Beklenmeyen Misafir (gxg)

7

"Tamam çocuklara söyleyin, bugün erken kapatıyoruz. Müşterilere de haber verin 50 geçe kimse kalmasın."

Burak kafasını sallayıp sahneye çıktı. Dediğimi söylediğinde, müşterilerden isyan eden olmadı. Zaten kalan az kişi de gitmeyi bekliyordu. Olay olmadığı için, kenarda çıkış saatinin gelmesini bekledim. 10 dakika hızlı geçmişti. Mekan boşalmış, çalışanlarda çıkmaya hazırlanmıştı.

"Patron paydos veriyoruz."

"Tamamdır."

Emre bardan çıkıp, önlüğünü kenara koyduktan sonra yanıma geldi. Bir şey diyeek gibiydi. Ona baktığımda boğazını temizledi.

"Patron, Yalı'ya ev konusunda yardımcı olmuşsun. Senin evinde kalacakmış."

Tek kaşımı kaldırıp "Evet, sorun mu var?" dedim.

Hemen "Yok." deyip elini ensesine götürdü.

"Aslında çok iyi oldu ama endişelenmeli miyim?"

Dediği şeyi anlarken kahkaha attım. Kimse kalmadığı için herkes bana dönmüştü. Onlara 'onunuze dönün' anlamında işaret yapıp, Emre'ye baktım.

"Sevgilini eve atacağım diye mi endiseleniyorsun Emre?"

Kızarırken kafasını iki yana salladı. İnkarı bırakmalıydı çünkü dediği sadece buna çıkıyordu.

"Yalı duygusal biridir sadece o yüzden siz de şeysiniz."

Devam edemediğinde kaşlarımı çattım. Yalı'nın duygusal olmasının durumla bir alakası yoktu.

"Emre rahat ol, sevgiline yavşadığım yok. Yani sevgilinse."

Hızla gözlerini kaçırınca göz devirdim. Zaten sevgili olmak için fazla rahattı. Üstelik daha çok bir arkadaşını düşünüyor, kolluyor gibiydi. Yalı'nın dil sürçmelerinden şüphelenmiştim zaten.

"Niye yalan söyledin?"

Utançtan bir şey diyemiyordu. Giyinip yanımıza gelen Yalı da onun bu haline bakıp kaşlarını çattı.

"Ne oldu Emre?"

Onu cevap vermeden kurtardım.

"Niye sevgili rolü çaktığınızı anlatıyordu."

Yalı'nın gözleri irileşti. Ardından Emre'ye bakıp bana döndü.

"Biz yalan söylemek istemedik. Sadece, Emre bu şekilde beni işe almanın daha kolay olduğunu söyledi."

Ve kovacağımı öğrenince de bunu öne sürmüştü. Bununla sorunum yoktu. Hatta sevgili olmamaları hoşuma gitmişti. Çünkü bu bal kızla uğraşmak istiyordum.

Emre "patron gerçekten üzgünüm. Yalı'nın çok ihtiyacı olduğu için, biliyorsun beni şimdiye kadar işle ilgili hiç sorun çıkarmadım." deyip kendini açıklamaya çalıştı.

İç çekip, ayağa kalktım.

"Tamam Emre. Bir daha beni kandırmaya çalışırsan seni kapının önüne koyar ve başka bir kapı olmamasını sağlarım. Anladın mı?"

Kafasını salladı. Yalı da normalde cazgır olmasına rağmen bu sefer kendini haksız görüyor olmalıydı ki susmuştu.

"Gidelim." dediğimde benimle birlikte yürümeye başladı. Arabaya bindiğimde yanıma oturdu. Eve gidene kadar yolun sessizce geçeceğini düşünmüştüm. Tabi onun konuşması bu düşüncemi değiştirdi.

"Düşündüğüm kadar sert bir patron değilsiniz." dedi.

Tek kaşımı kaldırıp, ona yandan bir bakış attım.