Canımı Yaktın ( tamamlandı)

acılara bir imza

        Bir telaşla evlilik yolunda ilerlemeye başlamıştık. isteme, söz, nişan derken düğüne 15 gün kalmıştı..Elim ayağıma dolanmıştı. O güne kadar her şeye olur diyen müstakbel kayınvalidem ve kaynatam, Ali ile ev bakmaya gideceğimiz gün eve geldiler..

        "Kızım .yazık değil mi? ev tutacaksınız.Bir sürü para gidecek düğün zamanı.Biz karar verdik evin üstüne size daire yapacağız.Nasıl olsa ali hafta da bir kez eve geliyor..eee....sen de çalışıyorsun..bir yandan evi yaparız, bir yandan da sen tek kalmazsın..Ne dersin?"

        Baka kaldım..Evim olacaktı..Kendi düzenim..Ama bu şimdi ne demekti.,Babam" Kızım ..haklılar..tek kalmanı biz de istemeyiz.Aklımız sen de kalmaz ve bir evin olur.." dedi.

        Ali de kafasını sallayarak onay verdiğini belli etti."ama baba dedim".."hadi olur kızım , en uygunu bu " dedi..ama bu burda bitmedi..Ertesi gün ev için aldıkları çimento, demir, kum, kireç, tuğla vs. yüzünden gelinliği alamayacaklardı."Bir tane emanet buluruz" dendi. Daha sonra ki gün mehir olarak kesilen altınları yapamayacaklarını söylediler. Babam " biz insan evladıyız kızım, sonuç da ev sahibi olacaksın. Ev sahibi olmak için de katlanacaksınız" diyordu...

        Kaşla göz arasın da ev diye diye hiç bir şey yapılmadan, her şey içimde kala kala düğünüm oluyordu. Ailemden ayrıldığımamı yoksa hiç bir şey isytediğim gibi olmadığınamı üzüleceğimi bilemiyordum. Ama en zoruma giden kendi aldığım takım elbiseyi giyip, kendi saçımı ve makyajımı yapıp nikaha giderken yaşadım.

        Beyfendi ne araba ayarlamıştı ne de bir gelin çiçeği ne de gelenlere en azından bir şeker...Ellerim bomboş öylece duran bir gelin..Orda duran bir gelinin verdiği tek gülle nikah masasına gittim. Babamın kalp krizi geçirmeyeceğini bilsem orda bırakırdım ama bir kere adım attık.

        Ve acılara ilk imzayı attık..

.........................

        Dram devam ediyor..inşallah bekleneni veriyorumdur..yorumlarınızı bekliyorum...