~Teach Me~ [AtsuHina fanfic]

0.4

Bölüm Şarkısı:
Maroon 5: Memories

''Hey Portakal, tüm gün seni mi bekleyeceğiz.''

Atsumu, Shoyo'nun yattığı yatağın yanına çökmüş, onun yanaklarını parmaklayarak uyandırmaya çalışırken Osamu ise giyinmeye çalışıyordu.

''Hmmh biraz dana uyumak istiyorum.''

Shoyo'nun uykulu sesiyle konuşması Atsumu'ya çok tatlı gelsede bunu şimdilik bir kenara bırak Shoyo'nun omuzlarından tutup onu sarsmaya başladı.

''Geç kalıyoruz. Sınava gecikeceğiz.''

Shoyo sarsılmanın sonucunda sonunda gözlerini açmayı başarabilmişti. Uykulu gözlerle Atsumu'ya bakıp esnedi.

''Günaydın..''

Atsumu karşısındaki tatlı görüntü karşısında eridiğini belli etmemek için mimik oynatmıyordu.

''Uyandın mı sonunda uyuyan güzel? Çok mu rahattı yatağım.''

Atsumu'nun şakayla karışık söylediği şeye uykulu ama ciddi bir tonda cevap vermişti Shoyo.

''Evet, yatak senin gibi kokuyordu.''

Atsumu duydukları karşısında şaşırmış bir şekilde kalırken Osamu'da aynı tepkiyle onlara doğru dönmüştü. Bir kaç saniyelik şaşkınlığın sessizliğinden sonra Osamu bu sessizliği bozmaya karar verdi.

''Shoyo hemen giyinmezsen seni almadan gideriz. Çabuk kalk ve giyin.''

Shoyo sakince kafasıyla onaylayıp minik adımlarla tuvalete doğru gitmek için odadan çıkmıştı.

Shoyo'nun odadan çıkması ile Atsumu kafadına yediği yastıkla kendisine arkadan saldıran hain ikizine dönmüştü.

''Ölmediğinden emin olmak istedim. Malum heyecandan donup kaldın.''

Atsumu gözlerini devirip ayağa kalkarken her zaman dediği şeyi söyledi.

''Sen tam bir gerizekalısın.''
''Teşekkür ederim o senin salaklığın.''

İkisi bu şekilde tartışırken Shoyo çoktan giyinmiş ve yanlarına gelmişti. Hepsi hazır olduğunda evden çıkmış ve okula doğru gitmeye başlamışlardı.

''Yarın fizik sınavın var öyle değil mi?''

Osamu'nun dediği ile negatifliğin kendisini ele geçirmesine izin verdi Shoyo.

''Size kampta iyi eğlenceler Osamu.''

Shoyo'nun ümitsizliğe kapıldığını gören Osamu hemen bir elini Shoyo'nun omzuna atıp onu kendine çekti.

''Somurtmak sana yakışmıyor bücür. Hem seni çalıştırabilecek birilerini tanıyorum. O sınavı geçmeni sağlayacağız.''

Bu sırada arkalarında suratsız bir biçimde yürüyen Atsumu her zamanki gibi gözlerini devirip konuştu.

''Size hayır demiştim diye hatırlıyorum?''

''Şu an senden bahsettiğimi hatırlamıyorum?''

Atsumu, Osamu'dan bu cevabı beklemiyor olmalıydı ki gözlerinin şaşkınlıkla açılmasına engel olamadı.

''Nasıl yani? Atsumu değil mi? Kim o zaman?''

Shoyo'nun heyecanlı ve meraklı bir şekilde ardı ardına sıraladığı sorulara gülümsemişti Osamu. Konuşmaya başlamadan önce Atsumu'ya bakış atmıştı. Atsumu bu bakışın anlamını biliyordu. 'Kudur' bakışıydı bu. Ne zaman evde son kalan çikolatayı yese bu bakışı atardı.