{BAKUGOU X READER X TODOROKİ} Sende Kahraman Olabilirsin!

"Sınıf Başkanı"

Rin Aristia

Yüzüme vuran güneş ışıkları uyanmama sebeb olmuştu. Hızla yatağımda doğrulup ayağı kalktım ve her zamanki gibi okula hazırlanmaya başladım. Gözlerimi ovuşturarak makyaj aynamın karşısına geçtim. Morelimin bozuk olduğu tüm halimden belli oluyordu. Yüzümü biraz daha insan içine çıkılabilecek hale getirmek için göz altlarımdaki mor halkaları gidermeye çalıştım.

Masamdan kalktıktan sonra akşamdan hazırladığım çantamı kapıp evden dışarı çıktım. Aklım geçen gün olanlardaydı. Bakugou hep öfkeli ve kötü ağızlıydı. Ama nedende onu son günlerdir tanıyamıyordum. Çok farklı biri gibi davranıyordu. Yada başka bir şey olmuştu.

Kendi düşücelerimle boğuşurken okula vardığımı fark ettim. Kendi sınıfım olan 1/A nın katına çıktım. O sırada yanımdan geçen uzun boylu, mor saçlı çocuğa yanlışlıkla çarptım ve kitaplarının yere düşmesine sebeb oldum. Hızla yere çömelerek etrafa dağılan kitaplarını topladım. "Özür dilerim. Bu gün biraz dalgınımda." Dedikten sonra ayağı kalkıp uzaklaşmaya başladım.

Sınıfımın kapısına geldikten sonra sanki ilk kez giriyormuşum gibi derin bir nefes aldım ve kapıyı açıp içeri girdim. Herkes birbirleri ile sohbet ederken sadece 2 kişi benim olduğum tarafa bakıyordu. Bakugou ve Todoroki.

Todorokiye gülümsedikten sonra sırama oturdum ve rastgele bir defter çıkararak bir şeyler karalamaya başladım. Dikkatimi olabildiğince dağıtmaya çalışıyordum.

"Evet herkes burada olduğuna göre işe koyulabiliriz." Diyerek içeri giren Aizawa öğretmen sınıfa kısa bir bakış attıktan sonra masasına geçti. "Evet bu gün sınıf başkanı seçeceğiz. Ders bitene kadar ne yaptığınız umrumda değil. Dersin sonuna kadar bana bir şeyle gelin." Dedikten sonra kendini bıraktı ve sarı tulumunda uyumaya başladı. Herkes karmaşa içerisinde fikirlerini sunarken Iida "O zaman neden oylamıyoruz" dedikten sonra oylamaya başladı.

Oy sonuçlarında İzuku ve Yaoyorozu seçildiler. Kısa diğer derslerden sonra bir ses duyuldu. Tüm öğrenciler panikle etrafta koşuşturmaya başladığında herkes gibi bende aralarına sürüklendim. İnsanlar bir birini itip kalkıyordu. Panikleyerek gözlerimi kapadığımda sırtımın duvara doğru dayatıldığını hissettim. Ancak kimse bana çarpmıyordu. Acı yada birini hissetmiyordum.

Gözlerimi açtığımda Bakugou kendini bana siper etmişti. Yüzünde garip bir ifade vardı ve yanakları kızarmıştı. Kollarını iki yanıma koymuş beni itilen insanlardan koruyordu. Utanarak elimi yüzüme götürdüm. "Teşekkür ederim." Diyerek gözlerimi başka bir tarafa çevirdim.

Bakugou bana bakmaya devam ederken "Rin. Tüm gün beni görmezden geldin. Yaptıklarım için üzgünüm." Diyerek gözlerini başka tarafa çevirdi. Napıcağımı bilemez halde elimi yanağına uzattım. "Bakugou. Sen benim ilk arkadaşımsın. Seni nasıl affetmeyebilirim ki?" Diyerek gülümsedim.

O sırada birinin acayip yüksek sesle bağırdığını fark ettim. Iida çıkış tabelasında, kapının yukarısında duruyor ve bağırıyordu. "Miillet! Her şey yolunda! Sakin olun! Sadece gazeteciler! Yavaşça sıra olun ve panik yapmayın!" Diyerek herkese yol gösteriyordu. Kapının üstünde gerçekten çıkış tabelasınu andıran bir pozisyonda duruyordu. Bu kahkaha atmama sebeb oldu.

Kahkaha atarken Bakugounun bana baktığını gördüm. Dikkat kesilmiş yüzüme bakıyordu. Saçlarımdan bir turamı parmaklarımın arasına alıp oynamaya başladım. Yüzümü çıkış kapısına çevirip "Oi oi neden bu kadar dikkatli bakıyorsun." Diyerek kızardım.

Bakugou gülüp "Hey. Sen kızarıyor musun?" Dediğinde elimi kafasına vurup "Hey ilk benim soruma cevap ver!" Dedim. Ardından Bakugou daha fazla gülmeye başladı. Bu hali benimde gülmeme sebeb olmuştu. İkimizde bu garip pozisyonda, öğrencilerle dolu koridorda gülüyorduk.

Sınıfa döndüğümüzde Izuku ve Yaoyorozu tahtada duruyorlardı. "Diğer görevlileri seçmeden önce bir şey söylemek istiyorum." Diyerek konuşmaya başlayan İzukuya odaklandım. İzuku dern bir nefes aldıktan sonra "Bence başkanlık sıfatına en iyi Iida uyuyor." Dedikten sonra yutkundu. Tüm sınıf bu fikrine olumlu tepkiler veriyordu.

"Evet! Iidanın aynı çıkış tabelasında ki adam gibi durması efsaneydi!" Diyerek güldü Mina. Diğerleride cümlesini onayladı. Ardından Iida ayağı kalktı. "Madem başkan bu kadar istedi. Bana verilen görevi layığıyla yerine getireceğim." Diyerek konuştu. Tahada gergince duran İzukuya gülümseyip el salladım. İzuku... Artık gerçekten değiştiğini anlayabiliyorum.

Yazarınız dayanamadı ve kısa bir bölüm bıraktı buraya. Merak etmeyin diğer bölümler EKSTRA HEYECANLI VE AĞLAMAKLI VE MERAK UYANDIRI OLACAK. Bana güvenin. Gelicek bölümleri 1 aydan fazladır kurguluyorum. Neyse! Yorum ve oy atmayı unutmayın