Tron z kości [18+]

Rozdział 12

- Czy ty mnie w ogóle słuchasz? – warknął Nicholas.

Potrząsnęła głową.

- Przepraszam. Zamyśliłam się.

- O czym niby tak namiętnie myślałaś, Ellen? – Nicholas pochylił się w jej stronę.

- O tym jaką doskonałą masz twarz. – Na jej policzki wykwitł rumieniec. Nie wiedziała, dlaczego to powiedziała. Było to tak jakby straciła wszelki zdrowy rozsądek. Słowa płynęły jednak dalej wartkim strumieniem. – Jak piękne masz oczy. Jak cudowny głos. O tym, że marzę, żeby zanurzyć twarz w twoich włosach. I o tym jak bardzo chcę, żebyś mnie dotykał.

- Bredzisz, Ellen. Posłuchaj samej siebie, co wygadujesz – odparł ze złością.

- Wiem, co mówię. – Posłała mu uparte spojrzenie.

- Wcale nie i nie mów mi takich rzeczy.

- Dlaczego nie? – Zatrzepotała rzęsami. – Czy nie sprawiają ci przyjemności?

- Są torturą! – krzyknął.

Ellen nie wiedziała co miał na myśli. Chciała go o to zapytać, ale zamiast tego podniosła się z fotela. Patrzyła w jego kobaltowe oczy, kiedy zaczęła zsuwać z siebie najpierw szlafrok, a potem koszulę. Śliski materiał opadł z jej nagich ramion.

Nicholas siedział z kamienną twarzą. Nie ruszał się. Nie oddychał. Zaciskał dłonie na poręczach fotela. Kostki jego palców zbielały, a Ellen kontynuowała. Rozpięła kilka guzików i uwolniła swoje ciężkie piersi. Nicholas jęknął przeciągle i ukrył twarz w dłoniach.

Podeszła do niego niespiesznie. Była naga i przerażona. Jej ciało działało bez udziału mózgu, choć gdzieś w środku miała głęboką świadomość tego, że zawsze pragnęła to zrobić. Dlatego ten strach był wymieszany z przyjemnym podekscytowaniem. Nie wiedziała, co robi, ale działała instynktownie.

Całkiem naga usiadła na nim okrakiem i ujęła jego twarz w dłonie. Nick wciąż zaciskał pięści. Nie chciał na nią patrzeć, ale poczuła pod kością udową jego pożądanie. Uniosła jego twarz i głęboko spojrzała w kobaltowe oczy. Był zrezygnowany, ale ona była zdecydowana. Pocałowała go mocno i żarliwie.

Ogarnęło ją to tak mocno, że straciła wszelkie hamulce, jeśli jeszcze jakieś miała. Z początku Nicholas nie poruszył nawet najmniejszym mięśniem. Wpatrywał się w nią tylko spod długich rzęs. Blask z kominka wydłużył cienie na jego twarzy. Wyglądała tak pięknie. Pięknie i groźnie.

W końcu nie mógł już dłużej się powstrzymywać. Złapał ją mocno za biodra i zaczął rytmicznie poruszać swoimi tak, żeby poczuła jak bardzo jej pragnie. Spuściła twarz i ułożyła swoje wargi na jego ustach. Smakował winem. Całowali się żarliwie. Język przy języku. W tej chwili nic się nie liczyło. Tylko ich usta i jego dłonie. Zanurzyła palce w jego włosach i pociągnęła za nie. Warknął ostrzegawczo, ale nie osłabiła uścisku. Uniósł ją rękoma w górę jakby nic nie ważyła. Zrozumiała do czego zmierza, więc jej dłonie powędrowały do guzików spodni. Mocowała się z nimi przez chwilę. Nick uniósł biodra, a ona swobodnie mogła opuścić je w dół. Szybko, jakby zależało od tego jego życie ściągnął koszulę przez głowę. Jego włosy były w nieładzie i opadały na twarz. Zdmuchnął je z oczu, a wolną rękę próbował nakierować ją żeby swobodnie na nim usiadła.

Była gotowa na jego przyjęcie i kiedy w końcu wszedł w nią z jej gardła wyrwał się głuchy jęk. Przez chwilę zamarli w bezruchu. Twarz Nicholasa wyglądała jak rażona piorunem. Miała wrażenie, jakby sobie coś uświadomił i ta świadomość go przeraziła. Na jego czole dostrzegła sieć zmarszczek, które po chwili szybko się wygładziły.

Jego oczy były pociemniale i nieprzytomne. Ściskał jej pośladki mocno i boleśnie. Nie mogła się już powstrzymać i zaczęła się na nim poruszać. Opadała w dół i w górę i w końcu oboje jęczeli sobie w usta. Z rozkoszy kręciło się jej się w głowie. Z uwielbieniem gładziła jego silne ramiona. Nick ułożył twarz w zagłębieniu jej szyi i pozostawił na niej wilgotne pocałunki. Drżała. Drżała cała od włosów po koniuszki palców u stóp. Chciała poruszać się szybciej i mocnej i w końcu Nicholas pomógł jej. Dyszeli sobie w usta. Na skroni Nicka wystąpiły krople potu. Ellen zlizała je i jęknęła, kiedy wszedł w nią wyjątkowo głęboko. Poruszał się szybko, gwałtownie, żarliwie. W końcu podniósł się z fotela, złapał ją za uda, a ona oplotła go kostkami w pasie. Nie przerywali, spleceni w tym uścisku.

Podszedł z nią do ściany. Poczuła chłód na gołych plecach. Nicholas całował ją żarłocznie, wciąż wbijając się w nią głęboko. Wkrótce westchnął gardłowo i dziwnym, szybkim ruchem postawił ją na ziemi. Ellen była zdezorientowana i zawstydzona, kiedy poczuła jego wilgoć wyciekając z niej.

Odwrócił się do niej plecami. Naraz wydał jej się odległy i obcy.

- Ubierz się – warknął.

Ellen posłała mu skrzywdzone spojrzenie.

- Jestem zmęczony, Ellen.

Pospiesznie nałożyła na siebie szlafrok. Nicholas przez cały czas na nią patrzył. Stał nagi twarzą w stronę kominka.

- Dlaczego to robisz? – zapytała go żałośnie.

Wzruszył ramionami.

- Zamknij za sobą drzwi – powiedział głucho.

Kiedy zniknęła z pokoju, Nicholas ciężko opadł na fotel. Drżał. Popatrzył na jej porzuconą koszulę nocną, na kilka wsuwek, które zgubiła. Wkrótce schował twarz w dłonie i gorzko zapłakał, szepcząc moja calanhe.