Chapter 48 | This is

1.6K 123 18
                                    

“Zeon, what is it?” I threw another spare of recordings to his bed as I am breathing fast, catching my breath.

I didn't run to his room for some kind of bullshits again.

He lowered the book he was reading and took the cassette tape I threw on his bed. When he realized what it is, he heaved a sigh and threw it somewhere.

“I told you, stop putting your nose into someone else's business, Harper,” matigas na wika nito at inabot ang kamay ko upang hilahin ako palapit sa kanya.

Mabilis kong inalis ang pagkakahawak nya sa akin at galit na sinalubong ang kanyang paningin.

“How could I not? Our group is at stake here!”

He's not telling me to stay silent and hide from this when in the first place, he should've been planning this thing with me!

I don't mean to be hysterical like I am right, that as much as I could, I wanted to talk in calm manner. But I also know that Zeon would only take advantage of it, for he'll do anything to make me forget about what I was about to confront with him and I want that to stop.

This is now or never.

His gaze stopped at me, and from the way his eyes are held into my body, he looks so tired as I am.

“It's dangerous. Adding your presence inside this situation is equivalent to digging your grave. Would you still mind?” Naghahamon, ngunit tila pagod ang kanyang mata nang tumingin sa akin, at sa klase ng tinging kanyang binabato ay para bang inaasahan nyang umatras ako.

He's actually commanding me to turn my back from it and started acting a blind eye regarding this? But who am I again? I am Harper Liana Smith, and before he entered my life, I swore to protect the lives of those people that surround me.

Imbis na yumuko ay buong tapang kong sinalubong ang kanyang tingin.

“Yes! Tell me!” Maangas kong sabi.

He sighed heavily.

“Alright. Tomorrow evening.” Tumayo ito sa pagkakaupo sa kanyang kama at dumaan sa aking gilid.

Mabilis akong bumaling sa kanya na ngayo'y ibinabalik ang libro mula sa bookshelf na nasa loob nitong kwarto.

“But—”

“It's final, Harper. And it's already late. Go to sleep,” marahan nitong sabi bago bumaling sa akin.

He smirked at me when he saw my annoyed expression but I just rolled my eyes and moved past before him.

Sinadya kong itama ang aking braso sa kanya upang ipahiwatig na naiinis ako sa kanyang aksyon, ngunit sa aking kaloob-looban ay gusto kong pigilan nya ako at sabihin na sa akin ang kanyang nalalaman ngunit hindi nya ginawa iyon.

I'm disappointed? Of course. I am being impatient knowing that it holds much importance because our lives could be at stake here, not just our companion, and doing nothing just wouldn't make me at ease!

Kaya't hindi na ako makapaghintay at inunahan ko na itl.

Umagang-umaga pa lamang ay pumunta na agad ako sa kanyang kwarto at ngayo'y nakahalukipkip sa kanyang harapan, hinihintay ang pagsasalita nito para ipaalam sa akin kung ano bang nangyayari sa grupong ito, dahil kaunti na lamang, at mababaliw na ako.

Nanatili itong nakaupo mula sa kanyang kama at nakahalukipkip rin tulad ng aking ginagawa, iyon lang, magkaiba kami ng ekspresyon.

I'm frowning in front of him while my eyes are sharp, piercing, while he's smirking at me, watching me with his sleepy eyes that are tainted with an amused expression as if he's already expecting that I wouldn't be able to sleep that night.

Zombie Apocalypse: SurvivalTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon