A'VAZ (TAMAMLANDI)

11.Bölüm

Keyifli okumalar.

*

"Hayat Defne'sini öyle bir hale getirmişti ki bir dakikasına bir ömre yetecek kadar nefret ve pişmanlık sığdırmıştı. "

*

Onu ilk defa babasına bağırırken görüyordum. Üstelik benim için. Kolunda onun gibi ayakta zor duran yaralı Devran eşliğinde buralara kadar gelmişti ve yine benim için. Bugün herhalde vicdan azabı çekme günümdeydim. Koskoca dağ gibi iki adam bugün benim yüzümden hastanelik olmuş, ayakta zargana gibi sallanıyorlardı.

Benim çektiğim vicdan azabından sonra Ferman ve Talaz Adıvar birbirine ters ters bakıyorlardı. Bir dakika! Ferman ters ters bakarken Talaz Adıvar neden bu kadar korku dolu gözlerle canından çok sevdiği oğluna bakıyordu? Talaz Bey beni zorla Adıvar Ailesi'ne gelin getirmişti ve Ferman da bunu bilerek benimle evlenmişti. Her neyse bir an olsun kafamdaki düşünceleri halının altına süpürüp titrek sesiyle konuşmaya başlayan Talaz Adıvar'ı dinlemeye koyuldum.

"Oğlum senin burada ne işin var? Daha tam iyileşmedin."

Bu konuşmadan anladığım kadarıyla Talaz Adıvar Ferman'dan bir şeyler gizliyordu.

"Talaz Adıvar! Sana diyorum. Neden Beril Hanım ve karım bağlı?"

Ferman hâlâ sert çıkıyordu. Bir de tabi bana karım diye hitap etmişti.

"Oğlum bu kadın..."

Ferman sözünü kesti;

"Birincisi bana oğlum deyip durma! İkincisi ise o, bu kadın değil; Ferman Adıvar'ın karısı, Defne Adıvar!"

Konuştuğu ve konuşacağı cümleleri ardı ardına ve hiç yumuşatmaksızın yolluyordu. Acaba babası ne yapmış olabilirdi Ferman'ı bu kadar sinirlendirecek?

"Sen babanla böyle konuşmaya nasıl cüret edersin?"

Yaptığı şeyi yumuşak dille halledemediğini görmüş olacak ki baba terbiyesiyle sert çıkışmaya başlamıştı Talaz Adıvar!

"Boşuna rol yapma! Her şeyi öğrendim. Ne diye bir kızı ailesiyle tehdit ederek zorla benimle evlendirirsin? Hangi akla hizmet bu? Üstelik bana sormadan. Gerçi sordun ama sadece seni seven bir kız seninle evlenmezse intihar edeceğini söylemiştin Talaz Adıvar!"

Bir dakika! Benim hayatımı mahvettiği için her gün biraz daha nefret ettiğim adam, sözde ben intihar etmeyeyim diye mi benimle evlenmişti?

Hayat Defne'sini öyle bir hale getirmişti ki bir dakikasına bir ömre yetecek kadar nefret ve pişmanlık sığdırmıştı. Talaz Adıvar korku dolu gözlerle Ferman'a bakarken, nefret dolu bakışlarımı gizleyemiyordum. Hatta hatta daha ileri gidip ikisinin hesaplaşmasına dahil olmak istiyordum. Sonuçta sadece Ferman'a değil bana da yapılan bir yanlış söz konusuydu.

Talaz Adıvar adeta dehşete düşmüştü. Korku dolu gözlerle yaptığı her plana uyanan oğluna bakıyordu. Tek kelime dahi edemiyordu. Tabi Ferman da bu boşluktan yararlanarak konuşmaya devam etti; "Konuşsana Talaz Bey! Neden susuyorsun? Ha doğru. Çünkü haksızsın, çünkü mahcupsun. Çünkü, çünkü sen, yanıldın Talaz Adıvar!"

Sustuğu her dakikanın ateşli bir ok misali kendisine misliyle tekrar döneceğini  anlayan Talaz Adıvar devam etti bağırmaya;

"Eh Yeter artık! Sen nasıl benimle böyle konuşuyorsun evlat? Karşında baban var baban. Yanındaki herhangi bir adamın olan Devran değil!"

Anladığım kadarıyla söz kesme sırası Devran'da idi.

"Ağır ol Talaz Adıvar! Doğru dedin ben Ferman'ın yanındayım. Ferman mutlu. Ama sen Talaz Efendi? Sen Talaz Efendi kork benden! Çünkü ben senin yanında değil, karşında olacağım!"