Telefonuma gelen ardı ardına bildirimlerle kaşlarımı çattım. Dağ evinin üçüncü günündeydik ve ben geldiğime ne kadar eğlensek de pişman olmuştum. Deli gibi donuyordum.
İnstagrama girdiğimde kaşlarımı çattım. Yüzlerce hakaret yağdırılırken yenileri de yazılmaya devam ediyordu.
Takipçim birden artarken yorumlarım ve dm kutum hakaretlerle ağza alınmayacak küfürlerle dolmuştu.
Ne olduğunu anlayamazken yutkundum. Twitter'ımda bundan farksız olarak dolarken oraya girdim ve gündemdeki birinci numarada olan adıma baktım.
Sikeyim ne oluyordu? Ünlü bile değildim.
Girdiğim gibi okulda çocuğu dövdüğüm videoyu gördüm. Yüzünü nasıl mahvettiğimi saniye saniye izlerken bir sürü hakaretin ardında sonun aklı olan biri durumu açıklama gereği duyarak bir tweet atmıştı.
Kim eğlence şirketlerinin stajyeri olduğu ortaya çıkan Jeon Jungkook'un bir zorba olduğu öğrenildikten sonra şirketten kovulduğu ortaya çıktı.
Vaov. Linç yiyordum resmen. İnsanlar bilmedikleri konu hakkında konuşmayı severdi. Babamın beni tanımasından nefret ettim. Yüzümde bir gülümseme oluşurken göz yaşım buna ters olarak ekrana düştü. İlgi manyağı biri olarak hakaretler kırıcıydı.
Babamı ararken yavaşça evden dışarı çıkmıştım. Üçüncü çalışta açtı.
"Nasıl beğendin mi sürprizimi?" Diye sordu.
"Yeterli gelmedi. Hala ayaktayım. İnsanların bir kaç hakaretine yıkılacak biri gibi mi görünüyorum? Senin ettiğin hakaretlerin yanında bu küfürler hiç bir şey çünkü. Ama baba..."
"Ah pardon. Ama Bay Jeon bu sefer yeterli derecede düşünmedin. Şah-mat olan sen olacaksın. Şirketinin itibarını etkileyecek. Beni şirketinin başına geçirmek istediğini sanıyordum. Hatta bu yüzden beni de davetlere falan sürüklüyordun."
"Jungkook bu olay unutulur. Senin bu hakaretleri kaldırabilecek bir psikolojin yok. Ah ayrıca diğer olay daha patlak vermemiş. Sabret biraz."
"Öğrenmiş olmalısın. Insanlar sorumsuz bir baba olduğunu düşünecek."
"Aksine ne kadar işkolik biri olduğumu görecek ve oğluna yeterli zaman ayıramadığı için pişman bir baba görecekler. Jungkook ben her şeyi düşündüm. Endişelenme. Sadece git ve her zaman yaptığın gibi ağla. En iyi olduğun konu."
"Ağlamayacağım. Bu sefer değil. Hatta sana yeminim olsun bunun intikamını senin unuttuğun an öyle bir alacağım ki şok olacaksın."
Telefonu kapatırken derin bir nefes aldım. Arkamdan sarılan kollarla kendimi bırakıp daha çok ağlarken Seokjin Hyung yatıştırıcı şeyler söylüyordu.
"Yoruldum." Dedim.
"Biliyorum. Gerçekten farkındayım. Ama söz veriyorum biraz daha idare et. Her şey çok iyi olacak. Senin hayatını biz düzelteceğiz. Yeni ailen biz olacağız tamam mı?" Diye sordu.
Kafamı iki yana sallarken Jimin de hızlıca kollarını bana sarmıştı.
"Dayanamıyorum. Nefes alamıyorum. Yoruldum. Gerçekten daha fazla güçlü kalamıyorum." Dedim ağlayarak. Beni en çok kıran şey baba dediğim insanın böyle bir şeyi özellikle plânlamasıydı. O kadar düşük bir hareketti ki...
"Sakin ol. Diğerleri de geliyor. Tamam mı? Hepimiz senin yanındayız." Jimim
"Yalnız kalmak istiyorum." Dedim ikisinin kollarından kurtulmaya çalışırken.
"Jungkook yalnız kalmayacaksın. Hiç olmadığı kadar yalnız olmadığını göreceksin. Yemin ederim hepimiz yanındayız."
"O-odada olacağım." Dedim hızlıca koşarak onlardan ayrılırken.
Merdivenleri çıkarken Jaehyun aniden kollarını bana doladı. Titreyerek ağlamaya devam ederken dudaklarını boynuma bastırdı.
"Sakin ol. Hiç bir şey olmayacak. İnsanlar konuşur ve susarlar."
Kafamı iki yana sallayarak onu da geçerek benim için ayrılmış odaya girdim. Kapıyı hızlıca kapatırken kilitledim. Seokjin Hyungun ısrarlarını ve sesini duysam dahi umursamazken yatağa oturdum. Telefonumu açıp insanların acımasız eleştirilerini okudum.
Yüzüme, fiziğime hakaret edenlerin hiç bir mantığı dahi yoktu. Taehyung'a gelen övgülere baktım. Yine günün yıldızı oydu. Ben yerin dibine girdikçe o yükseliyor ve daha da parlıyordu.
Kıskançlığın sırası değildi.
Ailesini tehdit ettiği ortaya çıktı. Dava bile etmemişler.
İğrenç bir yüzü var.
Jeon'un oğlundan kim böyle bir şey beklerdi ki?
Yazık.
Çocuğun yüzünü mahvetmiş. Umarım onunda bu çirkin yüzü mahvolur.
Affet anne bir suçluya aşık oldum.
Bu yorum bile beni güldüremezken elimi ağzıma kapatarak ağlamaya başladım. Ses çıkmamalıydı. Yoksa emindim. Seokjin Hyung şuan bu kapıyı kırardı.
Taehyung'la neden shipledim?
Kötü çocuk ve saf çocuğun aşkı gibi kkk
Kim Taehyung muhteşem biri
Kim Taehyung neden yerdeki çocuğa yardım etmiyor?
↪Aptal öğretmenler zaten etrafında. Birisinin bu aptalı tutması gerekiyordu.
Kim Taehyung her durumda övülürdü.
Kafamı yastığa koyduğumda yeni bir durum güncellemesi daha gelmişti.
Bu çocuğun bir babacığının olduğunu biliyor muydunuz?
Erkeklerin altına mı yatıyor?
Gay olan birinden başka ne beklenirdi ki?
"Doğuştan" hastalıklı.
Neden genelleme yapılıyor? Bir kişinin suçunu hepimize yıkamazsınız. #Lgbt
Bir saati geçik bir süredir öylece hakkımda yazılan şeyleri okuyordum. Göz yaşlarım yüzümde donmuş ve yüzümü germişti.
Hâlâ okumaya devam ediyorken usul usul akıyordu göz yaşlarım.
Kapı tıklatıldığında irkildim.
"Jungkook." Sesi o kadar naif çıkmıştı ki içim titremişti. Adımı öyle bir tonda söylemişti ki bir anda tüm derdim bu oluvermişti. Kim Taehyung yemin ederim mükemmeldi. Öyle mükemmeldi ki bana en uzak ama aynı zaman da en yakın kişiydi.
"Jungkook. Konuşalım mı?"
Yine sesim çıkmazken onun bu kadar nazik oluşundan nefret ettim. Benim iğrenç düşüncelerime rağmen onun bu kadar temiz kalmasından nefret ettim.
"Yalnız kalmak istemeni anlayabiliyorum ama kalmamalısın. Yorumları okuduğunu biliyorum. İnsanlar gerçeği bilmiyorlar. Kardeşini korumak için bunu yaptığını bilmiyorlar. İzin ver içeri gireyim. Konuşalım. Söz veriyorum eğer iyi gelmezse ve hala yalnız kalmak istersen çıkacağım tamam mı?"
"Taehyung..." Dedim çatlamış sesimle.
Gözyaşlarım hızlanırken dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Efendim güzelim. Dinliyorum seni."
Bu kadar yumuşak olması yemin ederim tüm kalbimi titretti. Midemin bulandığını hissederken oturur pozisyona geldim.
"Yalnız kalmak istiyorum. Git. Diğerlerinin yanına." Dedim ayağa kalkıp kapıya ilerlerken.
Gitmesini diledim o an. Kusacaktım.
"Jungkook o odada soğukta yalnız başına saatlerdir duruyorsun. Hasta olacaksın. Sen çıkmadan gitmeyeceğim. Hatta eğer çıkmamakta ısrar edersen kapıyı kıracağım." Dedi.
Elimi ağzıma götürürken sımsıkı kapattım. Odada banyo yoktu. Derin derin nefes alırken kendimi sakinleştiremeyeceğimi anladım.
Ben insanların üzerime bu kadar gelmesini kaldıramayacak biriydim. Sevilmediğim yerde deli gibi gerilirdim. Kendimi hasta ederdim. Şuan kusmak istememin sebebi tamamen psikolojik açıdan bok gibi olmamdan kaynaklanıyordu.
Kilidi hızlıca çevirirken kapıyı açtığım gibi banyoya koştum. Klozete eğilirken lambayı açamamıştım bile. Ellerim normalde asla dokunmayacağım kenarlarını sımsıkı kavrarken tüm yediklerimi kustum. Göz yaşlarım da bu olaya eşlik ederken belimdeki eller en başından beri oradaydı.
Kusamayacak duruma geldiğimde bile kusmak için zorladım kendimi.
"Bitti değil mi? Gel ağzını yıkayalım." Dedi Taehyung tek eliyle uzanıp sifonu çekip dudaklarımı silerken.
Titriyordum. Babam oğlunu iyi tanıyordu. Onun bu kadar zeki olmasından, insanları bu kadar iyi okuyor olmasından nefret ettim.
Kafamı iki yana sallarken midem hala bulanıyordu. Kusacak hiç bir şeyim kalmamıştı ama bulanıyordu işte.
Belimden tutarak beni ayağa kaldırdı. Lavabonun önüne getirip karnımın üzerinden sardığı bir kolu beni hiç bırakmazken eli suyu açtı. Soğuk demek istedim. Elini benim için üşütmesin istedim.
Eliyle yüzümü yıkarken gözlerim kapalıydı. Ağırlığımın yarısından fazlasını üstlenmişti.
Eğilip ağzımı çalkalarken kolu yine de beni bırakmadı. Yanımda olduğunu en iyi şekilde belli etti. O an benden iğrenmiş miydi bilmiyordum ancak o an yemin ettim kendime. Bir daha asla Taehyung'un canını yakacak tek bir harekette bile bulunmayacaktım. Bu evdeki herkes için geçerliydi. Onlara tek kötü bir söz dahi söylemeyecektim. Onlar benim hayatımın en zor anında yanımda olmuş insanlardı. Bunu asla unutmazdım. Yemin ederim asla.