Bir parçam benden koparılıp yüryüzüne layık oldu. Ama neden isyan eden onun kadar bendim de benim içindeydi ben izin verdim. Peki ya neden en tepedeyim de o en dibe gitti. Beni var eden benim neden burda olduğumu hatırlatan oydu. O olmassa ben nasıl hatırlarım kendimi?
O ki fedaydı benim için kendince en başından beri.
Benim bu nişanda olma sebebim onun bana öğrermesiydi herşeyi. Üstün olan o, ben değildim esasında.
Ama hissediyorum parçalarımı yeryüzünde. En azından onları hatırlayacağım ve onları hatırlatacak kendilerine ve acaba beni hatırlayacaklar mı onlar da yoksa benden uzaklaşacak kadar üstünleşecekler mi, kendileri mi olacak sadece?
Ya ben?
Onları kendi hallerine bırakmıştım yok olduklarında, kıyametlerini bile unuttular. Ya şimdi beni hatırladıklarında onlara karşı yeniden sorumlu olucam ve her feryatlarını en çok ben hissedicem içimde ve de her doyumlarını.
Yine yüz çevirir miyim onlardan ki en kıymetli parçamı içlerine yerleştirmişken unuturlar mı beni. O ki onlara yeniden hatırlatacak olan kendi parçamı. En derinlerimde kanatarak verdiğim kanımı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
