Bay Melark // Vmin

20 🐾 Kuru ve minnetle dolu bir hıçkırık

Anlamından çok melodiyle bağdaştırıyorum bu bölümü. Keyifli okumalar dilerim 🍄❤

🎧 Yuju - I'm in the mood
for dancing

🐾

Yine eve dönüş yolundaydım ve akşam, sayesinde hafifleyen üzüntümü paylaştığım o insanı düşünüyordum. Hayatımın en güzel günü diye nitelendirebileceğim o gün o güzel dudaklarıyla sarf ettiği kelimeleri düşünmüştüm kısa bir an için. Ben asla yaptığım ve yapacağım şeylerden pişman olmam demişti. Ama dün geceki bakışları bunu inkar etmek istermiş üzüntüyle harmanlanmış bir pişmanlık duygusu sunmuştu bana.

Taehyung'a da hak veriyordum. O güzel günden, ağaç evdeki güzel geceden sonra gidip de Oh-Gong'a sarılmam yanlıştı. Belki de bunca zamandır Oh-Gong'a olan hislerimi yanlış anlamıştım. Belki de yanımda olan tek kişi o olduğu için ondan hoşlandığımı sanmıştım. Oh-Gong bana arkadaş gözüyle bakarken benim onun hareketlerini aşka yormam yalnızca beni üzerdi. Taehyung da bunun için belki de ona güvenmemem gerektiğini söylüyordu.

Apartmandan girip kendi katıma çıktığımda daha çalmadan açılan kapıyla giyinmiş bir şekilde beni bekleyen Taehyung'a baktım. Yüzündeki ifadeyi anlamak zor değildi. Giyinmişti ve hemen çantamı alarak beni odaya doğru sürüklemişti.

"Hadi Jimin. Gideceğimiz bir yer var."

Dışarıda kalıp kapıyı kapattığında üzerimi çıkarmaya başlamıştım. Bu sefer beni nereye götürecekti bilmiyordum ama yine de az da olsa heyecanlanmıştım. Dün gece için ona hala kırgındım. Eminim ki alnımdaki bandaj çıkana dek ve oradaki kabuk bağlamış yara gidene dek aynaya her baktığımda o geceyi hatırlayacaktım. Ama yine de Taehyung bunun için üzgün olduğunu birçok kez dile getirmişti ve bu içimdeki kırgınlığı bir süreliğine alıp götürüyordu.

Okul formamı çıkararak kırmızı, kadife koltuğumun üzerine atıp lacivert boxerımla birlikte dolabıma doğru ilerlediğim sırada komidinin üzerinde duran kalın kitabın yere düştüğünü görmüştüm. Asıl garip olan şey durduk yerde kitabımın yere düşmesi ya da komidinin üzerindeki eşyaların, su dolu bardak da dahil olmak üzere, sallanmaya başlaması değildi. Gece lambamın bej rengindeki abajurunun yere düşeceği sırada havada asılı kalmasıydı.

Aklıma gelen ilk şey; Taehyung'un beni izlemesi oldu. Hızla bir adım geri gidip yatağımın üzerindeki yastıkla vücudumu kapatmaya çalışmıştım o an.

"TAEHYUUUNG!"

"Bir şey mi isteyecektin Jimin?"

"Rol yapma Taehyung! Sesin bile içeriden geliyor. Sapık mısın sen? Gizli gizli beni mi dikizleyecektin?"

"Hadi ama Jimin." Havada asılı kalan abajur havalanarak belirli bir noktada durduğunda Taehyung da görünmezlik palavrasını bir köşeye bırakmış ve az önce dışarda olan çocuğun görüntüsünün komidinin yanında belirmesine izin vermişti. "İlk defa izlemiyorum ya."

Elimde tuttuğum yastığı kafasına fırlatarak omuzlarından tutmuş ve kapıyı açarak dışarı doğru itmiştim.

"Bir dahaki sefere dayak yersin Taehyung."

"Girdiğimi nereden anlayacaksın ki~"

Olduğum yerde durup bahane aramaya başladım. Gerçekten... girdiğini nereden anlayacaktım ki?