{BAKUGOU X READER X TODOROKİ} Sende Kahraman Olabilirsin!

"Kahraman Katili"

Rin Aristia

Yarım saatin ardından hem ben hem Todorakide hazırlanmıştık. Stajım için bu kadar hızlı bir başlangıç beklemiyordum. Ancak ne zaman aklıma bunların kahramanlık hayalim için atılan adımlar olduğu gerse heyecanıma engel olamıyordum.

"Heyecanlımısın?" diye sordu Todoroki merdivenlerden inerken. Kafamı olumlu anlamda salladım ve "Biraz, sadece kendime engel olamıyorum." diyip gülümsedim. Todoroki bir şey demek için ağzını açtı ama bir araba kornası sözcüklerini geri yutmasına sebeb oldu.

Önümüzde siyah renkli bir araba vardı. İlk arabayı kullanan adam dışarıya çıktı ve arka kapıyı açtı. İçeride Endeavor oturuyordu. Bize dönmeden "Hadi binin." dedi. İkimizde arabaya doğru hareketlendiğimizde Todorokinin ilk geçmesi için durdum. Ancak Todorokinin pek babasının yanına oturmaya hevesi olmadığı belliydi.

O yüzden kaderimi kabullenip ilk ben bindim. Ardından Todorokide bindiğinde araba çalıştı cve Hosu şehrine doğru gitmeye başladık. Yolculuğun fazla sessizce geçmesinden dolayı hem etrafta yayılan gerginliği hemde bilgi alma amaçlı "Bilmemiz gereken bir şey var mı? Hem neden Hosu?" diye sordum.

Endeavor sabit bir yüzle "Geçen haftanın verilerine bakıldığında Kahraman Katilinin tekrar Hosuda çıkacağını biliyoruz. Bu yüzden Hosuya gidiyoruz." dedi. Bu sözcüklerin ardından "Eh?" dememe engel olamadım.

"Kahraman Katili mi? Haberlerde çıkan ve profesyonel kahramanları katleden mi?!" dediğimde şaşkınlığımı gizlemeden kendime engel olamadım. Profesyonelleri bile haklayan bir suçluydu.

Arkama yaslanıp düşünmeye başladım. Kafamı dağıtmak için pencereden bakmaya karar verdim. Yüzümü pencereye çevirdiğimde Todoroki ile göz göze geldim. Anında ikimizde başka taraflara bakarken yüzümün kızardığını hissediyordum.

Ondan sonra yol boyunca tekrar sesizlik hakim oldu. Bu durumdan rahatsız olmamıştım çünkü diyecek birşey bulamıyordum. Geri kalan yolda sadece bekledim.

Hava kararmaya başladığında Hosuya varmıştık. Arabadan inip Endeavorun arkasından yürümeye başladık. Devriyede Hosunun sokaklarını incelerken biraz fazla kahraman olduğunu fark ettim. Son zamanlarda ortaya çıkan suçlular yüzünen güvenliği arttırıyorlardı.

Sokaklarda insanların arasında yürürken bir anda çığlıklar duymaya başladık. Hızla seslerin geldiği yere doğru yöneldik ve koşmaya başladık. İnsanlar panikle araçlarını terk edip kaçmaya çalışıyorlardı.

Kahramanların yanına vardığımızda bir süreliğine yerime sabitlendim. Gözlerim etrafa dehşet saçan Nomuyu bulduğunda bir kaç aniye yerimden kıpırdayamadım. Kendime gelmemi Endeavorun "Rin! Kendini hızlandırıp alandaki yaralıları uzaklaştır." diyen sözleri sağladı.

Hızla benliğimi kullanarak ilk alandaki çocukları sonrada yarılıları uzaklaştırmaya başladım. Herkesi uzaklaştırdıktan sonra Nomularla ilgilenen Todoroki ve Endeavorun yanına geri döndüm. Sessizce "Tanrı hızımla bile 38 saniyede burayı tahliye edebildim." Diyerek kendime söylendim.

Birden bir kahramanın arkasında beliren Nomuyu gördüğümde hızla harekete geçtim. Hızla oraya koşarken etraftan demir kumları topladım ve Kahramana vurmak üzere olan Nomuya savurdum.

Adeta bir kampçı misali Nomuya yönelen demir kumları kahramana doğru uzattığı kolunu kesti. Oraya koşarak Kahramanı geriye doğru çektim. "Dikkatli ol!" dediğimde profesyonel kahraman "Teşekkür ederim." dedi ve diğerlerine yardım etmeye geri döndü.

Birden telefonum titremeye başladığında telefonumu çıkarıp gelen bildirime baktım. Midoriya bir konum göndermişti. Neden böyle bir zamanda sadece konum gönderdiğini düşünürken aklıma gelenlerle hızla atılan konuma doğru koşmaya başladım. Olayı anlayam Todorokinin de koştuğunu gördüğümde Emdevora "Buradaki işiniz bittiğinde boşta olan kahramanları xxx xxx caddesine gönder! Başı dertte olabilir!" dedi. Arkamızdan adımızı seslenen Endeavoru duyabiliyordum.