Adımlarım sonun sonsuzluğunda.
Daha fazla yaşatmama müsaade etmiyorlar. Ben de daha fazla sefalet istemiyorum artık.
Bu kadardı işte doğrusuyla yanlışıyla sınavını verdi yeryüzü. Her boyutta bir sınav oldu. Ağıtlarlar kopardı, isyanlar etti, kitaplar çiğnedi, şükretti.
Kaybolmalarına izin veremem. Ne acı olur yaşadığı kayıpları hatırlamaması, ne acı olur en gerçek sevgisini unutması.
Son' u o kadar istiyor ki gelenler. Acaba onlar da mı hatırlanmak istiyor hep.
Zaten insan hep hatırlanmak istemedi mi doğası gereği, en azından bir dua, ismimi söylesinler demedimi yeryüzünden önce.
Asıl gerçek burdayken, daha fazla o rüzgarda, kendilerini çaresiz hissetmelerine izin vermemeli.
Ki biliyorum, vuslat yakın, Yalan dan Gerçeğe son adımları.
