Adımlarım arasından bir rüzgar geçti. Saçlarımı dağıttı, yüzümü çevirdim. Bir andı. Savaşlar vardı, keskin kılıçlar üzerinde dökülen kanlar, boynuna doladığı örtüsü toprağı süpürenler, toprağa gömülenler, toprağa tohumlar ektiler. İlk meyvesini burada yediler. Kitaplar yollandı, kitapları okudular bildiler, bilmelerine rağmen uymadılar.
Islanıyorlardı, Güneş in altında uyuyorlardı, göğe bakıp yıldızları da saydılar, göğe bakıp ağladılar da, göğe avuç içlerini açtılar, taştan, topraktan evden yaptılar içinde günahlar işlediler.
Kine kapıldılar intikam aldılar, beddua ettiler kendilerine.
Kendi canlarını kendilerinden aldılar. Yaptığı evleri yıktılar, yangınlar çıkardılar. Neden fark edemediler hepsinin kendileri olduğunu.
Oysaki yazdı kitap. Hepsi topraktan bir avuç topraktan parçalandı. Okudular anlamadılar.
Yalan başarılı oldu. Gözleri görmez oldu, istemez zihinleri.
Astılar kendilerini, asılmadan önce zulüm ettiler kendilerine, zulümden önce kandırdılar kendilerini, kandırılmadan önce kendilerini kandırdılar, yalanlar söylediler, anlaşmalar yaptılar. Oysa daha gökte bir elma ya dayanamayıp yeryüzüne indirilmedimi insan.
Bütün hepsi bir rüzgarın içinde hızla savrulan bir toprak tanesiydi. Bir anda geldi geçti.
