Canımı Yaktın ( tamamlandı)

İnceldiği yerden kopsun

        Bir kaç gün böyle bir dargın bir barışık gidip gelmiştik, eve..Artık onunal konuşmayı, dolaşmayı bırak aynı yatak da yatmayı bile istemiyordum..O yatınca gidip salon da koltuğa kıvrılıp televizyon karşısın da uyuyordum..O da pek umursamıyordu..

        Bir hafta sonra annesine gidip gelmeler de başlamıştı..Hep ters davranıyor, konuşmuyor, umursamıyordu. İş dönüşü bir kaç durak ön de inmiştim..Hem alacaklarım vardı hem de yürümek istemiştim..Markete girip ufak tefek ev eksiklerini aldım ve çıktım.

        Ali tam önüm sıra gidiyordu..Elleri poşetlerle doluydu..Şaşırdım.Tam yanına gidecekken , durdum..Marketten ellerin de poşetlerle Nazlı çıkıp abisinin yanına geldi.Beraber yürüyüp gittiler.

        Eve dönüp akşam yemeği için bir şeyler hazırlamaya başladım.Ali zili çalınca kapıyı açıp geçmesini bekledim.Ellerin de hiç bir şey yoktu.

"Ali, ev de ekmek yok..İçeri girmeden bir koşu bakkaldan alıp gelir misin?"

"Neden?..sen gidip almıyorsun..Ben çok yorgunum.."

yüzüne baktım..Yorgunmuş..Hah...Elimi uzattım..

" O zaman para ver de alayım..Sen de ocakta ki yemeği karıştır.."

"Öffffffffffff..Para yok..Yemeğini yap da git..Uğraşamam"

İçimden tamam deyip içeri geçtim.Yemeği yaptıkdan sonra seslendim , gelip yemek yesin diye.

"Ekmek" dedi..

"Para yok " dedim..."Olanı yemeklik almak için harcadım..Sen bugün maaş almayacak mıydın?"

"Para yokmuş..Ödeme yapmadılar.."

"Hıııı....."

Sessizce yemeği yemeye çalıştık..Tabii türk adetlerine göre ekmeksiz , yemek yemek zor oldu..Doymamış gibiydik..bana ters ters bakıp söylendi..Ne dediğini anlamamıştım..

"Ne dedin, anlamadım?"

"Anlarsan , şaşarım.." diye cevap verip dışarı çıktı..İki dakika sonra elin de siğarası ile geri döndü.

"Hani paran yoktu?"

"Ekmek alacak ,param yok dedim.."

"Belli"

"Anma kafa ütüledin.."

Tam ona o gün O'u ve Nazlı'yı gördüğümü söylemek üzereydim ki vazgeçtim..Bakalım daha neler olacaktı.En iyisi sabretmekti.

        Ertesi hafta işe başladığın da maaşını sordum..

"Çok avans çekmişim , kalmamış" dedi.

"Eeeeeeeee....ne olacak....kira, elektrik , su..vs....nasıl ödenecek?"

"Bakacağız..Olmazsa....annenlerden borç alırız.."

"neden? annamler mi bize bakmak zorun da..o zamna annenlerden iste"

"vermiyeceklerini bildiğin halde ne konuşuyorsun..."

"Evin kirası ile geçinip gidiyorlar..Benim yaptığım evin kirası ile...Bu ayı da bize versinler" 

"Yeter...Olmayacak duaya amin deme...Bakarız..olmazsa borç alırız..Ya da avans çek"

        O ay ve sonrasında hep avans hep borç....ama bir türlü maaşı ay başını bulmuyordu..Aradan dört beş ay geçmişti.Artık yaşamak iyice zor olmaya başlamıştı..İkil oynadığını görüyordum ama daha zor durumlar yaşamayalım diye ses etmedikçe o işi benden para alıp harcamaya devam ediyordu.

        Bir  gün iş çıkışı alış-veriş den sonra annemlere gittim.Bir çay içimlik oturmaya..Daha yeni oturmuştum ki kapı çaldı. " nerde?"

Annem de " içer de oğlum.Hayırdır bir şey mi oldu.."

"Yok anne bir şey..Hadi..kalk eve gidiyoruz...İşimiz var"

"Tamam" deyip ayağa kalktım.Çantamı , poşetlerimi alıp çıktım..Eve girip poşetleri bırakıp , salona geçtim..Tekli koltuğa oturdum..Yerin de duramıyordu..Durmadan odada dolanıyordu..

"Evet ..dinliyorum"

"Sen nasıl bir kadınsın..Ne biçim insansın..Bana maaş maaş diye tutturuyorsun sonra da poşet poşet alış-veriş edip annelere mi veriyorsun?"..

Nihayet ipler kopmaya başlamıştı..Ve her ipin kopuşu benim özgürlüğümdü..Ağırlaşan , beni bağlayan bu ipler artık beni tutamıyordu...

        Yani inceldiği yerden kopsun...du.