How was it? Your comments will be highly appreciated.
CHAPTER EIGHT
SLEEPING BEAUTY
"Wala na po bang ibang paraan?" I feel like I'm about to be exiled. I will live with Mrs. Craftster... with Uryll. Pakiramdam ko parusa sa akin ang gagawing pagtira ko kasama sila. I don't know Mrs. Craftster but Ynior trusted her so much. Pero iba ang nararamdaman ko kapag naririnig ko ang pangalan niya. Maybe it was hard for her. Her brother died for her family, just to protect them from the demons.
Losing someone so dear to you is a torture; I experienced it firsthand when I lost my father too. It was damn painful. To think na ako pa talaga ang dahilan kung bakit siya namatay.
"No." Ynior retorts, "She knows what to do to you, Nathalia. She trained her brother in his younger years. She traded going to school just to be with him."
I heaved a sigh. Things you do for love. Of course, kailangan mag sakripisyo para sa mga taong mahal mo. Minsan, you have to give up your own happiness for them to be happy. It's a give and take relationship.
"Pero bakit kasama si Uryll?" I asked. Pwede namang ako na lang. Uryll has the Ice Imaclum and he can perfectly control his power.
Ynior smiled sheepishly, "Hindi ibig sabihin na kapag kontrolado mo na ang kapangyarihan mo ay malakas ka na... Sometimes, the weak is hiding in a strong physique." Makahulugan niyang sabi.
My brow creased. Anong ibig niyang sabihin?
"Kailangan niya ring hanapin ang sarili niya, Ms. Delacroix. Mr. Hutchinson is one lost soul."
Mas lalo lang akong naguluhan sa mga sinabi ni Ynior. "Does this mean, he'll be with me all throughout the duration of my stay in Mrs. Craftster's house?"
He grins like a schoolboy, "Yes. If things gone wrong, just cross the bridge when you get there." He winks and chuckled a bit. Tumayo siya at inayos ang sarili. "Rest, Nathalia. I will send them back here. They will tell you the drill." He said. Akmang aalis siya nang marinig niya muli ako.
Out of nowhere, hindi ko napigilan ang bibig kong itanong sa kanya ang kanina ko pa naiisip, "Who are you, sir?" I just recognized him as Ynior, the headmaster of Worthwood Academy. But I want to know him more. He's a puzzle to me.
Hinarap niya ulit ako na may ngiti sa mukha, "I thought you wouldn't ask that. Kanina ko pa nababasa ang isip mo..." I flushed like the color of the tomato. Urgh! Nakakahiya. I want the bed to eat me alive right now. Isa sa dapat ko na ring makontrol ay ang pagsara ng isip ko para hindi na mabasa ng iba. I need to keep things for myself. Lalo na't minsan, hindi ko mapigilang manlait.
"I am Magnus Axejor Leufred Clayhanger."
Oh.
"I prefer Ynior." I flushed in embarrassment. Are his parents drunk or something when they named him? It's too long for a person's name. Hindi ako makatingin sa kanyang mga mata. From my peripheral vision, I can see that he is smiling from ear to ear. "Your name is too mouthful." I said without filter.
That sounds so rude!
"I guessed it right! Anyway, hindi na ako magtatagal. Mrs Craftster will accompany you together with Mr. Hutchinson. You still have enough time to pack up your things. You'll be leaving first thing tomorrow." He went out of the door even before I could fire him questions.
Pinilit kong tumayo kahit na medyo nahihilo pa ako dala ng pagsakit ng ulo ko. Lumapit ako sa floor to ceiling na bintana. Hinawi ko ang malapad ang mahabang kurtina na tumatakip sa malaking bintana. Palubog na pala ang araw. I slept for three long days. Ang dami ko na palang absent. Buti na lang at nagising na ako ngayong araw.
Sleeping beauty. Natawa ako sa sarili kong iniisip.
"You're not beauty."
Napatalon ako sa gulat nang mapalingon ako sa kanya... I automatically appalled when I saw him, "Why are you here?"
He shrugged, "To babysit you." He grins.
Nakakabigla pa rin na aside pala sa pagiging stoic at pokerfaced ni Uryll, may alam pa pala siyang ibang expression. I've seen him smirked, grinned, appalled, grimaced and flushed—just for a beep second. Pero sigurado akong namula siya nun.
I rolled my eyes heavenwards, "Oh shut up! You don't have the heart to do that." I retorted.
His expression grimed after he heard what I said. Don't tell me, nasaktan siya sa sinabi ko? "Paano ka naman nakakasigurong wala nga akong puso?" I'm gonna be with this man for I don't know how long! Sana talaga hindi kami puro ganito. Nakakatanda kung palagi kaming mag-aaway. "In fact, I've been looking after you since the day you were rushed here. Now tell me, wala ba talaga akong puso?"
Damn! I was taken aback. I ran out of words to say.
"You can't handle my wittiness, do you?" He grinned.
I want to wipe off that grin on his face right now. It's taunting me! "That silly smile doesn't suit you." I fired back.
He points out my hair and smirks, "That bird's nest hairstyle suits you better." He said as if mocking me.
Oh my goodness! Napahawak ako sa buhok ko matapos niyang sabihin 'yon. And he's right! Parang pugad ng ibon ang buhok ko! "Damn you! Umalis ka nga!" I sounded like a real loser now. Urgh!
"You're right. You're a loser."
Can he go back to his old self? Iyong walang ka emo-emosyon. Mas mabuti pa 'yon kesa sa balahurang lalakeng 'to! His pokerfaced face is way better than this smirking ass in front of me. Nakakainis na siya! He's using the advantage of reading my mind! Wala akong pwedeng itago sa kanya ngayon, lalo na ang mga panlalait ko dahil alam kong nababasa niya ang lahat ng nasa isip ko ngayon!
Since I can't read his mind, waging-wagi siya sa pambwi-bwisit sa akin ngayon. "Wait until I learn how to use my telepathy ability and you'll say sorry to me, Hutchinson." Banta ko.
"I can't wait for that to happen, Delacroix." He winks.
Damn! It was a wink! A wink from Uryll Hutchinson! Sadly, Briz is way cooler than him.
I rolled my eyes. I hit his chest para maalis sa harapan ko.
"Feisty." He chuckled.
"Harang ka kasi." I want to hit him hard on the face. But my guts only directed to his chest. His damn hard chest! "Ano bang ginagawa mo rito?" Tanong ko at naupo sa kama ko.
Hinila niya ulit ang silya niya kanina. He primitively crossed his arms. Bigla na lang nag shift ang mood niya, "I heard that we'll be living with Rachel Craftster. We're due to leave tomorrow." He said.
Nalungkot ako bigla. Naisip ko kasing hindi ko makakasama ang iba naming kaibigan sa mga susunod na araw dahil nga ipapadala kami sa lugar na hindi ko pa alam. This is a big step to Ynior, I know. He wanted me to learn to control my Imaclum to lessen the troubles. Mabuti na rin siguro 'yon para sa lahat at para sa akin. Rachel knows what to do. I just hope mabilis akong matuto.
"I don't want to live with you." He interjected.
Sinamaan ko siya ng tingin. "As if naman gusto kong makasama ka rin sa iisang bahay." Sagot ko.
Tumango-tango si Uryll, "Stay out of trouble and we're good." Sabi niya na ikinabigla ko. He's calm and collected. Pero wala sa akin ang tingin niya nang sinabi niya 'yon. Nasa sahig at parang may malalim siyang iniisip.
"I won't promise." Sagot ko rin.
Trouble and many other instances are always unexpected. Hindi man sadyain, kapag talagang mangyayari, mangyayari talaga. Kahit pigilan, wala pa ring magagawa ang sino man.
He looked straight into my eyes, "You could at least try. I don't need shitty promises either." He said nonchalantly.
Nagbukas ang pinto at pumasok si Mrs. Craftster—she hadn't introuduced herself yet to me yata hindi ako sigurado kung siya nga ba ang sinasabi ni Ynior na makakatulong sa akin.
"Hi. How are you feeling?" She asked.
Napaayos ako ng upo at napatingin sakanya, "Okay naman po ako." Sagot ko. I'm just a little dizzy pero kaya ko naman.
She smiles genuinely, "That's good." Ang bata niya tignan sa buhok niya. And also, she has fair white complexion. "I am Rachel Craftster." Pagpapakilala niya.
I nodded and extend my hand, "I'm Nathalia Delacroix." We shook hands for a moment at kaagad ko ring binawi.
She looks at me amusedly, "Relax, dear. I am here to help you." Lumapit siya sa akin at naupo sa tabi ko. "I know my brother is happy, now that I finally found someone who has the same Imaclum like his." Nailing siya at pinakatitigan ako, "Sadly, he's not here anymore."
My heart is racing fast. Eto ang unang beses na may narinig akong nagsabing natutuwa siyang makilala ako na isa sa may mga malalakas na kapangyarihan. These past years, it was so hard for me. This talk with Rachel Craftster is such a relief for my part.
I lost track of my reverie. Sobra akong natulala sa sinabi niya. I'm so happy right now.
Tumayo siya at ngumiti, "Rest, you need a lot of energy for tomorrow." She diverted her vision to Uryll, "I'll meet you tomorrow outside Cisos' gate." And she went out.
Pagkasara ng pinto ay siya ring pagtayo rin ni Uryll. Napalingon ako sa kanya nang padarag niyang itinabi ang silya. "Get up. Uuwi tayong Cisos ngayon." Sabi niya at tinapunan ako ng tingin. Umirap siya at lumabas na rin ng kwarto.
Ano pa nga ba ang magagawa ko? Nag desisyon na ang prinsipe.
I rolled my eyes in exasperation.
Sa tabi ng kama ko, may isa pang silya kung nasaan ang isang pares ng damit na gagamitin ko pamalit. Wala na akong nagawa kaya tumayo ako at inayos ang hinigaan ko. Nagbihis at siniguradong wala akong maiiwan na gamit.
He was waiting for me outside my room. Prenteng nakasandal sa pader habang hinihintay ang paglabas ko. Sana pala tinagalan ko ng mamuti ang mga mata niya sa kakahintay.
"Ano?" Singhal ko.
Presensya palang niya, nakakainis na. Itinuro niya ang buhok ko, "You don't have that bird's nest hairstyle anymore."
I pressed my lips into a hard line, nagpipigil akong sugurin siya at pagsasapakin! "Uryll, I'm tired. Give me a break, will you? Mamaya mo na ako inisin kapag okay na ang pakiramdam ko. I don't have the energy right now." Kapag talaga ako naging okay na, papatulan ko na siya. Akala niya ha! Naging madaldal lang siya pero hindi ibig sabihin nun okay na kami.
Babawi ako sa lahat ng pang bwi-bwisit niya!
Naramdaman ko na lang na sumusunod siya sa akin nang inagaw niya ang dala kong bag na pinaglagyan nila ng damit ko. Hindi ko siya nilingon at hinayaan na lang na sumunod sa akin. Hindi malayo ang infirmary sa Cisos kaya mabilis kaming nakarating sa gate nito.
If Briz and Uryll are bestfriends, kumpara naman sa ugali, medyo pareho sila. They are undeniably straightforward, only that Briz is way softer than Uryll. May puso naman 'yong isa kaysa sa kasama ko ngayon. Si Briz matatawag ko pang kaibigan pero 'tong si Uryll? Ewan ko nalang.
The castle looks so serene. Dahil papalubog na rin ang araw, I bet nasa kanya-kanya na silang mga kwarto para magpalit. Malapit na rin maghapunan kaya naghahanda na ang lahat. It's a tradition here in Worthwood Academy na sabay-sabay ang lahat sa pagkain. Now that Ynior is here, I bet lahat kami dapat talagang pumunta sa Eldford.
"Aakyat na ako, ako na ang magdadala ng gamit ko." Sabi ko at pilit na kinukuha sa kanya ang bag pero inilayo niya sa akin.
He arched his bow, "Umakyat ka na. Ako na magdadala." Sagot niya at inilahad sa akin ang hagdan. Hindi na ako nakipagtalo pa dahil wala talaga akong lakas para makipag-away pa sa kanya ngayon. I'm so beat!
Nasa tapat na ako ng pinto at dahan-dahan kong pinihit ang seradura. To my surprise, "Nathalia!" Halos tumalon papunta sa akin si Wina. Tuwang-tuwa siyang makita ako.
"Wina. H-hindi ako makahinga." Tinapik-tapik ko ang mga braso niyang nakapulupot sa akin ng sobrang higpit. Hindi ako masyadong makahinga dahil sa ginawa niya.
Kaagad siyang humiwalay sa akin pero nasa mga braso ko ang mga kamay niya, "Sorry. I'm just glad na okay ka na." She said enthusiastically.
"Buti nga nakauwi na ako. Nakakabagot doon." I said.
I blinked a couple of times after seeing Briz and Rio in our room. Hindi pwedeng pumasok ni isa man na taga Praelz. Mahigpit na ipinagbabawal 'yon! Rio is just happily grinning at me. Parang wala lang sa kanya na nandito siya sa Cisos.
"Hello Nathalia. Welcome back!" Rio greeted me with energy. "Kamusta ka na?"
"Hi." Sagot ko naman. I looked at Wina puzzled.
Napailing siya, "Sneaky dudes." She grumbled. Pinapasok na niya ako ng tuluyan at hinarap ang taong nasa likod ko. "Uryll, you're welcome too." Hinila niya pa si Uryll papasok para maisarado na niya ang pinto.
Tumayo si Briz mula sa pagkakaupo sa dulo ng kama ko at lumapit sa akin. "How are you feeling? May masakit pa ba sayo?" Tanong niya at pinapasadahan ako ng tingin.
Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. "Okay naman. Nahihilo lang ako konti. Ipapahinga ko nalang 'to mamaya, mawawala rin 'to panigurado." Sagot ko.
Pinaupo niya ako sa kama ko, "Rest first. We still have plenty of time before the dinner."
"Oo nga. Iku-kwento mo pa sa amin kung bakit nagkaganoon ang lahat. You owe us an explanation." Singit naman ni Wina. Tangong-tango ang kakambal niyang si Rio.
Huminga ako ng malalim at nagsimulang magkwento. Wala silang ibang ginawa kundi ang makinig sa lahat ng sinasabi ko. Nagsimula ako sa kung papaano ako napunta sa madilim na lugar na 'yon at walang boses na lumalabas sa bibig ko kahit anong pilit kong sigaw. Wala akong nagagawa dahil hindi ako makagalaw. Nakakarinig lang ako mga boses pero para akong naging bato dahil sa pamamanhid. I even told them about the part where Uryll freeze me and what I felt after that.
Briz smiles genuinely. Pangalawang beses kong nakita siyang ngumiti ng ganito. "I'm glad you're okay, Nathalia. We missed seeing you around."
I missed you too, Briz.
Ngumiti ako, "Na-miss ko rin kayo. Tatlong araw rin akong nawala."
Wina snorted and went near me. Niyakap niya ako sa tagiliran. "Wala na naman akong makakausap kapag gabi rito. Mawawala ka na naman ng ilang araw. Hindi ba ako pwedeng sumama sa inyo?" Tanong niya.
"Alam mong aalis kami?"gulat kong tanong.
Wala pa akong napapagsabihan na aalis na kami ni Uryll bukas. Balak ko sanang sabihin sa kanila 'yon mamaya pagkatapos kumain, hindi ko naman alam na may alam na pala sila. Or maybe, alam na talaga nila bago pa man masabi sa akin ni Ynior ang plano.
Tumango si Wina, "We kind of overheard earlier. Papasok sana kami sa kwarto mo but we sensed that Ynior was inside kaya umalis na lang kami. We waited for you here instead."
Tumango-tango na rin ako. "Bukas ng umaga na kami aalis." Sabi ko.
Rio grunted, "We'll be missing the two of you." Turo niya sa amin ni Uryll. "Days without you two will be boring for sure. Uwi kayo kaagad kapag natapos na kayo doon ha."
"Are we entertainers? Boring mo mukha mo." Medyo inis na sagot ni Uryll at binato si Rio ng unan sa mukha. Lumingon si Uryll kay Briz at itinuro si Rio, "Ikaw na bahala magpaligo ng bwisit sa taong 'to."
Briz grinned, "I'd love to." He said and winked at Rio who only glared at the two boys.
Nagkatinginan kami ni Wina at sabay na napa-iling. "Hay... boys. Ako na naman maiiwan sa mga 'to." Bulong niya.
Lihim akong napatawa. Days without them are boring indeed. Medyo nasanay na rin akong palagi silang nakikita kaya alam kong mami-miss ko silang tatlo. I just hope na mabilis kami makakabalik para naman makasama ko na ulit sila.
I want an honest opinion about this edited version. Please comment below what you think with this one. Kung mas better ba siya kaysa sa original. Thanks!