိုမ်က္ရည္
ေတြကိုသုတ္ေပးၿပီး သက္သာမည့္
အေျခအေနတစ္ခုသူမဖန္တီး
ပူေလာင္မွုေတြ တင္းက်ပ္မွုေတြအားလုံး
လြတ္ေျမာက္နိုင္မဲ့အထိ စိတ္ရွိတိုင္း
လွုပ္ရွားခဲ့သည္...။
ပထမဆုံးေသာအေျခအေနတြင္
လိပ္ျပာငယ္သည္...ဆိုး၍ဆိုး၍ပင္....
Jimin က အျဖဴေရာင္ေတာက္ေတာက္
ႏွင္းဆီပန္းေလးကေန ပန္းေရာင္သန္း
လာသလိုမ်ိဳး...အာ႐ုံတခုလုံးကို
ထူးဆန္းေစခဲ့သည္....။
တကိုယ္လုံးက်ဥ္းက်ပ္ကာ ဘာကိုလိုခ်င္ေနသလဲ
ဆိုေသာစိတ္ဆႏၵသည္ Jimin မ်က္ႏွာေလး
မဲ့မဲ့သြားတဲ့အခါ အေျဖစရခဲ့သည္....။
မ်က္ရည္ေတြဝဲလာတဲ့အခါပိုျပင္းထန္ခ်င္လာသည္..။
ေနာက္ဆုံးငိုခ်ပစ္ေစခ်င္သည္အထိ
႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ ထိေတြ႕ခ်င္ခဲ့သည္....။
ျပဳံးေနတာထက္ေတာင္ပိုလွေသာ
ဖရိုဖရဲဆန္မွုေလးသည္...ႏွင္းဆီပန္ေလး၏
ပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြကိုတခ်ပ္ခ်င္းေႁခြခ်ပစ္
သလိုမ်ိဳး....ခပ္တိုးတိုးတားဆီးသံေလးသည္
ဆက္ေလၽွာက္လွမ္းပစ္ခ်င္ခဲ့တာမ်ိဳး....။
လက္ေတြျဖင့္တြန္းလာလၽွင္ရင္ဘက္ေတြကို
သြားခၽြန္ခၽြန္ေတြျဖင့္နစ္ဝင္ေစကာ
ပိုပိုနာက်င္ေအာင္သူႀကံေဆာင္ခဲ့သည္။
ငိုသံလိုလိုေရာေႏွာလာတဲ့အခါ လွလြန္းသည့္
ထိုအသံငယ္သည္..Jimin တစ္ေယာက္ထဲမွာ
ရွိနိုင္ေသာ ခပ္အီအီအသံမ်ိဳး....။
"Jungkook.......ပိုၿပီး..."
႐ူးေနတာထက္ ပို႐ူးတာေပါ့.....
႐ူးၿပီးရင္း႐ူးရင္း...ေသေလာက္ေအာင္
ေမာလာတဲ့အထိ မရပ္တန့္ခ်င္ခဲ့....။
လိပ္ျပာေလးေတြအစုလိုက္ပ်ံသန္းသြား
သလို ေကာင္းလြန္းလွလြန္းေသာခံစားမွုသည္
Jimin ကိုယ္လုံးလွလွေလးတြင္အရင္းတည္သည္။
"Jimin..........က်ေတာ္...."
ဆြဲဆြဲအီအီအသံေလးျပဳၿပီးသည့္ေနာက္
လွုပ္ရွားမွုေတြအားလုံးရပ္သြားကာရင္ဘက္ေပၚ
ေမွာက္က်လာေသာ ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလး...။
လွုပ္ပင္မလွုပ္ေတာ့....အခုန္ျမန္ေနေသာ
ႏွလုံးသား၏အသံကိုအတိုင္းသားၾကားေနရကာ
အဆိုးအဝါးေကာင္ေလးသည္ ေျခကုန္လက္ပန္း
က်သြားသည့္ပုံ.....။
"အဆင္ေျပလား အရမ္းေမာေနလား..."
"အင္း......."
မေမာဘဲရွိမလားဟုထေအာ္လိုက္ခ်င္သည္။
ရင္ဘက္ေပၚမိနစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာၿငိမ္ေနၿပီးမွ
ေခ်ာ့ေမာ့ကာဆြဲထူၿပီးတကိုယ္လုံးမွ
ေခၽြးေတြအားသုတ္ေပးရသည္။
သူ႔ကိုက္ရာေတြႏွင့္ေကာင္ေလးသည္
ရင္ဘက္တခြင္ရဲရဲေတာက္ေနလ်က္....။
အမွတ္အမ်ားဆုံးႏွင့္ေနာက္ဆုံးစာေမးပြဲ
ကိုေအာင္ျမင္ခဲ့တာေတာင္ဒီေလာက္
ဂုဏ္မယူနိုင္ခဲ့....။
ParkJimin တို႔မေယာင္ရာဆီလူးေနမိပုံမ်ား။
ငါလုပ္လိုက္တာကြ...ဆိုေသာ
မာန္သည္ခိုးျပဳံးမိသည္အထိ.....။
ဒါေတာင္သူကအသိမ္းခံခဲ့ရတာ....
သိမ္းမ်ားသာသိမ္းနိုင္ခဲ့ရင္ကားမီးဝါဝါ
ေအာက္ခ်ီထားေသာမ်က္ႏွာသည္
ဘယ္ေလာက္မ်ားေတာင္ေမာ္ႂကြားေနလိုက္မလဲ။
ထိုမၽွေလာက္ JeonJungkook ကို
႐ူးခဲ့ပါသည္.....။
ခ်စ္တာနဲ႔ ေဘာင္ခတ္လိုက္၍မရေအာင္
အကန့္အသတ္မဲ့ခဲ့ပါသည္။
မ်က္ႏွာေလးသည္ပုခုံးေပၚမွီထားကာ
စကားပင္မေျပာနိုင္ခဲ့...။
ခုံေအာက္ျပဳတ္က်ေနေသာအဝတ္အစားမ်ား
ကိုေကာက္ယူကာျပန္ဝတ္ေပးသည္အထိ
သူေမာေနဆဲ......။
သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အက်ီေတာင္ျပန္မဝတ္နိုင္
ေဘာင္းဘီတထည္သာကိုယ္ေပၚျပန္ေရာက္
နိုင္ခဲ့ၿပီး...မ်က္လုံးပင္မဖြင့္နိုင္ေတာ့ေသာ
ေယာက်္ားေကာင္းေလးအား ေရတိုက္ရသည္။
အေတာ္တန္ၾကာမွပုံမွန္အသက္ႏူန္းျဖင့္
ႏွလုံးခုန္သံေတြျပန္မွန္လာေတာ့
သူကားကူရွင္အားမွီထားခိုင္းကာ
"ခဏေလးၿငိမ္ေနေနာ္...ကိုယ္အက်ီေသခ်ာ
ျပန္ဝတ္လိုက္အုန္းမယ္..."
ေခါင္းညိတ္ျပကာမ်က္လုံးေလးေတြျပန္ပြင့္
လာၿပီး အက်ီဝတ္ေနမွုအားစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"Jimin တကိုယ္လုံးမွာေသြးစေတြႀကီးပဲ..."
"မင္းေၾကာင့္ေလ....."
"ႀကိဳက္တယ္....."
"..............."
"Jimin လည္းႀကိဳက္တယ္မလား...."
"အင္း....ဒီလိုပါပဲ...."
"ေနာက္မၾကာမၾကာ ဒီလိုေနရေအာင္....."
ေျပာရဲလြန္းသည္ထိုေကာင္ငယ္ေလးသည္
တလုံးခ်င္းပီပီသသပင္....။
သိမ္းပိုက္ဖို႔ဟန္ေရးျပခဲ့သူက
ParkJimin ဆိုေပမယ့္
တေနရာမွအေကာင္းပကတိမက်န္ေအာင္
ေသေသခ်ာခ်ာအသိမ္းပိုက္ခံခဲ့ရသူ
မွာလည္း ParkJimin ပင္....။
"က်ေတာ္နည္းနည္းလည္းရွက္ေနတယ္
အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ရေအာင္...."
"ငါရွက္ဖို႔လည္း ထားပါအုန္းကြာ....."
"ပိုင္သြားပီေပါ့ေနာ္....."
အနားနားတိုးကပ္လာကာထုံးစံအတိုင္း
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာကာေမးလာေသာ
ေမးခြန္းအားသူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
ေမာပန္းေနေသာမ်က္ဝန္းအေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့
ေလးေတြသည္ေတာက္ပလာရင္း
ထပင္ရီလိုက္ေသးသည္...။
"ဘာရီတာလဲ....မင္းက...."
"ခုမွျပန္ေတြးမိရင္း အရမ္းရွက္လာလို႔....
က်ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲJimin...."
"အရွက္ေျပေအာင္ေျဖရွင္းေပးရမွာေပါ့..."
ရင္ခြင္ထဲတိုးေနေသာထိုေကာင္ငယ္ေလး၏
ယားတတ္လြန္းသည့္ေနရာေတြအား
အတင္းခ်ဳပ္ကာ တရႊတ္ရႊတ္နမ္းေပးလိုက္ေတာ့
က်န္ခဲ့ေသာမိနစ္ပိုင္းက ေသာင္းက်န္းသူ
မဟုတ္ေတာ့သည့္အတိုင္း
တသြင္သြင္တားရင္း သူ႔ရင္ခြင္မွထြက္ေျပးဖို႔
ႀကံေတာ့သည္။
လႊတ္ေပးစရာလား.....။
................။
Jungkook အားအိမ္ျပန္ပို႔ေပးကာ
သူ႔အိမ္သို႔ကားမွန္မွန္ေမာင္းရင္းျပန္လာခဲ့သည္...။
ညဆယ္နာရီဆိုေသာအခ်ိန္သည္အနည္းငယ္
ေတာ့ေနာက္က်ေနပီမို႔ ေျခသံဖြဖြေလးနင္းကာ
အခန္းဆီသို႔တက္သြားလိုက္သည္။
ပုံရက္သားလဲက်မသြားေပမယ့္အနည္းငယ္ေတာ့
အားနည္းသြားပုံေပၚေသာေကာင္ေလးသည္
ေယာက်္ားကြ ဆိုေသာစိတ္ႏွင့္သူ႔ေရွ႕တြင္
အမ်ားႀကီးဟန္ေဆာင္ေသာ္လည္း
ဒီယုန္ကေလး အဆိုးဒဏ္က ေသးမွမေသးဘဲ...။
ေႏွးတုံ႔ေႏွးတုံ႔ႏွင့္အိမ္ထဲတန္းတန္းမတ္မတ္
ဝင္သြားနိုင္မွ သူစိတ္ခ်ရသည္။
အိပ္ယာေပၚတြင္ပစ္လွဲခ်ေတာ့ ေအာင့္မ်က္
သြားေသာခါးေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ရွုံ႔မဲ့ပစ္လိုက္သည္...။ေကာင္ေလးေရွ႕မွာ
ေတာ့သံမဏိလူသားလိုမ်က္ႏွာဖုံးစြတ္ခဲ့တာကို
အရမ္းနာသြားလားဟု တဖြဖြမ်က္စိေဒါက္ေထာင့္
ေမးေနတာေၾကာင့္ေရႊစိတ္ေတာ္ေလးမညိဳေရး
ေအးေဆးပါဟု...ကားေမာင္းရင္းျပန္ေျဖခဲ့ရေသးသည္။
လင္းခနဲဖုန္းScreen ေၾကာင့္ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့
Hanna ဆီမွMissCallမ်ားဆယ္ခ်ီ....။
ရန္ျဖစ္ပီးရင္သူျပန္ညႇိမည္....။
Hanna ပုံေသနည္းေတြသည္ေတာ္ေတာ္ရိုးအီလွၿပီ။
"ေသေတာ့မွာပဲကြာ......"
တစ္ေယာက္ညီးညဴးရင္းေရခ်ိဳးရန္အက်ီ
ခၽြတ္ေနတုန္းဝင္လာေသာဖုန္းသည္
Hanna ဆီမွမဟုတ္...။
JinHyungထံမွျဖစ္ေနသည္။
Jungkook ဆက္တာမ်ားလားဟုေတြးကာ
ခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္သည္။
"Hello...."
"ParkJiMin....!!!!!"
JungKookမဟုတ္ဘဲJinHyungအသံသည္
ေဒါသေတြမထိန္းခ်ဴပ္ထားပုံရကာ
ဖုန္းကိုင္ကိုင္ခ်င္းပင္အသံကုန္ေအာ္ေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...Hyung...."
"မင္း႐ူးသြားပီလား....မင္းဦးေႏွာက္ပ်က္သြား
ၿပီလား....ငါအခ်္န္မရွိေတာ့လို႔
ခုခ်က္ခ်င္းလာ ထိုးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္...."
"က်ေတာ္ Hyungကိုဘာလုပ္လို႔လဲ...."
"မင္း Kookieကိုဘာေတြလုပ္ပစ္လိုက္တာလဲ
ကေလးကျပန္လာတာလွုပ္ေတာင္မလွုပ္ဘူး
ငါအဝတ္အစားလဲေပးမလို႔
တကိုယ္လုံး...တကိုယ္လုံးရစရာမရွိဘူး....
မင္းလက္ခ်က္မလား....ငါ့ကိုေျပာစမ္း...."
"သူေတာ္ေတာ္အဆင္မေျပေနလို႔လား..."
"ေမးစရာမလိုဘူး...မင္းကိုငါစဥ္းစား
နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ထင္ခဲ့တာ
ခိုးေတြ႕တာေလာက္ကိုငါမေျပာဘူး
ငါ့ကေလးေပ်ာ္ေနတာပဲဆိုၿပီး
ငါၿငိမ္ေနေပးခဲ့တာ....
မင္းဒီအေျခအေနအထိဆြဲခ်သြားမွျဖစ္မွာလား
မင္းမွာ LeeHanna နဲ႔ေလ..."
"အဲ့တာဘာျဖစ္လို႔လဲ အခ်ိန္တန္က်ေတာ္
ေကာင္းေကာင္းေျဖရွင္းနိုင္ရင္ပီးေရာမလား"
"ငါဟိုးအစထဲကတားခဲ့တာကိုေတာင္
ဂ႐ုမစိုက္သလိုလိုနဲ႔ ငါ့ကေလးဘဝကို
ဖ်က္ဆီးပစ္တဲ့ေကာင္....."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္....."
"မင္းလြယ္လြယ္ေလးမေျပာနဲ႔ParkJimin..
အရင္ကတြဲ႐ုံေတြ႕႐ုံက ေျဖရွင္းဖို႔လြယ္တယ္
ငါတခုခုနဲ႔အာ႐ုံလႊဲပစ္လိုက္လို႔ရတယ္
Jungkook အေၾကာင္းငါအသိဆုံး
ခုဟာက သူ႔စိတ္ထဲမွာနက္နက္နဲနဲအရမ္း
စြဲလမ္းသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ....
ဒါမင္းဘက္ကအရမ္းေဘာင္ေက်ာ္လြန္းသြားၿပီ
မင္း Kookie ကိုကစားေနတာ
ဒီေန႔ Hanna မင္းနဲ႔အဆင္မေျပျဖစ္တဲ့
အေၾကာင္းဖုန္းေျပာသံငါၾကားတယ္
ပီးေတာ့ Club ကိုထြက္သြားတယ္
မင္းကမင္းရည္းစားနဲ႔ အဆင္မေျပတိုင္း
ငါ့ကေလးကိုေခၚၿပီး......"
"Hyung....!!!!!က်ေတာ္Jungkook ကို
ဘယ္တုန္းကမွမကစားခဲ့ဘူး....
Hyung စကားက သိပ္ျပင္းထန္လြန္းတယ္...."
"မင္းLeeHanna ကိုလည္းမလႊတ္
Jungkook ကိုလည္းမလႊတ္နိုင္ဘဲ
မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ေနတာကေရာ
မျပင္းထန္ဘူးလား ခုအိပ္ယာထဲကကိစၥအထိေတာင္
မင္းကလူေကာင္းေလ မင္းကႀကီးတဲ့သူေလ
မင္း မဖ်ားေယာင္းဘဲဒီကိစၥကျဖစ္မလာဘူး"
"က်ေတာ့္ က္စၥေတြပါ Hyung...
Jungkook ကိုပဲဂ႐ုစိုက္ေပးပါ....."
"ဘာ....ParkJimin
ဒါေျဖရွင္းလို႔လြယ္မဲ့ကိစၥမ်ိဴးမဟုတ္ဘူးေနာ္
ငါ့ကေလးတခုခုျဖစ္လို႔ကေတာ့
မင္းကို တရားစြဲမယ္...."
"ခ်စ္လို႔ႀကိဳက္လို႔ အိပ္ခဲ့တာ
စြဲ ခ်င္ရင္လည္း စြဲဗ်ာ....
က်ေတာ္လည္း အတတ္နိုင္ဆုံး
ေရွာင္ခဲ့တာပဲ....မရလို႔ေပါ့...."
"အရွက္တကယ္မရွိတဲ့ေကာင္....
ေအး...မင္းထပ္ပီးပတ္သတ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔
မင္းဟိုမလြတ္ဒီမလြတ္ထပ္လုပ္ရင္
ငါနဲ႔ Kookie အေဝးကိုထြက္သြားလိုက္မယ္
ငါအႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာတယ္
ေနာက္ဆုံးနာက်င္ရမွာ Kookie ပဲ ..
ငါ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့ ဆိုပီး
အ႐ူးထၿပီးလႊတ္ထားေပးခဲ့တာေတြကို
ေတာ္ေတာ္ေနာင္တရေနပီ"
"က်ေတာ္ေဆးတိုက္ထားတယ္...
ၾကက္ေပါင္းရည္ေလးလုပ္ပီး
ညစာလုပ္ေပးလိုက္ပါ ဗိုက္ဆာေနမွာ
မနက္ျဖန္တေနကုန္အိပ္ပါေစ.
တခုခုဆို ဖုန္းဆက္ေပးပါ
က်ေတာိလာၾကည့္ေပးမယ္....."
"ငါ့ကိုစကားလမ္းေၾကာင္းေတြလာမလႊဲနဲ႔....!!!"
"က်ေတာ္အရမ္းပင္ပန္းေနလို႔
နားေတာ့မယ္...."
ParkJimin သည္ မွားကလည္းမွားေနသည္..
ေထာက္ၿပ ေနာက္ဆုတ္ခိုင္းလည္းလုံးဝဂ႐ုမစိုက္
သည့္ေျပးရိုက္ပစ္ခ်င္စရာအခ်ိဴးကိုစကား
ေျပာမိတိုင္းပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့ျမဲ....။
SeokJin သည္က်သြားၿပီျဖစ္ေသာဖုန္းကို
ျပန္မေခၚျဖစ္ေတာ့ လိပ္ျပာငယ္၏အခန္းေလး
ထဲဝင္ကာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ
သူသိပ္ခ်စ္ရေသာကေလးေလးအား
အၾကာႀကီးၾကည့္မိခဲ့သည္။
အရင္လို အခန္းထဲ အသိစိတ္ေပ်ာက္ကာ
ေတာင္စဥ္ေရမရ ဘဝေလးမွ ပုံမွန္လူငယ္ေလး
လို အဝတ္အစား အေနအထိုင္ အျပဳအမူေလး
ေတြေျပာင္းလဲလာေတာ့ သိပ္ဝမ္းသာခဲ့တာ...။
အဆက္အစပ္မရွိေသာစကားေတြမၾကားရ
ေတာ့ဘဲ ေရေရရာရာစကားေလးေတြျပန္ၾကား
ရေတာ့ သိပ္ေက်နပ္ခဲ့တာ.....။
ေဆးစစ္ခ်က္ေတြထြက္လာတိုင္း
အမ်ားႀကီးေကာင္းမြန္ေနပါပီ...ဒီတိုင္းေလးသာ
ဆက္ဂ႐ုစိုက္နိုင္ရင္ အလုံးစုံေပ်ာက္ကင္းသြား
ေတာ့မွာဟု MinYoongi ကအားရပါးရ
ေျပာျပတိုင္း သိပ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာ...။
အရာခပ္သိမ္း၍အရင္းခံက ParkJimin အျပင္မရွိ။
ParkJimin က ေဆး...
ParkJimin က အေျဖ....။
စိတ္ေတြေမာလိုက္တာဆိုတာ......။
.......................
"ေနာက္လည္း ယူ႔ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔အဆင္မေျပရင္
ေခၚတိုက္ပါအုန္း....."
"အဟက္...ဘာကိုမေျပတာလဲ ေျပတယ္...
ParkJimin က ငါ့လက္ခုပ္ထဲကေရပဲ..."
"ထားပါေတာ့ ထားပါေတာ့...."
သူေဌးသမီးေလးငါးေယာက္ဝိုင္းစုကာ
႐ုပ္ရွင္မင္းသားတခ်ိဳ႕ ေမာ္ဒယ္ေကာင္ေလး
တခ်ိဴ႕ႏွင့္ အရက္ဝိုင္းသည္ ေစ်းႀကီးလြန္း
ေသာ ပစၥည္းအသုံးအေဆာင္ေတြအျပည့္..။
ရည္းစားနဲ႔ရန္တစ္ခါျဖစ္တိုင္းLeeHanna
ကသန္းခ်ီျဖဳန္းကာစိတ္ေျဖေဖ်ာက္ေလ့ရွိတဲ့သူ...။
အားလုံးက အားက်ေသာမ်က္လုံး
မနာလိုေသာမ်က္လုံး ေဝဖန္ခ်င္ေသာမ်က္လုံး
ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ေပါ့....။
"အရမ္းမရစ္ပါနဲ႔ Hanna ရယ္
အရမ္းဆိုးျပရင္လည္း ေယာက်္ားေတြက
စိတ္ကုန္တတ္တယ္ဟ...."
"ေနစမ္းပါ.....ငါ့ကိုဘယ္သူကစိတ္ကုန္ရဲမွာလဲ..."
ဝိုင္ခြက္အားခ်လိုက္ကာဖုန္းအားေကာက္ကိုင္
လိုက္ၿပီးေနာက္ ဟိုဟိုဒီဒီေလၽွာက္ၾကည့္မိသည္။
ေဒါသေတြကေတာ့တကယ္ထြက္ေနတာ
ထိုေၾကာင့္လည္းလူစုကာအရက္လာေသာက္ေနျခင္း။
Jimin သူမအေပၚ ဆက္ဆံပုံေတြသည္အသက္မပါ
ေတာ့တာၾကာပီမလို႔ ႀကိတ္ႀကိတ္ေလာင္ေန
ရတာလည္းၾကာေတာ့အဆင္မေျပေတာ့ပါ။
သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕ေတာ့ဟန္လုပ္ကာအဖက္ဆယ္
ေနရသည္။
LeeHanna သည္ဘယ္ေတာ့မွမက်ဆုံး....။
Internet တြင္ဟိုဟိုဒီဒီေလၽွာက္ၾကည့္ေနရင္း
Notiသံတခုနဲ႔အတူေရာက္လာေသာဓာတ္ပုံ
သုံးပုံသည္ သူမခါးေတြအားမတ္သြားေစသည္။
Hanna....ဒါ နင့္ဘဲမလား....?
Busကားမွတ္တိုင္ေရွ႕႐ုပ္ရွင္ရိုက္ေနသူက
Jimin မွန္းမ်က္ႏွာမျမင္ရလၽွင္ေတာင္သူမသိပါသည္။
ရင္ကိုမီးစနဲ႔ထိုးလိုက္သလိုမ်ိဳး.....။
မိုးေရထဲတြင္ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္
တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားေသာပုံမ်ား...။
ေျပးဖက္ေသာ လူအားအေလာတႀကီး
ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ေအာ္ေတာင္ရီခ်င္မိသည္။
ေနာက္ထပ္တပုံသည္ပို၍ျပတ္သားစြာ
သူမ ေယာက်္ားေလာင္းလ်ာက
သိပ္မုန္းလွေသာလူသား၏ရင္ခြင္ထဲမွာ
အံဝင္ခြင္က်....။
ေနာက္ထပ္တပုံသည္ကားေပၚသို႔တက္သြား
ခဲ့ၾကေသာပုံ....။
ငါတို႔ေတြ႕လိုက္တာ နင္သိသင့္တယ္ထင္လို႔
ရိုးရိုးဆက္ဆံေရးမ်ိဳးေတြမဟုတ္ဘူးနဲ႔တူတယ္
နင္တို႔ေစ့စပ္ထားတာမလား...?
သူက ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ
ျပသနာတက္ေစခ်င္လို႔ပို႔တာမဟုတ္ဘူးေနာ္...
ငါတို႔က ခင္လို႔....
ဝမ္းသာအားရလွမ္းပို႔ေနၾကတာကိုမသိရင္
ခက္မယ္....။သူမဘဝႀကီးေျဖာင့္ျဖဴးေနတာ
ကိုရိုက္ခ်ဖို႔ေစာင့္ေနၾကတဲ့လူေတြႀကီးပဲ...။
ဒါကလည္းတကယ္ရိုက္ခ်က္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္...။
Jimin လူပဲသူမနားမွာရွိၿပီး
စိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ အေျဖကိုေစာစီးစြာသိခဲ့ရတာေပါ့
မေမၽွာ္လင့္ဘဲေရာက္လာေသာဓာတ္ပုံသုံးပုံအား
ခ်က္ခ်င္းဖ်က္လိုက္ကာဝိုင္ခြက္အားဆြဲယူ
ေသာလက္ေတြတုန္ေနခဲ့သည္။
"Hanna ေနမေကာင္းဘူးလား....."
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး....."
သူငယ္ခ်င္းေတြကဝိုင္းၾကည့္ေနတာေၾကာင့္
ပုံစံမပ်က္ဝိုင္တက်ိဳက္ေသာက္ရင္း
သူမကမၻာႀကိတ္ပ်က္ေနၿပီ။
ဖုန္းအားထပ္ယူကာထပ္ၾကည့္ေတာ့
ထပ္ပို႔ေနေသာစာမ်ား.....။
ဘယ္ထဲကလဲ....?
ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေဖာက္ျပန္ေနၾကတာလဲ...?
ဆံပင္ရွည္ေတြအားသပ္တင္ကာသူမစိတ္အမ်ား
ႀကီးလွုပ္ရွားေနခဲ့သည္။ဘာမွမသိဘဲ
Jimin နားကပ္ကာ တိုးေဝွ႕အရွက္မဲ့ခဲ့မွုမ်ားကို
တကြက္ခ်င္းျပန္ျမင္လာေတာ့ဝိုင္ကိုသာဖိေသာက္
ေနမိသည္....။
ငါJeonJungkook ကိုေတာ္ေတာ္ကို
ေလၽွာ့တြက္ခဲ့မိတာ.........။
ဒါဆို ParkJimin ကေရာ....?
ဓာတ္ပုံေတြကဖ်က္သာဖ်က္ပစ္ခဲ့တာ
မ်က္လုံးထဲတြင္ပုံႏွိပ္ထားသလိုကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း။
ငါစိတ္ဆိုးသြားတာကိုလာမေခ်ာ့ခဲ့ဘဲ
မိုးေရထဲမွာ .....သူက....။
အေျဖကိုျမန္ျမန္သိရေတာ့လည္း
ျမန္ျမန္ေျဖရွင္းလို႔ရတာေပါ့....။
"ငါ....ငါျပန္ေတာ့မယ္..."
"ဒီညမျပန္ေတာ့ဘူးဆို...."
"ျပန္ခ်င္လာလို႔....."
"နင္ကလည္း....."
အိတ္နဲ႔ကားေသာ့အားျမန္ျမန္ယူကာClubမွ
အျမန္ဆုံးေျပးထြက္ခဲ့သည္။
ကားပါကင္သို႔ေလၽွာက္လာသည့္လမ္းတြင္
ေဒါက္ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္သည္အေႏွာက္အယွက္
ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ဆြဲခၽြတ္ကာလႊင့္ပစ္လိုက္
ရင္းကားေပၚသို႔ေရာက္သည္။
လက္ေတြတုန္ခါေနတာေၾကာင့္ေသာ့ကိုပင္
ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းမထိုးနိုင္ခဲ့။
မငိုခ်င္ဘဲ ေတာက္ေလၽွာက္စီးလာေသာမ်က္ရည္
ေတြ...။
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္တခ်က္ရိုက္လိုက္သည္။
ဒါငိုစရာလား.....LeeHanna...။
အျမင့္ဆုံးအရွိန္ျဖင့္ကားကိုေမာင္းလာရင္း
ျမစ္ကမ္းေဘးသို႔ဦးတည္ေနခဲ့သည္။
အံႀကိတ္ထားကာမ်က္ရည္ထပ္မက်ေစရန္
ထိန္းခ်ဳပ္ထားရျခင္းသည္ေသေလာက္
ေအာင္ကိုခက္ခဲလွပါသည္.....။
လူမရွိေသာျမစ္ကမ္းတေနရာတြင္ကားအား
ထိုးရပ္ကာ မ်က္ႏွာတခုလုံးအားလက္ျဖင့္အုပ္
ထားရင္း အေျခအေနတခုကိုသူမဘယ္လိုမွ
စဥ္းစား၍မရပါ....။
Jimin နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးစိတ္ေတြပင္ပန္းေနတာ
ၾကာခဲ့ၿပီ....ဒါေပမယ့္ အေျဖကJeonJungkook
လို႔ေတာ့ ေယာင္လို႔ပင္မထင္ခဲ့။
ဒီေလာက္႐ုပ္ဆိုးတဲ့ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကိုေတာ့
Jimin လုပ္လိမ့္မည္ဟု လုံးဝမထင္ထား...။
အလုပ္ေတြမအား၍ေသြးေအးတာမ်ိဳးဟု
ေစာက္႐ူးလိုေတြးမိေသးခဲ့တာ....။
LeeHanna သည္ကားမွန္အလုံပိတ္ကာ
အသံအက်ယ္ဆုံးျဖင့္ေအာ္ငိုခဲ့ပါသည္။
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေအာ္ငိုခဲ့ပီးတဲ့ေနာက္
ခ်က္ခ်င္း JeonJungkook ဆီသြားရမလား
ParkJimin ဆီသြားရမလား
ဆိုတာ အလၽွင္အျမန္စဥ္းစားေနသည္။
မ်က္လုံးေတြသည္ေယာက္ယက္ခတ္လၽွက္
ေနာက္ဆုံးတြင္ တစ္ခ်ိန္လုံးလူတိုင္းအေပၚ
အၾကည္ဓာတ္မဲ့ခဲ့သူပီပီ လုပ္ရမဲ့အလုပ္ကို
ေသေသခ်ာခ်ာဆုံးျဖတ္နိုင္ခဲ့ပါသည္။
ဇာတ္ညႊန္းအတိုင္း က်မကိုသစၥာေဖာက္ရသလားဟု
ငိုယိုကာ ေၾကကြဲျပရမွာလား...
ေဝးပါေသးတယ္ ...ေတာ္ေတာ္ကိုေဝးတယ္..
ငါ့ခ်စ္သူကို နင္ဘာလို႔လုယူသလဲဟု
အခန္းပိတ္ႏွိပ္စက္ရမွာေပါ့.....
ရိုးလြန္းပါတယ္...ေတာ္ေတာ္ကိုရိုးလြန္းတယ္.....။
JeonJungkook ၏မူရင္းစိတ္အရင္းခံက
အထိအခိုက္မခံ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့ေနတာ
မဟုတ္....အေျခအေနအရ ေျပာင္းလဲသြားရမွန္း
လူတကာအသိ။
တျဖည္းျဖည္းျပန္ေကာင္းလာလၽွင္
သူမအတြက္ သိပ္ကိုခက္ခဲသြားနိုင္ပါသည္....။
မ်က္ရည္ေတြအားသုတ္ကာ
အေသသပ္ဆုံးဇာတ္သိမ္းပစ္ဖို႔ရန္သာလိုအပ္ပါသည္။
Jimin ကိုလုံးဝလက္လႊတ္မေပးနိုင္ပါ....
ဘယ္ေတာ့မွလည္းအရွုံးမေပးနိုင္ပါ....
LeeHanna ဟာ အျမဲေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနရမဲ့သူ....။
ၿပီးေတာ့ Jimin ကိုခ်စ္တယ္....
အခ်စ္ကအေရးမႀကီးေပမယ့္ ထည့္တြက္ပါရေစ...
တကယ္မက္မက္ေမာေမာကိုခ်စ္ခဲ့မိလို႔ပါ....။