Canımı Yaktın ( tamamlandı)

Git

        Eve geldiğim de beni bekliyordu.Hiç yüzüne bakmadım..Kapıdan girdim o da peşimden.Yiğit'i salon da oyuncuklarının arasına bıraktım..Yemek yapmak için mutfağa geçtim.Bir süre oğlumuzla oynadıkdan sonra

"Ayşe.....daha ne kadar bekleyeceğim, seni"

"Benim beklediğim kadar değil..."

"Anlamadım.."

"Ne zaman anladın ki"

İçeri girdim ..Yiğit yorulmuş oyuncakların arasın da uyuklamaya başlamıştı.Ayağa kalkıp yiğit'i aldım ve yatağına götürdüm.

"Nereye götürüyorsun , oğlanı?"

"Kafan da var mı senin?...oğlan uyuyor, görmüyor musun?"

        Bir bana bir yiğit'e baktı..Ayaklandığı yere gerisin geri oturdu..

        Oğlanı yatırırken aklımdan bir çok şey geçiyordu..Ne yapacaktım..Ne diyecektim..Rahatlığa bak ..Sanki hiç bir şey yokmuş gibi rahat rahat oturuyordu..

        Çay demlemiştim..Bir bardak ona bir bardak kendime kattım..Alışkanlıktı..Akşam olunca karşılıklı çay içmek..İçeri geçtim.Çayı uzattım..Ses etmeden aldı, çayı..Bir yudum içti.Ben ise elim de çevirip duruyordum , bardağı..

"Evet, ne diyeceksin ..Bekliyorum!..."

"Ben mi ne diyeceğim..Asıl açıklama yapması gereken kişi benmiyim?"

        Elindeki çay bardağına bakıyordu..

"Ne istiyorsun?"

"Neden?"

"Bir anlık boşluktu..."

"Bir anlık boşluk mu?...güldüm...Ne boşlukmuş ama .Nerdeyse bir senelik bir boşluk.."

"Ayşe..Ben..Ne diyeceğimi bilmiyorum..Seninle , annem arasın da kaldım..Tam o sırada onunla tanıştık.."

"Benimle, annen arasın da mı?kaldın.Haksız olduğun..Sana söylediğim ..ne yanlışım vardı.."

"Yoktu..Aslın da..."

"Aslın da haklıydım.."

"Evet.."

"Ali..bak .."deyip derin bir nefes aldım..Döndü bana baktı..Devam ettim..

"Ben seninle , bir gecelik..bir haftalık ..bir aylık diye yola çıkmadım..Sen , benim ol diye koynuna da girmedim.."

"Evet.." dedi kısık sesle..

"Evet..ya...Bir sene peşimden koşan sizdiniz...neydi ailenin derdi o zaman ...?..neden benim peşimden koştunuz.."

"Bak ..gerçekten pişmanım.."

"Pişman mısın?..sen..."

"Evet..pişmanım..lütfen ...çocuğumuzun hatırına barışalım.."

"Barışmak mı?..."

"Evet..Barışmak..Barışalım.."

"Baştan beri yanlış bir evlilikti bu...Erkek çocuk doğurunca..gurk tavuk görevini yerine getirmiş oldum..."

" O ne ya...Gurk tavuk mu?..."

"Evet..mirasçınız olunca vur kıçına tekmeyi..."

        Sustu..Haklı olduğumu biliyordu...

"Neyse..Artık kendi evine git..Burası hiç bir zaman senin evin olmadı...Artık olmayacak da..."

"Bak ..şimdi sinirlisin..Biraz tek başına kafanı dinle..Sonra tekrar konuşalım..."

"Konuşacak bir şey yok..Ben artık hayatım da seni istemiyorum..."

        Ayağa kalktı..Elindeki bardağı bir kenara koydu..

"Sana düşünmen için bir hafta süre..O zaman konuşalım.."

        Çıktı...Arkasından kapıyı kapatma sesi duydum..değil bir hafta bir ömür de geçse artık olmaz dedim..Tam o sırada telefon çaldı..Baktım ,Yeni eşiydi..Şimdi sırasımıydı..Açmadım..Bir süre çaldıkdan sonra kapandı..Sonra bir mesaj geldi..

"Lütfen , açar mısın?"

Bir daha çalmaya başladı...

"Alo..."

"Alo..Özür dilerim..Rahatsız ettim ama konuşmak istiyorum..lütfen..."

"Ne konuşacağız"

"Konuşmamız yarım kaldı..Cevaplanmayan sorular..Benim ve senin için..."

"Evin nerede?"

        Tarif etti..ve kapattı..Ne yapmalı ..gitmeli miyim? başka yerde mi buluşsak...Merak ediyordum..Nasıl bir hayat yaşatıyordu , ona...Karar verdim...Gidecektim...