~Teach Me~ [AtsuHina fanfic]

0.1

Bölüm şarkısı: 5Sos; Teeth

Shoyo her zamanki neşe saçan gülüşüyle ve elindeki sınav kağıdı ile koridorda insanların üstüne doğru koşuyordu.

Onu görenler kendilerini sağa sola atarak ani bir çarpışmadan kendilerini koruyorlardı. Shoyo ise kimseyi takmadan koşmaya devam ediyordu.

Hedefini gördüğünde sanki mümkünmüş gibi daha da büyümüştü gülümsemesi.

Sınıftan içeri girerken hızını alamadığı için yanlışlıkla duvara çarpıp bir kaç adım geriye sendelenmişti. Shoyo sınıfta çıkardığı sesle birlikte tüm gözler ona dönmüştü. İki kişininki hariç. Onlar zaten bu kadar gürültüyü yapabilecek tek kişinin Shoyo olduğunu bildiklerinden kafalarını masadan kaldırmadan onun yanlarına gelmesini beklediler.

Shoyo gri saçlı arkadaşını gözüne kestirmiş ve 'Osamu' diye koşarak onun üstüne atlamıştı.

''Hey Hinata bir sakin olur musun? Sabah sabah ne bu enerji.''

Osamu üzerinde tepinen turuncu saçlı arkadaşını sakinleştirmeye çalışıyordu.

''Osamu sana ne kadar teşekkür etsem az. Senin sayende ingilizceden 86 alabildim. Önceden 43'tü hatırlarsan. Resmen iki katına çıktı. İnanabiliyor musun? Geçtim. Artık telafi sınavına girmeme gerek yok. Kötü günler geride kaldı.''

Shoyo her sınav haftası sonrası, arkadaşları haftanın stresini atmak için kampa giderken kendisi telafi sınavlarına girmek için okula gelmek zorunda kalırdı. Bu ona işkenceymiş gibi gelirdi.

''Sonunda matematik hariç bir dersten geçmeyi başardın. Seninle gurur duyuyorum.''

Shoyo çoğu kişinin aksine matematikte harika işler çıkartırdı. Dersi dinlemese bile her şeyi kafadan yapabiliyordu bu yüzden şanslıydı ama bu şansını diğer derslerinin yerlerde olmasıyla öldürüyordu.

''Hepsi senin sayende Osamu, sen olmasan tek başıma geçemezdim. Beni çalıştırdığın için teşekkür ederim.''

Shoyo sınıfa geldiğinden beri Osamu'nun yanında oturup kafasını kaldırıp bakmaya bile tenezzül etmeyen sarışın çocuk kafasını azıcık kaldırıp göz ucuyla turunculu çoçuğa bakarak konuştu.

''Sınav haftası daha bitmedi Portakal. Hala geçmen gereken dört ders daha var. Bu kadar rahatlama.''

Atsumu'nun umursamaz tavırlarla kurduğu cümle turunculunun yüzündeki gülümseyi soldurmaya yetmişti.

''Hey Atsumu, ne bokuna çocuğun moralini bozuyorsun? Shoyo akşam bize gel seni yarın içinde seni çalıştıracağım. Bu sınavların hepsinden geçiceksin sonra da hep beraber o kampa gideceğiz.''

Atsumu ukalaca gülüp konuşmuştu.

''Japon Edebiyatı ve İngilizce neyse ama fen derslerini zoru zoruna kurtarıyorsun Osamu. Merak ediyorum kendin beceremediğin bir şeyi nasıl portakala öğreteceksin ki? O iş yaş.''

Ortama hakim olan negatiflik iki gencide ele geçirmişti. İkiside havası bir anda kaçmış balon gibi çökmüştü.

''Bu doğru. Ben ucu ucuna geçerken seni çalıştırmam.''

Osamu aklına gelen fikirle şeytanice gülümseyip parlayan gözleri ile yanındaki ikizine dönmüştü.

''Ama Atsumu çalıştırabilir.''

Shoyo umutla parlayan gözleriyle ellerini birbirine kenetleyerek sarışın çocuğa bakmaya başladı.

''Atsumu?''

Atsumu ise yerinde dikleşerek gerindi ve eliyle saçlarını havalandırdı. Bunu yaparken yine her zamanki gibi umursamaz bir ses ile konuştu.

''Seninle uğraşacak ve boşa harcayacak vaktim yok portakal.''

Shoyo'nun gözlerindeki ışık yavaşça sönerken grili genç sertçe yanındaki sarışın ikizinin kafasına geçirmişti.

''Neye vaktin yok helyum götlü? Evde tek yaptığın yatıp video oyunu oynamak. Saçma sapan bahaneler üretme. Hinata sende sınıfına geç hoca birazdan gelicek, ayrıca çıkışta bizi bekle.''

Shoyo, çocukluk arkadaşlarından birinin onu zaman kaybı olarak görmesine kırılsada bunu belli etmemeye çalışarak gülümsedi.

''Teşekkürler Osamu..ve Atsumu.. Şey çıkışta görüşürüz o zaman.''

Shoyo sınıftan çıktıktan sonra Osamu yanındaki Atsumu'nun kafasına bir kere daha geçirdi.

''Kafanın içindeki düşünceleri kabullenemediğin için acısını Hinata'dan çıkarmayı kes artık. Onu da kendini de üzeceksin.''

Atsumu sınıfa gelen ingilizce öğretmeni ile kafasını tekrar masaya koymuştu. 'Biliyorum..' diye geçirdi aklında. 'Üzüleceğimi biliyorum.'