သေခြင်းတရား ယူနစ်ဘား [ဘာသာပြန်]

|၁၇|

"သူ႔ကိုလႊတ္​လိုက္​"

အိုး.....fuck.

႐ွီက်င္​း ၾကက္​​ေသ​ေသသြားသည္​။

ထိုစကားအား ၾကား​ေသာအခါ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံး၏
မ်က္​ႏွာမွာ ၾကည္​့ရဆုိးသြားသည္​။႐ွီက်င္​း၏
လက္​အား လႊတ္​မည္​့အစား ပို၍
တင္​းတင္း​က်ပ္​​က်ပ္​ဆုပ္​ကိုင္​ၿပီး သူအား
ခ်ိန္​ထား​ေသာ ​ေသနတ္​​ေျပာင္​းကိုပင္​မေ႐ွာင္​ဘဲ
အံႀကိတ္​​ေမးသည္​။

"႐ွီက်င္​း,မင္​းက အျပင္​လူတစ္​​ေယာက္​ကို​ေတာင္​
ငါ့ကို ​ေသနတ္​ခ်ိန္​ခြင္​့ျပဳတယ္​​ေပါ့"

​ေ႐ွာင္​စစ္​မွာလည္​း နားကြဲမတတ္​
စီကနဲ​ေအာ္​ျပန္​သည္​။
<၈၉၀! က်င္​းက်င္​း! ဝါး!!!>

အားးးး.....မတက္​ပါနဲ႔​ေတာ့!

႐ွီက်င္​း၏ဝိညာဥ္​သည္​ပင္​ ​ေအာ္​ဟစ္​​ေနၿပီ
ျဖစ္​သည္​။ထို႔​ေနာက္​ ဒီအ​ေျခအ​ေနအား
ဖ်န္​​ေျဖရန္​ ပါးစပ္​ဟ႐ုံသာ ႐ွိ​ေသး၊​
ေနာက္​ထပ္​လူရိပ္​႐ွည္​႐ွည္​တ​စ္​ခုသည္​
ကားအနီးတြင္​ ထပ္​​ေပၚလာသည္​။တစ္​ခ်ိန္​တည္​းမွာ
အနည္​းငယ္​ရင္​းႏွီး​ေသာ အသံနိမ္​့တစ္​သံကို
ၾကားလိုက္​ရသည္​။

"အစ္​ကိုႀကီး,ဘာ​ေတြအဲ့​ေလာက္​ၾကာ​ေနတာလဲ။
တစ္​ခုခုျဖစ္​-"

ထိုသူသည္​ စကားမဆုံးခင္​ဘဲ
ကား႐ွိအ​ေျခအ​ေနအား ျမင္​​ေသာအခါ
သူ၏​ေျဖာင္​့တန္​း​ေသာ​ မ်က္​ခုံးတန္​းမ်ားမွာ
တြန္​႔​ေကြးသြားသည္​။အနည္​းငယ္​မွပင္​
မတုံ႔ဆိုင္​းဘဲ သူ႔ကိုယ္​ပိုင္​​ေသနတ္​ကို
ဆြဲထုတ္​ကာ Gua Erအား ခ်ိန္​ၿပီး ဆိုသည္​။

"ခင္​ဗ်ားက ဘယ္​သူလဲ! အခုခ်က္​ခ်င္​း ​
ေသနတ္​ကိုခ်လိုက္​စမ္​း!"

​ေ႐ွာင္​စစ္​သည္​ ​ေမ့လဲ​ေတာ့မလိုပင္​ျဖစ္​​ေနသည္​။

<၉၀၀, ဒါလင္​လည္​း ဒီမွာမ႐ွိဘူး၊ ​
ေ႐ွာင္​စစ္​တို႔​ေတာ့သြားၿပီထင္​တယ္​...ဝါး...>

႐ွီက်င္​း အသက္​႐ွဴျကပ္​လာသည္​။သူသည္​
မယုံသကၤာျဖင္​့ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံး​ေဘးတြင္​ရပ္​​ေန​ေသာ
လူအားၾကည္​့လိုက္​သည္​။မ်က္နွာ​အသြင္​အျပင္​က
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးႏွင္​့အ​ေတာ္​ဆင္​ၿပီး ​တိပစြာ
ထြင္းထုထား​​ေသာေက်ာက္​ဆစ္​႐ုပ္​လိုမ်က္​ႏွာျဖင္​့
ခက္​ထန္​​ေန​ေသာအမူအရာအား ၾကည့္​့ၿပီး
႐ွီက်င္​းငိုခ်င္​လာသည္​။